چرا محمد صلاح به دنبال گرفتن انتقام از رئال مادرید است؟

هفت‌یک- این یک سوال است- مانند، “اهمیت نمی‌دهی، نه؟”، یا “آیا اندازه (آلت جنسی) مهم است؟”- چیزهایی که به ندرت صادقانه پاسخ داده می‌شوند.

وقتی گروه BT Sport بلافاصله پس از پیروزی لیورپول در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل ویارئال از محمد صلاح پرسید که ترجیح می‌دهد در فینال مقابل منچسترسیتی بازی کند یا رئال مادرید، احتمالاً فکر می‌کردند که او پاسخ معقولی بدهد:” مشکلی ندارم، هر دو تیم بزرگی هستند، فقط خوشحالم که در فینال هستیم علی‌رغم اینکه بازی سختی خواهد بود.” و چیزهایی مثل این.

در عوض، صلاح با تکان دادن سرش پاسخ دیگری هم داد، انگار که گزینه‌هایش را می‌سنجید، و گفت:”خب… آره… باید صادقانه بگویم که می‌خواهم مقابل مادرید بازی کنم. اگر شخصاً از من بپرسید، می‌خواهم با مادرید بازی کنم. چون در فینال مقابل آن‌ها شکست خوردیم!”

سپس او نظرش را عصر روز بعد پس از این‌که رئال آن کامبک فوق‌العاده مقابل سیتی را کامل کرد، کاملاً ابراز و توییت کرد: “حسابی داریم که باید تسویه کنیم.”

‌
و از آنجا که فکر کرد ما پیام او را دریافت نکردیم، روز بعد در مراسم شام اهدای جوایز انجمن فوتبال‌نویسان، از او پرسیدند: “آیا آن [بازی] را ماموریتی انتقامی می‌بینی؟”

“بله. ما در فینال (سال 2018) شکست خوردیم. روز غم‌انگیزی برای همه ما بود، اما زمان انتقام فرا رسیده است.”

البته او بازیکنی نیست که فقط بخواهد از تیمی که چهار سال پیش به آن باخته بود، انتقام بگیرد. او مردی است که هنوز به وضوح از این‌که اولین فینال لیگ قهرمانان اروپایش زودهنگام به پایان رسیده، ناراحت است. مردی که فکر می‌کرد اولین فصل درخشانش در لیورپول در اوج به پایان خواهد رسید. مردی که در بهترین حالت توسط یک حریف بیش از حد خشن مصدوم شد، یا در بدترین حالت عمداً توسط یکی از پرافتخارترین بازیکنان فوتبال هدف قرار گرفت.

***
‌

حمدی نوح، یکی از اولین مربیان صلاح در المقاولون مصر، در سال 2021 گفت:”صلاح هرگز حادثه راموس را فراموش نخواهد کرد.”

به نظر می‌رسد حق با نوح است، حتی اگر سرخیو راموس، مردی که فن کُشتی او در کی‌یف، در قلب این تسویه حساب قرار دارد، اکنون بازیکن پی‌اس‌جی باشد.

بیایید به 26 می 2018، استادیوم المپیک کی‌یف برگردیم. نیمه اول فینال لیگ قهرمانان بین رئال مادرید و لیورپول 0-0 شد. اتفاقات زیادی در حال رخ دادن است، اما ما در آستانه مشاهده یک نزاع و درگیری هستیم.

این اتفاقا کاملا بی‌ضرر بود، یا حداقل در آن زمان چنین احساس می‌شد، و به طور بالقوه ناشی از تصمیمی نادرست به نفع لیورپول در دقیقه 25 بود. مارسلو و جینی واینالدوم در سمت راست لیورپول، جایی حدود یک سوم بالایی نیمه زمین رئال، در جدال بر سر تصاحب توپ بودند. به نظر می‌رسید که توپ از کنترل واینالدوم خارج و سپس از بازی خارج شده است. کمک داور به پرتاب برای رئال اشاره کرد، اما داور به تصمیم او توجهی نکرد.

‌
ترنت الکساندر-آرنولد توپ را به فضای خالی درون زمین رئال پرتاب کرد. راموس که از ابتدای بازی، صلاح را مهار کرده بود، در حالی او را دنبال کرد که بازیکن مصری به دنبال توپی می‌رفت که الکساندر-آرنولد به درون زمین پرتاب کرده بود.

