آیا هری کین عامل نمایش‌های ضعیف انگلیس در یورو 2024 است؟
هفت‌یک- ناگهان بازی کردن برای تیم ملی انگلیس بار دیگر به مسئولیتی سنگین تبدیل شده است. وقتی صدای سوت پایان بازی در صدای هو کردن هواداران در فرانکفورت گم شد، چندین بازیکن روی زانوهایشان افتادند، طوری که انگار دنیایشان پس از تساوی ۱-۱ برابر دانمارک از هم پاشیده است. آنها در صدر جدول گروه C و در آستانه صعود به مرحله حذفی بودند اما قرار نبود یورو ۲۰۲۴ چنین احساسی به همراه داشته باشد.
مدت زیادی از زمانی که شنیده‌ایم پیراهن انگلیس روی شانه بازیکنان سنگینی می‌کند، می‌گذرد اما در والداشتادیون چنین احساسی وجود داشت. دکلان رایس و جان استونز سرافکنده ظاهر شدند، کایل واکر ناباورانه نگاه می‌کرد و جود بلینگام مبهوت بود.
هری کین هنوز در حال جمع کردن وسایلش روی نیمکت ذخیره‌ها بود، جایی که از دقیقه ۶۹ به بعد در آن حضور داشت.
کین در اوایل همان شب گل اول بازی را به ثمر رساند اما انگلیس به گل دیگری نیاز داشت و گرت ساوت‌گیت بهترین گلزن تاریخ این تیم را بیرون کشید. در دورانی که هر تصمیم سرمربی تیم ملی انگلیس به شدت زیر ذره‌بین و هدف انتقاد است، بیرون کشید کاپیتانش از این قاعده مستثنی به نظر می‌رسید.
کُل تیم خسته، سُست، کم انرژی و بی‌انگیزه به نظر می‌آید. کین به اندازه هر بازیکن دیگری همین نشانه‌ها را داشت. او گلی را در دقیقه ۱۸ به ثمر رساند که انگلیس را پیش انداخت اما به نظر می‌رسید که در رنج بسیاری است که یا به خاطر سستی و رخوت تیم، خستگی پایان فصل یا همانطور که پیش از این بازی شایعه شده بود، به خاطر مشکل و درد پشتش بود که به فصل درخشانش در بایرن مونیخ خاتمه داد.
کین تک گل انگلیس مقابل دانمارک را به ثمر رساند اما این باعث نشد که از انتقادها دور بماند.
ساوت‌گیت پس از پایان بازی و وقتی از او درباره تعویض کین و به صورت خاص درباره این که آیا کاپیتان این تیم آماده است یا خیر، سوال شد، از پاسخ طفره رفت.
این سرمربی گفت:« ما فقط حس کردیم که همه بازیکنان خط حمله در بازی قبلی (پیروزی ۰-۱ برابر صربستان) خیلی تلاش کردند. او در پنج یا شش هفته اخیر فقط یک ۹۰ دقیقه بازی کرده بود، بنابراین در بازی قبلی خیلی از او کار کشیدیم.
می‌توانستیم به همین شرایط ادامه دهیم اما فکر کردیم که در آن لحظه مهم است که سرعت و انرژی را به خط حمله اضافه کنیم، بتوانیم پرس کنیم و بنابراین این تصمیمی بود که اساسا درباره همه تعویض‌ها گرفتیم.»
کین در بازی روز یکشنبه برابر صربستان فقط دو لمس توپ در نیمه اول داشت. در نیمه دوم بسیار بیشتر در بازی دخیل بود و تقریبا نزدیک بود که روی توپ ارسالی از جارد بوونِ تعویضی روی تیر دوم گل بزند اما فعالیتش در بازی بیشتر حالت پایه‌ای داشت، درگیری با مدافعان صربستان روی نبردهای هوایی، حفظ توپ در جلوی زمین، ایجاد فضا برای دیگران و گرفتن ضربات آزاد. او این کار را در نیمه دوم به خوبی انجام داد اما انگار نیازمند تلاشی بیش از حد برای او بود. به آسانی حرکت نمی‌کرد.
گلی که برابر دانمارک به ثمر رساند با یک ضربه پایانی غریزی بود، گل کردن توپی لو رفته پس از اشتباه مدافعان حریف در مقابله با سانتر کایل واکر، اما از سوی دیگر کین هم سختی‌هایی داشت. این گل تنها لمس توپ او در محوطه جریمه دانمارک بود و پاس سرگردان و عقب کشیدنش به نیمه زمین خودی بود که منجر به گل مساوی شد که روی شوتی فوق‌العاده توسط مورتن هیولماند از فاصله تقریبا ۳۵ متری به ثمر رسید.
