چگونه بحران مالی باعث شد بارسلونا دوباره به لاماسیا روبیاورد
هفت‌یک- کلمه کاتالانی «ماسیا» معمولا به عنوان خانه روستایی ترجمه می‌شود- و خیلی هم اشتباه نیست.
توصیف جامع بهتر آن شاید خانه روستایی مختص شرق اسپانیا شامل کاتالونیا باشد. وقتی نوکمپ در اواخر دهه ۱۹۵۰ میلادی در حال ساخت بود، معمارهایی که روی زمین جدید بارسلونا کار می‌کردند، کلبه‌ای قدیمی و سنتی در آن نزدیک را به محل کار و استراحت تبدیل کردند.
این خانه در سال ۱۷۰۲ ساخته شده بود. زمانی که نوکمپ کامل شد، بارسا تصمیم گرفت که دفاترش را به آنجا منتقل کند. این ساختمان در سال ۱۹۷۹ به خانه آکادمی جوانان آنها تبدیل شد، لاماسیا.
لاماسیای اصلی خانه‌ای روستایی بود که تنها ظرفیت اسکان 20 نوجوان را داشت.
بازیکنان جوانی که از نقاط دورتر می‌آمدند و کسانی که خانواده‌ای در آن نزدیکی نداشتند در آنجا سکونت می‌کردند. ده‌ها ستاره بزرگ بارسا در طول چند دهه در این آکادمی رشد کردند، بازیکنانی شامل پپ گواردیولا، کارلس پویول، ویکتور والدس و آندرس اینیستا. آکادمی بارسا همچنین بازیکنانی مانند ژاوی و لیونل مسی را پرورش داد اما آنها در لاماسیا نماندند (هرچند برای صرف غذا با هم تیمی‌هایشان هر روز پس از مدرسه به آنجا می‌رفتند).
بارسا در سال ۲۰۱۱ آکادمی‌اش را به ساختمانی جدید در حاشیه شهر منتقل کرد. این بخش جدیدی از مجموعه سیوتات اسپورتیوا خوان گامپر در سن خوان دسپی در فاصله تقریبا هشت کیلومتری غرب نوکمپ بود. اما همه هنوز آن را لاماسیا صدا می‌کنند.
اینجا جایی است که ستاره‌های تیم اول مانند لامین یامال و پائو کوبارسی امروز در آن زندگی می‌کنند: تخت‌خواب آنها در فاصله ۱۰ دقیقه‌ای با پای پیاده از قطار قرار دارد. هر دوی این نوجوان این فصل برای بارسا درخشان ظاهر شدند.
کوبارسی اولین بار در ماه ژانویه و در فاصله دو روز پیش از تولد ۱۷ سالگی‌اش برای اولین بار در لالیگا به میدان رفت و دیگر پا پس نکشید. یامال اولین بازی را در سن ۱۵ سالگی در اواخر فصل گذشته انجام داد، پیش از آن که در ماه جولای ۱۶ ساله شود. او از آن زمان چند قرارداد بزرگ با حامیان مالی مانند آدیداس امضا کرده و از نظر بسیاری هیجان‌انگیزترین بازیکن این باشگاه پس از مسی است.
لاماسیای جدید در سال 2011 با حضور گواردیولا، پویول و ساندرو روسل، رئیس وقت باشگاه، افتتاح شد.
در گزارش اخیر سایت CIES Football Observatory، بارسلونا بالاترین درصد بازیکنان زیر ۲۰ سال بین تمامی باشگاه‌ها در هر پنج لیگ معتبر اروپایی را به خودش اختصاص داده است (۱۵ درصد از اعضای تیم اول).
بخش بزرگی از تمجید و تحسین به خاطر انجام این کار به ژاوی تعلق دارد، سرمربی‌ای که از زمان حضورش در این تیم در نوامبر ۲۰۲۱ به شکلی جسورانه به جوانان اعتماد کرد. او در این فاصله برای اولین بار به ۱۶ بازیکن پرورش یافته در آکادمی فرصت بازی داد.
