چگونه لیورپول با اشلوت قهرمان لیگ برتر شد
هفت‌یک- آرنه اشلوت با عصبانیت از جایگاه خبرنگاران آنفیلد به سمت رختکن تیم میزبان پایین می‌رفت. بازیکنان لیورپول عادت داشتند که اشلوت صحبت‌های آرام، دقیق و منطقی‌ای در بین دو نیمه ارائه دهد، صحبت‌هایی که با تحلیل ویدیویی همراه بود تا نشان دهد در چه بخش‌هایی نیاز به بهبود دارند.
اما این بار فرق داشت. اشلوت که به همراه دستیارش، سیپکه هولشوف، به دلیل محرومیت دوجلسه بعد از اخراج در دیدار مقابل ساوتهمپتون قعر جدولی در جایگاه خبرنگاران نشسته بود، پس از بسته شدن در رختکن خشمگین بود و منفجر شد!
او نقدی تند و تیز از عملکرد بی‌روح نیمه اول تیمش ارائه داد و بازیکنانش را به خاطر کمبود انرژی و شدت عمل به شدت سرزنش کرد. پاسخ تیم در نیمه دوم قاطعانه بود؛ لیورپول شکست شرم‌آور ۱-۰ را به یک پیروزی راحت ۳-۱ تبدیل کرد.
یکی از افراد ارشد در باشگاه اظهار داشت:«دلیل تأثیرگذاری این واکنش این بود که کاملاً با شخصیت آرنه متفاوت بود. این عصبانی‌ترین حالتی بود که کسی از او دیده بود.»
در بیشتر مواقع، اشلوت یک نیروی راهنمای آرام و خونسرد بود که فراتر از همه انتظارات عمل کرد و لیورپول را به بیستمین قهرمانی در سطح اول فوتبال انگلیس رساند، دومین قهرمانی آن‌ها از سال ۱۹۹۰؛ او همچنین به پنجمین مربی در تاریخ ۳۳ ساله لیگ برتر تبدیل شد که در فصل اول حضورش در فوتبال انگلیس به عنوان قهرمانی دست پیدا کرد.
اشلوت سعی نکرد با حرکاتی مانند کلوپ، قلب هواداران لیورپول را به دست بیاورد اما نمایش‌های تیمش باعث شد خیلی زود به چهره محبوب هواداران تبدیل شود.
این دستاورد او با توجه به اینکه لیورپول ظاهراً با سخت‌ترین دورۀ انتقال پس از جدایی یورگن کلوپ در ماه می گذشته، پس از نزدیک به ۹ سال حضور به عنوان مربی و نماد باشگاه، مواجه بود، شگفت‌انگیزتر به نظر می‌رسد.
اشلوت به جای بهره‌مندی از یک اقدام بزرگ و جسورانه در بازار نقل و انتقالات تابستانی، استعدادهایی که به ارث برده بود را پرورش داد و با روند شکست‌ناپذیری در ۲۶ دیدار لیگ بین سپتامبر تا آوریل، رقبایش را کنار زد.
این عملکرد باعث شد که رقابت برای قهرمانی، اگر بتوان آن را رقابت نامید، به یک مسیر یک‌طرفه تبدیل شود.
اتلتیک با چندین فرد مرتبط با اشلوت و لیورپول، که به شرط ناشناس ماندن برای حفظ موقعیت‌شان صحبت کردند، گفت‌وگو کرده تا به دیدگاهی درباره چگونگی ثبت شدن نام این مربی هلندی در تاریخ باشگاه دست یابد. این داستان را از اینجا به بعد می‌خوانید.
***
«با پاس‌ها نابودشان کنید! حرکت کنید!»، اشلوت در جریان تمرین در ورزشگاه لینکلن فایننشال فیلد، ورزشگاه خانگی تیم فیلادلفیا ایگلز در لیگ NFL، با صدای بلند فریاد می‌زد؛ این تمرین بخشی از تور پیش‌فصل لیورپول در ایالات متحده در ماه جولای بود. پیش‌فصل چندان ساده نبود.
بسیاری از بازیکنان کلیدی اشلوت به دلیل تعهداتشان به تیم‌های ملی در مسابقات قهرمانی اروپا و کوپا آمه‌ریکا دیرتر به تیم ملحق شدند، اما اشلوت می‌دانست که نمی‌تواند زمان را برای انتقال ایده‌هایش تلف کند.
تغییرات در سبک بازی- حملات بی‌محابای کمتر و تمرکز بیشتر بر کنترل بازی با مالکیت توپ- به‌سرعت مورد پذیرش قرار گرفت. خود کلوپ پیش از جدایی‌اش گفته بود که معتقد است این گروه از شنیدن صداهای جدید و ایده‌های تازه بهره‌مند خواهد شد و همین‌طور هم شد.
کورتیس جونز، هافبک پرورش‌یافته در آکادمی لیورپول، در جریان این تور به خبرنگاران گفت:«این سبک حالا بیشتر شبیه من است. هافبک‌ها قرار است قلب تیم باشند. در مورد ساختار بازی‌مان، باید آرام‌تر باشیم و بیشتر به‌صورت تیمی بازی کنیم. عجله‌ای برای حمله نداریم. می‌خواهیم توپ را نگه داریم و تیم‌های مقابل را به‌تدریج دچار اشتباه کنیم. در گذشته، بیشتر همه‌چیز با عجله پیش می‌رفت.»
