آنالیز عملکرد رحیم استرلینگ: او بهترین بازیکن یورو 2020 است؟
هفت‌یک- حدس و گمان درباره انتخاب بهترین بازیکن یورو 2020 بی‌نتیجه خواهد بود، تا زمانی که قهرمان این مسابقات از بین انگلیس و ایتالیا مشخص شود- اما در فاصله فقط یک بازی به پایان مسابقات مدعی اصلی کسب این جایزه رحیم استرلینگ است.
استرلینگ بازیکن درخشان انگلیس در جریان پیروزی 1-2 این تیم برابر دانمارک در مرحله نیمه نهایی بود که از سمت چپ به نوک رفت تا روی گل اول تیمش که توسط بازیکن حریف زده شد، تاثیرگذار باشد، سپس به بال راست رفت تا یک پنالتی از حریف بگیرد؛ پنالتی‌ای که در نهایت منجر به گل پیروزی انگلیس توسط هری کین روی ریباند این توپ شد.
او همچنین تک گل بازی در جریان دو پیروزی انگلیس در مرحله گروهی را به ثمر رساند و بنابراین در حالی که آمادگی کین در مسابقات ابتدایی با تردیدهایی روبرو بود و سایر گزینه‌های هجومی چندان در دسترس قرار نداشته‌اند، این استرلینگ بوده که تهدید همیشگی آنها در طول یورو به حساب آمده است.
در حالی که استرلینگ مهاجمی خوب و دونده است، قابلیت عبور از حریفان با دریبل و ارسال پاس‌های هوشمندانه از روی دفاع را دارد، نکته‌ای که او را به بازیکنی در کلاس جهانی تبدیل می‌کند، توانایی او در انجام نفوذهای هجومی خطرناک است.
استرلینگ به عنوان تمام کننده گاهی نمایش چندان متقاعد کننده‌ای ندارد. او موقعیت‌هایی را از فاصله نزدیک از دست می‌دهد و گاهی بدون تعادل از فاصله دورتر به توپ ضربه می‌زند. اما او بدون شک در زمینه قرار داشتن در جای درست در زمان درست درخشان عمل می‌کند. که همیشه به این سادگی که به نظر می‌رسد نیست.
استرلینگ در یورو 2020 سه گل به ثمر رسانده، یک بار به تیر دروازه زده، زمینه‌ساز یک گل به خودی شده و یک بار موقعیتی از فاصله بسیار نزدیک را از دست داده است.
این شش موقعیت نشان می‌دهد که او چطور به دامنه‌ای از ویژگی‌ها برای تبدیل شدن به چنین گلزن قابل اعتمادی نیاز دارد.
گل اول او در این تورنمنت برابر کرواسی شامل چندین ویژگی بود که در به ثمر رسیدن گل خود را نشان می‌دادند.
اول، این بازیکن نفوذش را از نقطه کور حریفی آغاز کرد که قرار بود مراقب او باشد- بازیکن موردنظر در این مورد مارسلو بروزویچ، هافبک میانی، بود. آن مکث در کنار مدافع مربوطه به بخش همیشگی بازی استرلینگ در پیراهن منچسترسیتی تبدیل شده است.
دوم، یک استارت انفجاری ناگهانی دیده می‌شود. به ندرت پیش می‌آید که استرلینگ به تدریج سرعت بگیرد- از قدم زدن به تند راه رفتن و دویدن به دوی سرعتی. شتاب او نکته‌ای کلیدی است و گاهی به انجام تدریجی این کار پیش از آن که در یک چشم به هم زدن سرعت بگیرد، علاقه‌ای نشان نمی‌دهد. در این موقعیت، زمانی که بروزوویچ از روی شانه نگاه می‌کند تا ببیند استرلینگ کجاست، دیگر دیر شده- او پیش از آن رفته بود.
شیمه ورسالیکو، مدافع کناری در سمت دیگر استرلینگ، خطر را تشخیص می‌دهد اما نمی‌تواند فضای کافی برای متوقف کردن او را طی کند.
استرلینگ اجازه می‌دهد توپ در بهترین حالت ممکن برای شوتزنی قرار بگیرد. سایر بازیکنان شاید اینجا لمس توپی انجام دهند اما او ترجیح می‌دهد با اولین ضربه کار را تمام کند.
این استارت ناگهانی همچنین در دیدار برابر جمهوری چک در آخرین بازی مرحله گروهی مشخص بود.
اینجا به نظر می‌رسید که استرلینگ علاقه زیادی به نفوذ از پشت دفاع ندارد.
اما یک ثانیه بعد آن حرکت ناگهانی دیده می‌شود، لوک شاو توپی را به صورت چیپ از بالای دفاع انداخته و اوندری چلوستکا و توماس کالاس، مدافعان حریف، به مشکل می‌خورند.
در آخر آنها حتی نمی‌توانند به گرد پای استرلینگ برسند و این ضربه به تیر دورتر برخورد می‌کند.
گل استرلینگ که دقایقی بعد در این بازی به ثمر رسید هم به همین اندازه غیرعادی بود. او در آن مورد در موقعیتی در مرکز محوطه جریمه قرار داشت و منتظر سانتر بود، ولی در آخرین ثانیه در جای درست قرار گرفت. هرچند او می‌تواند در این موقعیت‌ها هم گلزنی کند- به گل اول او برای سیتی در دیدار برابر آرسنال در فصل گذشته که با ضربه سر زده شد، نگاه کنید.
