چرا انگلیس باید با آرایش 3-4-3 و حضور بوکایو ساکا در بال چپ بازی کند
هفت‌یک- مربیگری خوب به اشتباه با نوآوری هم معنی شده است: استفاده از سیستم چرخشی متفاوت در خط حمله، آَوردن مهاجمان به مناطق دفاعی‌تر، مدافعان کناری به مناطق میانی و مدافعان میانی به جلوی زمین. پرس کردن با شدت بیشتر و یارگیری نفر به نفر. پافشاری بر این فلسفه و کسب پیروزی در این مسیر یا شکست خوردن در مسیر امتحان کردن.
اما مربیگری خوب در حقیقت این نیست و هرگز هم نبوده است. گاهی واضح‌ترین راه حل‌ها مناسب‌ترین آنها هستند. مشکل حل نشدنی و تا حدی خودساخته سمت چپ انگلیس این است که لوک شاو هنوز در حال درمان مصدومیت است و آنها بازیکنی راست پا (کیه‌ران تریپیه) را در این پست به بازی گرفته‌اند. این باعث شده است که آنها عملا توان کار تنها در یک بال را داشته باشند، در بازیسازی قابل پیش‌بینی باشند و حمایت از فیل فودن کاهش پیدا کرده است.
شاو به تمرینات کامل برگشته است، بنابراین شاید به گزینه‌ای در مرحله حذفی تبدیل شود اما بعید است که توان انجام چهار بازی در ۱۵ روز را داشته باشد (که اگر انگلیس به فینال برسد باید انجام دهد). او از اواسط فوریه در مسابقات رسمی به میدان نرفته و آخرین باری که ۹۰ دقیقه کامل بازی کرد تقریبا پنج ماه پیش از روزی است که انگلیس باید در مرحله یک هشتم روبروی اسلواکی به میدان برود.
اما با این وجود، انگلیس مجبور نیست بازیکنی راست پا را در این پست به کار بگیرد. آنها با وجود بوکایو ساکا از بازیکنی برخوردار هستند که می‌تواند در آن سمت بدرخشد. ساکا یکی از بهترین وینگرهای راست چپ پا در دنیاست اما همیشه در پست وینگر راست بازی نکرده است. در واقع او مسیری که گرت بیل در پستش طی کرده بود را دنبال کرد و به عنوان یک مدافع/ وینگ-بک چپ در دوران حضورش در آکادمی آرسنال پیش از تبدیل شدن به وینگر در سطح بزرگسالان رشد کرد.
اگر بخشی از مشکلات انگلیس در این مسابقات استفاده از بازیکنان در نقش‌های غیرمعمول بوده است، این تغییر از آن دسته نخواهد بود. مانند کاری که در مرحله یک هشتم یورو ۲۰۲۰ انجام دادند، انگلیس باید سیستمش را به ۳-۴-۳ تغییر دهد. بخشی از این تغییر به دلیل مقابله با بازی آلمان بود اما قدرت پایه دفاعی انگلیس را با تبدیل شدن به دفاع از میانه زمین در سیستم ۱-۴-۵ تقویت کرد.
ساوت‌گیت پس از پیروزی ۰-۲ برابر آلمان در ومبلی گفت:«ما می‌دانیم که اگر این سیستم و بازیکنی که به زمین فرستادیم را انتخاب کنیم، اگر بازی را نبریم، نابود خواهیم شد. می‌خواستیم در زمان اعمال فشار نفر به نفر و هجومی باشیم. وینگ-بک‌ها واقعا خوب کار کردند و نبض بازی را در دست گرفتند. ما از دردسر تاکتیکی که حضور وینگ-بک‌ها در جلوی زمین ایجاد می‌کنند، آگاه بودیم.»