هاروی الیوت، مهاجم تیم، اضافه کرد:«این یک سبک زیبا و هلندی است. بازیکنان واقعاً از الگوهای خاصی که اجرا می‌کنیم، هیجان‌زده هستند. یک حس نشاط و انرژی وجود دارد.»
در بازگشت به کمپ تمرینی باشگاه در کرکبی واقع در شمال لیورپول، جایی که اشلوت کمتر از دو هفته فرصت داشت تا با تیم کاملش پیش از بازی افتتاحیه لیگ برتر مقابل تیم تازه صعود کرده ایپسویچ تاون کار کند، تمرکز روی تغییراتِ قابل‌توجه بود، نه کنار گذاشتن کامل آنچه کلوپ به جا گذاشته بود.
حضور ویرژیل فن‌دایک به عنوان کاپیتان هلندی لیورپول به اشلوت کمک کرد تا خیلی زود اوضاع را در آنفیلد در دست بگیرد.
اشلوت از گفت‌وگوهایش با کلوپ، که به او گفته بود بهترین شغل دنیا را به دست می‌آورد اما درباره آب‌وهوای بد شمال غرب انگلیس هشدار داده بود، می‌دانست که فرهنگ خوبی در رختکن وجود دارد و بازیکنان ارشد الگوهای مناسبی هستند. او گروه رهبری شامل کاپیتان ویرژیل فن‌دایک، ترنت الکساندر-آرنولد به عنوان کاپیتان دوم، اندرو رابرتسون، محمد صلاح و آلیسون را کاملاً دست‌نخورده نگه داشت.
با این حال، تغییراتی جزئی ایجاد شد. اشلوت خوردن صبحانه در کرکبی را برای بازیکنان اجباری کرد، زیرا می‌خواست آن‌ها هر روز را با نشستن کنار هم پس از ورود به محل تمرین حدود ساعت ۹:۳۰ صبح آغاز کنند.
او همچنین به بازیکنان اطلاع داد که دیگر شب قبل از بازی‌های خانگی در هتل تایتانیک شهر اقامت نخواهند داشت، چون معتقد بود خوابیدن در خانه و تخت‌های خودشان و سپس ملاقات در صبح روز بازی با هم‌تیمی‌ها برایشان مفیدتر خواهد بود.
نصب یک کافی‌بار درست در ورودی بازیکنان در کرکبی بسیار مورد استقبال قرار گرفت. این ایده‌ای قدیمی از مایکل ادواردز، مدیرعامل گروه ورزشی فن‌وی، مالک لیورپول، بود که از زمان حضورش به‌عنوان مدیر ورزشی لیورپول مطرح شده بود و از سیستم مشابه در چند باشگاه سری A ایتالیا، از جمله رُم، الهام گرفته شده بود.
این کافی‌بار به‌سرعت به مکانی برای تجمع و معاشرت بازیکنان اشلوت قبل و بعد از تمرین تبدیل شد. فضایی که حس رفاقت و همبستگی را تقویت می‌کرد و البته منبعی همیشگی برای محتوای شبکه‌های اجتماعی باشگاه فراهم می‌آورد. محمد صلاح و دومینیک سوبوسلای به‌زودی از مشتریان ثابت الکس، باریستای محبوب این کافی‌بار، شدند.
کافی بار جدید باشگاه به فضایی برای معاشرت بیشتر بازیکنان لیورپول تبدیل شد.
با این حال، در ماه‌های ابتدایی فصل، تیم با یک شوک فرهنگی مواجه شد: تعداد زیاد جلسات فردی و تیمی که از آن‌ها خواسته می‌شد در کرکبی شرکت کنند. اشلوت که فرزند دو معلم بود، مأموریت داشت به بازیکنانش آموزش دهد.
بازخوردها درباره بازی‌ها و هر جلسه تمرینی به‌صورت منظم ارائه می‌شد. کلیپ‌های استفاده‌شده همیشه نقاط قوت را مشخص می‌کردند و در عین حال نشان می‌دادند که یک بازیکن کجا می‌تواند بهتر شود.
کادرفنی جدید شامل هولشوف، جان هیتینگا (کمک مربی)، آرون بریگز (مربی توسعه فردی تیم اصلی)، روبن پیترز (مربی ارشد بدنسازی) و فابیان اوته (مربی ارشد دروازه‌بانی تیم اصلی) به‌سرعت تأثیر مثبتی روی تیم گذاشتند. لیورپول برای استخدام یک مربی ضربات ایستگاهی آگهی داد اما چون گزینه خارجی مناسبی پیدا نشد، بریگز این مسئولیت اضافی را بر عهده گرفت.
اضافه شدن یک عضو مهم دیگر به کادر فنی در ماه نوامبر اتفاق افتاد؛ رودریک فن‌درهام از فاینورد، باشگاه قبلی اشلوت، به‌عنوان آنالیزور تاکتیکی تیم اصلی به لیورپول آمد. وقتی اتفاقاتی در طول بازی رخ می‌داد که اشلوت معتقد بود باید در بین دو نیمه یا پس از بازی به تیمش نشان داده شود، رو به آنالیزورها می‌کرد و فریاد می‌زد:«کلیپ!»
