چرا رفتن سادیو مانه به بایرن مونیخ یک انتقال معمولی نیست؟
هفتیک-این بازیکن قرار نیست در نزدیکترین حالت تا شش هفته دیگه پایش به توپ بخورد اما حضور او در باواریا به معنای آغاز عصر جدیدی است.
اسکای آلمان این سوال را مطرح کرد:” آیا سادیو مانه بزرگترین ستارهای است که در تاریخ فوتبال به بوندسلیگا آمده است؟”
شاید مطرح شدن چنین اظهارات هیجان انگیزی از سوی دارنده حق پخش تلویزیونی لیگ آلمان قابل انتظار باشد. هرچند حتی اگر اغراق را کنار بگذاریم، نادیده گرفتن اهمیت اعتماد به نفس و همبستگی در بایرن به دلیل خرید مانه از لیورپول غیرممکن است.
این را میتوانستید در هیجان مبهمی که روی چهره حسن صالححمیدزیچ، مدیر ورزشی، به همراه اولیور کان، مدیر اجرایی، و هربرت هاینر، رییس این باشگاه، وجود داشت، ببینید. میتوانستید آن را در هر لحظه در طول نشست خبری یک ساعته روز چهارشنبه که جو شاد و سرزنده آن بیشتر یادآور رونمایی از یک جام بود تا معارفه یک بازیکن، حس کنید.
در واقع مسئله مهم برای قهرمان آلمان این بود که آنها بهترین اتفاق پس از فتح لیگ قهرمانان را رقم زده بودند: جذب یک مهاجم فوق ستاره.
مانه صرفا روی آمار گلها و پاس گلها تاثیر مستقیم نخواهد داشت، بلکه این بازیکن ثبات و اتحاد روانی این تیم را تقویت خواهد کرد. او همچنین جایگاه مدیران این باشگاه در افکار عمومی را بهبود میبخشد، گزینههای تاکتیکی یولیان ناگلزمان را افزایش میدهد، باعث افزایش اطمینان خاطر برابر هراس از سقوط مداوم ورزشی میشود و چشم انداز بینالمللی این لیگ را وسعت میبخشد.
دیگر چه؟ جای تعجب نیست که بایرن فکر میکند این بازیکن میتواند برنده سه توپ طلای متوالی شود.
هاینر با خوشحالی با اشاره به فواید متفاوت و متعدد جذب این بازیکن 30 ساله گفت:” سادیو مانه بازیکنی در کلاس جهانی است که جاذبه بایرن و گیرایی کل بوندسلیگا را نشان میدهد.”
تاثیر رو به رشد سلطه لیگ برتر به همراه قابلیت بازاریابی محدود بوندسلیگا، باشگاههایی با بودجه مشخص، ضررهای ناشی از کرونا و استراتژی نقل و انتقالاتی بایرن که باعث از دست رفتن بازیکنان بسیاری در سالها اخیر شد، بعضی را نگران کرده بود که شاید این باشگاه مجبور به سازگاری با استراتژی بروسیا دورتموند و خرید ستارههای آینده به جای جذب بازیکنان و تراز اول شود.
از طرف دیگر، روز چهارشنبه در واقع لحظه “به رخ کشیدن پول” بود: خریدی 41 میلیون یورویی (با بندهای پاداش) که نشانگر شعار این باشگاه “Mia san Mia، ما همینیم که هستیم” را به خوبی شرح میداد.
بایرن با جذب یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر در واقع خودش- و امیدوار است که چند نفر دیگر- را متقاعد کند که همچنان در سطح اول قرار دارند. صالح حمیدزیچ گفت:” ما به جذب او افتخار میکنیم.”
ملاحظات دیگری هم وجود دارد. این مدیر ورزشی و تا حد کمتری کان که مدیر بالادستی او است، تحت فشار شدیدی برای بازسازی تیمی بودند که پر از بازیکنان متوسط ورای ترکیب 11 نفره بود. مانه، اولین خرید قابل توجه پس از دوران اولی هوینس و کارل هاینس رومنیگه است که باعث میشود شرایط این دو مدیر فعلی بسیار بهتر از چند هفته قبل باشد که مجبور به مدیریت این تیم پس از حذف ناامیدکننده از مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان برابر ویارئال بودند.
صالح حمیدزیچ به صورت خاص از این بازیکن تشکر کرد که خیلی زود تصمیمش را گرفت- مانه گفت:” من خیلی زود توانستم خودم را در این تیم ببینم و بلافاصله تصمیم گرفتم به این تیم ملحق شوم.” – و از بیورن بِزِمِر، مدیر برنامه او، هم تشکر کرد که این انتقال را خیلی سریع انجام داد. مذاکرات با جولیان وارد، مدیر ورزشی لیورپول، دشوار اما منصفانه توصیف شد.
صالح حمیدزیچ که چند هفته پیش از سوی بعضی از هواداران که او را مقصر نمایش فاجعهبار این تیم میدانستند، هو شده بود، ناگهان امنیت بیشتری در پستش پیدا کرد. او موفق شد مثلث جذاب رایان گراونبرخ، نصیر مزراوی (هر دو از آژاکس) و مانه را با مبلغ کاملا منطقی 60 میلیون پوند به خدمت بگیرد و این خریدها با روندی سریع و بدون کشمکشهای معمول انجام شد.