اینجا دو موقعیت است که هر کدام از یک سمت است و نشان می‌دهد که انگلیس چطور با وینگ-بک‌های هجومی بازیسازی آلمان را مختل کرد. در هر یکی از این دو موقعیت، آنها برتری چهار در برابر سه ایجاد کردند. هری کین با شماره ۹ مسیر ارسال پاس به مناطق میانی برای مدافع وسط یا شماره شش را بست، وینگر (رحیم استرلینگ یا بوکایو ساکا) مدافع میانی را پرس کرد، هافبک نزدیک به توپ انگلیس (دکلان رایس یا کالوین فیلیپس) به سمت نزدیک‌ترین بازیکن شماره شش آلمان رفت، وینگ-بک (شاو یا تریپیه) فضا را روی وینگ-بک آلمان بست. نتیجه هر دوی این موقعیت‌ها این شد که آلمان مجبور شد پاس بلندی ارسال کند و انگلیس مالکیت توپ را پس گرفت.
بزرگ‌ترین ریسک با این سیستم این است که انگلیس برای مدتی طولانی روی ساختار ۱-۳-۲-۴ ماند. ساوت‌گیت آخرین بار در آخرین دیدار لیگ ملت‌های اروپای ۲۰۲۲ از دفاع سه نفره استفاده کرد که با تساوی ۳-۳ برابر آلمان در ومبلی در آستانه جام جهانی به پایان رسید. این ۲۲ بازی قبل بود.
دید باز و پذیرش برای کنار گذاشتن نقشه اول چیزی است که باعث می‌شود مربیِ تورنمنتی خوبی باشید. فرانسه از نظر بازیکنان، نقش‌ها و تاکتیک در هر تورنمنت تحت هدایت دیدیه دشان متفاوت به نظر می‌رسد. لیونل اسکالونی شماره ۹ و ساختار خط میانی‌اش را در مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۲۲ تغییر داد و آرژانتین توانست قهرمان این مسابقات شود.
در حالی که بخش زیادی از موفقیت ساوت‌گیت با به کارگیری تغییرات فرهنگی و تاکتیکی که باعث دوام بیشتر او خواهد شد، روی آینده متمرکز شده است، او حالا نیاز دارد که تمرکزش را به زمان حال معطوف کند. برای انتخاب سیستمی که فقط در همین تورنمنت به کار گرفته و پس از آن تمام شود.
این بدترین مرحله گروهی انگلیس در یک تورنمنت مهم تحت هدایت ساوت‌گیت از نظر امید گل و بازپس‌گیری توپ در یک سوم حریف بود. آنها به نسبت سه تورنمنت قبل در هنگام از دست دادن توپ منفعل‌تر بودند و بازیسازی کوتاه‌تر و کندتری داشتند. روشن است که انگلیس به نسبت مرحله گروهی جام‌های جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ و یورو ۲۰۲۰ دریبل بیشتری زد. همه این موارد نشانگر نبود راه حل خلاقانه‌ای است که ساوت‌گیت مدام در مسابقات انتخاب به آن اشاره می‌کرد.
ساوت‌گیت کاملا حق داشت که در مرحله گروهی با توجه به ساختار بازی صربستان و دانمارک (دو حریف اول) به استفاده از سیستم سه دفاعه برگردد. این ساختاری سازگارتر برای انگلیس بود که بتواند از طریق آن پرس کند چون مشکلات دفاع انگلیس از عقب، از معضلاتش در تلاش برای پرس وینگ-بک‌ها با دفاع چهار نفره نشات می‌گیرد.
رکورد انگلیس در تورنمنت‌های بزرگ با دفاع سه نفره ترکیبی متفاوت است: چهار پیروزی، دو تساوی و سه شکست. تغییر دادن ساختار تیم به این سیستم کنترل دفاعی‌ای که ساوت‌گیت می‌خواهد را به تیم اضافه می‌کند- دکلان رایس پس از پیروزی برابر صربستان گفت:«ما این تیم را بر اساس کلین شیت ساختیم.»
در حالی که انگلیس در مسابقات قبلی به دلایل دفاعی از سیستم ۳-۴-۳ استفاده کرده است، حالا این تغییر برای افزایش مالکیت توپ است.
اول از همه، این کار به آنها اجازه می‌دهد که با ساختار ۵-۲-۳ حمله کنند که اکثر تیم‌های خوب به این شکل بازیسازی می‌کنند- دی‌ان‌ای انگلیس بر اساس تلاش برای تبدیل تیم ملی به آینه‌ای برای بهترین تیم‌های باشگاهی شکل گرفته است.
