آنالیز: انگلیس برای شکست دادن دانمارک باید از چه تاکتیکی استفاده کند؟
هفت‌یک- انگلیس هرگز تا این حد از بازیکنان با توانایی حمل توپ، خلق موقعیت و استعدادهای هجومی بهره نبرده است- اما گرت ساوت‌گیت ترکیب اصلی خود را بر اساس سبک بدون تصاحب توپ انتخاب می‌کند. آنها تا به حال در پنج دیدار برگزار شده در یورو 2020 هیچ گلی دریافت نکرده‌اند و همین زیر سوال بردن سبک این مربی را دشوار می‌کند.
پرسینگ نگرانی اصلی ساوت‌گیت در مرحله حذفی بوده است.
تصمیم به تغییر سیستم به 3-4-3 برابر آلمان و اضافه کردن یک مدافع اضافه به قیمت حذف یک مهاجم به عنوان حرکتی منفی تفسیر شد. اما ساوت‌گیت تاکید داشت که چنین تصمیمی به این دلیل بود که او از تیم ملی انگلیس می‌خواست بدون توپ هم عملکرد مثبتی داشته باشد. او گفت:” ما باید این کار را به همان شیوه‌ای که به آن باور داریم انجام دهیم. ما خواهان فشار شدید در سراسر زمان بازی بودیم و احساس کردیم که سازگار شدن با سیستم آنها بهترین راه برای انجام این کار است.”
بازگشت به دفاع چهار نفره در جریان پیروزی 0-4 مرحله یک چهارم نهایی برابر اوکراین بهترین عملکرد انگلیس با یا بدون توپ در این تورنمنت تا به این جا بوده است. تیم آندری شوچنکو مانند آلمان از دفاع سه نفره استفاده کرد؛ هرچند آرایش 2-5-3 را به جای 3-4-3 به کار گرفت که به این معنا بود که انگلیس توانست به شکلی متفاوت دست به پرس بزند- این اجازه داد راه‌های پاسکاری به وینگ- بک‌ها باز بماند و روی لوک شاو و کایل واکر، مدافعان کناری، برای پیشروی و ممانعت از حرکت آنها حساب کردند. این تیم همچنین دو مهاجم اوکراین را به جان استونز و هری مگوایر، مدافعان میانی، واگذار کرد.
البته این سبک برابر تیمی با سه مهاجم مانند آلمان یا دانمارک، حریف این تیم در نیمه نهایی، قابل استفاده نخواهد بود.
ساوت گیت پیش از دیدار نیمه نهایی که فردا (چهارشنبه) در ورزشگاه ومبلی برگزار می‌شود در موقعیت چالش برانگیزی قرار دارد. بعضی از او درخواست می‌کنند که تیمی بدون تغییر- یا حداقل سیستم بدون تغییر- نسبت به پیروزی قدرتمندانه برابر اوکراین را به میدان بفرستد. اما دانمارک بیرون از خانه با ساختاری شبیه به آلمان در سیستم 3-4-3 بازی می‌کند و بنابراین این که ساوت‌گیت سبک استفاده شده در مرحله یک هشتم برابر آلمان را به جای سبکی که شنبه شب در رم به کار گرفت، در نظر بگیرد، کاملا منطقی به نظر می‌رسد.
اینجا اساس برنامه دانمارک در روند بازیسازی از دفاع را بررسی می‌کنیم.
آندریاس کریستنسن، سیمون کیائر و یانیک وسترگارد همگی مدافعان میانی قدرتمندی هستند که توانایی پیشبرد توپ و رساندن موثر آن به خط میانی را دارند.
پیر امیل هویبرگ و توماس دلینی یکی از تاثیرگذارترین زوج‌های خط میانی در این تورنمنت را شکل داده‌اند. وقتی دانمارک در حین بازیسازی است، این دو بازیکن به ندرت روی یک خط افقی یکسان قرار دارند- معمولا یکی از آنها عقب می‌کشد و دیگری پیش می‌رود و همین باعث می‌شود که پرس آنها به عنوان زوج خط میانی دشوارتر شود. در کناره‌ها، یواکیم مائله عملکردی عالی به عنوان وینگ- بک چپ راست پا داشته، در حالی که دنیل واس و ینس اشترایگر لارسن برای پست سمت راست رقابت می‌کنند.
بازیکنی که کمی شرایط را پیچیده می‌کند میکل دَمسگارد است که از خط حمله به خط میانی عقب می‌کشد، باعث می‌شود که یک مدافع با او به جلوی زمین برود و به دنبال ایجاد برتری عددی در خط میانی است. استفاده او از فضاها عالی است و انگلیس باید با احتیاط بسیار مواظب این بازیکن باشد.
کاسپر دالبرگ می‌تواند از پست مهاجم نوک عقب‌تر برود و مارتین برایت‌ویت- که می‌تواند جایش را در کناره‌ها با دمسگارد عوض کند- می‌تواند از سرعتش برای فرار از پشت خط دفاعی استفاده کند.
