داستان یک درخشش؛ چگونه وینیسیوس به ستاره رئالِ آنچلوتی تبدیل شد

هفت‌یک- کارلوس آبرانتس به اتلتیک می‌گوید:” ما همیشه با گوش دادن به صحبت‌های والدین بازیکنان حریف بسیار می‌خندیدیم. آنها می‌گفتند تنها راه رسیدن به وینیسیوس سوار شدن روی موتورسیکلت است.”

آبرانتس روزهای خوبی را با دنبال کردن زندگی حرفه‌ای وینیسیوس جونیور سپری کرده است- بررسی دقیق فوتبال در سطح جوانان در ریو دوژانیرو، عملکرد خوب در فلامینگو و تیم‌های پایه برزیل، انجام انتقال گرانقیمت او به رئال مادرید در سن 18 سالگی و حالا درخشش در لیگ قهرمانان این فصل.

اتلتیک در آستانه فینال این هفته برابر لیورپول در پاریس، با کسانی که در این مسیر حضور داشتند، او را هدایت کرده و هر زمان نیاز بود مسیرش را تغییر دادند، صحبت کرده است.

***

وینسیوس جونیور در سائو گونسالو بزرگ شد، محله‌ای که توسط آب‌های خلیج گوانابارا و پلی که همیشه غرق ترافیک است از قسمت‌های تماشایی‌تر ریو دوژانیرو جدا شده است. آنجا محله‌ای ثروتمند و سرسبز نیست اما وینیسیوس بچگی آرام و خوبی داشت.

او بازی را در سن شش سالگی در مدرسه فوتبال محلی- یکی از حدود 120 مدرسه وابسته به فلامینگو، یکی از تیم‌های مهم ریو، در سراسر برزیل- آغاز کرد. مربی اول او آبرانتس بود که بلافاصله به این بازیکن جوان علاقمند شد.

آبرانتس به اتلتیک می‌گوید:” وینیسیوس فورا به خاطر توانایی دریبل‌زنی و سرعتش درخشید. وقتی ما در تورنمنت‌ها بازی می‌کردیم، تیم‌ها سعی می‌کردند با او یارگیری کنند اما آنها هرگز موفق به مهار او نمی‌شدند. او بسیار سریع و مستقیم حرکت می‌کرد. هیچکس نمی‌توانست به او برسد. او غیرقابل مهار بود.”

وینسیوس در سن 10 سالگی رسما به آکادمی فلامینگو پیوست. نکته عجیب اینجاست که او در اولین فرم ثبت‌نام، خودش را مدافع چپ توصیف کرد- شاید این ابراز علاقه‌ای به رناتو آبرو، بازیکن محبوبش در فلامینگو در آن زمان، بود که در پست هافبک هجومی بازی می‌کرد اما بارها به عنوان مدافع کناری هم به میدان رفته بود.

کارلوس نووال، مدیر اجرایی تیم‌های جوانان فلامینگو، پیشرفت او در آن سال‌های ابتدایی را زیر نظر داشت. او این بازیکن را “غیرقابل پیش‌بینی، نترس و از نظر روانی قدرتمند” توصیف کرده و می‌گوید این ویژگی‌ها از همان ابتدا در او وجود داشته است.

نووال به اتلتیک می‌گوید:” او یک سر و گردن بالاتر از بقیه بود. او درست از همان ابتدا عادت داشت به سمت مدافعان هجوم ببرد، درست کاری که امروز انجام می‌دهد. او از هیچ چیز نمی‌ترسید. نحوه دریبل زدن او در سرعت درخشان بود. او می‌تواند در یک لحظه تغییر مسیر دهد.

اگر مجبور به انتخاب یک کلمه برای توصیف او بودم، این کلمه مسرت‌بخش بود. هرجا که می‌رفت، مردم را با لبخند و اخلاقش به خود جذب می‌کرد. این حس خوب مسری بود.”

گیلمار پوپوکا هم به همین شکل شیفته او بود. او هدایت وینیسیوس در تیم‌های زیر 13 و زیر 17 ساله‌های فلامینگو را برعهده داشت اما در تیم زیر 20 ساله‌ها بود که رابطه آنها محکم شد.

