آنالیز خط حمله ناپولی؛ تیم گتوزو آماده قهرمانی است؟
هفت‌یک- وقتی گرد و غبار کنار رفت و ناپولی پس از تکه‌تکه کردن جنووا، با بخشندگی اسلحه‌اش را در جلد چرمی‌اش گذاشت، هیچ لبخندی روی چهره رینو گتوزو نقش نبست. رفتار او نباید با دلسوزی فروتنانه برای حریفش که آخرین بار در سال 1965 شکست با 6 گل اختلاف را پذیرفته بود، اشتباه شود. این مربی 42 ساله به جای ابراز خوشحالی از این پیروزی درخشان کمی بدخلق به نظر می‌رسید.
گتوزو زیر لب گفت:” از نظر من این نتیجه دروغ است.” جدای از رفتار کلاسیک مربیگری که به مربیان اجازه نمی‌دهد وقتی خیلی خوب هستند خودشان را بالا ببرند، کارشناسان نیز با تحلیل هافبک بداخلاق سابق میلان از نمایش تیمش موافق بودند. ناپولی شایسته پیروزی بود اما نه با 6 گل. همانطور که بررسی سایت Stats Bomb از بازی نشان می‌داد، آمار گل‌های مورد انتظار آنها 2.34 بود (توضیح مترجم: xG یا گل‌های مورد انتظار، کیفیت شوت به دروازه را براساس متغیرهای مختلف از جمله نوع پاس، زاویه شوت و فاصله از دروازه می‌سنجد). نتیجه بیش از اندازه با ناپلی‌ها مهربان بود.
نتیجه بین دو نیمه 0- 1 بود که گتوزو درباره نیاز تیم به انرژی تازه فکر می‌کرد. ناپولی با سبک شجاعانه 4- 2- 4 یا 1- 3- 2- 4 همانگونه که یک هفته قبل در دیدار برابر پارما بازی را به پایان برده بود، قدم به میدان گذاشت. ویکتور اوسیمن، گرانقیمت‌ترین بازیکن این تیم، در خط حمله قرار داشت و دریس مرتنز، بهترین گلزن تاریخ باشگاه، مانند زنبوری در جنگل‌های لیموی خوشبوی آمالفی در اطراف او پرسه می‌زد. لورنزو اینسینیه، کاپیتان تیم، در جای همیشگی‌اش در سمت چپ قرار داشت و هِروینگ لوزانو نیز بالاخره این شانس را پیدا کرد که سمت راست تیم را در غیاب خوزه کایخون از آن خود کند. این چهار نفر در دیدار برابر پارما پس از یک ساعت بازی را تغییر دادند. ناپولی موفق شد در عرض دو دقیقه گل اول بازی را به ثمر برساند که با درخشش اوسیمن بلندقامت و چابک روی پاس ارسالی از خط میانی توسط دیه‌گو دمه وارد دروازه حریف شد و معدود هواداران حاضر پارما فکر کردند که در حال تماشای دوباره فاستینو آسپریا هستند. داوید اوسپینا، هم تیمی او در تیم ملی کلمبیا، با تایید این موضوع گفت:” او همان گام‌های بلند آسپریا را دارد.”
درخشش مثلث مرتنز، لوزانو و اوسیمن در همین هفته‌های ابتدایی، دورنمای جذابی را برای ناپولی در رقابت‌های این فصل ترسیم کرده است.
استفاده از چنین ترکیبی از ابتدای بازی برابر جنووا نشان دهنده نیت گتوزو بود. او مطمئنا دنباله‌رو روندی است که در اینتر و یوونتوس شاهد آن هستیم و آنتونیو کونته و آندره‌آ پیرلو در ترکیب اولیه خود جسارت بسیاری را نشان می‌دهند. جنووا درخشش خاصی نداشت و می‌توانست بدون یک شوت در چارچوب به خانه برگردد. اما لوکاس لِراگر در دقیقه 18 فرصتی به دست آورد که با اشتباهش نتوانست از آن استفاده کند و احتیاط کلی از تکرار آنچه جنووا در هفته اول انجام داد و با 4 گل برابر تیم تازه صعود کرده کروتونه به پیروزی رسید، باعث شد گتوزو احساس ناامنی کند. او با تایید این موضوع گفت:” اگر پیتر زلینسکی گل دوم را درست در ابتدای نیمه دوم به ثمر نمی‌رساند، من احتمالا یک هافبک دیگر اضافه کرده و سیستم را به 3-3-4 تبدیل می‌کردم.” باید به خاطر حضور پل شکرگزار باشیم؛ بازیکنی که مائوریتزیو ساری روزی معتقد بود می‌تواند به هافبکی با سبک کوین دی‌بروین تبدیل شود.