یامال و کوبارسی ستاره‌های این نمایش هشتند اما دیگران مانند هکتور فورت، مدافع کناری ۱۷ ساله، به همراه مارک گویو، مهاجم ۱۸ ساله، هم این فصل درخشان ظاهر شدند- و بازیکنان دیگری هم در راه هستند. انتظار می‌رود که مارک برنال ۱۶ ساله، اونای هرناندز ۱۹ ساله، کیم خونینت ۱۷ ساله، پائو پریم ۱۸ ساله و گیله فرناندز ۱۵ ساله همگی در چند فصل پیش رو در نزدیکی تیم اول باشند.
ژاوی رفتار بازیکنان جوان رشد کرده در این باشگاه را بسیار تمجید می‌کرد. او آنها را «نترس» خطاب کرد- این ویژگی را «تفاوت اصلی» آنها با نسل خودش توصیف کرد.
در طول سو مدیریت، رسوایی فساد، دردسرهای مالی و رهبری ضعیف که بارسلونا را در طول چند سال گذشته تحت تسخیرش قرار داده، لاماسیا همیشه بزرگترین دارایی آنها بوده است. همه افراد در این باشگاه متوجه این موضوع نبودند. اما حالا هستند.
اورلی آلتیمیرا، مدیر سابق لاماسیا، این را به حساب شرایط مالی می‌گذارد. او می‌گوید:« بزرگترین دلیل درخشش لاماسیا در چند سال اخیر بیشتر به خاطر شرایط مالی‌ای بوده است که آنها در آن قرار داشته‌اند.»
یکی از مقامات ارشد بارسا- که مانند تمامی افراد حاضر ترجیح می‌دهد به صورت ناشناس صحبت کند تا از روابطش مراقبت کند-تاکید دارد که آنها تعهد و اعتماد کامل به آکادمی جوانان‌شان را به عنوان بلیتی به مسیر برگشت به موفقیت‌های بزرگ در آینده می‌بینند، در حالی که تایید می‌کند که شرایط مالی ضعیف این باشگاه هم در حقیقت عامل مهمی بوده است.
آنها گفتند:«لاماسیا در طول تاریخ بارسلونا نشان داده است که سریع‌ترین و امن‌ترین راه برای ساختن بازیکنان حاضر و آماده برای این باشگاه است- و این موضوع گاهی به دست فراموشی سپرده می‌شود.
با توجه به شرایط مالی ما و این که این نسل چقدر خوب است، باید از آنها مراقبت کنیم.»
***
همه چیز با خرید بازیکن شروع می‌شود.
آلتیمیرا از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۱ مدیریت لاماسیا را در کنار یوردی رورا (که او هم در سال ۲۰۱۳ به عنوان مدیر موقت در بارسا کار کرد) برعهده داشت. او می‌گوید «تشخیص استعداد جوان و آوردن آنها برای کار با سبک بارسا در سریع‌ترین زمان ممکن» یکی از اولویتهای اصلی است.
شبکه استعدادیاب‌های بارسا یکی از نقاط قوت این آکادمی است. آنها به صورت سنتی بازیکنان بسیاری را از منطقه محلی کاتالونیا به خدمت می‌گیرند اما هیچ محدودیتی در امضای قرارداد با استعدادها از دیگر مناطق وجود ندارد. برای مثال، گاوی و فرمین لوپز به عنوان بازیکنان نوجوان از رئال بتیس به این آکادمی آمدند.
آلتیمیرا می‌گوید که این روزها عملاً هر بازیکن جدید از هر باشگاهی در سراسر اسپانیا با یک مدیر برنامه قرارداد دارد، چه این بچه ۱۰ ساله باشد و چه ۱۷ ساله. بارسا باید با آنها و همچنین خانواده بازیکن تماس بگیرد و تحقیق کند که چه کسانی در اطراف‌شان حضور دارند.
تحصیل یکی از بخش‌های جدایی‌ناپذیر زندگی نوجوانانی است که در لاماسیا پرورش پیدا می‌کنند.
منابع لاماسیا به اتلتیک گفتند که این باشگاه «هرگز- از نظر مالی- به خاطر هیچ بازیکن جوانی از خود بی‌خود نمی‌شود». آنها همچنین توصیف کردند که چطور «بخش تحصیلی باشگاه، چشم انداز زندگی در لاماسیا در جو سالم» را به عنوان نکات مثبت در مذاکرات پررنگ می‌کنند.
هر بازیکنی جوانی که به خدمت گرفته می‌شود رویای اکثر کودکان کاتالان را زندگی می‌کند. آنها برگزیده‌ها هستند؛ بهترین بهترین‌ها. وقتی تیم بارسا از هر باشگاه محلی از دهکده‌ای کوچک بازدید می‌کند، هیچکس در شهر دوست ندارد این فرصت را از دست بدهد. مسئولان آکادمی کاملا از چالش‌هایی که این شرایط ممکن است به وجود بیاورد، آگاه هستند.
آلتیمیرا می‌گوید:«کودکان باید در طول سال‌های حضورشان در لاماسیا با فشار زیادی روبرو شوند. این آکادمی خدمات روانشناسی خاص خودش را دارد و طراحی شده است تا ابزار لازم برای عبور از این شرایط سخت، چگونگی مدیریت سناریوهایی مانند ورود به تیم بهتر را در اختیارشان قرار دهد. این که چطور در لحظات خوب و بد رفتار کنند.
کسانی که می‌مانند و در رده‌های سنی رشد می‌کنند، در نهایت از نظر ذهنی قوی‌تر میشوند. آنها می‌دانند که این شرایط چقدر سخت است- و ایده بازی ما را با تمام وجود می‌شناسند.»
بارسا رقابتی جدی و گاهی پر تنش با اسپانیول در سطح جوانان دارد. رقیب همشهری آنها هم آکادمی معروفی دارد و جام‌های کاتالان در سطح جوانان اغلب بین این دو تیم تقسیم می‌شود. بسیاری از بازیکنان از اسپانیول به بارسا پیوستند، مانند مارک بارترا، مارک کوکوریا و ایلایش موریبا.
رقابت در سطح جوانان شخصیت بازیکنان لاماسیا را شکل می‌دهد و همانطور که آلتیمیرا می‌گوید، آنها همچنین یاد می‌گیرند که به سبک تیم اول بارسا بازی کنند. این سبکی بسیار متفاوت با رئال مادرید است.
تحصیلات فوتبالی‌ای که بازیکنان جوان رئال یاد می‌گیرند- با توجه به توصیفات افرادی که در آکادمی آنها کار می‌کنند، بیشتر حول محور انعطاف‌پذیری، تاب‌آوری و توانایی سازگاری با چند سبک تاکتیکی متفاوت است است.
هدف تمرین دادن بازیکنانی است که بتوانند به فوتبال حرفه‌ای راه پیدا کنند. اما چنین چیزی اغلب به این معناست که آنها دور از رئال بازی خواهند کرد.
بعد از چند سال نادیده گرفتن بازیکنان لاماسیا، با حضور بازیکنانی مانند دنی اولمو، لامین یامال و پائو کوبارسی بار دیگر استخوان‌بندی تیم اصلی بارسا را محصولات لاماسیا تشکیل می‌دهند.
تحقیقی که در نوامبر ۲۰۲۳ توسط مرکز بین‌المللی تحقیقات ورزشی انجام شد، نشان داد که رئال مادرید باشگاهی است که بیشترین تعداد بازیکنان فعال در پنج لیگ معتبر اروپایی را با ۴۴ بازیکن پرورش داده است. لقبی که به آکادمی آنها داده شده است، «لافابریکا» به معنای کارخانه، به واسطه تاثیرگذاری پیشرفته آنها است.
تیم اول رئال در دهه ۱۹۸۰ میلادی که شامل چندین بازیکن بود که در آکادمی‌شان رشد کرده بودند، اتفاقی مربوط به گذشته است. این روزها مسیر رایج، جدایی از این باشگاه و خرید دوباره آنهاست- مسیر معروف به «ویا کارواخال» به معنای مسیر کارواخال.
هواداران در بارسلونا مشتاق تماشای بازیکنان فارغ التحصیل از لاماسیا در تیم اول هستند و همیشه انتظاری از تصمیم گیرندگان این باشگاه وجود دارد تا اطمینان حاصل کنند که بازیکنان جوان فرصتی خواهند داشت.
بیست و پنجم نوامبر ۲۰۱۲ شاید نقطه عطفی در مثال طلایی بارسا از این ارتباط باشد. یازده محصول آکادمی در دیدار برابر لوانته در لالیگا در زمین حضور داشتند.
ویکتور والدس، مارتین مونتویا (او پس از ۱۵ دقیقه به عنوان جانشین دنی آلوس وارد زمین شد)، کارلس پویول، جرارد پیکه، جوردی آلبا، سرخیو بوسکتس، ژاوی، سسک فابرگاس، پدرو، مسی و اینیستا به کسب پیروزی ۰-۴ خارج از خانه در لالیگا کمک کردند.
اما یکی از نام‌ها در این ترکیب ما را به سمت متفاوتی از این داستان می‌کشاند. چون مسیر آکادمی تا تیم اول در چند سال اخیر آسان نبوده است.
***
سسک فابرگاس در ۱۶ سالگی در سال ۲۰۰۳ بارسا را ترک کرد و به آرسنال پیوست و بعدها مدعی شد که احساس می‌کرد حضور بازیکنانی که جلوتر از او بودند، به این معنا بوده است که شانس زیادی برای حضور در ترکیب اول این باشگاه ندارد.
اما بهترین بازیکنان جوان این باشگاه در طول دهه ۲۰۱۰ شانس‌های کمتری هم داشتند چون بارسا یکی از بهترین مجموعه بازیکنان دنیای فوتبال را داشت.
بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۹، سرخی روبرتو (که اولین بازیاش را در سال ۲۰۱۰ انجام داد) تنها بازیکنی بود که در رده‌های جوانان بارسلونا رشد کرد و بالا آمد و واقعا خودش را در تیم اول ثابت کرد.
آنسو فاتی بازیکن بعدی بود که در فصل ۲۰-۲۰۱۹ به عنوان بازیکن هیجان‌انگیز ۱۶ ساله خودش را مطرح کرد. رونالد آرائوخو هم در همان فصل خودش را نشان داد اما این بازیکن اروگوئه‌ای شاید خیلی به عنوان محصول لاماسیا شناخته نشود چون وقتی بازیکنی حرفه‌ای در سن ۱۹ سالگی بود به تیم دوم این باشگاه پیوست.
اما آلتیمیرا باور دارد که مسدود شدن راه بازیکنان جوان به واسطه پیدا کردن کیفیت در این مسیر نبوده است. به شکلی متناقض- در زمانی که بازیکنان لاماسیا تیم اول را تحت تاثیر قرار داده بودند- برخورد باشگاه با آکادمی جوانانش تغییر کرد، با وجود این که استعدادهای خوبی هنوز در حال رشد و پرورش بودند.
آلتیمیرا می‌گوید:«کار ما اطمینان حاصل کردن از این بود که بازیکنان درستی به تیم زیر ۱۹ ساله‌های می‌رسند. بالاتر از همه تیم B بارسا بود (که حالا به عنوان بارسلونا اتلتیک شناخته می‌شود، تیم ذخیره‌ها که در دسته سوم اسپانیا بازی می‌کند). آنجا بود که متوجه شدیم اتفاقات عجیبی در حال رخ دادن است.
این باشگاه شروع به پر کردن تیم دوم با بازیکنان از سایر باشگاه‌ها کرد. آنها بازیکنانی کهنه‌کار به نسبت سبک همیشگی این تیم بودند و می‌توانستید ببینید که هرگز قرار نیست به تیم اول برسند.
سال 2010 سالی فراموش نشدنی برای لاماسیا بود، وقتی که سه نفر اول لیست توپ طلا را محصولات این آکادمی تشکیل می‌دادند.
بازیکنان جوان لاماسیا خودشان را در برابر مانعی بزرگی برای به دست آوردن دقایق حضور در میدان در تیم اول دیدند و سپس جایی هم در تیم دوم نداشتند و من کاملا یاس و ناامیدی‌شان را درک می‌کنم.»
شاید واضح‌ترین تغییر در این زمان به خدمت گرفتن چند بازیکن برزیلی جوان بود که هیچکدام تاثیر خاصی در بارسا نداشتند.
اگر به سال ۲۰۱۳ برگردیم و ۷/۹ میلیون یورویی که به سانتوس برای حق خرید گزینه اول سه بازیکن جوان پرداخت شد (این به عنوان بخشی از قرارداد نیمار با بارسا مورد توافق قرار گرفته بود) را در نظر بگیریم، این باشگاه کاتالان حداقل ۳۰/۸ میلیون یورو (به علاوه مبالغ نامشخصی از قراردادهای قرضی) روی این بازیکنان هزینه کرد.
روبرت گونچالوس، مارلون سانتوس، ویتینیو، گابریل نوائس، گوستاوو مایا، ماتئوس فرناندز و ماتئوس پریرا همگی بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ به بارسا پیوستند اما هرگز به بازیکنان ثابت در ترکیب تیم اول تبدیل نشدند.
اریک گارسیا، ژاوی سیمونز، سرخیو گومز، آدرین برنابه و روبرت ناوارو در بین بازیکنانی بودند که تصمیم گرفتند لاماسیا را در این بازی زمانی ترک کنند. دنی اولمو در سال ۲۰۱۴ رفت.
آلتیمیرا می‌گوید:«هرچقدر تلاش می‌کردیم که برند بارسلونا را تبلیغ کنیم، بازیکنان و خانواده‌هایی بودند که با پیشنهاداتی در جایی دیگر وسوسه می‌شدند. بسیاری از این انتقال‌ها حول محور پول بود و بعضی دیگر هم دلایل ورزشی داشت. کار ما این بود که آنها را وادار کنیم که بارسا را متفاوت ببیند و احساس تعلق خاطر به این باشگاه را در این بازیکنان جوان افزایش دهیم.»
تصمیمات سوال‌برانگیز دیگری در زمینه خرید بازیکنان در این بازه زمانی اتخاذ شد.
بارسا در جولای ۲۰۱۶ لوکاس دینیه، مدافع چپ، را که در آستانه ۲۳ سالگی بود با قراردادی به ارزش ۱۶.۵ میلیون یورو از پاری سن ژرمن به خدمت گرفت تا جانشینی برای جوردی آلبا باشد. در همان زمان، الکس گریمالدو (که الان بازیکنی تاثیرگذار در بایرلورکوزن و تیم ملی اسپانیاست) در تیم ذخیره‌ها در حال درخشش بود. دینیه دو سال بعد پس از مشکلاتی که در سازگاری با شرایط داشت به اورتون فروخته شد و بارسا یک سال بعد هم ۲۰ میلیون یورو برای جذب جونیور فیرپو از بتیس هزینه کرد. کوکوریا به عنوان مدافع چپ چلسی و تیم ملی اسپانیا و خوان میراندا که حالا بازیکن ثابت بتیس است و یک بازی ملی هم در سال ۲۰۲۱ برای تیم ملی اسپانیا انجام داد، در آن زمان به دنبال رشد در آکادمی و رسیدن به تیم اول بودند اما فروخته شدند.
اریک گارسیا، مدافع میانی‌ای که در سال ۲۰۱۷ بارسلونا را به مقصد منچسترسیتی ترک کرد (اما در سال ۲۰۲۱ به بارسا برگشت)، پیش از این در گفتگویی اختصاصی با اتلتیک تصمیمش برای ترک بارسا را شرح داده بود.
او گفت:«من ۱۶ سال داشتم و در نزدیکی اواخر قراردادم بودم. انتظار نداشتم که بارسا وعده دقایقی برای حضور در ترکیب تیم اول یا چنین چیزی را به من بدهد. سیتی تماس گرفت و پروژه ورزشی‌ای را پیشنهاد داد که من در آن مسیر تضمینی برای حضور در تیم اول نداشتم اما ایده کلی از پیشرفت مقابلم قرار گرفت که آن را در لاماسیا نمیدیدم.»