در آن زمان وینیسیوس به عنوان یکی از جواهرهای آکادمی فلامینگو شناخته می‌شد اما افراد کمی انتظار درخششی که او سال 2017 در کوپینیا- ارزشمندترین تورنمنت جوانان برزیل- به نمایش گذاشت را داشتند. خصوصا که او سه سال از اکثر بازیکنان حاضر در این رقابت کوچک‌تر بود.

پوپوکا می‌گوید:” شما باید لحظه درست برای قرار دادن یک بچه در ترکیب تیم در چنین تورنمنتی را تشخیص دهید، خصوصا وقتی او از گروه سنی پایین‌تری آمده باشد. بعضی از پسرهای دیگر در آستانه پیوستن به تیم بزرگسال بودند، بنابراین من مجبور بودم مراقب او باشم. اما او از این فرصت استفاده کرد.”

وینیسیوس به عنوان بازیکن تعویضی به میدان رفت و برابر سنترال دو گل زد، دو پاس گل برابر ناسیونال ارسال کرد و گل پیروزی‌بخش تماشایی‌ای را مقابل کروزیرو به ثمر رساند.  به خاطر پا به توپ خوبش- که بارها هم دیده شد- کلمه “سرنوشت‌ساز” بارها و بارها در طول صحبت با کسانی که هدایت او را برعهده داشته‌اند، مطرح می‌شود.

وینیسیوس خیلی زود با پیراهن فلامینگو به عنوان استعدادی درخشان در فوتبال برزیل معرفی شد.

پوپوکا می‌گوید:” او بازی‌های دشوار بسیاری را به سود ما تغییر داد. او بازیکنی بود که می‌خواست مسئولیت بسیاری را در لحظات سخت برعهده داشته باشد و می‌خواست که تیم روی او حساب کند. بعضی افراد گفته‌اند که او در لحظات مهم چندان درخشان نیست اما چنین چیزی از نظر من درست نیست. وینیسیوس همیشه تمام کننده خوبی بود- او در تمامی گروه‌های سنی فلامینگو بهترین گلزن شد.”

کمی پس از پایان کوپینیا، وینیسیوس به شیلی رفت تا در جام ملت‌های آمریکای جنوبی زیر 17 ساله‌ها برای تیم ملی کشورش بازی کند. او با هفت گل زده و مدال طلا برگشت و شهرتش بیش از پیش افزایش یافت. اما نه پیش از انتقاداتی که از سوی کارلو آمادو، مربی بزریل، درباره اهمیت دوندگی و دنبال کردن بازیکن حریف و برگشت به دفاع از او مطرح شد.

با درخشش وینیسیوس، برزیل قهرمان رقابت‌های زیر 17 ساله‌های آمریکای جنوبی شد.

آمادو به خاطر می‌آورد:” وینیسیوس بازیکنی بود که ما می‌توانستیم در پشت دفاع حریف قرار دهیم، بازیکنی که می‌توانست نفوذ کرده و از این فضا استفاده کند. اما ما پیش از این رقابت متوجه یک نقطه ضعف بزرگ شدیم- او توانایی انجام کار دفاعی نداشت.”

آمادو ویدیویی برای او پخش کرد تا این مشکل را به او نشان دهد. وینیسیوس در سکوت این ویدیو را تماشا کرد و سپس به مربی‌اش گفت که آن را برطرف خواهد کرد. آمادو می‌گوید:” آنجا بود که او شروع به تلاش بیشتر در این زمینه کرد. او در آن تورنمنت عالی بود. بهترین گلزن و بهترین بازیکن شد اما در عین حال وظایفش را هم انجام داد.”

هیاهوی پیرامون وینیسیوس خیلی زود به قلمروی احمقانه‎‌ای کشیده شد.