نگران کننده‌تر از آن پاس اشتباه، عدم تاثیرگذاری کین در زمان بستن راه بازیکنان دانمارک وقتی که مالکیت توپ را در اختیار داشتند، بود. ترنت الکساندر آرنولد و رایس فشار کافی در خط میانی وارد نکردند اما شوکه‌کننده بود که چندین انگشت اتهام به سمت کین نشانه رفته است- به خصوص از سوی بازیکنان سابق که پیش از این این احساس را به همه داده بودند که او از هر انتقادی مبرا است.
لمس توپ‌های هری کین در دیدار مقابل دانمارک
ریو فردیناند، مدافع سابق تیم ملی انگلیس، بین دو نیمه در استودیوی BBC گفت:«اگر من بودم از دست کین عصبانی می‌شدم و فریاد می‌زدم. نمی‌توانستم بپذیرم که مهاجم نوکم به اندازه سایر بازیکنان تلاش نمی‌کند و نمی‌دود.»
در این نقطه شاید تصور کرده‌اید که اتحادیه مهاجمان نوک برای نجات کین پیش قدم خواهند شد. اما آلن شیرر و گری لینه‌کر، مهاجمان سابق تیم ملی انگلیس، هم در تلویزیون BBC به همین اندازه خشمگین بودند. هر دو از تحسین کنندگان دوآتشه کین هستند و رابطه شخصی خوبی با او دارند اما هیچ کدام او را از انتقادهایشان بی‌نصیب نگذاشتند.
لینه‌کر گفت:« فکر میکنم هری کین باید خیلی بهتر کار کند. حرکات او خیلی کم بود. به نظر نمی‌رسید که از پشت نفوذ کند. او اغلب این کار را نمی‌کند اما حتی وقتی به بازیکنی که صاحب توپ بود، نزدیک می‌شد هم با خستگی و رخوت عقب می‌کشید- تلاشی قابل توجه اما بی‌فایده. این کار کمکی نمی‌کند.»
این کار کمکی نکرد. ساوت‌گیت تایید کرد که پرسینگ انگلیس ضعیف بود. کین با مطرح کردن این حرف که کمی هشداردهنده بود، فراتر رفت و گفت که او و هم تیمی‌هایش خودشان را در شرایطی دیدند که مطمئن نبودند چطور فشار را وارد کنند و چه کسی باید فردی باشد که اقدام به پرس کردن بازیکن صاحب توپ حریف می‌کند.
بحث بر سر«بیرون گذاشتن کین» نیست. بحث بر سر این است که «چه چیزی باعث افت کین شده؟» است. دردسر و مشکل داشتن کین در بازه‌های طولانی هر دو بازی تا به حال نشانه ناخوشی انگلیس است یا یکی از دلایل این ناخوشی؟ داشتن فرصت دیگری برای حضور در زمین در آخرین بازی مرحله گروهی برابر اسلوونی در روز سه‌شنبه بیشتر به نفع او است یا بیرون گذاشته شدن از این بازی؟ پاسخ دادن با قاطعیت به این سوالات با تماشای بازی او برابر دانمارک دشوار است.
این اولین باری نیست که او در طول تورنمنتی پس از پایان فصل رنجور و خسته به نظر می‌رسد. او در جام جهانی قبلی هم خیلی کند و سست بود و تا مرحله یک هشتم گلی به ثمر نرساند و این شرایط در یورو ۲۰۲۰ هم صدق می‌کرد. حتی وقتی او برنده کفش طلا در جام جهانی ۲۰۱۸ شد، شش گلش شامل دو گل برابر تونس، سه گل برابر پاناما (شامل دو پنالتی) و یک گل برابر کلمبیا (پنالتی) بود. او در یورو ۲۰۱۶ از نفس افتاده به نظر می‌رسید.
تعویض کین در دیدار مقابل دانمارک باعث تعجب کسی نشد.
اما این تورنمنت هنوز می‌تواند لذتبخش باشد. بی‌نهایت مثال در طول تاریخ رقابت‌ها هست که با نتایج کسب شده (چه برسد به عملکرد) در مرحله گروهی معین نشده است: دو قهرمان قبلی جام جهانی، آرژانتین در ۲۰۲۲ و فرانسه در ۲۰۱۸ عملکردی درخشان در مرحله گروهی نداشتند. قهرمانی پرتغال در یورو ۲۰۱۶ با سه تساوی متزلزل برابر ایسلند، اتریش و مجارستان شروع شد و آنها به عنوان بهترین تیم رده سومی به مرحله بعدی صعود کردند.
اما موفقیت انگلیس تحت هدایت ساوت‌گیت- و رسیدن به فینال، نیمه نهایی و یک چهارم نهایی با توجه به نتایج این تیم در چند دهه قبل موفقیت به حساب می‌آید- همیشه وابسته به پویایی و مثبت‌نگری بوده است. این تورنمنت احساسی متفاوت دارد. انتقادهایی پس از دومین بازی یورو ۲۰۲۰ و جام جهانی ۲۰۲۲ (تساوی ۰-۰ برابر اسکاتلند و آمریکا) شنیده میشود اما همیشه این احساس وجود داشت که انگلیس این ظرفیت را دارد که نمایشی بهتر و درخشان‌تر داشته باشد. آنها در یورو ۲۰۲۴ هنوز چنین احساسی را به بقیه منتقل نکرده‌اند.
فراتر از این و حتی فراتر از سوالات بسیاری که درباره ترکیب اصلی و سیستم تیم مطرح میشود، به نظر می‌رسد که تعدادی از بازیکنان از خودشان مطمئن نیستند. کین در دو بازی اول مانند همه بازیکنان خسته و کسل به نظر می‌رسید. او امیدوار خواهد بود که ریتمش را با پیش رفتن تورنمنت پیدا کند اما در حال حاضر به نظر می‌رسد که چیزی سر جایش نیست. کین و هم تیمی‌هایش طوری هستند که انگار از دردی رنج می‌برند.
باتوجه به اینکه پیش از این ،نظرم را در خصوص عملکرد تیم ملی انگلیس ، ارائه داده بودم،نوشتن این یادداشت را به بعد از تماشای بازی تیم ملی انگلیس در مقابل اسلوونی موکول نمودم. مثل همیشه و مطابق انتظاری که می رفت تیم ملی انگلیس ، تیمی فاقد انسجام با فاصله زیاد بین خطوط، بی انگیزه و سردرگم.
اما ازسوی دیگر ، گرت ساوت گیت نیز مثل همیشه ناتوان از بهره وری و استفاده مناسب از بازیکنان و عاجز از ارائه پلن بی. با نگاهی به عملکرد ساوت گیت بخوبی در می یابیم که وی فرد شایسته ای برای سمت سرمبیگری تیم ملی انگلیس نبوده و بیش از این نباید از وی انتظار داشت و توانایی او در همین حد است که میبینیم.
کافی است نگاهی به این اسامی بیاندازیم: جود بلینگام، هری کین، ساکا، فیل فودن،پالمر. همگی در لیست برترین گلزنان حال حاضر جهان. اما نگاهی به سبک بازی آنها و تعداد گل‌های تیم ملی انگلیس در رقابتهای یورو امسال به خوبی نشان می دهد که عملاً گرت ساوت گیت هیچگونه استراتژی و برنامه ای برای استفاده مناسب از این گلزنان نداشته و نخواهد داشت.
اما با نگاهی به گذشته عملکرد تیم ملی انگلیس به خوبی درمی یابیم که چنین خصوصیتهایی را که برشمردم همواره مانند میراثی شوم از نسلی به نسل دیگر منتقل شده و درحال حاضرنیز گریبانگیر این تیم است.
پس از قهرمانی تیم ملی انگلیس در جام جهانی ۱۹۶۶ ، تاکنون این تیم علیرغم حضور در تمامی رقابتهای معتبر ، هیچگونه مقام قهرمانی کسب ننموده و این در حالی است که تمام قدرتهای فوتبال اروپا و جهان در دودهه اخیر حداقل یک مقام قهرمانی در جام جهانی و یا جام ملتهای اروپا کسب نموده اند.
اما نکته ای که نباید از آن غافل شد اینست که بازیکنان تیم ملی فوتبال انگلیس که همواره در در تمام دوران تاریخ فوتبال در لیست برترین های فوتبال جهان بوده اند، گرفتار فرایند اشباع از فوتبال و افتخارات ناشی از آن شده اند.
بعنوان مثال، همین تیم ملی انگلیس حاضر در رقابتهای یورو ۲۰۲۴ که شاکله اصلی آن را را برگزیدگان لیگ برتر انگلیس (برترین لیگ فوتبال جهان) تشکیل می دهند آنقدر از مزایای فراوان این لیگ و سایر رقابتهای فوتبال انگلیس بهره مند شده که انگیزه چندانی برای رقابت و درخشش در لباس تیم ملی برای آنها باقی نمی ماند.
عضویت در تیمهای پرافتخار و شناخته شده باشگاههای ثروتمند، دستمزدهای کلان، جذابیت فراوان رقابتهای لیگ برتر،جام حذفی و جام اتحادیه، تعدد رقابتهای یک فصل فوتبالی ،تبدیل شدن فوتبال انگلیس به قلب تپنده فوتبال جهان ،آنقدر بازیکنان تیم ملی انگلیس را درگیر و اشباع نموده که انگیزه ای برای رقابتهای ملی در آنها باقی نمی ماند و از سوی دیگر وقتی سرمربی تیم هم فردی شایسته نباشد، نتیجه آن میشود که همواره از تیم ملی انگلیس به یاد می آوریم: مدعی درحسرت قهرمانی .