چگونه دلافوئنته با سه ساعت خواب شبانه اسپانیا را به فینال یورو رساند

هفت‌یک- لوئیز دلافوئنته اخیرا در گفتگو با شبکه رادیویی کوپه به صحبت درباره‌ی برنامه‌ی کاری خود پرداخته بود:”ما زمان آزاد اندکی داریم. من صبح زود از خواب برمی‌خیزم و تا آخر شب درگیر روتین کاری‌ام هستم. برنامه‌های ما از ساعت 9 صبح آغاز می شود و تا ساعت یک، دو، سه یا حتی چهار بامداد نیز به طول می‌انجامد. بنابراین زیاد فرصت خوابیدن ندارم؛ بعضی روزها سه ساعت و بعضی روزها چهار یا پنج ساعت. معمولا بعد از صرف غذا هم چرتی می‌زنم، اما نه خیلی طولانی.”

مجری برنامه یعنی خوانما کاستانو از سرمربی اسپانیا می‌پرسد که آیا فشار و استرس تورنمنت موجب بی‌خوابی او شده و دلافوئنته پاسخ می‌دهد: به هیچ وجه. دلیلش کارهای زیادی است که روی سرمان ریخته. زمان اندکی بین بازی‌ها وجود دارد. لازم است که بازی‌هایمان را آنالیز کنیم، بازی‌های رقبا را هم همینطور. جزئیات برنامه‌های تمرینی و جلسات توجیهی باید از قبل آماده شوند.

به دلایل ژنتیکی بعضی از افراد در قیاس با سایرین به میزان خواب کمتری احتیاج دارند. محققان دانشگاه سان فرانسیسکو در ماه مارس سال 2022 اعلام کردند که دسته‌ای از افراد تنها با چهار الی پنج ساعت خواب در شب قادرند تمام نیازهای بدن خود را تامین کنند. عده‌ای از موفق‌ترین انسان‌های دوران مدرن شهره به این بودند که بسیار کم می‌خوابند؛ از توماس ادیسون گرفته تا مارگارت تاچر و از ریچارد برنسون تا دونالد ترامپ.

کسی انتظار نداشت اسپانیا با هدایت دلافوئنته به فینال یورو 2024 برسد.

البته گویا برنامه‌ی خواب دلافوئنته در منزل خود کاملا نرمال است. اما او در طی تورنمنت‌ها تا دیروقت به کار مشغول است و سعی می‌کند کمبود خوابش را با چرت‌های کوتاه بعد از صرف غذا یا چرت زدن درون اتوبوس تیم جبران کند. اوریول مرکاده، متخصص خواب اهل اسپانیا در گفتگو با اتلتیک می‌گوید:”ممکن است مردم بگویند که چهار ساعت خواب کافی است. اما حقیقت چیز دیگری است. ممکن است او به خود مفتخر باشد و بگوید که ببینید من چه فرد سختکوشی هستم. اما باید بگویم که این اصلا ایده‌ی خوبی نیست؛ نه برای بهره‌وری کاری و نه برای سلامتی. خواب کافی یک رهبر را قادر می‌سازد تا با کاریزمای بیشتر و قدرت رهبری و توان تاثیرگذاری بالاتر عمل کند.

علیرغم خواب اندک دلافوئنته، شاگردان او در این یورو بسیار سرحال و نیرومند ظاهر شده‌اند. آنها پس از صدرنشینی در گروه خود موفق شدند 1-4 گرجستان را شکست دهند و سپس با دو پیروزی 1-2 از سد آلمان و فرانسه عبور کنند. اسپانیا حالا به نخستین فینال بزرگ خود از 2012 به این‌سو راه یافته است.

حالا و در آستانه‌ی دیدار فینال مقابل انگلیس در روز یکشنبه، اتلتیک گفتگوهایی را با آشنایان سرمربی کمتر شناخته‌شده‌ی اسپانیا ترتیب داده است. مردی که پس از شروعی سخت در سکان هدایت تیم ملی، حالا در اوج به‌سر می‌برد.