الکس کویادو مثال دیگری است. این استعداد آکادمی در سال ۲۰۱۸ با حضور ارنستو والورده به عنوان سرمربی بارسا، به تیم اول نزدیک‌تر شد. منبعی نزدیک به والورده می‌گوید که این مربی اهل باسک باور داشت که کویادو می‌تواند نقش مهمی را بازی کند اما سپس «ناگهان و از طریق اخبار در رسانه‌ها متوجه شد که بارسا، مالکوم را خریده است».
جذب این بازیکن برزیلی با ۴۱ میلیون یورو از بوردو انتقال دیگری بود که جواب نداد. کویادو فصل گذشته بارسا را به صورت دائمی ترک کرد تا راهی بتیس شود، باشگاهی که پس از مشکلات محدودیت دستمزدها مجبور شد این بازیکن را به صورت قرضی به الاخدود در عربستان سعودی منتقل کند.
تحول در مسیر ورزشی بارسا از زمان جدایی گواردیولا در سال ۲۰۱۲ کمک کننده نبوده است. مجموعا یازده مدیر متفاوت آمدند و رفتند: آندونی سوبی‌سارتا، آریدو بریدا، خاویر بورداس، کارلس رکساچ، جوردی مستره، روبرت فرناندز، ارلیک آبیدال، پپ سگورا، رامون پلانس، متئو آلِمانی و یوردی کرویف. دکو مدیر ورزشی فعلی این باشگاه است.
علاوه بر این، بعضی از منابعی که در حال حاضر در لاماسیا کار می‌کنند، می‌گویند باور دارند که سبک تمرینات و فلسفه بازی در طول این مدت عوض شده بود. آنها مدعی شدند که تاثیرگذاری سگورا جنبه‌ای کلیدی در این موضوع داشته است چون تاکید کمتری روی مهارت تکنیکی داشت.
در نوامبر 2012 در دیدار مقابل لوانته بارسا با ترکیبی به میدان رفت که هر 11 بازیکن آن محصولات لاماسیا بودند.
سگورا در پاسخ گفت:«استعدادها در آکادمی بارسلونا بی‌پایان هستند اما اگر ما بتوانیم جنبه فیزیکی را به این استعدادهای عالی اضافه کنیم باعث می‌شود که لاماسیا بهتر شود. به همین دلیل است که در دوران حضور من در لاماسیا (بین ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹) می‌خواستم روی قدرت و برنامه‌های خصوصی طراحی شده بازیکنان برای پیشرفت‌شان کار کنم.»
ژاوی در دسامبر ۲۰۲۱ از غافلگیر شدنش پس از دیدن تغییرات از زمانی که به عنوان بازیکن در سال ۲۰۱۵ این باشگاه را ترک کرده بود، صحبت کرد. او به صورت اختصاصی درباره تمرینات تیم اول صحبت کرد- اما اظهارات نشانگر تغییراتی در سطح جوانان هم بود.
او گفت:«بازی رو به جلو با استفاده از پاسکاری متعدد سال‌هاست که در بارسلونا تمرین نشده است. این باورنکردنی است. بعضی از بازیکنان هنوز باید سبک بازی‌ای که می‌خواهیم به کار بگیریم را درک کنند. دیدن بازیکنان تیم اول بارسا که این سبک بازی را درک نمی‌کنند، عجیب است.
من فقط یک ماه اینجا بوده‌ام اما می‌توانم نکات متعددی را نام ببرم که باید تغییر کنند. البته که بازیکنان جدیدی اضافه شده‌اند اما من درباره پویایی، سبک روزانه و فلسفه‌مان حرف میزنم.»
***
تغییرات زیادی در چند سال اخیر در آکادمی بارسلونا رخ داده است. امکانات مدرن شده‌اند. تعداد بازیکنانی که آنجا می‌مانند افزایش پیدا کرده است- بیشتر از ۸۰ بازیکن جوان در مجموعۀ تمرینی این باشگاه زندگی می‌کنند، در حالی که ساختمان قدیمی لاماسیا برای کمتر از ۲۰ نفر جا داشت. خط مشی و قوانین هم عوض شده است.
منابع بارسا حالا استعدادهای مشخصی را به عنوان «پروژه‌های خاص» توصیف می‌کنند. آنها به عنوان با استعدادترین بازیکنانی که این باشگاه باید تلاش بیشتری برای حفظ آنها به کار بگیرد، دیده میشوند.
چندین منبع که در لاماسیا کار کرده‌اند معتقد هستند که پول در یک دهه گذشته «عاملی تعیین کننده در اغلب بازیکنانی است که تصمیم به ترک باشگاه گرفتند» بوده است.
آلتیمیرا توضیح می‌دهد که چطور فاتی و موریبا هر دو قراردادهایی را با «مبالغی بالاتر از حالت عادی» در سال ۲۰۱۹ به امضا رساندند، در حالی که نام فاتی کنار باشگاه فرانسوی نیس به گوش می‌رسید و گفته می‌شد که منچسترسیتی هم به موریبا علاقه دارد. قراردادهای جدید آنها نزدیک به دو میلیون یورو در سال بود- دستمزدی بسیار زیادی برای پسری ۱۶ ساله.
آلتیمیرا می‌گوید:«در نهایت باور داشتیم که بدترین سناریو دربارۀ آنها این است که با قیمتی معقول به باشگاهی خارجی فروخته شوند. این بدون شک اتفاقی است که برای موریبا رخ داد (که با مبلغی به ارزش ۱۶ میلیون یورو در سال ۲۰۲۱ راهی لایپزیش شد).
اریک گارسیا از جمله بازیکنانی است که به دلیل نداشتن چشم‌انداز مناسب در بارسا، لاماسیا را به مقصد سیتی ترک کرد اما بعدا دوباره به بارسا برگشت.
برگزیت نقش مهمی در تکامل این روند رایج ایجاد کرد. حالا باشگاه‌های انگلیسی اجازه ندارند استعدادهای خارجی زیر ۱۸ سال را به خدمت بگیرند. با این حال، سیتی هنوز هم در سال گذشته پرس و جوهایی درباره کوبارسی داشت. گروه فوتبال سیتی برنامه داشت که او را به خیرونا به عنوان باشگاه خواهرش بفرستد تا سنگ بنای محکمی پیش از انتقال به منچستر شود.
کوبارسی اخیرا مذاکراتی را برای امضای قرارداد جدید طولانی‌تر با بارسا داشته است و قصد دارد بند فسخ او را به یک میلیارد یورو افزایش دهد، کاری که قبلا در مورد یامال انجام شده است.
هر دو بازیکن یکی از بهترین مثال‌های لاماسیا هستند. مربیان حرفه‌ای متخصص در طول چند سال به آنها آموزش داده‌اند که چطور این سبک از فوتبال را بازی کنند. پاس‌های کوبارسی و خونسردی‌اش در هنگام تصاحب توپ از همین حالا مورد توجه بسیاری در سطح اول فوتبال اروپا قرار گرفته است.
پیش از حضور او، تیم اول به شدت به دنبال بازیکنی با استعداد و مهارت خاص او به عنوان مدافع میانی بود. آکادمی جوانان به فرم گرفتن بازیکنانی کمک کرده است که بیشتر از هر چیزی به آن نیاز داشتند.
کوبارسی دویست و چهارمین محصولی بود که اولین دیدارش برای بارسا را از زمان تاسیس لاماسیا در سال ۱۹۷۹ انجام داد. هواداران بارسا امیدوار هستند که بتوانند بازیکنان بیشتری درست شبیه به او ببینند و حالا این احساس وجود دارد که آکادمی جوانان در جایگاهی بهتری نسبت به چند سال گذشته قرار گرفته است.
باشگاه به بحرانی مالی نیاز داشت که متوجه این موضوع شود.