رسانه‌های اسپانیایی لقب “نیمار جدید” را به او دادند و به این واقعیت اشاره کردند که او بند فسخی 30 میلیون یورویی داشت. او پیش از این که حتی با تیم اول فلامینگو تمرین کند، روی جلد مارکا رفت. وقتی رئال مادرید در ماه می آن سال به توافق رسید تا وقتی او 18 ساله شد، این بازیکن را جذب کند، وینیسیوس فقط 17 دقیقه در سطح بزرگسالان بازی کرده بود.

همه این موارد باعث ایجاد سوالی مهم شد: آیا این نوجوان بی‌تجربه می‌تواند با همه این شرایط سازگار شود؟

فلامینگو در بیشتر مواقعی باشگاهی مانند زودپز است، همین موضوع به تردیدها پیرامون پرداخت 45 میلیون یورو برای جذب بازیکنی به این سن و احتمال این که او توان تحمل قرار گرفتن در مرکز توجه را نداشته باشد، دامن زد.

این نگرانی‌ها خیلی زود از بین رفت.

ماه‌های اول حضور وینیسیوس در تیم فلامینگو با روند خوبی همراه شد. او در 32 بازی چهار گل به ثمر رساند و تنها در چهار دیدار از این 32 بازی در فصل 2017 در ترکیب اصلی قرار داشت و به صورت کلی به نظر می‌‎رسید که در حال لذت بردن از این شهرت تازه به دست آمده است.

آمادو می‌گوید:” او نشان داد که می‌تواند با توقعات و خواسته‌هایی که پیش‌روی‌اش قرار داشت، کنار بیاید. او همیشه این شخصیت قوی را داشت و با چالش‌هایش که مقابلش بود، روبرو می‌شد.”

سبک نمایشی وینیسیوس به مذاق همه خوش نمی‌آمد.

این پسر کوچک که زمانی عادت داشت دقیقا به حریفان بگوید که چطور می‌خواهد با دریبل از سد آنها عبور کند با نظرات متفاوتی در شش ماه پایانی حضورش در برزیل روبرو شد. خوشحالی پس از گل تحریک‌آمیز به شکل گریه بچه برابر بوتافوگو باعث انتقاداتی طولانی در نشریات محلی شد، در حالی که دیگران از این که او از حقه‌های بسیاری در بازی استفاده می‌کند، شکایت داشتند. دژان پتکوویچ، اسطوره فلامینگو، معتقد بود که او “بیش از حد فردگرایی داشته و به اندازه کافی در کار تیمی حضور ندارد”.

وینیسیوس در اقدامی عاقلانه اجازه داد که فوتبالش پاسخ همه را بدهد. دو گل تماشایی پس از حضور در زمین به عنوان بازیکن تعویضی برابر اِمِلِک اکوادور در کوپا لیبرتادورس باعث شد که او با رونالدوی برزیلی مقایسه شود و وقتی زمان پیوستنش به رئال مادرید رسید، بسیاری او را مهم‌ترین بازیکن فلامینگو می‌دانستند.

جدایی از فلامینگو برای وینیسیوس راحت نبود اما او می‌دانست که زمان برداشتن گام بعدی در دوران حرفه‌ای‌اش رسیده است.

پس از آخرین بازی او در ماراکانا در ژوئن 2018، نووال- که در آن زمان مدیر تیم اول شده بود- از او خواست که در فلامینگو مانده و به قهرمانی این تیم در لیگ کمک کند. وینیسیوس در آغوش او بغض کرد اما گفت که باید برود.

فلامینگو آن فصل دوم شد اما نووال از او کینه‌ای به دل نگرفت. او هنوز به صورت مداوم با وینیسوس حرف می‌زند، راهنمایی‌هایی درباره جاگیری برای او دارد اما بیشتر صرفا به خاطر عملکرد خوب این بازیکن به او تبریک می‌گوید. او مشخصا از این که نقشی در مسیر وینسیوس داشته به خودش افتخار می‌کند.

نووال اظهار داشت:” حتی وقتی او کوچک بود هم اطمینان داشتم که به یکی از بهترین بازیکنان دنیا تبدیل خواهد شد. او شاید واقعا تنها بازیکنی باشد که من چنین حسی درباره‌‎اش داشتم. تماشای بازی او لذت بخش بود. او همه را فریفته حرکاتش می‌کرد.”

