نگاهی به همه خریدهای منچستریونایتد بعد از فرگوسن؛ تاریخچه‌ای از ناکامی!
هفت‌یک- منچستریونایتد نزدیک به یک دهه است که به صورت جدی به دنبال یک روح بزرگ می‌گردد.
دیوید مویس، لویی فن‌خال، ژوزه مورینیو و اوله‌گونار سولسشر همگی وظیفه بازگرداندن این باشگاه به روزهای درخشان و جایی که به آن تعلق داشت را برعهده داشتند. همه آنها در این راه شکست خورند و به گفته گری نویل، گورستانی از بازیکنان خریداری شده را پشت سرشان به جای گذاشتند.
این مدافع راست سابق یونایتد اضافه کرد:” هیچ ایمانی به این که منچستریونایتد چطور باید باعث رشد و پیشرفت بازیکنانی که خریداری کرده، شود، وجود ندارد.”
یک بار دیگر، یونایتد خودش را در شرایط بازسازی مجدد پس از شکست بازسازی قبلی می‌بیند. آنها در بازار نقل و انتقالات از اریک تن‌هاخ حمایت می‌کنند اما این تضمینی برای موفقیت نیست.
به خریدهایی که این باشگاه از زمان جدایی سر الکس فرگوسن در سال 2013 و پس از جدایی سر الکس انجام داده نگاه کنید تا متوجه عمق فاجعه شوید. بسیاری از این خریدها در آن زمان منطقی به نظر می‌رسید تا این که آنها پای‌شان را در زمین گذاشته و به نظر می‌آمد چیزی کم است.
سوال بزرگ این است: آیا آنها می‌توانند از اشتباهات گذشته‌شان درس بگیرند؟
اتلتیک در این مطلب تمامی خریدهایی یونایتد از سال 2013 را بررسی کرده است….
***
خریدهای درست در زمان اشتباه
الکسیس سانچز (35 میلیون پوند)
یکی از بهترین مهاجمان لیگ برتر به سایه‌ای از بازیکن سابقی که بود، تبدیل شد- و دستمزد نجومی 500 هزار پوند در هفته دریافت می‌کرد. اما بدترین موضوع این بود که او پس از پیوستن از آرسنال به یونایتد در ژانویه 2018 به درستی مورد استفاده قرار نگرفت.
مورینیو در بیشتر موارد به جای این که از او در پست مهاجم نوک استفاده کند؛ پُستی که در آن عملکرد درخشانی در ورزشگاه امارات داشت، به عنوان یک وینگر او را به کار گرفت. فضایی که او در آن قرار داشت تغییر کرد- و این فوتبالیست هم تغییر کرد. دست و پای او بسته شد.
فقط به نقشه شوت‌های او در فصل آخر حضوش در آرسنال در مقایسه با اولین فصل حضورش در یونایتد نگاه کنید…
همه ضربات الکسیس سانچز به سمت دروازه (بدون در نظر گرفتن ضربات پنالتی) در فصل 17-2016
همه ضربات الکسیس سانچز به سمت دروازه (بدون در نظر گرفتن ضربات پنالتی) در فصل 18-2017
به نظر می‌رسید که سانچز بدون هیچ برنامه خاصی مبنی بر این که کجا باید بازی کند، به خدمت گرفته شده و در نهایت جای آنتونی مارسیال که بهترین بازیکن یونایتد در آن زمان بود را در ترکیب این تیم گرفت.
او اشتباه بسیار گرانقیمتی بود و در آگوست 2019 از این تیم جدا شده و به اینتر پیوست.
باستین شواین اشتایگر (6.5 میلیون پوند)
او قراردادی سه ساله در 31 سالگی امضا کرد، 18 بازی در لیگ برتر انجام داد و نتوانست بیشتر از چند صحنه درخشان از کیفیتی که باعث شده بود به ستاره بایرن مونیخ تبدیل شود را از خود به نمایش بگذارد.
شواین اشتایگر نتوانست بازی‌های خوبش در ترکیب بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان را در الدترافورد تکرار کند.
او از هیجانش برای بازی مجدد تحت هدایت فن‌خال صحبت کرد اما اولدترافورد سطح بازی‌ای که از یک بازیکن با بیش از 100 بازی ملی برای آلمان انتظار داشت را ندید.