با این حال حرکات خوبی بیشتری وجود دارد. به نظر می‌رسید که استرلینگ از مقابل مدافعش نفوذ می‌کند اما در واقع نفوذی از پشت سر او انجام داد- و در نهایت یان بوریل، مدافع چپ، را در پشت سر جا گذاشت.
همیشه متغیرهایی وجود دارد- استرلینگ هرگز از جلوی مدافعی استارت نمی‌زند که سپس از جلوی همان بازیکن نفوذ را انجام دهد. او یا از پشت سرش استارت می‌زند یا از پشت او عبور می‌کند.
توصیه آلن شیرر به گلزنان این است که همیشه در موقعیتی بین دو تیر قرار بگیرند تا بهترین فرصت را برای استفاده از شانس مسلم داشته باشند. این کار روی کاغذ آسان است اما در عمل سخت‌تر است. هرچند استرلینگ می‌داند چطور این کار را انجام دهد.
گل او برابر آلمان در مرحله یک هشم جذاب بود چون در ابتدا سعی کرد با سرعت خود را در مسیر پاس هری کین در این تصویر قرار دهد.
اما پس از سپردن این توپ به جک گریلیش که آن را به شاو در سمت چپ می‌رساند، استرلینگ متوجه می‌شود که بیش از حد به تیر اول نزدیک شده است. بنابراین حرکت بعدی او حیاتی است- او تقریبا به صورت کامل توقف می‌کند، سپس کمی عقب می‌کشد و نفوذ دومش را این بار به سوی دروازه انجام می‌دهد.
و این حرکت بسیار ساده یعنی او شانسی مسلم برای پیش انداختن انگلیس دارد.
خب، تقریبا مسلم. استرلینگ نتوانست موقعیتی حتی ساده‌تر را برابر دانمارک در مرحله نیمه نهایی به گل تبدیل کند.
بار دیگر شاهد استارت ناگهانی هستیم. او اینجا حدود 10 متر با خط آفساید فاصله دارد اما می‌داند که اگر با ارسال توپ از سوی بوکایو ساکا برای کین با سرعت از پشت نفوذ کند، در نهایت خیلی زود به محوطه جریمه خواهد رسید. بنابراین در انتظار زمان مناسب باقی می‌ماند.
و سپس حرکتش را دقیقا در زمان درست آغاز کرده و با سرعت به سمت فضای داخلی تحت پوشش ینس اشترایگر لارسن می‌دود. نکته قابل توجه در اینجا این است که وینگ- بک دانمارکی می‌داند که توانایی مقابله با سرعت استرلینگ را ندارد، بنابراین سعی می‌کند خطایی روی او انجام دهد تا سرنگونش کند. اما استرلینگ بازیکنی است که سرپا می‌ماند…
و زمانی که مستقیما به سوی دروازه کاسپر اشمایکل شوت می‌زند، این لارسن است که روی زمین افتاده است. نه به این دلیل که روی حریف تکل زده – او در واقع برعکس افتاده و سرش اول به زمین می‌خورد- بلکه در نبرد تن به تن از حریف شکست خورده است.
استرلینگ گلی-یا حتی پاس گلی- را در جریان گل تساوی‌بخش چند دقیقه بعد انگلیس ثبت نکرد اما به ثمر رسیدن این گل تا حد زیادی مدیون انجام نفوذ خوب دیگری توسط او بود.
او این بار در پست همیشگی خود در نقطه کور اشترایگر لارسن قرار دارد و بار دیگر هیچ حرکت مشخصی برای نفوذ از پشت نشان نمی‌دهد، در حالی که کین مالکیت توپ در بین خطوط را در اختیار دارد.
اما سپس… او می‌رود. اشترایگر لارسن هیچ ایده‌ای ندارد که استرلینگ کجا رفته و به هر حال هم نمی‌تواند با سرعت او برابری کند.
و سپس زمانی که ساکا توپ را کنترل کرده و در حال ارزیابی گزینه‌ها در میانه میدان است، استرلینگ در خط مقدم موقعیت گلزنی قرار دارد. سیمون کیائر خطر را حس می‌کند، خودش را در موقعیت قطع این کات‌بک قرار می‌دهد اما تنها کاری که از دستش برمی‌آید این است که توپ را وارد دروازه خودی کند.
استرلینگ برابر ایتالیا در بازی یکشنبه شب برابر جیووانی دی لورنزو، مدافعی زیرک، قرار خواهد گرفت که احتمالا نتواند با شتاب او برابری کند اما در نبردهای تن به تن قدرتمند است و بازی موثری در پوشش فضا در مناطق میانی از خود به نمایش می‌گذارد. استرلینگ باید هوشمندی خاصی در حرکاتش داشته باشد، با سرعت بالا از کناره‌ها به داخل بیاید و خود را در موقعیت گلزنی قرار دهد.
انگلیس شاید در دیدار برابر ایتالیا از مالکیت توپ کمتری به نسبت بازی با دانمارک برخوردار باشد و تاکید بیشتری روی بازی در ضدحملات و حمله با تکیه بر سرعت بازیکنانش را در دستور کار قرار دهد.
شاید این سبک به خوبی با ویژگی‌های استرلینگ همخوانی داشته باشد و این فرصت را برای او پدید آورد که جایگاهش را به عنوان بازیکن درخشان این تورنمنت تثبیت کند.