***

بسیاری از باشگاه‌های اروپایی از حمله بارسلونا به دنبال جذب وینیسیوس بودند. اما رئال مادرید عزم راسخی برای جذب او داشت و نمی‌خواست بار دیگر مانند اتفاق جذب نیمار، دیگر ستاره برزیلی، از سانتوس در سال 2013 مغلوب رقیبش شود.

با این که پیشنهادات مالی مشخصا برای این نوجوان و خانواده‌اش جذاب بود، منابعی می‌گویند که این برنامه دقیق و کامل رئال برای آینده بود که توجه آنها را جلب کرد و جونی کالافات، استعدادیاب این باشگاه، نقشی کلیدی در این انتقال ایفا کرد. کالافات زمان زیادی را در برزیل برای متقاعد کردن این نوجوان و اطرافیان او با برنامه طولانی مدت برای پیشرفت او و تبدیل شدنش به بازیکن ثابت در برنابئو صرف کرد.

پس از این که وینیسیوس با این انتقال موافقیت کرد و در انتظار یک سال دیگر برای 18 ساله شدنش بود، هر هفته با کارفرمایی از رئال دیدار می‌کرد تا تصاویر ویدیویی بازی‌های خودش و همچنین دیدارهای رئال را مرور کند تا بداند که آنها چه انتظاری از پیشرفتش دارند.

این انتقال نشان از اهمیت برنامه‌ریزی از سوی باشگاه رئال داشت- کالافات در فصل 14-2013 به آنها پیوسته و فلورنتینو پرز، رییس این باشگاه، به او مسئولیت داده بود که بهترین بازیکنان جوان در دنیا را شناسایی و جذب کند.

توانایی‌های باورنکردنی جسمی و تکنیکی وینیسیوس مشهود بود. موضوعی که پیش‌بینی آن چندان آسان نبود شرایط روانی و ذهنی او بود که آیا می‌تواند با این تیم سازگار شود و در اروپا به موفقیت برسد یا خیر. بنابراین کمی ریسک هم در این خرید دخیل بود، خصوصا با توجه به مبلغ زیادی که رئال برای جذب او پرداخته کرده بود.

رئالی‌ها اجازه ندادند ماجرای نیمار تکرار شود و خیلی زود با خرید وینیسیوس، او را به برنابئو بردند.

این پروژه تمامی سطوح این باشگاه اسپانیایی خصوصا تیم جوانان کاستیا را تحت تاثیر قرار داد، جایی که وینیسیوس و دیگر پروژه‌های رئال مانند مارتین اودگارد، فده والورده، تاکه‌فوسا کوبو و رودریگو دوران حضورشان در این تیم را از آنجا شروع کردند. وقتی وینیسیوس به این تیم پیوست، هدایت کاستیا بر عهده سانتیاگو سولاری، هافبک سابق رئال و قهرمان چمپیونزلیگ 2002، بود.

سولاری می‌گوید:” وینیسیوس به عنوان بخشی از برنامه استراتژیک رئال برای تلاش و جذب بهترین بازیکنان پیش از درخشش قابل توجه آنها به این تیم پیوست. بازار نقل و انتقالات فوتبال فاجعه‌بار شده است. و حالا می‌توانید ثمره استراتژی این باشگاه را ببینید. این کار شجاعت بسیار و همچنین افرادی درست برای تشخیص استعداد نیاز داشت. بنابراین مدیران و این سازمان برای انجام این کار شایسته تحسین هستند.”

این بازیکن جدید نیاز به زمان زیادی برای درخشش نداشت- وینیسیوس در جریان تساوی 2-2 در دربی کوچک برابر اتلتیکو مادرید B در اوایل سپتامبر 2018 دو گل انفرادی زد. بسیاری از نشریات محلی بلافاصله از جولن لوپتگی، سرمربی وقت تیم اول، خواستند که این بازیکن را به تیمش که پس از جدایی کریستیانو رونالدو و پیوستنش به یوونتوس در تابستان همان سال در گلزنی به مشکل خورده بود، ببرد.