در حالی که شیوه کلوپ بیشتر بر کار گروهی متمرکز بود، اشلوت به کار فردی بسیار اعتقاد داشت و هولشوف، هیتینگا و بریگز مرتباً مسئول نظارت بر تمرین‌های یک در مقابل یک بودند. این محیطی بود که اشلوت می‌خواست در آن به چالش کشیده شود و با دقت به نظرات دیگران گوش می‌داد، اما هیچ‌کس شکی نداشت که چه کسی مسئول اصلی است.
روزهای طولانی در کرکبی اغلب با یک بازی پدل بین اعضای کادر فنی به پایان می‌رسید. میراث دیگری از کلوپ که زمین‌های پدل را در این مجموعه ایجاد کرده بود و اشلوت و هولشوف اغلب در مقابل هیتینگا و پیترز پیروز می‌شدند.
***
با بازسازی کامل ساختار عملیات فوتبالی لیورپول، جدایی کلوپ بزرگ‌ترین تغییرات در این باشگاه از زمان خرید آن توسط گروه ورزشی فن‌وی (FSG) در سال ۲۰۱۰ را رقم زد.
اولین وظیفه ادواردز پس از اینکه عملاً جایگزین مایک گوردون، رئیس فن‌وی، به‌عنوان تصمیم‌گیرنده اصلی شد، انتصاب ریچارد هیوز، ملی‌پوش سابق اسکاتلند، به‌عنوان مدیر ورزشی بود. دیوید وودفاین به‌عنوان دستیار مدیر ورزشی انتخاب شد و هیوز، مارک بورچیل و کریگ مکی را از تیم بورنموث، دیگر تیم لیگ برتری، به‌عنوان بازیکن‌یاب‌های اصلی با خود آورد.
هیوز مسئولیت جست‌وجو برای جانشین کلوپ را بر عهده داشت و در آوریل گذشته به یک خانه مجلل مشرف به کانال در شهر زووله هلند رفت تا با گزینه اصلی لیورپول دیدار کند. اشلوت پرسید:«چرا من؟» هیوز که با یک پرونده حجیم پر از داده‌ها مجهز شده بود، دلایلی قانع‌کننده ارائه داد.
او درباره سبک بازی‌ای صحبت کرد که موفقیت بزرگی برای فاینورد به ارمغان آورده و هواداران این باشگاه روتردامی را به وجد آورده بود، اینکه چگونه اشلوت با منابع محدودش فراتر از انتظار عمل کرده و اینکه سابقه در پرورش بازیکنان و حفظ آمادگی جسمانی آن‌ها اثبات شده است. هیوز در جایی موفق شد که تاتنهام اسپرز یک سال قبل شکست خورده بود و مربی موردنظرش را به دست آورد.
اشلوت توضیح داد:«از همان ابتدا رابطه خیلی خوبی با ریچارد داشتم که یکی از دلایل علاقه‌ام به پیوستن به این باشگاه بود.» دفتر او در طبقه اول مجموعه کرکبی، درست کنار دفتر هیوز قرار دارد.
نکته مهم این بود که اشلوت با پذیرفتن نقش سرمربی (headcoach) به جای مدیر (manager) که نشان‌دهنده ورود لیورپول به دوره‌ای جدید با رویکردی مشارکتی‌تر بود، کاملاً راحت بود. او به جای ترسیدن از جانشینی یک اسطوره مثل کلوپ، این چالش را پذیرفت (توضیح مترجم: در باشگاه‌هایی که مربی با عنوان منجر فعالیت می‌کند، نقش بیشتری در در مسائل مختلف به ویژه نقل و انتقالات باشگاه دارد).
او در مراسم معارفه‌اش در جولای گفت:«بله، باید جای خالی بزرگی را پر کنم اما می‌توانید این‌طور هم نگاه کنید که تیمی با فرهنگ پیروزی را به ارث برده‌ام. جانشینی کسی که موفق بوده را ایده‌آل می‌بینم، چون فرصتی برای بردن جام‌ها وجود دارد.»
هیوز و اشلوت در مورد نقل‌وانتقالات هم‌نظر بودند. با وجود سر و صدای بیرون از باشگاه برای جذب بازیکنان جدید، اشلوت بیشتر از استعدادهای موجود در تیم هیجان‌زده بود و معتقد بود که پیشرفت قابل‌توجه عمدتاً از درون تیم به دست خواهد آمد.
او شروع به احیای بازیکنانی مثل ابراهیم کوناته، سوبوسلای و لوئیس دیاز کرد که در اواخر دوره کلوپ مسیر خود را گم کرده بودند، زمانی که انگیزه لیورپول برای قهرمانی در فصل 24-2023 کمرنگ شد و آن‌ها در رده سوم به کار خود پایان دادند.
اشلوت لیورپول را به فینال جام اتحادیه هم رساند اما تیمش در دیدار نهایی مغلوب نیوکاسل شد.