نمانیا ماتیچ (40.2 میلیون پوند)
این هافبک صرب آغاز درخشانی در ابتدای دوران حضورش در یونایتد داشت و این امید به وجود آمد که او همان کسی باشد که به “باز کردن قفل” پل پوگبا کمک کند. متاسفانه این درخشش دوامی نداشت- مورینیو بهترین بازی را در چلسی از او گرفته بود.
در اوایل دوران حضور او در یونایتد، ماتیچ تنها هافبکی بود که می‌توانست بدون مالکیت توپ خوب بازی کرده و خطوط حریف را در بازیسازی در هم بکشند. بر اساس داده‌های Smarterscout که نمراتی از 0 تا 99 بر اساس تحلیل‌های پیش رفته به بازیکنان می‌دهد، می‌توانید ارزش او با و بدون توپ را ببینید؛ عملکرد او در حمل توپ، ارسال پاس و حفظ توپ، پس گرفتن مالکیت و ایجاد فشار خوب بود.
آمار نمانیا ماتیچ در فصل 18-2017
ماتیچ می‌توانست گزینه بدون نقصی برای یونایتد باشد، اگر پنج سال زودتر خریده می‌شد.
***
خریدهای فراموش شده
گی‌یرمو وارلا (2.3 میلیون پوند)، ویکتور والدس (رایگان)، لی گرانت (1.5 میلیون پوند)، تام هیتون (رایگان)
آنها فقط آنجا بودند، همین.
***
خریدهای “دقیقا چه فکری با خودت کردی؟”
الکس تلس (15.4 میلیون پوند)
تلس برای تقویت دفاع چپ در تابستان 2020 و با خواست سولسشر به این تیم ملحق شد. هدف کلی او پیش‌بینی اتفاقات غیرمنتظره بود. وقتی لوک شاو در برهه مهمی از فصل گذشته به دلیل ابتلا به کرونا و مصدومیت قادر به همراهی تیمش نبود، این فرصت برای تلس به دست آمد تا کیفیتش را نشان دهد اما همان جا بود که همه چیز برعکس انتظار پیش رفت. ضعف دفاعی او و مشکلاتی که در به حرکت درآوردن درست توپ داشت به وضوح مشخص بود.
جایگاه او به عنوان جانشین شاو فراتر از توان این ملی‌پوش برزیلی است.
متئو دارمیان (12.7 میلیون پوند)
فن خال در جولای 2015 این بازیکن را به خدمت گرفت و چهار سال حضور دارمیان در این باشگاه را می‌توان به راحتی به دست فراموشی سپرد. او کارش را خوب آغاز کرد، به عنوان مدافع کناری در هر دو سمت به میدان رفت اما در پیشروی چندان خوب نبود و در نهایت به شکل گاه و بی‌گاه وقتی شاو مصدوم بود به زمین فرستاده شد.
مورگان اشنایدرلین (24 میلیون پوند)
اشنایدرلین هرگز به اندازه کافی خوب نبود، خصوصا در سیستم سختگیرانه فن خال. اما آنها در جستجوی ناامیدانه‌شان برای جذب یک هافبک دفاعی، او را خریدند.
مصدومیت از ناحیه زانو پیش از آن که حتی در یک بازی در ترکیب ثابت یونایتد قرار بگیرد، کمکی به بهبود شرایط نکرد و او در طول 47 دیداری که در دو فصل در همه رقابت‌ها برای این تیم انجام داد چندان درخشان ظاهر نشد و در نهایت به اورتون پیوست.
دارمیان، شواین اشتایگر و اشنایدرلین؛ خریدهای فن‌خال که هیچ یک نتوانستند انتتظارات را برآورده کنند.
مارکوس روخو (16 میلیون پوند)
خرید سال 2014 توسط فن‌خال یک کودتا به حساب می‌آمد، چرا که 24 سال داشت و بازیکن مطرح تیم ملی آرژانتین بود. تنها خاطره‌ای که از هفت فصل حضور او در انگلیس مانده این است که این مدافع منعطف هرگز کارت قرمز دریافت نکرد.
***
خرید بازیکنان خوب در باشگاهی جز یونایتد
آنخل دی‌ماریا (60 میلیون پوند)
این نام باعث آزردگی اکثر هواداران یونایتد می‌شود، اگر نگوییم همه آنها. این مهاجم آرژانتینی گرانقیمت‌ترین خرید آنها در آن زمان بود اما به دلایل متعدد بیرون و درون زمین تنها یک فصل در این تیم ماند.