لوپتگی محتاط در طول دو بازی در لالیگا تنها 12 دقیقه به او فرصت داد و او بیشتر اوقات با تیم خودش در کاستیا بازی می‌کرد.

پوپوکا می‌گوید:” فکر می‌کنم رئال مادرید به خوبی او را مدیریت کرده و اجازه داد که کارش را در تیم دوم شروع کند. بنابراین او توانست وزن این پیراهن را حس کرده و سبک فوتبال اسپانیا را بشناسد.”

وقتی شکست 1-5 ال‌کلاسیکو در زمین بارسلونا باعث اخراج لوپتگی در اواخر ماه بعدی شد، سولاری هدایت تیم اول را برعهده گرفت- و وینیسیوس را با خودش به این تیم برد.

قرار گرفتن در این جو کار آسانی نبود اما این مربی آرژانتینی احساس کرد که زمان درستی برای انجام این کار است. هواداران حاضر در برنابئو که در حال سپری کردن فصل دشواری بودند خیلی زود به سرعت، دریبل‌زنی و انرژی مثبت این بازیکن جوان علاقه‌مند شدند. حمایت از او در رسانه‌های محلی نیز شرایط مثبتی را به وجود آورد که به مذاق پرز، رییس این باشگاه که تحت انتقاد شدید بود، خوش آمد.

سولاری می‌گوید:” تنها راه این که بدانید آیا بازیکنی آماده است یا خیر این است که او را به بازی بگیرید. من می‌دیدم که او شایستگی داشتن فرصتی برای نشان دادن کاری که قادر به انجام آن بود را دارد. این ارتباط با هواداران خیلی زود ایجاد شد چون او بازیکنی بسیار صریح است که توجه مردم را در تمام طول بازی جلب می‌کند.

او هر بار که توپ را دریافت می‌کرد انتظارات بسیاری را برای خودش ایجاد می‌کرد. این باعث می‌شد که هواداران روی سکوها نیم‌خیز شوند. او همیشه لذت بسیاری را منتقل می‌کرد- که به نظر می‌رسد بخشی از شخصیت او است. فقط تماشای بازی او باعث می‌شود که شما خوشحال شوید.”

وینیسیوس تا ژانویه 2019 به بازیکن ثابت در تیم سولاری، مربی موقت، تبدیل شده بود. او ماه بعد اولین گلش در لالیگا را برابر آلاوس زد اما در کوپا دل ری بود که واقعا درخشید. او در پنج بازی اول شش پاس گل و دو گل را به نام خودش به ثبت رساند و سپس در دیدار برگشت نیمه نهایی برابر بارسلونا بارها و بارها جرارد پیکه را آزار داد و عصبی کرد، هرچند رئال در نهایت با نتیجه 0-3 در خانه شکست خورد.

با این حال، آن ستاره درخشان در اسپانیا یک هفته بعد به شکلی بسیار ناامیدکننده متوقف شد.

وینیسیوس با چشمانی اشک‌بار در دیدار برگشت مرحله یک هشتم لیگ قهرمانان برابر آژاکس در برنابئو از زمین خارج شد، چرا که دچار مصدومیت جدی از ناحیه مچ پا شده بود. شکست 1-4 و خروج زودهنگام رئال از رقابتی که آنها در سه فصل متوالی عنوان قهرمانی آن را از آن خود کرده بودند باعث اخراج سولاری و بازگشت زین‌الدین زیدان برای دوره دوم حضورش به عنوان مربی در این تیم شد. ادن هازارد در پنجره نقل و انتقالات تابستان آن سال با قراردادی به ارزش بیش از 100 میلیون یورو از چلسی به این تیم ملحق شد- خریدی که زیدان اصرار زیادی به انجام آن داشت.

در دومین فصل حضور وینیسیوس در رئال، این بازیکن تنها هفت بار 90 دقیقه کامل در ترکیب این تیم حضور داشت و در 38 دیداری که در تمامی رقابت‌ها انجام داد، پنج گل و چهار پاس گل به نام خودش ثبت کرد.

برقراری رابطه با زیدان مشخصا دشوار بود. تمرکز این مربی بزرگ اغلب روی کارهایی بود که وینیسیوس باید برای پیشرفت انجام می‌داد، نه کارهایی که در آنها واقعا خوب بود. یکی از کسانی که این بازیکن را به خوبی می‌شناسد می‌گوید که این سبک از “سختگیری از روی خیرخواهی” لزوما بهترین رفتار ممکن با وینی نبود.

این موضوع هم بسیار مشخص بود که زیدان واقعا خواهان جواب دادن هازارد بود، علیرغم این که این بازیکن بلژیکی به صورت مداوم از نظر شرایط فیزیکی و آمادگی مشکل داشت. وینیسیوس به بال راست یا نیمکت فرستاده شده و از هیچکدام از دو حالت خوشحال نبود.

این مشکلات با اتفاقی که اوایل فصل گذشته بین دو نیمه دیدار رئال برابر بروسیا مونشن گلادباخ در مرحله گروهی لیگ قهرمانان و در حالی که این تیم آلمانی با یک گل از آنها پیش بود، رخ داد، بدتر شد.

صحبت‌های بنزما با مندی علیه وینسیوس، کار را برای این ستاره جوان برزیلی سخت کرد.

دوربین‌ها تصاویر کریم بنزما، مهاجم رئال، را ثبت کردند که درباره وینیسوس صحبت می‌کرد و به فرلان مندی، مدافع چپ این تیم، گفت:” به او پاس نده، برادر. او علیه ما بازی می‌کند.” بنزما در 25 دقیقه بعدی یک پاس هم به وینیسیوس نداد و در همین بازه زمانی گلادباخ یک گل دیگر هم زد و وینیسیوس جایش را به هازارد داد که یک بار دیگر از مصدومیت برگشته بود. رئال سپس دو گل دیرهنگام زد تا بازی را به تساوی بکشاند.

با این حال، منابع می‌گویند که بنزما و این بازیکن برزیلی همیشه رابطه نزدیکی داشته‌اند و رابطه آنها به طور خاص زمانی قوی‌تر شد که در جریان وقفه دیدارهای ملی که اکثر هم تیمی‌های‌شان به دلیل حضور در اردوهای تیم‌های ملی غایب بودند، این دو نفر زمان زیادی را با هم سپری می‌کردند.

حقیقت این است که لحظاتی وجود داشته که وینیسیوس نیازمند دریافت حمایت بوده است. کالافات جزو افرادی است که در این باشگاه به او نزدیک بوده و در عین حال پرز نیز همیشه حمایتش از این بازیکن را ابراز کرده است.

کسانی که وینیسیوس را در برزیل می‌شناختند و از نزدیک شاهد پیشرفت او بودند، شک نداشتند که او شخصیت لازم برای مدیریت این لحظات دشوار را دارد.

آمادو، سرمربی سابق او در تیم زیر 17 سال برزیل، می‌گوید:” وینیسیوس یک فرد کاریوکایی (اهل ریو) اصیل است- برونگرا، پر حرف، کسی که دوست دارد خوشگذرانی کند و سر و صدا به راه بیاندازد. او بچه سرخوشی است. و در عین حال شخصیت قدرتمندی دارد. او به راحتی بر سختی‌ها غلبه می‌کند، با چالش‌هایی که سر راهش قرار می‌گیرد روبرو می‌شود و می‌تواند با توقعات و انتظاراتی که از او می‌رود، سازگار شود.”

آن فصل 21-2020 یک لحظه درخشان داشت که این هفته قابل توجه‌تر به نظر می‌رسد.

او در دیدار رفت مرحله یک چهارم لیگ قهرمانان در ماه آوریل توانست دردسری جدی برای ترنت الکساندر آرنولد، مدافع راست تیم ملی انگلیس در لیورپول، ایجاد کند و دو گل فوق‌العاده به ثمر رساند که باعث شد تیمش در مسیر صعود به جمع چهار تیم برتر قرار بگیرد.

چلسی موفق شد با نتیجه 1-3 در مجموع دو بازی رفت و برگشت و به لطف دو گل دیرهنگام در استمفوردبریج از سد این تیم عبور کرده و راهی فینال شود و اتلتیکو هم با اختلاف دو امتیاز نسبت به این تیم قهرمان شد تا رئال فصل دلسرد‌کننده‌ای را به پایان رسانده باشد اما تغییری درخشان در سرنوشت این تیم در راه بود.

***

وقتی کارلو آنچلوتی، سرمربی جدید، در دو بازی ابتدایی فصل از هازارد و گرت بیل در دو طرف بنزما استفاده کرد، شرایط برای وینیسیوس چندان خوب به نظر نمی‌رسید. اما او نیاز به زمان زیادی برای تغییر نظر آنچلوتی نداشت و توانست در فاصله 25 دقیقه حضورش در میدان برابر آلاوس گلزنی کرده و بازی درخشانی را به نمایش بگذارد و سپس در کلاس جهانی در نیم ساعت فرصتی که برای بازی در جریان تساوی 3-3 برابر لوانته پیدا کرد، دو گل بزند.

این تغییر قابل توجه باعث شگفتی بسیاری در اطراف رئال شد.

خورخه والدانو در حالی که در حین کارشناسی بازی برابر لوانته از تلویزیون از سر ناباوری می‌خندید، گفت:” وینیسیوس در عرض یک هفته یاد گرفته که چطور ضربه پایانی بزند.” این درخشش آنی و زودگذر هم نبود. او در پنج بازی اولش در لالیگا پنج گل زد- دو گل بیشتر از تعداد گل‌هایش در 35 بازی فصل گذشته.

از هفته‌های پایانی فصل قبل بود که وینیسیوس کم‌کم روی نوار گلزنی قرار گرفت و به چهره محبوب هواداران تبدیل شد.

آنچلوتی در زمین تمرین هم با او کار می‌کرد- به طور خاص از او می‌خواست که زودتر اقدام به شوتزنی کرده و لمس توپ کمتری در اطراف محوطه جریمه حریف داشته باشد. هرچند بیشتر این اتفاقات به بازگشت اعتماد به نفس وینیسیوس و این که بار دیگر احساس مهم بودن می‌کرد، برمی‌گشت.

آن لبخند آشنا به صورت این بازیکن برگشته بود.

پس از گلزنی برابر سلتاویگو در 12 سپتامبر، او به سمت هواداران رفت تا خوشحالی‌اش را با هوادارانی که برای اولین بار پس از شیوع 18 ماه قبل ویروس کرونا به برنابئو برگشته بودند، تقسیم کند. هم‌تیمی‌های ارشد او در رختکن نیز حالا به خاطر سختکوشی او و تمرکزی که در شرایط سخت داشت برای او احترام قائل بودند.

هرچه هفته‌ها پیش رفت، لحظات بزرگ و گل‌های مهم این بازیکن ادامه پیدا کرد.

وینیسیوس در جریان پیروزی 0-5 برابر شاختار دونتسک در لیگ قهرمانان در ماه اکتبر دو گل زد و یک پاس گل ارسال کرد تا نشان دهد که غیرقابل مهار است. لحظه مهم او زمانی بود که یک ماه بعد گل پیروزی‌بخش دیرهنگام را در خانه برابر سویا به ثمر رساند، وقتی که توپ را در کنار زمین با سینه کنترل کرد، از چند تکل و تلاش بازیکنان حریف عبور کرد و توپ را از فاصله 22 متری به گوشه دورتر دروازه دوخت. تنها بازیکنی با اعتماد به نفس کامل و با استعداد بسیار قادر به زدن چنین گلی است.