هشدار دیگر برای انگلیس این است که دانمارکی‌ها تا به حال انعطاف پذیری بالایی را از خود به نمایش گذاشته‌اند.
کاسپر یولمند، سرمربی تیم، در جریان پیروزی 0- 4 این تیم برابر ولز سیستم تیمش را به 3-3-4 تغییر داد تا ولز را غافلگیر کند و از کریستنسن در پستی جلوتر از خط دفاع در نقش هافبک دفاعی استفاده کرد. بار دیگر دمسگارد در این عکس دیده می‌شود که از کناره‌ها به مناطق مرکزی رفته تا برتری عددی در خط میانی ایجاد کند.
با این حال این سیستم 3-3-4 حرکتی بسیار غافلگیرکننده بود. شاید استفاده از آن برای بار دوم چندان موثر به حساب نیاید؛ هرچند انگلیس باید از احتمال رخ دادن این اتفاق آگاه باشد- خصوصا چون اوکراین شنبه شب در اواخر نیمه اول بهتر عمل کرد، زمانی که از 2-5-3 به 3-3-4 تغییر سیستم داد چرا که شوچنکو مجبور به انجام تعویضی زودهنگام به دلیل مصدومیت بازیکنش شده بود.
بنابراین اگر پرسینگ هدف اصلی ساوت‌گیت است، انگلیس باید چطور این کار را پیش ببرد؟
اول بیایید تصور کنیم که او تیم و سیستمی بدون تغییر به نسبت بازی با اوکراین را انتخاب می‌کند.
جیدون سانچو و رحیم استرلینگ در رم در کانال‌های داخلی و با عرض کم بازی می‌کردند تا مرکز را شلوغ کنند اما مشکل واضح در اینجا با وینگ- بک‌های دانمارکی است که برای پیشروی هجومی در کناره‌ها آزاد می‌مانند.
انگلیس نمی‌تواند به این دو نفر- خصوصا مائله- اجازه دهد که آزاد باشند. اما آنها نمی‌توانند این بازیکنان را به شاو و واکر هم بسپارند چون دمسگارد و/ یا برایت‌ویت احتمالا فضایی پیدا می‌کنند و آنها نمی‌خواهند که سانچو و استرلینگ به تعقیب این بازیکنان پرداخته و خط دفاعی شش نفره را تشکیل دهند.
در مجموع به نظر نمی‌رسد که این ساختار خصوصا در زمینه پرسینگ جواب دهد.
اما اگر انگلیس به سیستم 3-4-3 خودش برگردد، اوضاع بسیار ساده‌تر می‌شود.
این برنامه تقریبا شبیه به دیدار برابر آلمان است -“سازگاری با آنها” به گفته ساوت‌گیت- و تمام بازیکنان انگلیس حریفی مستقیم دارند که باید او را مهار کنند. آنها در جلوی زمین سه در برابر سه، در میانه زمین چهار در برابر چهار و در خط دفاعی سه در برابر سه هستند.
اگر دانمارک به سیستم 3-3-4 برگردد چه خواهد شد؟ این اتفاق شرایط را کمی پیچیده می‌کند و ممکن است باعث شود انگلیس سیستم 3-4-3 را به 2-1-4-3 تبدیل کند. هرچند این مشکل خاصی برای این بازیکنان ایجاد نخواهد کرد- استرلینگ در آخرین جام جهانی که سه سال قبل برگزار شد، عملکرد خوبی در خط حمله در کناری هری کین داشت.
نیاز احتمالی انگلیس به استفاده از بازیکن هجومی سمت راست خود در نقشی مرکزی به این معناست که ساوت‌گیت به جای سانچو یا بوکایو ساکا از میسون مونت استفاده می‌کند.
وینگ- بک‌ها باید برای پرس کردن در مناطق جلویی زمین حاضر شوند- جلوتر از جایی که معمولا آنها را می‌بینید- اما این هم مشکل خاصی به دنبال ندارد. به هرحال باید به خاطر داشت که این سیستم به احتمال زیاد گزینه آلترناتیو دانمارک خواهد بود.
مطمئنا سیستم 3-4-3 قدرت هجومی انگلیس را تضعیف می‌کند. یک بازیکن هجومی کمتر در این ساختار وجود دارد که به معنای کاهش خلاقیت و توانایی دریبل‌زنی است اما شاید ساوت‌گیت اطمینان داشته باشد که بهبود عملکرد اخیر کین، روند گلزنی استرلینگ و قدرت هجومی شاو یعنی تهدید هجومی کافی در تیم وجود دارد.
ضربات شروع مجدد هجومی هم نقشی حیاتی ایفا می‌کنند. جدای از این، نتایج کسب شده تا این جای کار سبک ساوت‌گیت را تصدیق می‌کند.
او مشکلی با ایجاد تغییر در یک تیم برنده ندارد. او با رضایت از عقب کشیدن از پرسینگ در مناطق هجومی استقبال می‌کند. بازگشت به سیستم 3- 4-3 شاید چندان مورد تایید نباشد اما ساوت‌گیت اهمیت چندانی برای دریافت تحسین و تمجید از سوی عموم قائل نیست.