‌
راموس یک بار سعی کرد شانه‌های صلاح را بگیرد، اما نتوانست به اندازه کافی او را کنترل کند، بنابراین در تلاش دوم، بازوی راست صلاح را زیر بغل سمت چپش قفل کرد و او را روی زمین کشید.صلاح در میانه زمین خوردن دور خودش چرخید و روی شانه چپش فرود آمد. راموس فرود نرم‌تری داشت؛ روی خود صلاح که مشکل‌ساز شد.

‌

صلاح بلافاصله از درد به خوش پیچید، اما یک شوالیه در همان نزدیکی با زره سفید درخشان آدیداس حضور داشت که از پزشکان خواست تا به زمین بیایند و همدردی فوری و صمیمانه‌ای را ابراز کرد: سرخیو راموس.

‌
پس از چند دقیقه درمان، صلاح بلند می‌شود، به سمت خط محوطه جریمه می‌دود، شانه‌اش را لمس می‌کند و سعی می‌کند ادامه دهد. بعد از یک دقیقه یا بیشتر، سادیو مانه صاحب یک ضربه کرنر شد، اما صلاح که در کنار محوطه جریمه جا گرفته، قوز کرده و دستش را روی زانوهایش گذاشته و به وضوح درد می‌کشد.

‌
سپس دوباره به عقب بر می‌گردد، می‌نشیند و دستانش را روی صورتش قرار می‌دهد. در آن زمان او دیگر می‌داند. می‌داند که بازی برایش تمام شده. او در آستانه اشک ریختن است و متوجه می‌شود که اولین فینالش در لیگ قهرمانان اروپا به پایان رسیده است.

پزشکان برای انجام درمان بیشتر می‌آیند، اما فایده‌ای ندارد؛ اکنون اشک‌ها سرازیر شده‌اند و او باید به سختی [از زمین] خارج شود. آدام لالانا- که خودش یک فصل مصدومیت را پشت سر گذاشته و دو ماه اخیر تنها 16 دقیقه بازی کرده بود- به جای او به میدان می‌رود.

‌

تصاویر تلویزیونی به تصویر راموس کات شده و چهره او روی صفحه نمایش بزرگ استادیوم ظاهر می‌شود. سوت‌ها به صدا در می‌آیند. آن‌ها می‌دانند او مقصر است.
البته کار راموس آنجا تمام نشد. در نیمه دوم او مقابل دروازه لیورپول به لوریس کاریوس حمله کرد: مانند صلاح، می‌توانید تحلیل خود را در مورد این‌که آیا او عمداً سعی در صدمه زدن و تضعیف حریف داشته است یا خیر، داشته باشید؛ اما لیورپول بعداً گفت که به کاریوس آسیب شدیدی وارد شده است که اشتباهات فاجعه‌بار او را رقم زد.
‌
این اشتباهات در نهایت منجر به پیروزی 3-1 رئال شد- چهارمین قهرمانی آن‌ها در لیگ قهرمانان در پنج فصل. ما در آن زمان متوجه این موضوع نبودیم، اما این آخرین بازی رئال با زین‌الدین زیدان (به طور موقت) و کریستیانو رونالدو خواهد بود.
‌
مدتی پس از سوت پایان، گروهی از روزنامه‌نگاران در میکسدزون – جایی که بازیکنان اصولاً برای صحبت با رسانه‌ها می‌ایستند – منتظر بودند به این امید که چند کلمه از راموس بشنوند. کاپیتان رئال آخرین بازیکنی بود که بیرون آمد، آن هم با حمل جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا. یک خبرنگار انگلیسی پرسید که آیا می‌توانند صحبتی داشته باشند؟ راموس هنگام خروج از استادیوم به جام نقره‌ای [لیگ قهرمانان] اشاره کرد و گفت “بله”.

نصرت گوکچه- که بیشتر با نام Salt Bae شناخته می‌شود- مانند یک لاشخور اینستاگرامی در حال پرسه زدن در آن اطراف بود و بعد از بازی با صلاح‌ مواجه شد که هنوز ناراحت بود. صلاح در حالی که این آشپز ترک اخم کرده و به دوربین اشاره می‌کند، با یک لباس ورزشی لیورپولی که به دور شانه‌هایش انداخته شده، آنجا ایستاده و مبهوت به نظر می‌رسد. آقای Salt Bae همچنین پس از بازی کمی شادتر با با راموس، رونالدو، مارسلو و گرت بیل عکس گرفت.
‌
در ابتدا تصور می‌شد که کتف صلاح دررفته است. در نهایت معلوم شد که او “فقط” دچار کشیدگی رباط شده، که به نظر نمی‌آمد خیلی مهم باشد: خطرناک‌ترین مهاجم لیورپول از فینال کنار زده شده بود و در حالی در جام جهانی آن تابستان دو بار برای مصر گلزنی کرد، که اولین بازی‌شان را از دست داد. آسیب وارد شده بود- تعریف دقیق آسیب واقعاً مهم نبود. با این حال، احتمالاً توئیت راموس پس از بازی عمیقاً مایهٔ تسلی صلاح بوده است.