سمت چپ انگلیس می‌تواند از یک سانترکننده و دریبل‌زن با کیفیت با حضور ساکا بهره ببرد، بازیکنی که می‌تواند روی سانترهای از سمت راست به سمت تیر دورتر پیش برود و موثر ظاهر شود. ۴۹ سانتر انگلیس در مرحله گروهی در جام جهانی ۲۰۲۲ تقریبا به خوبی تقسیم شده بود: ۲۵ پاس از چپ و ۲۴ پاس از راست. آنها در این تورنمنت در سه بازی اول ۳۶ سانتر ارسال کردند که تنها ۱۰ سانتر از سمت چپ بوده است.
این سیستم بهترین عملکرد ممکن را از ساکا نمی‌گیرد، بلکه بهترین عملکرد ممکن را از کل تیم خواهد گرفت. این سیستم به بازیکنان شماره ۱۰ اجازه می‌دهد که کمی عقب‌تر به مناطق میانی بیایند و توپ بگیرد، با جابجایی رایس برای حضور در سمت چپ سازگار است و کوبی ماینو را در نقش ایده‌آل خط شکن قرار می‌دهد. فضای مناسب در سمت چپ به این معناست که فیل فودن و جود بلینگام می‌توانند نزدیک‌تر به هری کین بازیکن کنند و به عنوان نفوذکننده از پشت او وقتی که کین به سمت مناطق میانی عقب کشیده عمل کنند. خصوصا فودن با داشتن آزادی بیش از حد در حمله کمی سرگشته به نظر می‌رسد.
بازی دادن به ترنت الکساندر آرنولد به عنوان وینگ-بک او را در جایگاهی قرار می‌دهد که فرصت سانتر بیشتری داشته باشد که برای کین و بلینگام ایده‌آل است و او از پوشش دفاعی کایل واکر در پشتش برخوردار است. برای تیمی که از نبود هم‌بستگی هجومی در یک سوم پایانی رنج می‌برد، قرار دادن هم تیمیها نزدیک به یکدیگر (رایس و ساکا در چپ، واکر و فودن در راست) باید تعادل را بهبود ببخشد.
اگر انگلیس بتواند در مرحله یک هشتم از سد اسلواکی عبور کند و شاو به اندازه کافی آماده باشد که در مراحل بعدی به میدان برود، آنها می‌توانند او را در پست وینگ-بک چپ به کار بگیرند و ساکا را به بال راست برگردانند، دقیقا همان کاری که در مرحله یک هشتم یورو ۲۰۲۰ انجام دادند.
قمارهای تاکتیکی این چنینی (تغییر در استفاده از وینگ-بک‌ها و استفاده از ساکا در این پست) ممکن است برخلاف اکثر تصمیمات ساوت‌گیت به عنوان سرمربی انگلیس باشد اما اگر او چیزی از تورنمنت فوتبالی یاد گرفته باشد، این است که مربیان خوب مشکلات را حل می‌کنند- به هرحال باید این کار را کنند.
تیم ملی انگلیس شب گذشته به سختی و با کلی جان کندن با نتیجه دو بر یک ، تیم شایسته اسلواکی را شکست داد و به دور بعد یورو ۲۰۲۴ راه یافت.
هرچند در نیمه دوم قدری بازی بهتری از این تیم دیدیم اما مشکلات تیم انگلیس ،همچنان به قوت خود باقیست و چه بسا انتقادات بسیار زیاد از گرت ساوت گیت، هری کین و جود بلینگام و هجمه رسانه های انگلیس ،نقش به سزایی در این پیروزی داشتند.
تیم سوییس حریف دور بعد گرت ساوت گیت و شاگردانش خواهد بود. سوییس تیمی با انگیزه و حریفی سرسخت برای انگلیسیها بوده و بنظر می رسد که با توجه به خستگی مضاعف تیم انگلیس ، همین پارامتر به پاشنه آشیل شاگردان گرت ساوت گیت تبدیل گردد. بایستی منتظر ماند و دید که تقابل این دو تیم چه نتیجه ای در بر داشته و چه بسا باخت و حذف تیم انگلیس از یورو ۲۰۲۴ ، ایستگاه پایانی گرت ساوت گیت در تیم ملی انگلیس باشد.