اثر گواردیولا؛ چگونه پپ فوتبال انگلیس را تغییر داد

هفت‌یک- “من هنوز فریادهای گاه و بی‌گاه “جلو ببر” را می‌شنوم. اخیرا در یک بازی آن را شنیدم و باعث شد که از یکی از هواداران‌مان عصبانی شوم. او سر من داد می‌زد چون دروازه‌بان ما به جای ارسال بلند توپ، پاس کوتاهی به مدافع میانی داده بود. من نمی‌توانم همه را خوشحال کنم اما فکر می‌کنم هواداران ما در مجموع لذت می‌برند.”

یان اوات، سرمربی بولتون وندررز، در حال توضیح این موضوع است که ایجاد تغییر در فرهنگ باشگاهی که بزرگترین موفقیت‌هایش در دوران مدرن تحت هدایت سم آلاردایس و گری مِگسون بوده، برای یک مربی طرفدار و علاقمند به پپ گواردیولا چگونه است.

اوات گفت:” من خودم را از مربیانی که فوتبال بر پایه مالکیت توپ بازی نمی‌کنند بالاتر نمی‌دانم اما اشتیاق و لذت من در 20 سال دوران حضورم در فوتبال به عنون بازیکن، بازی در تیمی بود که مالکیت توپ و میدان را در اختیار داشته باشد. مردم پول زیادی پرداخت می‌کنند تا فوتبال تماشا کنند و باید سرگرم شوند. برای من این به معنای فوتبالی باز، هجومی و بر پایه مالکیت است. اگر ما بتوانیم چنین شرایطی فراهم کنیم، هواداران‌مان را سرگرم کرده‌ایم.”

تعهد اوات به سبکش تحت تاثیر موفقیت‌های گواردیولا در منچسترسیتی و بارسلونا است و او می‌داند که این روش می‌تواند در سطحی پایین‌تر هم جواب دهد چون پیش از این با بارو (Barrow) این موضوع را ثابت کرده است. تحت هدایت اوات بود که بارو در سال 2020 پس از 48 سال دوری به لیگ فوتبال برگشت. سبک بازی آنها باعث شد که لقب “باروسلونا” را دریافت کنند.

اوات می‌گوید:” وقتی هدایت بارو را برعهده گرفتم درباره دیدگاه و فلسفه‌ام به افراد گفتم و همه گفتند نمی‌توانی با این سبک بازی از لیگ ملی خارج شوی. زمانی که این قالب را شکستیم، مردم کم کم به اندازه کافی شجاع شدند که بگویند اگر آنها توانستند، چرا ما نتوانیم؟

اوات تصمیم گرفت سبک پیشرفته‌تری را در بولتون به کار بگیرد

حالا به نظر می‌رسد که این گارد شکسته شده است. بسیاری از سرمربیان و نسل قدیمی‌تر از بازی خارج شده و مربیان جوان و نوظهور با ایده‌های درخشان در حال ورود و پیشرفت هستند.”

مطمئنا فقط در بولتون نیست که آنها سعی می‌کنند حریف را با سبک بازی‌ای کنار بزنند که پیش از این که گواردیولا شروع به تغییر طرز تفکر بسیاری از مردم درباره این ورزش کند، در خارج از لیگ برتر بسیار بعید و غیرقابل تصور به نظر می‌رسید.

لیگ‌های متفاوتی را بررسی کنید و تعداد رو به افزایشی از تیم‌ها را پیدا می‌کنید که سعی دارند از دفاع بازی‌سازی کنند و ارزش بیشتری برای توانایی پاسکاری و حفظ توپ قائل هستند.

این سبک در میان موج جدیدی از مربیان آکادمی که با تماشای تیم‌های گواردیولا بزرگ شده‌اند، رایج است و اکنون در حال انتقال به نسل بعدی بازیکنان جوان با تاکید روی مهارت و توانایی تکنیکی است.

اگر به خوبی جستجو کنید، حتی ممکن است این سبک را در تیم‌های خارج از لیگ و سطحی از فوتبال پیدا کنید که به صورت سنتی به شور و حرارت معروف است تا این که از سبکی استفاده کند که یادآور بازی پپ باشد.

برای مثال در دورکینگ وندررز که مارک وایت، مالک و موسس و سرمربی این باشگاه از لیگ ملی جنوب، با افتخار اشاره می‌کند که شنیده تیمش با لقب “دورکینگ گلابتروترز” خطاب می‌شود.

وایت می‌گوید:” ما فوتبال کاملی را ارائه می‌دهیم. سبک این بازی از دفاع است. دروازه‌بان هرگز توپ بلندی نمی‌فرستد. ما از طریق خط دفاعی سه نفره بازی می‌کنیم. ما مدافعان کناری هجومی داریم و این سبک بسیار پویا و پر جنب و جوش است.

این سبک با رهبری پپ در این قاره شکل گرفت و حالا به اینجا رسیده است. این  سبک باعث می‌شود تیم بسیار بهتر شود و هواداران ما در طول این روند دو برابر شده‌اند. مردم ما را نگاه کرده و با خودشان می‌گوید: من واقعا از این بازی لذت می‌برم، فوتبال خوبی است، برخواهم گشت. من به طور مداوم بازخوردهایی از مردم می‌گیرم که به من می‌گویند از بلیت‌های فصل‌شان در دیگر باشگاه‌ها گذشته‌اند تا بیایند و بازی ما را تماشا کنند.”