این بازیکن و تیم با هم سازگار نبودند. فن‌خال خواهان وینگری بود که سبک بازی‌اش روی مالکیت توپ و صبوری متمرکز باشد اما دی‌ماریا مستقیم و خلاق است، بازیکنی که به دنبال رویارویی با مدافعان حریف است. او هرگز شانسی برای اثبات خودش در یک پست نداشت، کارش را در پست هافبک میانی شروع کرد، سپس به بال چپ در سیستم 3-3-4 رفت و به عنوان بازیکن شماره 10 هجومی و مهاجم میانی نیز مورد استفاده قرار گرفت.
این تناسب درستی نبود.
ممفیس دیپای (25 میلیون پوند)
دیپای به عنوان یکی از بهترین بازیکنان اردیویسیه با 22 گل زده در قهرمانی پی‌اس‌وی در فصل 15-2014 به اولدترافورد آمد.
فن‌خال با شعف از استعداد او صحبت کرده بود اما او تا اواسط اولین فصل حضورش در یونایتد همچنان نتوانست به ترکیب اصلی راه پیدا کند.
مشکل از نبود استعداد یا پتانسیل در او نبود- او سرعت یا قدرت کافی برابر مدافعان لیگ برتری را نداشت و نتوانست با میزان کار دفاعی‌ای که از او خواسته شده بود، سازگار شود. او اغلب در محوطه‌های کناری در نبردهایی که قادر به پیروزی در آنها نبود، تنها می‌ماند.
او در سازگاری با این شرایط به مشکل خورد و در 33 بازی تنها دو گل در لیگ برتر به ثمر رساند. این که او عملکرد درخشانی در لیون داشت که او را به بارسلونا رساند، باعث شد که دوران حضورش در اولدترافورد غم‌انگیزتر هم به نظر برسد.
دیپای به عنوان بهترین بازیکن لیگ هلند به منچستریونایتد پیوست اما بسیار کمتر از حد انتظار ظاهر شد.
هنریک میختاریان (26 میلیون پوند)
متخصص لیگ اروپا نتوانست در لیگ برتر با پیراهن یونایتد تخصص خاصی پیدا کند. این ملی‌پوش ارمنی که پس از درخشش در بروسیا دورتموند توسط مورینیو به یونایتد آورده شد، تنها دو فصل در این تیم دوام آورد و سپس به آرسنال رفت؛ تیمی که استعدادش را در آن نشان داد. او حالا در رم است و در طول سه فصل 29 گل به ثمر رسانده است.
***
خریدهایی که برای هدفی که برای آن خریداری شدند خوب بودند اما شرایط تغییر کرد
این طولانی‌ترین بخش است چون چشم انداز در یونایتد هرگز برای مدتی طولانی ثابت نمانده است.
جیدون سانچو (73 میلیون پوند)
یونایتد بیشتر ماه‌های دو سال گذشته را به تلاش برای جذب این ملی‌پوش انگلیسی برای حل مشکل این تیم در بال راست سپری کرد. او قرار بود قطعه گم‌شده پازل خط حمله سولسشر باشد، قدرت این تیم در کناره‌ها را افزایش دهد و تیم حریف را از تسلط بر سمت چپ باز دارد، تاکتیکی که باعث شده بود آرون ونبیساکا در دفاع راست به صورت مداوم تحت فشار باشد.
ضربه غیرمنتظره این است که سانچو بیشتر مدت فصل اول حضورش در یونایتد را به بازی در سمت چپ گذراند، نه راست. او نیاز به مدافع کناری‌ای داشت که از روی دستش فرار کند و بدرخشد و ونبیساکا چنین بازیکنی نیست. در نتیجه، سانچو توپ را در مناطق دفاعی‌تری از آنچه به آن عادت داشت در اختیار گرفت و همین از قدرت تهدید او در خط حمله کم کرد.
درصد همکاری جیدون سانچو با مدافعان کناری
مشکلات یونایتد به او هم آسیبی جدی زد و آمارهایش به شکلی باورنکردنی افت کرد، گل‌های کمتری زد و خلاقیتش کمتر شد.