برنامه این بود که یک هافبک دفاعی و یک مهاجم به فهرست بازیکنان جذب شوند. اما در ماه آگوست یک شکست بزرگ رخ داد، زمانی که مارتین زوبیمندی از رئال سوسیه‌داد تصمیم گرفت در این باشگاه اسپانیایی بماند، در حالیکه لیورپول آماده پرداخت بند آزادسازی ۶۰ میلیون یورویی او بود.
با توجه به اینکه اشلوت یک شماره ۶ با توانایی فنی بالا می‌خواست که بتواند در فضاهای کوچک بازی کند و تحت فشار پاس‌های درست بدهد، نه یک بازیکن تخریب‌گر برای قطع بازی حریف، گزینه‌های مناسبی در بازار وجود نداشت.
هیوز و اشلوت موافق بودند که خرید عجولانه فایده‌ای ندارد. به آن‌ها مانوئل اوگارته از پاری‌سن‌ژرمن پیشنهاد شد که بعداً به منچستریونایتد پیوست اما آن‌ها هیچ علاقه‌ای به او نداشتند.
راه‌حل اشلوت این بود که به رایان گراونبرخ اعتماد کند تا در پست عقب‌تری در زمین بدرخشد، بازیکنی که او را در دوران نوجوانی‌اش در آژاکس، رقیب فاینورد، در این پست دیده بود. این تصمیم الهام‌بخش بود زیرا این بازیکن هلندی در مسیر قهرمانی درخشید.
تنها بازیکن جدیدی که به تیم اضافه شد، فدریکو کیه‌زا بود که در پایان پنجره نقل‌وانتقالات تابستانی از یوونتوس با مبلغ اولیه ۱۰ میلیون پوند (۱۳.۳ میلیون دلار) به لیورپول پیوست. اما این بازیکن ایتالیایی با مشکل آمادگی جسمانی و فرم خوب مواجه شد و تنها ۳۳ دقیقه در چهار بازی به‌عنوان بازیکن تعویضی در لیگ بازی کرد.
با فروش بازیکنانی مثل فابیو کاروالیو، سپ فن‌دن‌برگ و بابی کلارک در تابستان که تا ۷۲ میلیون پوند درآمد ایجاد کرد، لیورپول در نقل‌وانتقالات این فصل سودآور بوده است. پس از این همه تحول خارج از زمین، ثبات و تداوم در تیم بسیار ارزشمند بود و نگرانی‌ها درباره کمبود سرمایه‌گذاری برطرف شد.
***
«فوق‌العاده»، این نظر کونال مورتاگ، مربی بدنسازی تیم اصلی لیورپول بود. صلاح تازه در تست شش دقیقه‌ای طاقت‌فرسا در کرکبی به صدر جدول رسیده بود؛ تمرینی که در آن بازیکنان باید برای شش دقیقه با حداکثر توان دور یک مربع بزرگ بدوند. صلاح ۳۲ ساله نه‌تنها زودتر از موعد برای پیش‌فصل بازگشته بود، بلکه در بهترین فرم زندگی‌اش قرار داشت. او از تعطیلات تابستانی طولانی‌تری بهره برده بود، چون تیم ملی مصر هیچ تورنمنت مهمی نداشت.
این مهاجم در پایان دوران کلوپ روزهای سختی را پشت سر گذاشته بود، چون پس از مصدومیت همسترینگ در جام ملت‌های آفریقا در ژانویه گذشته، برای به دست آوردن ریتم خود با مشکل مواجه شده بود. او در ۹ بازی آخر فصل 24-2023 تنها دو گل به ثمر رساند و چهره‌ای ناراحت و ناراضی داشت.
اما در ابتدای کار با اشلوت، هم‌تیمی‌هایش از اینکه چقدر شاد و پرانرژی بود، شگفت‌زده شدند. صلاح پس از پیروزی قاطع ۳-۰ خارج از خانه مقابل منچستریونایتد در اوایل سپتامبر، با مصاحبه تلویزیونی‌اش به تیتر یک اخبار تبدیل شد. او اعلام کرد این ممکن است آخرین فصلش در لیورپول باشد اما در داخل باشگاه هیچ نگرانی‌ای وجود نداشت.
در واقع، برعکس این موضوع صادق بود. این اظهارات به‌عنوان تأییدی بر مسیر درستی که باشگاه در پیش گرفته بود، دیده شد. این اولین باری بود که صلاح نشان داد می‌خواهد پس از پایان قراردادش در تابستان ۲۰۲۵ در آنفیلد بماند.
صلاح گفت:«قبل از اینکه با اشلوت کار کنم، انتظار نداشتم او اینقدر خوب باشد اما وقتی شروع به کار کردیم، اصلاً شگفت‌زده نشدم.» او هم قدرت تهاجمی خیره‌کننده‌ای ارائه داده و هم خلاقیت درخشانی داشت و مسئول تقریباً نیمی از گل‌های لیورپول در تمام رقابت‌ها بوده است.
نحوه مدیریت متعادل اشلوت در برابر همۀ جنجال‌ها درباره ماجراهای طولانی قرارداد بازیکنانی که قرار بود آزاد شوند، یعنی صلاح، فن‌دایک و الکساندر-آرنولد، هم در رختکن و هم در هیئت مدیره با استقبال مواجه شد. او با پاسخ‌هایش به رسانه‌ها هیچ تیتر ناخواسته یا فشار غیرضروری‌ای ایجاد نکرد.