آنچه پس از آن رخ داد چیزی است که پائولو کوندو، ستون نویس لاریپابلیکا، از آن به عنوان “عیاشی فوتبال هجومی” یاد می‌کند. ناپولی در 25 دقیقه 5 گل به ثمر رساند؛ از اشتباهات لراگر در مالکیت توپ استفاده کرد و اکثر شوت‌هایش وارد دروازه شد که یکی از آنها شوت متئو پولیتانو، بازیکن تعویضی این تیم، به کنج دروازه بود. برای بینندگان عادی این تعداد گل بالا مربوط به اتفاقات فصول اخیر در ناپولی است. این اتفاق هم ردیف با چیزی است که از همشیک، لاوتزی و کاوانی انتظار داشتیم؛ خاطرات فوتبال آزاد و روان ساریسمو، سال رکوردشکنی گونسالو ایگواین و شکستن رکورد بهترین گلزن تاریخ باشگاه توسط مرتنز که متعلق به مارک همشیک و دیه‌گو مارادونا بود؛ اما ناپولی فصل گذشته به شکل عجیبی در برابر دروازه ناتوان بود و عدم موفقیت آنها در خط حمله با استانداردهای بالای دهه گذشته مقایسه می‌شد. آنها بیشتر از هر تیم دیگری شوت می‌زدند اما xG آنها در بین تیم‌های لیگ در رده چهارم قرار داشت و در آخر به دلیل مشکل در تمام کنندگی، شش تیم گل‌های بیشتری از آنها به ثمر رساندند.
شاید حریفان نسبت به بازی مرتنز، اینسینیه و کایخون در طول 4 سال اخیر شناخت بیشتری پیدا کردند. جدایی همشیک به این معنا بود که دیگر هافبک دوندهای در زمین وجود نداشت که مدافعان را نگران کسی جز آن سه نفر کند و وقتی تیم‌ها در محوطه جریمه تجمع می‌کردند، ناپولی شروع به شوت زدن از راه دور می‌کرد. میانگین شوت از راه دور هیچ تیمی در فصل گذشته بیشتر از آنها نبود اما چندان از این نظر خوش‌شانس نبودند چرا که بهترین گلزنان از راه دور در حال حاضر در شمال ایتالیا حضور دارند (هاکان چالهان اوغلو، راسلان مالینوفسکی و لائوتارو مارتینز). باشگاه نیاز به پایین آوردن میانگین سن خط حمله داشت- مرتنز و کایخونِ جدا شده از این تیم هر دو 33 ساله هستند- و به همین دلیل گتوزو تصمیم گرفت به جای تکیه بر مهاجمان کوتاه‌قد و چابکی که پس از پیوستن ایگواین به یوونتوس، پیراهن ناپولی را بر تن کرده بودند به تکمیل تیمش بپردازد.
خلا حضور ناپولی در محوطه جریمه حالا توسط اوسیمن و آندره‌آ پاتانیای قدرتمند پر شده که نقش اسپوندا (sponda) را بازی می‌کند- کوسن میز اسنوکر که با تکیه بر آن می‌تواند ضربه بهتری زد. اوسیمن هنوز نتوانست آمار گلزنی‌اش در لیل در فصل گذشته که 15 گل زده در لیگ و جام حذفی بود، تکرار کند اما در طول نیم ساعتی که برابر پارما به میدان رفت موفق شد این تیم را به هم ریخته و 5 پاس کلیدی ارسال کند.
گل اول ناپولی در تاردینی خیلی زود پس از حضور این بازیکن نیجریه‌ای در میدان به ثمر رسید.