راموس با انتشار این توییت نوشت:” گاهی اوقات فوتبال روی خوب و گاهی اوقات روی بدش را به تو نشان می‌دهد. مهم‌تر از همه، ما همکار هستیم. زود خوب شو، مو صلاح”

‌***

در روزهای پس از فینال، بیش از 500 هزار نفر فراخوانی را امضا کردند و خواستار اتخاذ تدابیری از سوی فیفا علیه راموس شدند. راموس به ادعای مبتکران این کاراز، “الگوی بدی برای نسل‌های آینده فوتبالیست‌هاست.” اتحادیه جودوی اروپا با معرفی حرکت راموس- ظاهراً واکی گاتامه – آن را “خطرناک” اعلام کرد و توضیح داد که “استفاده از آن در جودو برای انجام ne-waza (ضربه فنی) مجاز نیست.”

اتحادیه جودوی اروپا با انتشار این توییت نوشت:” واکی-گاتامه تکنیکی خطرناک است. به همین دلیل است که در جودو استفاده از آن برای انجام ne-waza مجاز نیست. نظر شما در مورد این خطای دیروز در فینال UCL بین مادرید و لیورپول چیست؟”

‌

‌
باسم وهبه، یک وکیل مصری، به دلیل آسیب رساندن “عمدی” به این مهاجم و در نتیجه به خطر انداختن شانس این کشور در جام جهانی، خواستار غرامت یک میلیارد یورویی شد. وهبه گفت:” تمام جهان دیدند که (راموس به صلاح آسیب رساند) و ما می‌توانیم آن را یک جنایت بدانیم. متأسفانه قانون، مجازات کافی برای آن موضوع تعیین نکرده است، اما تقصیر قانون است نه ما.”

آیا او چنین قصدی داشت؟ راموس همیشه آن را رد کرده و در سال 2019 گفته است:” این بخشی از زندگی من است، باید با آن کنار بیایم… اما وجدانم راحت است. من هرگز عمداً به بازیکن دیگری صدمه نمی‌زنم.”

اما میدو مهاجم سابق مصری- که مسلماً یک شاهد کاملاً بی‌طرف نیست- حرفی زد که نظر خیلی‌هاست . او گفت:” هر کسی که فوتبال را می‌فهمد، می‌داند که سرخیو راموس عمداً صلاح را مصدوم کرده است.»

راموس همچنین از طرف پیرمردی از هنرهای تاریک، هشداری را دریافت کرد. جورجیو کیه‌لینی، مدافع میانی ایتالیا در سال 2020 گفت:” کاری که او با صلاح انجام داد، ضربه بزرگی بود. او، استاد سرخیو، همیشه گفته که این کار غیرعمدی بوده است، اما می‌دانست به چه شکلی آن را انجام دهد و بدون قفل کردن دست‌هایش از پیش‌روی [صلاح] جلوگیری کند، در چنین شرایطی، 9 بار از هر 10 بار می‌توانید دست حریف خود را بشکنید.

راموس به نوبه خود نقش شخصیت شرور کارتونی را فوق‌العاده بازی کرد و یک هفته بعد از فینال با رسانه‌ها صحبت کرد.

او گفت:” لعنتی‌ها، آن‌ها به این صلاح توجه زیادی کرده‌اند. من نمی‌خواستم [در این باره] صحبت کنم چرا که همه‌چیز بزرگ‌نمایی شده است. بازی را خوب به خاطر دارم. او اول بازویم را گرفت و من به طرف دیگر افتادم، مصدومیت برای کتف دیگر او اتفاق افتاد و گفتند که به او فن جودو زده‌ام. بعد از آن دروازه‌بان گفت با درگیری موجب آسیب رساندن به سر او شده‌ام. من از طریق پیامک با صلاح صحبت کردم، او بسیار خوب بود. اگر در نیمه دوم آمپول می‌زد، می‌توانست بازی کند. من گاهی این کار را انجام داده‌ام اما وقتی راموس چنین کاری انجام می‌دهد، بیشتر روی آن مانور داده می‌شود. فقط همین را کم دارم که روبرتو فیرمینو بگوید سرما خورده بود چون قطره‌ای از عرق من روی او فرود آمده!”

