آیا ساوت‌گیت باید از شکست مقابل مجارستان نگران باشد؟

شاید این فقط روز بدی برای این تیم بوده و انگلیس بتواند بلافاصله آن را جبران کند. پس از شکست این تیم در پراگ در سال 2019، آنها سه بازی بعدی را به صورت متوالی برنده شدند و 17 گل به ثمر رساندند. پس از شکست برابر بلژیک در سال 2020، آنها هفت بازی متوالی بعدی را با پیروزی به پایان رساندند.

هفت‌یک- گرت ساوت‌گیت پس از بازی تاکید کرد که انگلیس از تهدیدی که ممکن بود مجارستان برایش ایجاد کند، مطلع بود اما با توجه به شکست تیمش در بازی شنبه، به نظر می‌رسید که آنها چندان آماده نبودند.

بازی برابر مجارستان پشت درهای مثلا بسته پوشکاش آرنا قرار نبود دیداری باشد که انگلیس در سومین دوره لیگ ملت‌های اروپا با شکست آغاز کند. آنها هنوز باید در دیدارهای رفت و برگشت برابر آلمان و ایتالیا قرار بگیرند- سفر به مونیخ در هفته آینده و به میلان در ماه سپتامبر- و این دیدارها ممکن است فشار بسیار بیشتری به تیم گرت ساوت‌گیت بیاورد.

اما در حال حاضر، به سختی می‌توان گفت که انگلیس در کورس رقابت برای صدرنشین گروه A3 است. چشم‌انداز بازگشت آنها به مراحل پایانی لیگ ملت‌ها که قرار است ژوئن 2023 برگزار شود، بسیار دور و بعید به نظر می‌رسد.

چون این بازی و این شکست 0-1 برابر تیمی که عطش بیشتری داشت و در زمین چابک‌تر بود، اگر بدترین نمایش انگلیس در کل دوران ساوت‌گیت نباشد، یکی از بدترین نمایش‌های چند سال اخیر است.

انگلیس عادت نداشت که اینطور در بازی‌ها شکست بخورد و ساوت‌گیت پس از بازی در این باره صحبت کرد که “مدتی طولانی” است که خودش و بازیکنانش چنین حسی را تجربه نکرده بودند. این اولین شکست آنها در طول 90 دقیقه پس از باخت 0-2 برابر بلژیک در لیگ ملت‌های قبلی در نوامبر 2020 بود؛ اولین پاییزی که دیدارهای ملی در دوران کرونا برگزار شد و بازی “پشت درهای بسته” به این معنا بود که واقعا هیچ هواداری در ورزشگاه حاضر نیست. (یک ماه پیش از آن بازی، انگلیس در دیداری که شرایطش با اخراج هری مگوایر در نیمه اول عوض شد با نتیجه 0-1 در خانه برابر دانمارک شکست خورد.)

 

ساوت‌گیت در دیدار مقابل مجارستان برای اولین بار از جیمز جاستین (3) و جرارد بوون (10) در ترکیب تیمش استفاده کرد.

 

نزدیک‌ترین شکست پیش از آن در واقع باخت 1-2 برابر جمهوری چک در پراگ در اکتبر 2019، دوران پیش از کرونا، بود که با توجه به این که انگلیس مسابقات انتخابی جام ملت‌ها را خیلی خوب شروع کرده بود،  بازی چندان حساسی به حساب نمی‎آمد. انگلیس آن شب برابر حریفی قرار گرفت که سازماندهی بهتری داشت و چابک‌تر و سرسخت‌تر بود. آنها در ورزشگاهی با جو پارتیزانی به میدان رفتند که هواداران میزبان با تمام وجود پشت تیم‌شان بودند و کاری کردند که تیم انگلیس توان کنترل یا تغییر جریان بازی به سود خودش را نداشته باشد.

و همین با کمی تغییر خصوصا در مورد آب و هوا، اتفاقی بود که شنبه در بوداپست افتاد.

موضوعی که به احساس ناامیدی پس از این بازی دامن می‌زد بیشتر از نتیجه بازی، عملکرد این تیم بود. ساوت‌گیت از این موضوع که صعود انگلیس از این مرحله لیگ ملت‌های اروپا حالا به نبردی دشوار تبدیل شده چندان ناراحت نبود. او بیشتر درباره اهمیت چیزی که می‌تواند از این چهار بازی پیش رو برای اتخاذ تصمیم نهایی‌ درباره فهرست تیمش برای جام جهانی قطر یاد بگیرد، صحبت کرد.

اما ساوت‌گیت در نهایت صداقت تایید کرد که اگر انگلیس تصمیم جدی برای صعود به مراحل پایانی جام جهانی در پاییز امسال دارد، “باید در چنین دیدارهایی به پیروزی برسد” – و بدون شک این دیدارهایی نیست که انگلیس کنترل بازی را در آن به راحتی از دست بدهد.

چون مجارستان در بوداپست بدون شک تیم برتر میدان بود و شایستگی پیروزی در این بازی را داشت. آنها روی حملات بی‌رحم بودند، به راحتی خطوط تیم ساوت‌گیت را باز کرده و فرصت‌های بسیاری ایجاد کردند. اگر این تیم شانس‌های بهتری مقابل دروازه داشت، می‌توانست با اختلاف گل‌های بیشتری به پیروزی برسد. سرمربی انگلیس پس از بازی توضیح داد که آشفتگی تیمش در هنگام تصاحب توپ به ضررشان تمام شده و همچنین سبک مجارستان در نشستن در عمق دفاع، وسوسه انگلیس برای پیشروی و سپس ارسال پاس مستقیم در زمانی که حریف کنترل فواصل بین خطوط را یکی پس از دیگری از دست داده، نیز به آنها ضربه زده است.