لوزانو تصمیم گرفت پاس سریعی را ارسال کند تا مشخص شود که سیمئونه یاکوپانی چطور در نبرد هوایی با این بازیکن 22 ساله که به خوبی به هوا پریده ظاهر می‌شود…
پاسخ؟ چندان خوب نبود. این نبرد با رسیدن توپ به پاهای مرتنز به پایان رسید و بازیکن بلژیکی آن را به گل تبدیل کرد تا شادی پس از گل معروفش برای توماسو استاراچ، مسئول تدارکات دوست داشتنی تیم، را تکرار کند. گل اول ناپولی برابر جنووا نیز نشانگر مشکلات جدیدی است که خط حمله با حضور اوسیمن برای مدافعان ایجاد خواهد کرد.
در این تصویر می‌توانید ببینید که چطور آندره‌آ ماسیه‌لو و ادواردو گلدانیگا، مدافعان میانی تیم حریف، هر دو با او یارگیری کرده‌اند و مرتنز در حالی بررسی بهترین نقطه برای ارسال پاس خود است…
لوکا پلگرینی به قدری نگران خرید 70 میلیون یورویی ناپولی- قیمتی گزاف که یادآور انتقال نیکلاس پپه به آرسنال است- بود که متوجه حضور آرام لوزانو در پشت سر خودش که آماده زدن توپ به سمت تیر دورتر و آغاز کردن جشن تیمش بود، نشد. مانند پتانیا که در بازی پشت به دروازه و ایجاد موقعیت برای پاپو گومز در آتالانتا درخشان بود، مهارت اوسیمن در دریافت توپ و توانایی‌اش در کشاندن سایر بازیکنان به داخل بازی ویژگی‌هایی است که در دو هفته ابتدایی در سری A به چشم آمده است.
او عاشق پاس پشت پاست و این موضوع را در یک و دوی او با اینسینیه پیش از این‌که توپ را در تاردینی به تیر دروازه بزند شاهد بودیم…
و سپس پاس گلی که برای زلینسکی برابر جنووا ارسال کرد…
اگر مهاجمان بلند قامت در انجام درست و بی‌نقص بازی ترکیبی مهارت داشته باشند، آنطور که ناپولی از قبل با در اختیار داشتن آرکادیوش میلیک و فرناندو یورنته از آن برخوردار بود، سرعت و قدرت به توپ رسیدن اوسیمن باعث شده که او از سایر کاندیداهای بازی به عنوان مهاجم نوک در سطح بالاتری قرار بگیرد. همین ویژگی‌ها باعث شده تا مهار او برای مدافعان حریف کار بسیار دشواری بشود.
اینجا او می‌تواند پایش را دراز کرده و با یک ضربه توپ را از دو مدافع میانی جنووا دور کند و موقعیت شوتزنی را برای خودش ایجاد کند…
اگر اوسیمن کمی “فوربیتزیا”ی بیشتری داشت- furbizia کلمه‌ای که ارزش دغل کاری بر اثر تجربه را در ایتالیایی نشان می‌دهد- می‌توانست خود را به زمین انداخته و یک پنالتی بگیرد. رکورد تعداد پنالتی‌ها در لیگ در فصل گذشته شکسته شد اما غیبت بازیکنی مانند اوسیمن که در محوطه جریمه بیشتر با مدافعان درگیر می‌شود تا این‌که از آنها تنها به عنوان مانع ثابت شوتزنی استفاده کند، یکی از دلایل این بود که تنها 5 پنالتی به سود ناپولی اعلام شد.
تجربه عجیب رویارویی با اوسیمن در این حرکت به طور خاص به نمایش در می‌آید. مرتنز عقب‌تر می‌رود و پاس تک ضربی از روی سر مدافعان برای او می‌اندازد تا دنبالش کند…
اوسیمن پایش را دراز می‌کند، ضربه‌ای به توپ می‌زند تا به سمت وسط زمین برود و مدافع را مجبور می‌کند که برگردد و تلاشی از سر ناامیدی انجام دهد، روی زمین تکل بزند تا توپ را از او دور کند…
اما این دفاع توپ در نهایت به لوزانو می‌رسد که فرصت هت تریک کردن را دارد اما فدریکو مارکتی، دروازه‌بان حریف، مانع از این کار شده و شوت محکم او را به بیرون می‌فرستد…
بازیکن ملی‌پوش مکزیکی فصل گذشته افت کرده بود اما با زمان بازی بیشتری که پس از جدایی کایخون در اختیار دارد به نظر می‌رسد که آماده است تا نشان بدهد که ارزش پرداخت 38 میلیون یورو برای خریدش از پی اس پی آیندهوون را داشت.
بنابراین ما باید چه اندازه درباره ناپولی هیجانزده باشیم؟
نیمه دوم‌های قدرتمند، گل‌های بسیار و کلین شیت‌های متوالی نشانگر یادآوری به موقع پتانسیل درون این تیم است. مطمئنا هنوز زود است و سطح حریفان اخیر نیز باید در نظر گرفته شود. جنووا و پارما چندان قدرتمند نیستند. اما این‌ها دیدارهایی هستند که ناپولی فصل گذشته در آنها امتیاز از دست داد. جنووا توانست نووامبر گذشته در سن پائولو یک تساوی 0- 0 از آنها بگیرد و پارما تیم گتوزو را در هر دو دیدار رفت و برگشت شکست داد. چنین لحظاتی طعم تلخی از فصلی که بدترین فصل آنها در 8 سال اخیر بوده به یادگار گذاشته است. آنها در ماه دسامبر که گتوزو جانشین کارلو آنچلوتی شد، در رده هفتم قرار داشتند و در همین رده نیز لیگ را به پایان بردند. فاصله ناپولی با یوونتوسِ قهرمان 21 امتیاز بود.
با این حال شرایط تیم تحت هدایت گتوزو به طور مشخصی تغییر کرده و تیم از هم پاشیده بار دیگر سرپا شده است. قهرمانی کوپا ایتالیا و کسب 11 امتیاز از 18 امتیاز ممکن در خانه از 6 تیم صدر جدول این اعتماد به نفس را ایجاد کرده که این تیم در پایان دوره خودش نیست. به خدمت گرفتن بازیکنان جدید با حضور دمه، استنیسلاو لوبوتکا و پولیتانو در ماه ژانویه با اضافه شدن اوسیمن، امیر رحمانی و پتانیا تکمیل شد.
در حال حاضر تنها جدایی مهم ملحق شدن آلان به اورتون است اما نقش او در طول 18 ماه گذشته به شکل محسوسی کمرنگ شده بود. همانطور که کریستیانو جونتولی، مدیر ورزشی تیم، مطرح کرد احتمال ادامه حضور کالیدو کولیبالی بیشتر از جدایی او است چرا که منچسترسیتی پس از جذب روبن دیاز از بنفیکا دیگر تلاشی برای خرید او نکرده است. زلینسکی و مرتنز قراردادهای جدیدی را به امضا رسانده‌اند و در صورت این‌که تیمی خواهان جذب میلیک، نیکولا ماکسیموویچ و یورنته شود، ممکن است چهره‌های جدیدتری نیز در این تیم دیده شود. ناپولی همچنان به ماتیاس وسینو و جرمی بوگا، بهترین دریبل‌زن لیگ و وینگر ساسولو، علاقه دارد.
در دیدار برابر یوونتوس مشخص خواهد شد که این تیم واقعا تا چه حد آماده رقابت است (توضیح مترجم: دیدار ناپولی مقابل یوونتوس به دلیل ابتلای بازیکنان این تیم به کرونا برگزار نشد اما فدراسیون فوتبال ایتالیا نتیجه را 3-0 به سود یووه اعلام کرد. ناپولی در دیدار بعدی 4-1 آتالانتا را از پیش رو برداشت). اینطور که مشخص است هدف آنها بازگشت به لیگ قهرمانان است. اما با توجه به استعداد این تیم چنین هدفی باید حداقل هدف آنها باشد.
ببینیم گتوزو چ می‌کند
ولی اوسیمهن اصلا ارزش ۷۰ میل نداشت همونطور ک پپه ۸۰ تا نمیارزید
خرید از لیل اشتباهه