‌
یک ضدحمله خوب. صلاح به نوبه خود با این ایده که همه‌چیز فراموش شده است، مخالفت کرد. صلاح مدت کوتاهی پس از ورود به روسیه برای جام جهانی گفت:” او برای من پیام فرستاد، اما من هرگز به او نگفتم “همه‌چیز حل شده”. نظر من این است که همیشه خوب است کسی که اول شما را به گریه انداخته، سپس شما را بخنداند. همچنین شاید او بتواند به من بگوید که آیا برای جام جهانی آماده خواهم شد؟”
‌‌
درست پس از رسیدن به روسیه، صلاح مجبور شد با یک هوادار بیش از حد مشتاق برخورد کند که پس از موافقت بازیکن با گرفتن سِلفی قبل از این‌که سوار اتوبوس تیم شود، سعی داشت برای عکس دستش را دور شانه مصدوم صلاح بیاندازد. صلاح کاملاً وحشت‌زده به نظر می‌رسید و هوادار توسط نیروهای امنیتی بیرون رانده شد.

‌
***

در حالی که همه‌ آن اتفاقات در ذهن صلاح هک شده است، اما در مورد هم تیمی‌های او در لیورپول چه‌طور؟ واضح است که هنوز [این موضوع] در ذهن دژان لوورن بود که در نوامبر 2018 با کرواسی مقابل اسپانیا بازی کرد و با افتخار به خود می‌بالید که وقتی با راموس رو در رو شده، کمی با آرنج به او ضربه زده است. لوورن سپس گفت:” آیا من عمداً به راموس، بعد از آسیب رساندن به صلاح، ضربه زدم؟ بله، ممکن است. فکر می‌کنم کاری که راموس انجام داد عمدی و برای آسیب رساندن به دوستم بود، بنابراین وقت آن رسیده بود که او تاوان کاری را که انجام داده، بپردازد.”

راموس در آن سال زمانی که اسپانیا با انگلیس بازی کرد نیز هو شد. او گفت:” البته دوست داشتم یک استقبال دیگر هم داشته باشم، زیرا آن‌ها یک اتفاق خاص در فینال را به خاطر دارند، اما تهدید به مرگ که خانواده من دریافت کرده‌اند را فراموش کردند. وجدانم آسوده است، چون سعی نکردم به عمد آسیبی برسانم.”

شکل آرام‌تری از اعتراض زمانی رخ داد که رئال در تلاش بود تا هاروی الیوت را، قبل از اینکه لیورپول او را از فولام در سال ۲۰۱۹ به خدمت بگیرد، جذب کند. رئال تور بزرگ [بازدید] از برنابئو و زمین تمرین‌ خود را به الیوت داد و وقتی در رختکن به پیراهن راموس رسیدند، گفتند الیوت در صورت تمایل می‌تواند با کاپیتان وقت رئال ملاقات کند. الیوت پاسخ داد:” نه، لازم نیست، متشکرم. او را پس از کاری که با مو صلاح کرد، دوست ندارم.”

جیمز میلنر، همانطور که انتظار می‌رفت، کمی در مورد این موضوع محتاط‌تر بود اما به ایده برخی کارهای ناتمام اشاره کرد.
‌
او اخیراً در مصاحبه‌ای با اتلتیک به آلن شیرر گفته است:”زمانی که در مادرید بازی داشتیم، دو یا سه بار در زمین تمرین آن‌ها تمرین کرده‌ایم و آن‌ها تمام جام‌های بزرگ اروپایی خود را کنار هم دارند و وقتی آن‌ها را تماشا می‌کنید، عبارت “کی‌یف” را زیر یکی از آن‌ها می‌بینید. این می‌توانست مال ما باشد. فکر می‌کنم بازی فوق‌العاده‌ای خواهد بود و ما قطعاً طلبکار آن‌ها هستیم. خوب است که یکی از آن‌ها را پس بگیریم.”

در همین حال، یورگن کلوپ در ابتدا تمایلی به اظهار نظر در مورد این بازی یا اتفاقاتش نداشت و از صحبت در مورد آن در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود در پیش فصل بعدی خودداری کرد، اما زمانی که برای تور پیش فصل لیورپول به آمریکا سفر کرده بودند، کمی نرم‌تر شده بود و با رسانه‌ها صحبت کرد.