و شاید دفاتر حسابرسی بایرن به آنها این اجازه را بدهد که پس از جدایی مارک روکا (لیدز یونایتد) و کورنتین تولیسو (اتمام قرارداد) بتوانند یک هافبک دیگر هم به این تیم اضافه کنند. برای مثال، ناگلزمان علاقه زیادی به همکاری دوباره با کونراد لایمر دارد که در حال حاضر در لایپزیش توپ میزند.
جدای از نیاز به جذب بازیکن و باز بودن دست کادر فنی، تحلیلهای پس از پایان فصل مدیران حاکی از کمبودهای نگرشی و روانی بود. کان به خبرنگاران گفت:” من در پایان فصل گذشته گفتم که ما نیاز به خونی تازه و تغییرات داریم. پس از یک دوره طولانی موفقیت (و 10 قهرمانی متوالی)، بعضی از بازیکنان آرام گرفتهاند. ما نیاز به تغییر این موقعیت داریم. این چیزی است که با جذب سادیو مانه به آن دست پیدا کردهایم.
من میدانم که چنین خریدهایی چه معنایی برای یک تیم دارد، این خریدها سطح و کیفیت همه بازیکنان را بالا میبرد. به همین دلیل داشتن چنین بازیکنان تراز اولی تا این حد مهم است.”
حسن صالح حمیدزیچ پیش از گفته بود که مانه ” از نظر ذهنی مانند یک هیولا” است و این بازیکن فشاری روی سرژ گنابری، لروی سانه و کینگزلی کومان که سه بازیکن بیثبات تیم هستند، خواهد آورد تا بازیشان را بهبود ببخشد. این در حالی است که خیلی زود امکان استفاده از سیستمهای غیرقابل پیشبینیتری جز سیستم 1-3-2-4 که در یک دهه گذشته مورد استفاده بوده را برای ناگلزمان فراهم میکند. در داخل این باشگاه، صحبتهایی درباره روی آوردن به سیستم 3-3-4 الهام گرفته از لیورپول در کنار سختار 3-4-3 محبوب سرمربی این تیم به گوش میرسد.
جالبترین نکته این است که توانایی مانه در بازی در نوک خط حمله باعث میشود که بایرن نگرانی زیادی از جدایی احتمالی روبرت لواندوفسکی و پیوستن او به بارسلونا نداشته باشد.
این مهاجم لهستانی به صورت رسمی هنوز قابل فروش نیست. کان تاکید کرد که این بازیکن 33 ساله یک فصل دیگر قرارداد دارد و این باشگاه انتظار دارد که او “در اولین روز تمرینات حاضر شود”.
این دروازهبان سابق تیم ملی آلمان تصمیمی برای تکرار عبارت صریحش در ماه می (“او قرارداد دارد و باید تا پایان آن در این تیم بماند”) ندارد و در عوض مدعی شد که بایرن در حال حاضر به آینده بدون لواندوفسکی حتی فکر هم نمیکند.
هرچند، این سیاستی غیرمحتمل با توجه به موضع جداییطلبانه این مهاجم است که موضوع اصلی بحث در داخل رختکن در چند ماه اخیر بوده است. منبعی نزدیک به یکی از بازیکنان کهنهکار به اتلتیک گفت که این تیم انتظار جدایی لواندوفسکی را دارد. بعضی از بازیکنان از موضعگیریهای علنی او و بازگشت دوباره رفتارهای خودخواهانه او در زمین خسته شدهاند.
از سوی دیگر، مانه نمیتوانست در دومین روز حضورش در مرکز باواریا بیش از این متواضع باشد. او در پاسخ به سوالی درباره پست محبوبش به شوخی به سرمربی بایرن که بین حاضران نشسته بود اشاره کرد و گفت:” این سوال باید توسط سرمربی پاسخ داده شود!” او حاضر به صحبت درباره این که دوست دارد شماره خاصی را به تن کند، نشد (“اهمیتی برایم ندارد”) و اضافه کرد تا جایی که به تیم کمک کند، از بازی در هر پستی به جز دروازهبان و خط دفاع خوشحال میشود.
در دیداری با حضور صالح حمیدزیچ و مارکو نِپه، مدیر فنی، در خانه این بازیکن، ناگلزمان جزییات چندین نقش محتمل او در سیستمهای مختلف را شرح داد و این بیش از پیش احتمال جدایی لواندوفسکی را نشان میداد. وقتی مطمئنترین ماشین گلزنی از زمان گرد مولر در تیمی باشد، نیاز به برنامهریزی بیش از حد برای اتفاقات غیرمنتظره نیست.
از دست دادن لواندوفسکی خصوصا پس از پیوستن ارلینگ هالند به منچسترسیتی، احتمالا بیشتر از بایرن، به بوندسلیگا ضربه خواهد زد. با این حال، جدایی نامهای بزرگ اتفاقی است که این لیگ به آن عادت کرده اما این بار این درد آشنا قرار است با احساس جدید حضور بازیکنی در کلاس جهانی به دست فراموشی سپرده شود.
تنها بایرن به اندازه کافی قدرتمند است که این قالب در بالاترین سطح را بشکند که نشانگر چالشهای همیشگی این لیگ است. اما کمی هیچان و سرزندگی مطمئنا بهتر از این است که خبری از این حس نباشد.