آنچلوتی خیلی زود تاکتیکش را طوری تنظیم کرد که رئال عقب‌تر نشسته و تیم‌ها را به جلو بکشاند تا فضای لازم برای نفوذ وینیسیوس روی ضدحملات فراهم شود. مشخص بود که هم تیمی‌های او- خصوصا بنزما- حالا چطور به دنبال این هستند که او را بیشتر از هر زمان در جریان بازی دخیل کنند. وقتی در انجام این نفوذها متخصص شد، حالا انتظار از او این بود که تصمیم درست را بگیرد.

یکی از اتفاقات همیشگی رئال در فصل 22-2021 پاس گل‌های وینیسیوس برای بنزما بود، اتفاقی که در جریان دیدار برگشت مرحله یک هشتم برابر پاری سن ژرمن در برنابئو و در هر دو دیدار مرحله یک چهارم نهایی برابر چلسی رخ داد. این بازیکن برزیلی همچنین با عبور از سد فرناندینیو، هموطن کهنه‌کارش، در جریان دیدار رفت مرحله نیمه نهایی برابر منچسترسیتی برای زدن گلی انفرادی نشان داد که خودش به تنهایی هم می‌تواند این مسیر را به خوبی طی کند.

وینیسیوس این فصل لالیگا را با 17 گل و 10 پاس گل به پایان رساند و در تیم برتر تماشاگران اسپانیایی و همچنین تیم برتر اتلتیک قرار گرفت. او تا به حال در 12 بازی‌اش در لیگ قهرمانان نیز سه گل و شش پاس گل به ثبت رسانده است 0توضیح مترجم: این آمار پیش از گلزنی وینیسیوس در فینال لیگ قهرمانان است).

سولاری می‌گوید:” این پیشرفت چیزی است که شما انتظارش را دارید اما هرگز از آن مطمئن نیستند. او فصلی فوق‌العاده داشته و نقشش را در قهرمانی لالیگای رئال و صعود این تیم به فینال لیگ قهرمانان ایفا کرده است. بنابراین این باعث می‌شود که من برای او و برای این باشگاه بسیار خوشحال باشم.

او حالا مثالی عالی از آن تصمیم شجاعانه‌ای است که این باشگاه برای قمار روی جذب بازیکنان جوان و فراهم کردن ساختار لازم برای رشد آنها گرفت.”

***

وینیسیوس تازه 21 ساله است و حالا 169 بازی برای تیم بزرگسالان رئال مادرید انجام داده و درس‌های بسیاری از شرایط خوب و بد گرفته است.

او هم مانند بسیاری از بازیکنان رئال مربی بدنساز شخصی و آشپز دارد، روی ریکاوری پس از بازی بسیار کار می‌کند و این فصل هیچ مصدومیتی را تجربه نکرده است. استعدادهای ذاتی و لبخند قهرمانانه او موقعیت‎های تبلیغاتی فراوانی را برایش ایجاد کرده و او از هر بازخورد آسیب‌زننده‌ای در بیرون از زمین که ممکن است تاثیر منفی روی او داشته باشد، اجتناب می‌کند.

گاگا میلانو یکی از برندهایی است که وینیسیوس با آنها همکاری دارد.

عدم موفقیت رئال در جذب کیلیان امباپه از پی‌اس‌جی در این تابستان شکست بزرگی برای این تیم به حساب می‌آید و در عین حال نشان می‌دهد که اگر این تیم قصد دارد در همین سطح رقابتی بماند، تا چه حد به ادامه پیشرفت بازیکنانی مانند وینیسیوس، والورده و رودریگو نیاز دارد.

سولاری می‌گوید:” حالا او باید مدام به پیشرفت کردن ادامه دهد. توقعات در رئال مادرید هر سال برای همه در بالاترین سطح است- بازیکنان، مربیان و مدیران. وینیسیوس همین حالا یکی از بهترین بازیکنان جوان در دنیاست که خودش گویای همه چیز است. همه این اتفاقات همیشه به این بستگی دارد که به موفقیت‌های قبلی راضی نباشی و هر روز برای حفظ این پیشرفت تلاش کنی. من با تمام وجود اطمینان دارم که او به این مسیر ادامه خواهد داد.”