فن‌دایک از اینکه مسئولیت بیشتری برای ساختن حملات با پاس‌های بین خطوطش به او داده شد استقبال کرد، در حالیکه الکساندر-آرنولد از تمرکز بیشتر روی کار نفر به نفر با مربی راضی بود، چون اشلوت به بهبود جنبه دفاعی بازی او کمک کرد.
اشلوت کمک کرد تا ستاره‌هایی مانند مک‌آلیستر و لوئیز دیاز نمایش‌های بهتری ارائه بدهند.
پس از پیروزی مقابل ایپسویچ در اولین شنبه فصل، برخی متعجب شدند وقتی اشلوت مستقیماً به سمت تونل رفت و به جای رفتن به سمت هواداران برای جشن گرفتن، مسیر دیگری را انتخاب کرد. او گفت:«انتظار نداشته باشید که بعد از بازی بروم و مشت‌هایم را بالا ببرم. این سبک من نخواهد بود.»
صداقت برای او مهم بود و توضیح داد که قصد دارد با سبک فوتبالی سرگرم‌کننده‌اش با هواداران ارتباط برقرار کند، نه با ژست‌ها. او در همان بازی اول بی‌رحمی‌اش را نشان داد و در بین دو نیمه، یارل کوانسا را با کوناته تعویض کرد چون از تعداد کم دوئل‌هایی که لیورپول برده بود، ناراضی بود. روز بعد در کرکبی با کوانسا جلسه داشت و منطق تصمیمش را توضیح داد، بنابراین هیچ کینه‌ای باقی نماند.
اشلوت ممکن است صریح باشد اما صداقت و ارتباط شفافش باعث شده که حتی بین بازیکنانی که زمان بازی محدودی داشته‌اند، احترام زیادی کسب کند چون همیشه دقیقاً می‌دانند جایگاهشان نزد او کجاست.
با سیستم مورد علاقه او، یعنی 1-3-2-4 که در زمان پرس به ۴-۲-۴ تبدیل می‌شد، خط دفاعی با حضور گراونبرخ و الکسیس مک آلیستر در کنار هم بهتر محافظت می‌شد، در حالیکه سوبوسلای یا جونز در نقش هافبک تهاجمی‌تر بازی می‌کردند. اشلوت همچنین با بازی دادن به کودی خاکپو از سمت چپ، بهترین عملکرد را از او گرفت.
نتایج درون زمین به‌سرعت روش‌های اشلوت را تأیید کرد. او اولین مربی لیورپول از زمان جورج کی در ۸۸ سال پیش شد که اولین بازی خارج از خانه‌اش در لیگ مقابل منچستریونایتد را برد و اولین مربی در تاریخ باشگاه که سه بازی ابتدایی‌اش در لیگ برتر را بدون دریافت گل به پیروزی رساند.
پیروزی‌های مهم مقابل قهرمانان آلمان (بایر لورکوزن)، اسپانیا (رئال مادرید) و انگلیس (منچسترسیتی) در مجموع ۸-۰ به دست آمد، بخشی از روندی که به کسب مجموع امتیازات رکوردشکن در برابر سایر تیم‌های “بیگ سیکس” منجر شد. در فصل 24-2023، لیورپول تنها ۱۲ امتیاز از ۳۰ امتیاز ممکن در این بازی‌ها کسب کرد اما در این فصل تاکنون ۲۰ امتیاز از ۲۴ امتیاز ممکن را به دست آورده است.
***
در داخل مجموعه کرکبی، دوم نوامبر به‌عنوان یکی از مهم‌ترین تاریخ‌های فصل شناخته می‌شود.
در روزی که آرسنال در خانه نیوکسل یونایتد باخت و منچسترسیتی در زمین بورنموث شکست خورد، لیورپول با بازگشتی درخشان مقابل برایتون با نتیجه ۲-۱ به پیروزی رسید؛ این برد با گل‌های خاکپو و صلاح به دست آمد. تیم اشلوت در نیمه اول بسیار ضعیف بود، اما با کمک تغییرات تاکتیکی، تعویض‌های هوشمندانه و جو درخشان آنفیلد، ورق را برگرداند. این پیروزی آن‌ها را به صدر جدول برد و از آن زمان تاکنون در همان جایگاه باقی مانده‌اند.
اشلوت پس از بازی به خبرنگاران گفت:«وقتی همه‌چیز علیه شماست، باید خودتان را نشان دهید. برنده‌ها همیشه این کار را می‌کنند. خوشبختانه ما برنده‌های زیادی در تیم‌مان داریم. هواداران در نیمه دوم فوق‌العاده بودند. این بلندترین صدایی بود که از زمان حضورم در اینجا شنیده‌ام.»
پیروزی ۲-۰ خانگی مقابل منچسترسیتی در اوایل دسامبر برای اشلوت بسیار خاص بود، به‌ویژه با توجه به تحسین او از پپ گواردیولا به‌عنوان یک مربی، و حضور والدینش آرند و فِنی، برادرانش ادوین و جاکو، همسرش میریام و فرزندانش عیسی و یوئپ که برای دیدار به انگلیس آمده بودند.
با توجه به اینکه فرزندانش هنوز در هلند مشغول تحصیل بودند، اشلوت به‌تنهایی به انگلیس آمده بود؛ ابتدا تابستان گذشته در یک آپارتمان زندگی کرد و سپس به خانه‌ای در منطقه چشایر، در فاصله کوتاهی در جنوب شرقی لیورپول، نقل‌مکان کرد. شب‌های او اغلب با لپ‌تاپش سپری می‌شد و به تحلیل حریف بعدی می‌پرداخت.
اشلوت در فیفادی به خانه‌اش در زووله برمی‌گشت تا کمی استراحت کند اما دوره فشرده از نوامبر تا مارس را چالش‌برانگیز سپری کرد چون برخلاف لیگ‌های دیگر کشورهای اروپایی از جمله هلند، تعطیلات زمستانی وجود نداشت و برنامه مسابقات در چهار رقابت مختلف بی‌وقفه ادامه داشت.
با این حال، داخل زمین هیچ نشانه‌ای از فشار دیده نمی‌شد. در داخل کادرفنی و بازیکنان، به‌تدریج این احساس به وجود آمد که قهرمانی در دسترس آن‌هاست. منچسترسیتی وارد بحران شده بود و در حالی که آرسنال معتبرترین رقیب به نظر می‌رسید، آن‌ها هم ثبات و قدرت تهاجمی کافی نداشتند.
باور تیم نزدیک به کریسمس به اوج رسید، زمانی که لیورپول با پیروزی قاطع ۶-۳ تاتنهام را در هم کوبید و به‌سرعت وستهم یونایتد را با نتیجه ۵-۰ شکست داد. همه‌چیز بسیار پایدارتر از یک سال قبل به نظر می‌رسید، زمانی که آن‌ها مرتباً برای ماندن در کورس قهرمانی به بازگشت‌های دیرهنگام و پر از انرژی متکی بودند.
افزایش قابل‌توجهی در دسترسی‌پذیری بازیکنان به وجود آمد که به دلیل رژیم تمرینی و سبک بازی کمتر فشرده اشلوت نسبت به دوران کلوپ به دست آمد.
یکی دیگر از عوامل کلیدی در کاهش مصدومیت‌های لیورپول، همکاری بیشتر بین دپارتمان‌های فوتبال و پزشکی/علوم ورزشی بود. تغییراتی که توسط جاناتان پاور، مدیر تیم پزشکی، اعمال شد باعث شد کریس مورگان (رئیس بخش فیزیوتراپی عملکردی) و لی نابز (رئیس بخش فیزیوتراپی توانبخشی) نقش‌های جدیدی به‌عنوان متخصص در زمینه‌های خاص دریافت کنند و اختیار تصمیم‌گیری به آن‌ها داده شود.
تغییرات در تمرینات و شرایط ریکاوری باعث شد تا ستاره‌های لیورپول این فصل کمتر دچار آسیب‌دیدگی شوند.
تمرکز پیترز روی دوره‌بندی (periodisation) به مدیریت فشار کاری بازیکنان کمک کرد و سطح جزئیات در مورد ریکاوری با بررسی‌های سلامت شامل اطلاعاتی درباره خواب، رژیم غذایی و حتی گوارش افزایش یافت. حتی به بازیکنان بیشتر یوگا، آب‌درمانی و تمرین‌های تنفسی پیشنهاد شد.
بازیکنان قطعاً در این فصل زمان بیشتری را در خانه سپری کرده‌اند، کنار خانواده‌ها وقت گذراندند و روزهای استراحت بیشتری در برنامه گنجانده شده است. این اعتماد با عملکرد بازیکنان جبران شده است.
***
سال جدید چالش‌های متفاوتی را پیش روی تیم قرار داد. ابهام درباره آینده الکساندر-آرنولد بالاخره به یک پیشنهاد رسمی از رئال مادرید تبدیل شد؛ آن‌ها در ماه ژانویه با ۲۲ میلیون یورو برای خرید او اقدام کردند، آن هم پیش از اینکه قراردادش در تابستان به پایان برسد. اما این پیشنهاد فوراً رد شد. ادواردز، هیوز و اشلوت همگی موافق بودند که ارزش نگه داشتن کاپیتان دوم برای ادامه فصل و تلاش برای کسب جام‌ها، بسیار بیشتر از دریافت آن مبلغ در میانه فصل است.
علاقه لیگ حرفه‌ای عربستان، به‌ویژه از طرف النصر به داروین نونیز هم رد شد چون آن‌ها متعهد بودند که تیم را برای ادامه فصل یکپارچه نگه دارند.
در درون زمین، یک باخت غیرمنتظره مقابل تاتنهام در بازی رفت نیمه‌نهایی جام اتحادیه اتفاق افتاد، هرچند هیجان اصلی این بازی در مسیر بازگشت به خانه بود؛ مه غلیظ و یخبندان باعث شد پرواز تیم از فرودگاه استنستد لندن نتواند در لیورپول فرود بیاید و به بیرمنگام هدایت شد. هواپیما نهایتاً حدود ساعت ۳ صبح فرود آمد و باشگاه مجبور شد اتوبوس و ماشین‌هایی برای انتقال اعضای تیم در ۱۶۰ کیلومترِ باقی‌مانده به سمت شمال هماهنگ کند.
کارکنان فرودگاه جان لنون لیورپول که صبح پنجشنبه ساعت ۵:۳۰ سر کار آمدند، با دیدن صلاح که در پارکینگ از سرما می‌لرزید و از آن‌ها برای به حرکت درآوردن ماشینش در شرایط سخت زمستانی کمک خواست، شگفت‌زده شدند. در ماه فوریه، هواداران خودشان چهره تند و تیز اشلوت را دیدند؛ او پس از تساوی جنجالی دربی مرسی‌ساید با اورتون در گودیسون پارک، با خشم به مایکل اولیور به عنوان داور اعتراض کرد.
اتهامات اتحادیه فوتبال بعداً پذیرفته شد؛ اولیور ادعا کرد که اشلوت به او گفته:«اگر لیگ را نبریم، تقصیر توست.» اما اشلوت تأکید داشت که گفته:«اگر لیگ را نبریم، باید از تو تشکر کنم.» اشلوت و هولشوف اخراج شدند و سرمربی لیورپول بعداً عذرخواهی کرد:«احساسات بر من غلبه کرد. اگر به آن لحظه نگاه کنم، دوست داشتم طور دیگری رفتار کنم.»
این شروع ایده‌آلی برای یک دوره فشرده با پنج بازی لیگ در ۱۵ روز نبود. وقتی شجاعت آلیسون بکر باعث شد با یک برد سخت در خانه مقابل ولورهمپتون به پیروزی برسند، برای اولین بار از زمان ثبت آمار اوپتا در فصل 04-2003، لیورپول یک نیمه کامل در آنفیلد بدون حتی یک شوت به سمت دروازه بازی کرد!
اشلوت بارها به بازیکنانش گفته بود که می‌تواند اشتباهات را تحمل کند، اما کاهش تلاش و تعهد را نمی‌پذیرد. به همین دلیل، او به شکل غیرمعمولی صبح روز بعد از تساوی ۲-۲ خارج از خانه با استون ویلا، در کنفرانس مطبوعاتی از داروین نونیز انتقاد کرد؛ موقعیت از دست رفته فاحش داروین موضوع اصلی مورد بحث آن بازی بود.
این مهاجم اروگوئه‌ای یک ماه قبل در بازی مقابل برنتفورد به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد و با زدن دو گل در وقت‌های اضافه، یک نمایش درخشان و تعیین‌کننده ارائه داد. داروین آن روز از اینکه قهرمان تیم بود لذت برد و بازیکنان در هواپیما در فرودگاه لوتون منتظر پرواز بودند که شنیدند آرسنال در خانه مقابل استون ویلا ۲-۲ مساوی کرده و برتری ۲-۰ را از دست داده است. ناگهان اختلاف لیورپول به شش امتیاز با یک بازی کمتر رسید.
اما برای داروین، این فقط یک اوج کاذب دیگر در مسیر پر فراز و نشیبش در لیورپول بود. اشلوت پس از بازی مقابل ویلا به خبرنگاران گفت:«چیزی که برای من سخت‌تر بود، رفتار او بعد از آن موقعیت بود. پیام مهم این است که می‌توانی موقعیت را از دست بدهی اما نمی‌توانی در تلاش و کار تیمی کم بگذاری.»
اشلوت که از کم‌کاری داروین در بازی مقابل ولورهمپتون هم ناراحت شده بود، واتارو اندو را نمونه‌ای عالی از ذهنیت مورد انتظار از بازیکنان ذخیره‌اش می‌دانست. این بازیکن باتجربۀ ژاپنی با وجود ناراحتی از کم بازی کردن، همیشه آماده بود تا از فرصت‌های محدودش بهترین استفاده را ببرد و به یکی از بازیکنان مورد اعتماد اشلوت برای پایان بازی‌ها تبدیل شد.
این یکی از تصاویر تعیین‌کننده فصل بود. لیورپول اولین پیروزی‌اش در لیگ برتر مقابل منچسترسیتی در نزدیک به یک دهه را به دست آورده بود و سوبوسلای پس از سوت پایان خسته روی چمن بی‌حرکت دراز کشیده بود؛ او برای پیروزی تا آخر خط دویده بود.
با توجه به شکست غیرمنتظرۀ ۲۴ ساعت قبل آرسنال مقابل وستهام، لیورپول اختلاف را به ۱۱ امتیاز رساند و هواداران در ورزشگاه اتحاد تصمیم گرفتند که رقابت تمام شده و برای اولین بار با صدای بلند فریاد زدند:«ما قهرمان لیگ می‌شویم.»
بازی مقابل سیتی یک شاهکار تاکتیکی از اشلوت بود؛ او بدون مهاجم بازی کرد و از سوبوسلای و جونز به‌عنوان دو شماره ۱۰ استفاده کرد. لیورپول تنها ۳۴ درصد مالکیت توپ داشت اما همیشه کنترل بازی را در دست داشت. مدیران باشگاه این بازی را نمونه‌ای عالی از توانایی اشلوت به‌عنوان مربی دانستند؛ برنامه‌ای که او و کادرش طراحی کرده بودند کامل و بی‌نقص اجرا شد.
تلفن اشلوت با پیام تبریک کلوپ درباره عملکرد لیورپول روشن شد؛ این دو در طول فصل ارتباط منظمی داشتند. اشلوت به کلوپ گفته بود که دعوت‌نامۀ باز برای حضور در بازی‌ها دارد اما مربی آلمانی تصمیم گرفت تا پس از قهرمانی به آنفیلد برنگردد.
درخواست‌های اشلوت از بازیکنانش زیاد بوده اما او می‌داند کی باید عقب‌نشینی کند. بعد از سخت‌ترین هفته لیورپول در فصل در ماه مارس که با حذف از لیگ قهرمانان در ضربات پنالتی مقابل پاری‌سن‌ژرمن و سپس تماشای قهرمانی نیوکسل در جام اتحادیه همراه بود، اشلوت تصمیم گرفت استراحت و ریکاوری بهترین پاسخ باشد. به جای اینکه تیم را بلافاصله پس از پایان فیفادی جمع کند، اشلوت چند روز استراحت اضافی به آن‌ها داد تا برای ادامه فصل آماده شوند.
وقتی تیم دوباره جمع شد، پیش از بازی خانگی با اورتون یک جلسه تیمی صریح در کرکبی برگزار شد؛ سرمربی کلیپ‌هایی مثبت از بازی‌های قبلی نشان داد که به نظرش استانداردهای بالایی را نشان می‌داد که در بازی مقابل نیوکسل در ومبلی افت کرده بود. او به آن‌ها گفت:«هرگز نباید بپذیرید که به‌عنوان یک تیم کمتر از حریف کار کنید.»
برخلاف پنج سال قبل، لیورپولی‌های فرصت خواهند داشت تا این بار جشن قهرمانی را در حضور تماشاگران‌شان برگزار کنند.
هشدار اشلوت نتیجه داد؛ دیوگو ژوتا با گلزنی در دربی مرسی‌ساید، طلسم سه‌ماهه گل‌نزدنش را شکست و بازی را به سود لیورپول تمام کرد. چهار روز بعد، روند ۲۶ بازی بدون شکست لیورپول در لیگ با باخت مقابل فولام به پایان رسید اما آن‌ها آن‌قدر از رقبا جلو بودند که این شکست تأثیر چندانی نداشت. خبر تمدید قرارداد دوساله صلاح و فن‌دایک، حس خوب هواداران را بیشتر کرد؛ آن‌ها خودشان را برای بزرگ‌ترین جشن قهرمانی در ۳۵ سال گذشته آماده می‌کردند، چون جشن قهرمانی سال ۲۰۲۰ به دلیل محدودیت‌های پاندمی کرونا کمرنگ شده بود.
در تیم، روحیه بازیکنان بسیار بالا بود. فن‌دایک که یک دورهمی شبانه تیمی در رستوران لوکس ژاپنی-پرویی پیرانا در منطقه ثروتمند می‌فِر لندن ترتیب داد، مسئول لیست موسیقی رختکن است و هم‌تیمی‌هایش هم در انتخاب آهنگ‌ها کمک می‌کنند.
یکی از آهنگ‌های غیرمنتظره در مسیر قهرمانی لیورپول، «سلاطین سوئینگ» از گروه راک بریتانیایی دایر استریتس بود که بعد از بردهای مهم، مرتب در رختکن پخش می‌شد. آلیسون طرفدار بزرگ دایر استریتس است و آهنگ دیگرشان به نام «مسیر زندگی» هم به یکی از آهنگ‌های محبوب تیم تبدیل شده است. این نشان‌دهنده هماهنگی کامل بین بازیکنان و کادر فنی است؛ گروهی که توانسته‌اند سر و صدای بیرون را نادیده بگیرند و با انرژی بالا روی بردن بازی‌ها تمرکز کنند. در نهایت، هیچ تیمی در لیگ برتر حتی به گرد پای آن‌ها در ثبات نرسید.
بازیکنان و کادر فنی چهارشنبه شب در کمپ تمرینی کرکبی جمع شدند تا بازی آرسنال مقابل کریستال پالاس را تماشا کنند و ببینند آیا قهرمانی‌شان قطعی می‌شود یا نه. کسی از اینکه نوشیدنی‌ها دست‌نخورده ماند، ناراحت نشد، چون همه می‌خواستند قهرمانی را در زمین خانگی خودشان قطعی کنند؛ کاری که با برد ۵-۱ مقابل تاتنهام انجام دادند.
صلاح بار دیگر فصلی درخشان را در آنفیلد سپری کرد و نقشی اساسی در قهرمانی لیورپول داشت.
اهمیت این دستاورد را نمی‌توان کمرنگ کرد. پیش از شروع فصل در ماه آگوست، کمتر کسی به لیورپول امیدی داشت. بیشتر کارشناسان معتقد بودند که پس از خداحافظی با کلوپ، تأثیرگذارترین مربی باشگاه از زمان بیل شنکلی، یک رتبه در جمع چهار تیم برتر موفقیتی بزرگ خواهد بود. اما انتخاب اشلوت به عنوان سرمربی جدید، تصمیمی الهام‌بخش بود.
او یک مربی دقیق در فوتبال است که در اولین تلاشش بزرگ‌ترین عنوان را به دست آورد و دوره جدیدی را در آنفیلد با یک شروع پیروزمندانه رقم زد.