آمار ضعیف سانچو در اولین فصل حضور در منچستریونایتد
خریدی دیگر که باید درباره آن پرسید: آیا او با ایده تاکتیکی درستی از نحوه استفاده در زمان حضورش در تیم استعدادیابی شده بود؟
ادینسون کاوانی (رایگان)
در اکتبر 2020 کاوانی انتقالی کاملا منطقی بود- او گزینه موقت برای گلزنی در شرایطی بود که دیگر مهاجمان یونایتد (مارکوس راشفورد، دنیل جیمز و مارسیال) قادر به انجام این کار نبودند و به یونایتد اجازه می‌داد که به دنبال گزینه‌ای بلندمدت در پنجره نقل و انتقالات بعدی باشد.
او این کار را به خوبی انجام داد، به نقطه اتکای تیم تبدیل شد و حرکاتی استثنایی بدون توپ در کنار 10 گل زده‌اش داشت.
همه ضربات ادینسون کاوانی به سمت دروازه (بدون در نظر گرفتن ضربات پنالتی) در فصل 21-2020
برنامه همیشه همین بود، خصوصا وقتی یونایتد قرارداد او را تمدید کرد. اما پس از آن یونایتد تصمیم به جذب کریستیانو رونالدو گرفت و نقش کاوانی دیگر در این تیم چندان معنایی نداشت. در نتیجه، او به اندازه نیمی از دیدارهایی که در فصل اول حضورش در یونایتد در آنها به میدان رفت، در فصل 22-2021 فرصت بازی پیدا نکرد (20 بازی در برابر 39 بازی در تمامی رقابت‌ها).
هری مگوایر(80 میلیون پوند)
یونایتد بیش از حد برای این مدافع میانی هزینه کرده باشد یا نه (که کرده)، او به شکل غیرقابل انکاری توانست کشتی در حال غرق شدن خط دفاعی یونایتد را بالا بکشد. او نقش مهمی در رساندن رکورد گل‌های دریافتی یونایتد از رده دهم (54 گل دریافتی) به رده سوم (6 گل دریافتی) در لیگ داشت و مهارت‌هایی را به این تیم اضافه کرد که از وجود آنها بی‌بهره بودند (تسلط بر نبردهای هوایی و پیشروی با توپ).
هری مگوایر با انتظارات زیادی از لسترسیتی به خدمت گرفته شد اما در فصل اخیر با انتقادهای بسیاری مواجه شد.
مشکل زمانی آغاز شد که از مگوایر خواسته شد در خط جلوتری بازی کند که او را مجبور کرد گاهی پیش آمده و راه بازیکنان را سد کند، او سرعت و چابکی زیادی ندارد و این باعث آسیب‌پذیری او شد. اگر او ساختار دفاعی بهتری در اطرافش داشت، نمایش ضعیفش تا این حد فاجعه‌بار نمی‌شد اما این موضوع می‌تواند درباره بسیاری از بازیکنان یونایتد صادق باشد.
آرون ونبیساکا (50 میلیون پوند)
ون بیساکا می‌تواند تکل‌های بلند خوبی بزند.
این در فصل اول حضور او در یونایتد به اندازه کافی خوب بود. این باشگاه بار دیگر تشنه انسجام دفاعی بود و جذب بازیکنی که بیشترین تکل زده شده در لیگ را در کریستال پالاس داشت، کافی به نظر می‌رسید. او بازی حریف را تخریب می‌کرد، توپ را پس می‌گرفت و ضدحملات یونایتد را شروع می‌کرد، همانطور که از بخش‌های قرمز در پروفایل این بازیکن در Smartetscout در تصویر زیر مشخص است.
آمار آرون ونبیساکا در فصل 20-2019
با این حال، این موقعیت تغییر کرد. یونایتد کم کم به تیمی با مالکیت توپ بالا تبدیل شده، انتظارات از او بیشتر شد و او نتوانست پاسخ مناسبی به این انتظارات داشته باشد و این موضوع در عملکرد ضعیف او در گل‌های مورد انتظار از روی خلق فرصت شوتزنی (39 از 99) و پیش بردن توپ (43 از 99) مشخص است. او در حمل توپ رو به جلو، عبور از خطوط با پاسکاری یا حتی فرار از روی دست بازیکن هم تیمی به مشکل خورد.