انگلیس با سیستم 3-4-3 قدم به این بازی گذاشت، سیستمی که تکیه آن به وینگ‌-بک‌ها برای خلق موقعیت از کناره‌ها و شکل‌دهی ساختار هجومی این تیم است. اما مشکل اینجا بود که جیمز جاستین که در اولین بازی‌اش با پیراهن انگلیس در سمت چپ قرار گرفته بود، با و بدون توپ مشکل داشت و بین دو نیمه بیرون کشیده شد. در سوی دیگر، ترنت الکساندر آرنولد چند بار در شرایط خوبی قرار گرفت اما این دفعه اول نبود که به نظر می‌رسید با دیگر بازیکنان تیم ملی انگلیس هماهنگ نیست.

اما حتی وقتی بوکایو ساکا و ریس جیمز که گزینه‌های بهتری برای این نقش‌ها هستند به زمین آمدند، انگلیس باز هم در زمینه موقعیت مناسب ارسال سانتر مشکل داشت. دکلان رایس و جود بلینگام، زوج خط میانی، در بیشتر مواقع جا ماندند و هری کین مجبور بود به مناطق بسیار دفاعی‌تر از حالت عادی بیاید تا توپ‌گیری کند. حتی در دقایق پایانی نیز این احساس وجود نداشت که انگلیس در حال تدارک حملات همه‌جانبه یا افزایش فشار است و اگر بازی یک ساعت دیگر هم ادامه پیدا می‌کرد، باز هم به همین شکل به پایان می‌رسید.

 

سوبوسلای در نیمه اول هم می‌توانست دروازه انگلیس را باز کند اما ضربه او را کانر کودی از روی خط دروازه دور کرد.

 

بله، عوامل بازدارنده و جزییاتی وجود دارد که در آن بازی علیه انگلیس بود. تصمیم به اعلام پنالتی در نیمه دوم روی خطای جیمز که باعث شد دومینیک سوبوسلای گل پیروزی‌بخش تیمش را به ثمر برساند، سختگیرانه بود اما به حدی بد نبود که از سوی کمک داور ویدیویی رد شود. ساوت‌گیت پس از بازی با این موضوع موافق نبود اما نمی‌خواست بیش از اندازه در این باره گلایه کند تا به مقصر تراشی متهم نشود.

سپس به سناریوی عجیب بازی “پشت درهای بسته” می‌رسیم که در نهایت باعث شد این بازی برابر ده‌ها هزار هوادار جوان برگزار شده و جَوّی پر هیاهو را به دنبال داشته باشد. البته که حضور هواداران از غیبت آنها بهتر است و دیدن اشتیاق کودکان برای فوتبال ملی جذاب است اما این نه تنها به تمسخر گرفتن محرومیت مجارستان از حضور هواداران بود، بلکه تمسخر رفتار تبعیض‌آمیزی بود که منجر به این جریمه شد.

بازیکنان انگلیس همچنین به خاطر زانو زدن پیش از آغاز بازی هو شدند.

سپس به عواملی که باعث تضعیف عملکرد انگلیس شد، می‌رسیم که می‌توانید آنها را عوامل محیطی خطاب کنید. آن روزهوای پایتخت مجارستان بسیار گرم بود و دمای هوا در بیشترین حالت در جریان بازی به 28 درجه رسید. مهم‌ترین نکته هم این بود که این اولین بازی انگلیس پس از ماه مارس و سومین بازی آنها در سال 2022 بود. بسیاری از بازیکنان انگلیس فصل خسته‌کننده‌ای را در باشگاه سپری کرده و بدون شک چهار بازی برای انگلیس در این ماه چیزی نبود که به آن نیاز داشتند اما این هم توجیه خوبی نیست؛ شرایط آب و هوایی و تقویم دیدارها برای مجارستان هم به همین شکل بود.

شاید این فقط روز بدی برای این تیم بوده و انگلیس بتواند بلافاصله آن را جبران کند. پس از شکست این تیم در پراگ در سال 2019، آنها سه بازی بعدی را به صورت متوالی برنده شدند و 17 گل به ثمر رساندند. پس از شکست برابر بلژیک در سال 2020، آنها هفت بازی متوالی بعدی را با پیروزی به پایان رساندند تا این که در یورو با اسکاتلند مساوی کردند.

ناراحتی بیش از حد برای یک نمایش بد در پایان فصلی دشوار و خسته‌کننده فایده‌ای ندارد اما چالش اصلی نحوه واکنش آنها به این اتفاق در بازی بعدی در روز سه‌شنبه و در ورزشگاه قانونا پر برابر تیمی بسیار قدرتمندتر است.

 

 

عنوان اصلی مقاله: Gareth Southgate’s England don’t usually wilt like this نویسنده: Jack Pitt-Brooke نشریه / وبسایت: The Athletic زمان انتشار: 5 ژوئن 2022
کلمات کلیدی:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *