چگونه آرامش هانسی فلیک، بارسلونا را از دوره‌ای جهنمی عبور داد
هفت‌یک- دنی اولمو با حرارت و اشتیاق قهرمانی بارسلونا در رقابت‌های سوپر جام اسپانیا را جشن گرفت، در حالی که فرمین لوپز، لامین یامال، اریک گارسیا و پائو ویکتور پشت سرش با انگشت اشاره و ژست پرسیدن زمان به مچ دست‌شان اشاره می‌کردند- همان شادی گل دنی اولمو.
یامال سپس اولمو را به سمت عکاسان هل داد تا بتواند لحظه خاص خودش را داشته باشد و با لبخندی نصفه و نیمه ژست شادی پس از گلش که شبیه شادی دیمین لیلارد، بازیکن NBA، است را نشان داد و سپس به لوگوی روی پیراهنش اشاره کرد، آن را بوسید و با دو انگشت نماد ماندن را نشان داد.
این پیام واضح بود: اولمو در بارسلونا می‌ماند. پس از آن، پائو ویکتور که شریک روزهای سخت و پر اضطراب اولمو در هفته گذشته بود به او پیوست و یکدیگر را در آغوش گرفتند. سوپر جام با پیروزی ۲-۵ برابر رئال مادرید به این تیم رسید و از همه مهم‌تر، به نظر می‌رسد که آینده‌شان در این باشگاه تضمین شده است.
اولمو بدون اینکه از حضور در ترکیب بارسا برای سوپرجام مطمئن باشد به جده رفت اما در نهایت توانست به جام قهرمانی بوسه بزند.
اولمو و ویکتور تقریبا یک هفته پیش در حالی به عربستان سفر کردند که نمی‌دانستند آیا می‌توانند بازی کنند یا باید در حالی به اروپا برگردند که می‌دانند باید این باشگاه را ترک کنند. آنها بدون این که قراردادشان ثبت شود سفر کردند و آخرین امیدشان تصمیمی از سوی CSD (دادگاه عالی ورزشی اسپانیا) بود که به آنها اجازه ماندن در بارسا را می‌داد تا مجبور نباشد دنبال تیم دیگری بگردند.
ثبت نشدن قرارداد این دو بازیکن باعث شده بود که جایگاه اعضای هیئت مدیره این باشگاه کاتالان و به خصوص خوان لاپورتا متزلزل شود. اما در نهایت، در همان روزی که تیم هانسی فلیک در مرحله نیمه نهایی روبروی اتلتیک بیلبائو به میدان رفت، اعلام شد که CSD اجازه موقت را صادر کرده است و آنها می‌توانند به حضور در بارسلونا ادامه دهند.
بارسلونا در میان این جنجال و هیاهو سه بار بازی کرد و فلیک توانست آرامش و خونسردی را در میانۀ این طوفان در درون زمین ایجاد کند که باعث شد تمامی هیاهو از عملکرد ورزشی تیمش دور بماند. بارسلونا برابر بارباسترو در کوپا دل ری و بیلبائو در بازی چهارشنبه شب بردهای مطمئنی را به دست آورد اما بهترین اتفاق بدون تردید بازی فینال یکشنبه مقابل رئال مادرید بود.
ال‌کلاسیکوی قبلی در ماه اکتبر یکی از بهترین دیدارهای فلیک در این فصل بود که توانست تیم کارلو آنچلوتی را با نتیجه ۰-۴ شکست دهد، هرچند آغاز روندی ضعیف در لالیگا شد. اما کریسمس در زمان خوبی برای این تیم از راه رسید و آنها بار دیگر انرژی گرفتند، همانطور که رئال مادرید هم متوجه شد.
این اولین باری است که بارسلونا در دیدار برابر حریف قدیمی در دو بازی متوالی حداقل چهار گل به ثمر می‌رساند و از ابتدای بازی می‌توانستید حس کنید که این قرار است شاهکار فلیک در دوران حضورش به عنوان مربی بارسلونا باشد. این تیم درک کرده که مربی آلمانی‌اش به دنبال چه چیزی است و آن را به بهترین و بی‌نقص‌ترین شکل ممکن اجرا کرد.
هرچند بازی خوب شروع نشد و کیلیان امباپه در دقیقه پنجم روی یک ضد حمله گل اول را به ثمر رساند. اما این باعث نگرانی بارسلونا نشد که با گلی که یامال به ثمر رساند و یادآور دوران اوج لیونل مسی بود به بازی برگشت.
پس از آن روبرت لواندوفسکی از روی نقطه پنالتی موفق به گلزنی شد و سپس رافینیا و الخاندرو بالده بازی را در نیمه اول ۴-۱ کردند. رافینیا بار دیگر در نیمه دوم توانست دروازه حریف را باز کند و تیم آنچلوتی را در شوک فرو ببرد. با وجود کارت قرمزی که وویچک شزنی گرفت – بازیکنی که به لطف عملکرد خوبش در دیدار برابر اتلتیک بیلبائو در مرحله نیمه نهایی به جای اینیاکی پنیا در ترکیب اصلی به میدان رفت- بارسلونا به مشکل نخورد. رودریگو از روی ضربه آزاد اعلام شده پس از این خطا در دقیقه ۶۰ گل زد اما رئال نتوانست از ضربه روحی‌ای که در ۵۰ دقیقه ابتدایی دریافت کرده بود، خلاص شود.
نمایش لامین یامال در ال‌کلاسیکو باعث شد تا بار دیگر مقایسۀ او و مسی شکل بگیرد.
یامال با وجود این که ۱۷ ساله است اما می‌تواند مدعی کسب توپ طلا باشد، موضوعی که ممکن است خیلی سوررئال به نظر برسد. بعضی افراد در بارسلونا این سوال را مطرح میکنند که آیا او بهتر از مسی در این سن و سال است.
نقش‌های مهمی هم توسط بالده، رافینیا و لواندوفسکی باتجربه ایفا شد که پاس گل بسیار خوبی را برای یامال ارسال کرد تا بازی ۱-۱ شود. گاوی به جای اولمو در ترکیب قرار داشت و نقشی کلیدی شامل گرفتن پنالتی را ایفا کرد. در همین حال، پدری آرامش تیم را حفظ کرد و مارک کاسادو در پست هافبک دفاعی مثل همیشه دقیق بود.
اضافه شدن پنیا در نیمه دوم که دو مهار خوب داشت و رونالد آرائوخو که بار دیگر مانع از درخشش وینیسیوس جونیور شد نقش مهمی در دفاع در کنار پائو کوبارسی داشت. هنوز یک سال از زمانی نگذشته است که کوبارسی ۱۷ ساله برای اولین بار با پیراهن این باشگاه به میدان رفت اما او همین حالا هم شخصیتی کلیدی در این تیم شده است.
ارکان جشن‌های پس از بازی هم سوررئال بود. بازیکنان بارسلونا به حدی جوان هستند که به جای این که فرزندان بازیکنان به آنها ملحق شوند، والدین به زمین آمدند. اتفاق برجسته مربوط به حضور روبرت کوبارسی، پدر پائو، بود که با لیز خوردن روی زانوهایش به جشن اضافه شد.
فلیک آرامش را به باشگاهی آورده است که در هیاهویی مداوم زندگی می‌کند. او با سخنرانی‌های آرام و خونسردی‌ای که توانسته به بازیکنان منتقل کند آتش را مهار کرده است. این بازیکنان تحت تاثیر شرایط پائو ویکتور و اولمو قرار داشتند اما فلیک عایقی است که از آنها در برابر آنچه که در حال رخ دادن بود، محافظت کرد.
شادی زایدالوصف لاپورتا در جشن قهرمانی بارسلونا ناشی از فشار زیادی بود که در هفته‌های اخیر روی او و مدیران بارسا وجود داشت.
زمانی که این مربی آلمانی به این باشگاه آمد، متوجه جو متشنجی شد که به واسطه چند موقعیت ناخوشایند در فصل گذشته به وجود آمده بود. او این مسئولیت را برعهده گرفت که شخصیتی صمیمی، خوش صحبت و اطمینان بخش باشد. او به بازیکنان بارسلونا گفت که این فقط یک کار است و باید از آن لذت برد و روزی که لذت بردن به پایان رسید، زمان رفتن رسیده است. او جوی را در رختکن ایجاد کرد که بازیکنان دوباره از فوتبال بازی کردن لذت ببرند.
اهمیت این پیروزی را می‌توان از اشک‌های رافا یوسته و خوان لاپورتا پس از پایان این بازی متوجه شد. خیابان‌های بارسلونا یکشنبه شب غرق آتش‌بازی بود. سوپر جام اسپانیا شاید کم اهمیت‌ترین جام فصل باشد اما شکست دادن رئال مادرید همیشه ارزش جشن گرفتن را دارد.