برونو فرناندز (47 میلیون پوند)
یونایتد با خرید فرناندز به دنبال یک بازیکن برنده بود- و چنین بازیکنی هم خرید. آنها پیش از او در خلق موقعیت با حجم و کیفیت بالا مشکل داشتند و هیچ نقطه اتکایی در تیم وجود نداشت. مهم نیست که سیستم این تیم از زمان پیوستن او به یونایتد تا به حال چقدر تغییر کرده است، او همچنان نقطه اتکای حمله یونایتد است. اگر یونایتد شانس گلزنی داشته باشد، فرناندز احتمالا جایی در این مسیر نقشی داشته و این در طرح زیر مشخص است.
ذات تک‌روی فرناندز معمولا باعث می‌شود که او در زمان حملات یونایتد ریسک کند. اما حالا این ویژگی به یک نقطه ضعف تبدیل شده است. با اضافه شدن رونالدو، شرایط به شکلی شده که ما را به یاد ضرب المثل “آشپز که دوتا شود، آش یا شور می‌شود یا بی‌نمک” می‌اندازد.
ناگهان شرایط طوری شد که می‌توان گفت او باعث دردسر شده است. تن‌هاخ باید او را به دوران اوج برگرداند.
دنیل جیمز (25 میلیون پوند)
این مهاجم ولزی یکی از گزینه‌های هجومی سولسشر روی نیمکت بود که سرعت و حرکات بدون توپش به او کمک می‌کرد که از خستگی حریف استفاده کند. بار دیگر، این ویژگی در اولین فصل حضور او مفید بود، زمانی که یونایتد شیفته ضدحملات (و وابسته به آن) بود اما وقتی آنها شروع به کنترل توپ کردند، این شرایط کمتر پیش آمد.
روملو لوکاکو (75 میلیون پوند)
گفته می‌شد که لوکاکو هرگز شبیه به یک بازیکن منچستریونایتد نبود، حتی پس از آن که در اولین فصل حضورش در اولدترافورد 27 گل زد و در مجموع 42 گل در 96 بازی به ثمر رساند.
با ماهیچه‌هایی که لوکاکو داشت، او شبیه به بازیکن هدف بود اما چنین نقشی را ایفا نمی‌کرد. اغلب وقتی به توپ می‌رسید، فیزیک تغییر یافته‌اش باعث می‌شود که نتواند مانند سابق سرعت و مسیرش را تغییر دهد که باعث متفاوت شدن عملکردش شده بود.
***
خریدهای نه خوب، نه بد
کریستیانو رونالدو (13 میلیون پوند)
اگر بگوییم رونالدو صرفا یک خرید خاطره‌انگیز بود، کم‌لطفی در حق او است. او اولین فصلش را با 24 گل در تمامی رقابت‌ها به پایان رساند که بعضی از آنها باعث نجات یونایتد شد.
اما آن گل‌ها به قیمتی فراتر از مبلغ خرید و دستمزد او به ثمر رسیدند. جا انداختن رونالدو که درخواست همیشگی‌اش برای دریافت توپ باعث شد توپ زیادی به بازیکنان خلاق مانند فرناندز نرسد، باعث بهم ریختن پویایی ساختار هجومی یونایتد شد. سپس در حوالی ماه مارس- وقتی یونایتد به کسب امتیاز برای ماندن در کورس کسب سهمیه لیگ قهرمانان نیاز داشت- او یکی از بدترین افت‌هایش در زدن ضربات پایانی در چند سال اخیر را تجربه کرد.
دیوگو دالوت (19 میلیون پوند)
باید دید که آیا یونایتد می‌تواند پتانسیلی که در او دیده را به کار بگیرد یا او آینده‌ای در این باشگاه دارد یا خیر. این مدافع کناری پرتغالی در سال 2018 به یونایتد پیوست اما فصل گذشته توانست به ترکیب اصلی راه پیدا کند و 24 بازی در لیگ برتر انجام داد.
مروان فلینی (27.5 میلیون پوند)
شرایط ناامید کننده انتقال طولانی او تحت هدایت مویس، تعیین‌کننده دوران حضور او در اولدترافورد بود. فلینی مهارت غیرعادی‌ای داشت (بازیکنی بلند قد که در ضربات سر خوب نبود) و وارد تیمی ناکارآمد شد که از اول او را درک نکرد. بهترین دوران او زمانی بود که به عنوان بازیکن تعویضی و برای تغییر نتیجه وارد زمین می‌شد.
آندر هررا (29 میلیون پوند)
هررا به عنوان بازیساز به خدمت گرفته شد اما از سوی مورینیو در پست هافبک دفاعی به کار گرفته شد و در این نقش موفق بود. هرچند انرژی و شدت او باعث شد که به یکی از بهترین بازیکنان در پس گرفتن توپ تبدیل شود اما تقصیری در این مورد نداشت که به اندازه کافی برای کم کردن فاصله با لیورپول و منچسترسیتی خوب نبود.
***
خریدهایی که اگر مصدوم نمی‌شدند می‌درخشیدند
اریک بایی (30 میلیون پوند)
یکی از معدود بازیکنانی که آغاز درخشانی در اولدترافورد داشت اما مصدومیت باعث شد که نتواند به این درخشش ادامه دهد. این ملی‌پوش 28 ساله ساحل عاج به مدت شش فصل در اولدترافورد حضور داشت اما تنها 70 بازی در لیگ برتر انجام داد.
لوک شاو (30 میلیون پوند)
شاو به عنوان گرانقیمت‌ترین بازیکن نوجوان فوتبال در سال 2014 به یونایتد ملحق شد.
این بازیکن 26 ساله فراز و نشیب‌های فراوانی را تجربه کرده (بدترین قسمت آن شامل مصدومیت وحشتناک و رابطه سرد با مورینیو بوده) که منجر به ایجاد تردیدهایی درباره زندگی حرفه‌ای او شده است. او همیشه از استعداد و پتانسیل برخوردار بوده و اخیرا آن را در فصل 21-2020 نشان داد اما این که چنین شرایطی ثابت بماند به او بستگی دارد.
رادامل فالکائو (قرضی)
فالکائو شبیه سایه‌ای از آن مهاجم درخشانی بود که یونایتد فکر می‌کرد در سال 2014 از موناکو به خدمت گرفته است. او در طول دوران حضورش در اولدترافورد تنها چهار گل در لیگ برتر به ثمر رساند اما این انتقال حتی پیش از آن که آغاز شود هم شبیه به یک ناکامی بود چون او پس از بازگشتش از مصدومیت جدی زانو به ندرت بازی کرده بود.
زنگ‌های خطر باید به صدا درمی‌آمد اما یونایتد فکر کرد که او ارزش ریسک کردن را ندارد. تاریخ حالا به ما می‌گوید که او ارزشش را نداشت.
***
خریدهای خوبی که درست به کار گرفته نشدند
پل پوگبا (89 میلیون پوند)، فِرِد (52 میلیون پوند) و دونی فن ده بیک (39 میلیون پوند)
این سه هافبک می‌توانند در یک دسته قرار بگیرند. آنها استعداد درخشانی را در سیستم‌ها و نقش‌هایی که با تکیه بر نقاط قوت آنها شکل گرفته بود به نمایش گذاشتنند- یونایتد آنها را به خاطر همین نقاط قوت خرید و سپس خواست که آنها را کنار بگذارند. پوگبا تک هافبک دفاعی نیست. فرد و فن ده‌بیک در پشت خط وسط زمین در پست دو هافبک محوری دست و پا بسته بودند. آیا حالا که پوگبا جدا شده، تن‌هاخ می‌تواند فرد و فن ده بیک را به دوران اوج برگرداند؟
آنتونی مارسیال (36 میلیون پوند)
مارسیال یکی از بهترین مثال‌های ناکامی یونایتد در پرورش دادن بازیکنان با استعداد است. او به عنوان یکی از بهترین بازیکنان در سال 2015 به این باشگاه انگلیسی پیوست و به عنوان یکی از بهترین استعدادهای جوان آینده فوتبال از او تمجید می‌شد.
لمس توپ اول او بسیار ظریف و زیبا بود. او می‌توانست پیش از آن که بازیکنان متوجه شوند از آنها عبور کند. اما به درستی مدیریت نشد. اگر یونایتد روی پیشرفت حرکات بدون توپ او و درک تاکتیکی‌اش تمرکز کرده بود، شاید او به مهاجمی که تنها توانایی حرکت سرعتی را دارد، تبدیل نمی‌شد.