***

لوئیز دلافوئنته در سال 1961 در شهر هارو از ایالت لاریوخا اسپانیا متولد شد، منطقه‌ای که به شراب‌های خود معروف است. او در سن شانزده سالگی به مدرسه فوتبال لساما (آکادمی اتلتیک بیلبائو) ملحق شد. دلافوئنته مدافع کناری سمت چپ بود و با تکل‌های خشن خود شناخته می‌شد. او دو بار به‌همراه اتلتیک بیلبائو موفق به فتح لالیگا شد. او در ادامه برای سویا و آلاوس بازی کرد و سپس دوران مربیگری‌اش را در اواخر دهه‌ی 90 میلادی در تیم جوانان دو باشگاه باسکی یعنی پورتوگالته و آئوررا آغاز کرد. دلافوئنته در ادامه مربی تیم آکادمی سویا شد و سپس با بازگشت به لساما هدایت تیم دوم اتلتیک بیلبائو را به‌عهده گرفت. او سپس مربی آلاوس شد و تنها تجربه‌ی خود در سطح بزرگسالان فوتبال باشگاهی را پشت سر گذاشت: هدایت آلاوس در یازده مسابقه‌ی لیگ سطح سه فوتبال اسپانیا در سال 2011.

تعدادی زیادی از بازیکنان فعلی اسپانیا از جمله میکل مرینو در رده‌های پایه با دلافوئنته کار کرده بودند.

در سال 2013 دلافوئنته به‌عنوان سرمربی تیم ملی زیر 19 ساله‌های اسپانیا برگزیده شد، درحالیکه رئیس فدراسیون در آن زمان آنخل ماریا ویار بود، یکی از هم‌تیمی‌های سابق دلافوئنته. دو سال بعد، او توانست اسپانیا را به مقام قهرمانی اروپا در سطح زیر 19 ساله‌ها برساند، با تیمی که رودری، میکل مرینو و مارکو آسنسیو را در اختیار داشت. او سپس در سال 2019 با تیم ملی زیر 21 ساله‌های اسپانیا نیز قهرمان اروپا شد و این‌بار نام دنی اولمو، میکل اویارسابال و اونای سیمون در بین نفراتش دیده می‌شد. با اضافه شدن پدری و مارک کوکوریا به تیم، اسپانیا توانست در المپیک 2021 توکیو نیز به مدال نقره دست یابد.

یکی از وظایف دلافوئنته در فدراسیون فوتبال اسپانیا، آموزش مربیان در کمپی به نام لاس روزاس در نزدیکی مادرید بود. در بین نفراتی که در سال 2017 تحت نظر او تعلیم دیدند نام‌هایی همچون آندونی ایرائولا (سرمربی فعلی بورنموث) و لیونل اسکالونی سرمربی تیم ملی آرژانتین به‌چشم می‌خورد که در سال 2022 توانست با این تیم قهرمان جام جهانی شود.

اسکالونی در مصاحبه با اتلتیک می‌گوید:”پروفسور لوئیز دلافوئنته معلم من در آغاز یادگیری مربیگری بود. لوئیز به تمام ما مربیان جوان کمک فراوانی کرد. او یک مرد بزرگ است. من عاشق شیوه‌ای هستم که او از طریق آن به ابراز خودش می‌پردازد و شگفت‌انگیز است که چگونه شاگردانش خود را وقف او می‌کنند.”

با وجود اینها، دلافوئنته تا بحال هرگز گزینه‌ی هدایت تیم‌های لالیگایی نبوده است و خودش نیز تمایلی به آن نداشته است. ویژگی‌های شخصیتی و سبک کاری او بیشتر مناسب کار در لاس روزاس هستند. کسی او را گزینه‌ی هدایت تیم ملی نیز به‌شمار نمی‌آورد تا اینکه رئیس وقت فدراسیون یعنی لوئیز روبیالس تصمیم به ایجاد تغییر در کادر فنی تیم ملی گرفت، آن‌هم پس از نمایش فاجعه‌بار آنها در جام جهانی 2022 تحت هدایت لوئیز انریکه. سبک دلا فوئنته در نقطه‌ی مقابل سبک انریکه قرار داشت. او برخلاف انریکه و برخلاف چندین مربی اسپانیایی مطرح دیگر (پپ گواردیولا، میکل آرتتا و اونای امری) مردی آرام، خونسرد و انعطاف‌پذیر است.

دلافوئنته پس از انتخاب به‌عنوان سرمربی تیم ملی در دسامبر 2022 در گفتگو با برنامه تلویزیونی ال‌اورمیگِرو گفت:”من انتظار چنین چیزی را نداشتم. فکر می‌کردم لوئیز انریکه قرار است به کارش در تیم ادامه دهد. روبیالس همواره حامی من بوده است. او به من گفت که می‌خواهد من سرمربی تیم شوم. و حالا من اینجا هستم.”

***

دلافوئنته طعم نخستین چالش رسانه‌ای خود را خیلی زود چشید، آن‌هم پس از ممانعتش از دعوت سرخیو راموس به تیم. خبرنگاران مادریدی در طی یکی دو کنفرانس مطبوعاتی ناخوشایند طرف راموس را در این ماجرا گرفتند. سپس اسپانیا در دومین دیدار خود در مقدماتی یورو در ماه مارس 2023 با نتیجه‌ی 0-2 مغلوب اسکاتلند شد. این شکست یک شوک برای آنها بود. این نکته که اسکاتلند استیو کلارک کاملا برتر از تیم دلافوئنته بازی کرد، اوضاع را وخیم‌تر نیز می‌کرد.

عده‌ی زیادی، چه از بین اصحاب رسانه و چه در بین مدیران فدراسیون، شروع به تردید درباره‌ی صلاحیت دلافوئنته برای تصدی این شغل کردند. حمایت قاطع از جانب خود روبیالس نیز تنها پس از عبور اسپانیا از سد ایتالیا و کرواسی و قهرمانی آنها در لیگ ملت‌های اروپا حاصل شد. اما دلافوئنته تردیدی به‌دل راه نداده بود و اعتمادش را به این کار گروهی و خط مشی خود حفظ کرده بود.

حمایت از روبیالس نزدیک بود برای دلافوئنته گران تمام شود و به برکناری او از هدایت تیم ملی اسپانیا منجر شود.

سپس ماجرای بوسه‌ی روبیالس در جام جهانی 2023 زنان رخ داد. پای دلافوئنته نیز به ماجرا باز شد و سرمربی اسپانیا دست به ستایش از سخنرانی معروف “استعفا نمی‌دهم” روبیالس زد، تنها چند ساعت پیش از آنکه فیفا روبیالس را از تمام فعالیت‌های فوتبالی محروم کند. دلافوئنته در مصاحبه‌ای پس از آن ماجرا گفت:”من انتقادهای زیادی دریافت کردم که به حق هم بودند. من متاسفم و عذرخواهی می‌کنم. حمایت من از روبیالس به‌علت فضای ناعادلانه و فشار سنگین بی‌موردی بود که به او وارد می‌کردند. من تا پیش از این هرگز موقعیتی این‌چنین پرفشار و پر از استرس را تجربه نکرده بودم.”

گرچه فاصله گرفتن از روبیالس برای او در این مقطع لازم بود اما اولویت اصلی او در امان نگه داشتن تیم ملی از گزند این فضای مسموم بود. دلافوئنته پیش از دیدار مقدماتی یورو مقابل گرجستان در ماه سپتامبر گفت:”مهمترین چیز برای ما صعود به یورو است. من باور دارم که مردم نیز در این مسیر در کنار ما هستند.”

دلافوئنته در ادامه با خشم و عصبانیت عده‌ی زیادی از هواداران بارسلونا مواجه شد و علتش نیز مصدومیت هافبک جوان بارسلونا یعنی گاوی در بازی مقابل گرجستان در ماه نوامبر بود. محبوب نبودن در نزد هواداران رئال مادرید و بارسلونا برای سرمربی تیم ملی اسپانیا ضعف چندان بزرگی به‌شمار نمی‌رود؛ چرا که عمده‌ی هواداران پرشور و متعصب تیم ملی طرفدار سایر باشگاه‌های کوچک‌تر این کشور هستند. هواداران رئال و بارسا بیشتر بر موفقیت‌ها و شکست‌های باشگاهشان تمرکز دارند.

دلافوئنته در پاییز سال گذشته در مصاحبه با روزنامه‌ی AS گفته بود که بسیار مفتخر است که یک اسپانیایی، یک کاتولیک، و یک طرفدار پروپاقرص گاوبازی است. او یک مسیحی معتقد و همچنین پاسدار ارزش‌های سنتی است. گفتن این حرف‌ها در میانه‌ی اعتراضات سوسیالیستی در حمایت از جدایی‌طلبان کاتالان، تاکیدی بر مواضع سیاسی او به‌عنوان یک محافظه‌کار اسپانیایی بود.

وقتی اسپانیا در ماه نوامبر سال گذشته توانست با صدرنشینی در گروه خود به دور نهایی یورو راه پیدا کند، تردیدها درباره‌ی دانش تاکتیکی دلافوئنته جای خود را به تمجید از سبک منسجم او داده بودند. کسانی که او را می‌شناسند نرمخو بودن مربی اسپانیا را انکار می‌کنند. دلافوئنته رابطه‌ی دیرینی با دنی سبایوس دارد اما پس از جروبحث سبایوس با بازیکنان بارسلونا در کمپ تیم ملی، این هافبک رئال مادرید را از لیست خود کنار گذاشت. او نارضایتی‌های براهیم دیاز از بازی نکردن را نیز نادیده گرفت و زمانی که این بازیکن رئال مادرید به تیم ملی مراکش ملحق شد نیز چندان ناراحت نشد. گرچه آیوزه پرز (بازیکن فعلی رئال بتیس و بازیکن سابق لسترسیتی و نیوکاسل) در حد دیاز مهارت تکنیکی نداشت اما سازگاری بیشتری با تیم دلافوئنته داشت.

یکی از کاپیتان‌های اسپانیا یعنی میکل اویارسابال در ماه ژوئن و در اردوی آماده‌سازی اسپانیا پیش از یورو 2024 در گفتگو با اتلتیک گفته بود:”لوئیز مرد بسیار خوش‌اخلاقی است با ایده‌هایی بسیار روشن. او همیشه می‌گوید که تیم بودن و متحد بودن مهمترین چیز است. سبک بازی او و تاکتیک‌هایش بسته به هر مسابقه و هر حریف متفاوت است. اما نکته‌ی مهم برای بازیکنان این است که همگی در مسیر واحدی حرکت کنند، با هم متحد باشند و از هم حمایت کنند. اینگونه است که اوضاع خوب پیش خواهد رفت.”

***

تیم جوان دلافوئنته حقیقتا تیم متحدی نیز هست. او رابطه‌ی شخصی خوبی نیز با خبرنگاران مطرح اسپانیایی دارد و در کنفرانس‌هایش معمولا هرکدام از آنها را به اسم صدا می‌کند. ایجاد روابط محکم با مسئولان فدراسیون نیز یکی دیگر از اولویت‌های او بوده است. او پس از برگزاری هرکدام از کمپ‌های تیم ملی یک پیام واتس‌آپی جداگانه به هریک از دست‌اندرکاران می‌فرستد؛ از گروه آشپزی گرفته تا ماموران حراست و تمرین‌دهنده‌ها. در کمپ تمرینی اسپانیا در آلمان، او دائما در حال صحبت کردن با اعضای گروه دیده می‌شود؛ از جمله حین رفتن به باشگاه برای انجام تمرین صبحگاهی خود. دلافوئنته همچنان به انجام این تمرین صبحگاهی روتین متعهد است، علیرغم مشکلاتی در زانو و شانه‌هایش که احتمالا نیاز به عمل جراحی خواهند داشت.

دلافوئنته با رابطه گرمی که با تک‌تک اعضای تیم ملی اسپانیا ساخت، توانست تیمی متحد تشکیل بدهد.

همین سرسختی و پشتکار برگ برنده‌ی اسپانیا در این تورنمنت بوده است. وقتی بازیکنی با انتقاد از جانب رسانه‌ها روبرو می‌شود -به‌طور مثال آیمریک لاپورت که آمادگی او برای قرارگیری در پست مدافع وسط با تردیدهایی جدی روبرو بوده است- دلافوئنته قویا به حمایت از بازیکن خود می‌پردازد. لاپورت در گفتگو با اتلتیک می‌گوید:”برای یک بازیکن بسیار مهم است که بداند از او حمایت می‌شود. اگر من از بازی برای اسپانیا اینقدر خوشحال هستم دلیلش به چنین جزئیاتی بازمی‌گردد. وقتی می‌بینید که اینقدر به شما اعتماد می‌شود، می‌توانید با روحیه‌ی بالا بازی کنید و بهترین نمایش خود را ارائه کنید. توانایی مدیریت بازیکنان قطعا یکی از مهمترین شاخصه‌های دلافوئنته است.”

لامین یامال، ستاره‌ی شانزده ساله‌ی تیم نیز همواره مورد حمایت تمام‌عیار هم‌تیمی‌ها، مربیان و کادر فدراسیون واقع شده است، و جواب این حمایت را نیز به‌خوبی داده است. دلافوئنته برخوردی صادقانه و صمیمانه با بازیکنانش داشته است تا هرکدام از آنها احساس کنند که حتی با وجود کم بازی کردن نیز یک عضو مهم برای تیم هستند. خوسلو، مهاجم ذخیره‌ی تیم می‌گوید:”روز اولی که دلافوئنته را دیدم به او گفتم که برای من مهمترین چیز گذران زندگی با هم‌تیمی‌ها و حفظ هارمونی، سلامت و رقابت‌جویی تیم است. او کاملا با من موافق بود. به اعتقاد من او یک خانواده را در اینجا شکل داده، که اساسا همان چیزی است که ما را تا این نقطه پیش آورده. ما در این مسیر قهرمان لیگ ملت‌ها شده‌ایم. همکاری انسانی در تیم ما یک برگ برنده است.”

بازی با گرجستان در مرحله‌ی یک‌هشتم نهایی یادآور بازی دور مقدماتی دو تیم در شهر تفلیس در ماه سپتامبر بود، اولین بازی اسپانیا پس از برکناری روبیالس. در میان هرج و مرج حاکم بر فدراسیون، کفش‌های بازیکنان در مادرید جا گذاشته شد و آنها مجبور شدند یک هواپیمای جداگانه را برای ارسال کفش‌ها راهی گرجستان کنند. با این حال آنها توانستند بازی را با نتیجه‌ی 1-7 پیروز شوند. یامال که نخستین بازی ملی خود را انجام می‌داد توانست در آن روز گلزنی کند و نیکو ویلیامز نیز خودش را به‌عنوان وینگر چپ جدید تیم به اثبات رساند.

دلافوئنته پیش از دیدار مرحله‌ی یک‌هشتم با گرجستان گفت:”بازی در تفلیس جایی بود که ما شروع به صحبت درباره‌ی “خانواده” کردیم. ما باید از مقطع دشوار و حساسی عبور می‌کردیم. اما با پشت سر گذاشتن آن قوی‌تر از قبل شدیم.”

ظاهر شدن اسپانیا به‌عنوان یک تیم درجه‌یک در این تورنمنت که فوتبالی بسیار جذاب را نیز ارائه می‌دهد برای خیلی‌ها یک غافلگیری بوده است، از جمله برای برخی مدیران فدراسیون و افرادی در نزدیکی تیم. پدیدار شدن دلافوئنته به‌عنوان یک رهبر و مربی فوق‌العاده نیز همچنین غافلگیری دیگری بوده، علی‌الخصوص با در نظر گرفتن چالش‌هایی که او در ماه‌های ابتدایی تصدی این شغل پشت سر گذاشت.

در تمام این مسیر، او تمرکز جدی‌اش را بر رو هدفش حفظ کرده. و تیمی که آن را می‌شناسد و به آن اعتماد دارد توانسته از تمام چالش‌ها عبور کند. بعد از پیروزی مقابل فرانسه در مرحله‌ی نیمه‌نهایی، دلافوئنته در تونل منتظر ایستاده بود تا بازیکنانش را در آغوش بگیرد؛ یک به یک آنها را، حتی آنانی که بازی نکردند، از جمله پدری مصدوم.

مرد باسکی در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی گفت:”شما ناگزیرید که به این تیم باور داشته باشید. از حیث انفرادی آنها شگفت‌انگیزند. با این حال همیشه برای نفع عمومی و پیروزی تیم گام برمی‌دارند. این تلاشی سخاوتمندانه از جانب آنهاست. آنها سیری‌ناپذیرند، با پشتکاری مداوم برای عبور از سد تمام موانع. من به آنها ایمان دارم و افتخار می‌کنم که مربی این تیم هستم.”

فاصله‌ی چهار روزه میان نیمه‌نهایی و فینال همواره زمانی برای برنامه‌ریزی و کار بی‌وقفه است. بعید است که دلافوئنته هرشب بیش از چهار یا پنج ساعت استراحت کند. با این حال او تمرین صبحگاهی روزانه‌اش را فراموش نخواهد کرد. او به تلاشش برای حفظ تمرکز این “خانواده” در جهت انجام آنچه برای پیروزی در روز یکشنبه ضروری است ادامه خواهد داد.

به محض پایان تورنمنت زمان کافی برای استراحت و ریکاوری در اختیار او خواهد بود. چیزهای زیادی در مقطع بیست ماهه‌ی هدایت تیم ملی توسط دلافوئنته اتفاق افتاده است. تمام این تلاش‌ها ارزشش را خواهد داشت اگر که گمنام‌ترین و دست‌کم گرفته‌شده‌ترین مربی در تاریخ تیم ملی اسپانیا بتواند لاروخا را بار دیگر قهرمان اروپا کند.