او در پاسخ به سوالی درباره این حادثه و قبل از پاسخ ده دقیقه‌ای به این سوال، گفت:” دوباره باید این موضوع را باز کنیم؟

اگر از رئال مادرید دفاع نکنید، برگردید و دوباره به آن نگاه کنید، فکر می‌کنید ظالمانه و بی‌رحمانه است. شما نمی‌گویید:” وای، عجب درگیری خوبی است.

مطمئن نیستم که آیا این تجربه‌ای است که ما دوباره خواهیم داشت یا نه- به آنجا بروید و یک آرنج به دروازه‌بان بزنید، گلزن آن‌ها را مانند یک کشتی‌گیر در وسط زمین، زمین بزنید و سپس بازی را برنده شوید. داستان بازی همین بود.

راموس چیزهای زیادی گفت که دوست نداشتم. من به عنوان یک فرد از واکنش‌های او خوشم نمی‌آمد. او می‌گفت:” هر چه که شد، آن‌ها چه می‌خواهند؟ این طبیعی است!” نه عادی نیست.

اگر همه وضعیت‌های این چنینی راموس را کنار هم بگذارید و من که از پنج سالگی فوتبال تماشا کرده‌ام، موقعیت‌های [مشابه] زیادی را با راموس خواهید دید.”

***

‌
اگر خوب زندگی کردن بهترین انتقام است، پس لیورپول یک سال بعد (رئال توسط آژاکس حذف شد)، تاتنهام را تا حدودی به لطف پنالتی زودهنگام صلاح در فینال شکست داد‌ و قهرمان چمپیونزلیگ شد.

او بعد از بازی گفت:” خیلی خوشحالم که در دومین فینال متوالی حضور داشتم و بالاخره 90 دقیقه را بازی کردم! من به عکس (از خودش با یک شانه‌بند) نگاه کردم تا این بار به خودم انگیزه بدهم که فینال را ببرم. فکر کردم باید آن را به خاطر بسپارم. راستش خیلی وقت است به آن نگاه نکرده‌ام. این چیزی بود که با آن به خودم انگیزه می‌دادم و فقط یک بار به آن نگاه کردم و فکر کردم:” اوکی، این دیگر تکرار نمی‌شود، بیایید برویم و برنده شویم.”

و لیورپول از آن زمان باز هم رئال روبرو شده است، اما شرایط نمی‌توانست متفاوت از این باشد: در یک چهارم نهایی فصل 21-2020 بود، پشت درهای بسته، مصدومیت‌های متعدد به این معنی بود که اوزان کاباک و نات فیلیپس مدافعان میانی لیورپول بودند و راموس بازی نکرد. رئال در مجموع 3-1 به پیروزی رسید.

نزدیک‌ترین دیدار صلاح و راموس در مراسم جوایز بهترین بازیکن سال 2018 یوفا بود. راموس در راه بازگشت از صحنه‌ای که به عنوان مدافع سال انتخاب شده بود، ضربه‌ای به شانه صلاح زد – البته شانه چپ – در حالی که صلاح بی‌تفاوت به جلو خیره شد و دشمنش را نپذیرفت.

قبل از آن بازی در سال 2021، کلوپ گفت:” این [دیدار] ربطی به سال 2018 ندارد، اما وقتی قرعه‌کشی انجام شد و از آن زمان برای اولین بار بود که با رئال مادرید بازی می‌کردیم، البته که آن بازی را به خاطر آوردم. بعد از بازی گفتم اگر یکی یک هفته یا یک ماه بعد از من بپرسد که سرخیو راموس را به جشن تولد 60 سالگی‌ام دعوت می‌کنم یا نه، می‌گفتم نه. (اکنون) دوباره به آن فکر خواهم کرد. او یک فوتبالیست بزرگ است اما من از اتفاقی که در آن شب افتاد خوشم نیامد. شب عجیبی برای ما بود، اما خیلی وقت از آن گذشته و من نمی‌توانم آن احساس، آن عصبانیت را برگردانم، بنابراین حتی تلاشی برای آن نمی‌کنم. ما در یک تور انتقامی نیستیم.”

شاید کلوپ آن زمان عصبانی نبود و اکنون هم نیست. اما صلاح هست. اگر یک فینال لیگ قهرمانان بین تیم‌هایی که روی هم 19 عنوان قهرمانی این رقابت‌ها را دارند، به انگیزه بیشتری نیاز دارد، آن اینجاست.