دالی بلیند (14 میلیون پوند)
بلیند در شکستن خطوط از عمق استاد بود. او زمانی در یونایتد جواب می‌داد که بقیه اعضای تیم کم فروغ بودند- این به آنها اجازه می‌داد که پیشروی کرده و از نیمه زمین خودشان جلو برود. متاسفانه، مورینیو به یونایتد آمد و ویژگی‌های درخشان او در هنگام تصاحب توپ دیگر اهمیتی نداشت.
خوان ماتا (37 میلیون پوند)
ماتا در 25 سالگی در اوج دوران فوتبالش در ژانویه 2014 به یونایتد تحت هدایت مویس پیوست. این مهاجم خلاق چپ پا به عنوان شماره 10 دونده عالی بود اما نیاز به کارهای ترکیبی کوتاه و سریع با مهاجم یا وینگر داشت تا بدرخشد.
در طول چند بازسازی متمادی که یونایتد تجربه کرد، هرگز فرصت کار با چنین بازیکنی به او داده نشد.
***
خریدهای معقول
رافائل واران (41 میلیون پوند)
جذب یک مدافع میانی در اولویت این باشگاه نبود اما نمی‌توانید به قهرمان چهار دوره لیگ قهرمانان که می‌تواند تجربه و از همه مهم‌تر، سرعت بازگشت و پوشش‌دهی را به خط دفاع یونایتد اضافه کند، نه بگویید. مصدومیت‌ها فصل اول او را خراب کرد، بنابراین تن‌هاخ باید امیدوار باشد که بیشتر از سولسشر و رالف رانگنیک، او را در اختیار داشته باشد.
ویکتور لیندلوف (31 میلیون پوند)
لیندلوف شاید غیر مورینیویی‌ترین خرید یونایتد با توجه به توانایی جسمی و تسلط هوایی پایین باشد اما او گزینه خوبی برای حضور در فهرست تیم و همکاری با یک مدافع میانی کنشگر و فعال است، خصوصا که پاس‌های با دامنه بلند و توانایی به تاخیر انداختن وینگرهای چابک را دارد.
سرخیو رومرو (رایگان)
او به عنوان یکی از بهترین دروازه‌بانان ذخیره لیگ برتر به خوبی به یونایتد خدمت کرد.
آماد دیالو (37 میلیون پوند) و فاکوندو پِیِستری (9 میلیون پوند)
باید دید که این دو بازیکن جوان چه سودی برای یونایتد دارند اما آنها دو شرایط کاملا خاص دارند که این باشگاه به دنبال آن است (و برای آن سرمایه‌گذاری کرده) تا در آینده از آن استفاده کند و خرید آنها چاره موقتی برای این تیم به حساب نمی‌آید.
اودیون ایگالو (قرضی)
به عنوان بازیکنی که به نمایش‌های پر فراز و نشیبی در واتفورد مشهور بود، هواداران چنان از جذب ایگالو هیجان‌زده نشدند. اضافه شدن او به این تیم مانند گچ گرفتن پای شکسته بود اما این تفکر خیلی دوام نیاورد. ایگالو بازیکن خوبی بود. او گزینه‌ای را به یونایتد اضافه کرد که پیش از آن در اختیار نداشت- مهاجمی روی نیمکت، با بازیسازی خوب، قابلیت ضربات پایانی با هر دو پا، تنومند و گلزن (پنج گل در 23 بازی). اما از همه مهم‌تر این که او علاقه زیادی به این پیراهن نشان داد که باعث شگفتی خوشایندی بود.
زلاتان ابراهیموویچ (رایگان)
در فصلی که ابراهیموویچ 35 ساله می‌شد، باز هم توانست 28 گل در تمامی رقابت‌های فصل 17-2016 به ثمر برساند. هر چیزی درباره او، خصوصا قدرت رهبری‌ای که با خودش به رختکن این تیم آورد، به معنای سازگاری درست او با شرایط بود.
***
بسیاری از این نقل و انتقالات یونایتد به دلیل استفاده نادرست و نبود برنامه‌ریزی مشخص شکست خورد.
دلیل آن هرچه که باشد، باید سبک و برنامه بهتری برای مشخص کردن 1) نقش‌های مشخص و خاص (نه فقط پست) که یونایتد به آن نیاز دارد و 2) بازیکنانی که با این نقش‌ها سازگار هستند و می‌توانند در ساختار تاکتیکی یونایتد جای بگیرند، به کار گرفته شود.
تنها در این صورت خواهد بود که رکورد نقل و انتقالات یونایتد بهبود پیدا می‌کند.