گیتزهد به تازگی با استفاده از سبک پاسکاری مختص به خودش قهرمان لیگ ملی شمال شده است. دورکینگ پس از پیروزی برابر ابزفلیت در پلی‌آف این هفته قرار است در لیگ دسته پنجم فوتبال انگلیس به آنها ملحق شود. این سیزدهمین صعود آنها پس از به راه‌اندازی این باشگاه توسط وایت در سال 1999 است و این تیم در اکثر این مواقع سعی کرده حریفان را با سبک پاسکاری جذابی شکست دهد.

این سبکی است که باعث شد میلیتون کینز دانز از لیگ یک سال گذشته رکورد بیشترین پاس پیاپی منجر به گل (که در اختیار سیتی گواردیولا بود) در انگلیس را با 56 پاس بشکند.

این سبکی است که وین رونی سعی کرده در دربی کانتی به کار بگیرد، هرچند این بازی‌سازی صبورانه‌تری از تاکتیک‌هایی است که او در طول یک دهه موفقیت با سر الکس فرگوسن در منچستریونایتد تجربه کرده است.

و در این لحظات است که شما از خودتان می‌پرسید چقدر از این مربوط به مردی است که به تازگی چهارمین جام قهرمانی لیگ برتر در پنج سال اخیر را به دست آورده و آخرین بار روی اتوبوس سرباز تیمش در هنگام رژه پیروزی در خیابان‌های منچستر در حال پوک زدن به سیگار دیده شده است.

اگر این روند را به درستی تکرار کنید، متوجه خواهید شد که تاثیر گواردیولا بسیار بیشتر از جام‌هایی که برای سیتی به دست آورده یا افزایش تعداد هواداران این تیم در مدارس و زمین‌های بازی منچستر است.

اوات می‌گوید:” پپ برای من بهترین است” و بررسی لیگ‌ها نشان می‌دهد که سرمربیان، مربیان، آنالیزورها و افراد فوتبالی دیگری هستند که همین نظر را دارند و دوست دارند باور کنند که این سبک می‌تواند در سطح آنها هم موفقیت‌آمیز باشد.

***

شاید وقتی که گواردیولا در سال 2016 به منچستر آمد و اولین تصمیم بزرگ او نیمکت‌نشین کردن جو هارت بود را به خاطر بیاورید. این شوک، تردید و حتی کمی خشم را به یاد دارید؟

سیمون کورتیس، نویسنده و هوادار سیتی، می‌گوید:” قطعا مقاومت‌هایی از سوی بعضی از مدیران صورت گرفت. هارت واقعا فوق العاده بود و در بسیاری از دیدارهای لیگ قهرمانان درخشان ظاهر شده بود. اما ما می‌دانستیم که پخش توپش در حد استانداردهای گواردیولا نیست و این ممکن است به ضرر او باشد.”

به خاطر داشته باشید که هارت بازیکن تیم ملی انگلیس و یکی از بازیکنان قهرمان سیتی تحت هدایت مانوئل پیگرینی و روبرتو مانچینی بود و این راهی برای گواردیولا بود که خودش را معرفی کند. اما گواردیولا تصمیم گرفت از کلودیو براوو استفاده کند تا نشان دهد که منچسترسیتی با ظاهری جدید چطور بازی می‌کند. حتی وقتی این دروازه‌بان سابق بارسلونا در روندی نه چندان درخشان قرار گرفت- دریافت 14 گل روی 22 تلاش برای مهار توپ- و یکی از کارشناسان بی‌بی‌سی او را “دروازه‌بانی که نمی‌تواند از دروازه محافظت کند”، توصیف کرد، او باز هم این شرایط را تحمل کرد.

گواردیولا در یکی از اولین اقداماتش در منچسترسیتی، جو هارت را به دلیل ضعف در بازی با پا کنار گذاشت.

تنها دیداری که هارت تحت هدایت گواردیولا در ترکیب ثابت قرار گرفت، دیدار انتخابی لیگ قهرمانان در خانه برابر استوا بخارست بود که بازی رفت آن با پیروزی 0-5 به پایان رسیده بود و او در آن شب بازوبند کاپیتانی را به بازو بست. کرتس به یاد می‌آورد:” این اقدامی برای خداحافظی از سوی این مربی بود. بنرهایی در ورزشگاه وجود داشت که می‌گفت هنوز برای خداحافظی زود است اما پپ تصمیمش را گرفته بود.”

شش سال گذشته و حالا فکر کردن به این که چنین واکنش تندی به این که گواردیولا خواهان دروازه‌بانی بود که در بازی با توپ از هارت بهتر باشد، نشان داده شد، عجیب به نظر می‌رسد.

سیتی حالا بازیکنی را در این پست دارد که این احساس را به شما می‌دهد که می‌تواند توپ را از فاصله 55 متری در سطل آشغال بیاندازد. پاس چند سال قبل ادرسون در واتفورد بدون این که سرش را بالا بیاورید به خاطر دارید؟ سیتی 10 فوتبالیست و یک دروازه‌بان ندارد؛ آنها 11 فوتبالیست دارند. و به نظر می‌رسد که سایر اعضای دنیای فوتبال نیز نیز حالا در حال درک دلیل آن هستند.

یان برچنال، سرمربی ناتس‌کانتی که توانست به پلی‌آف لیگ ملی برسد، می‌گوید:” روایتی وجود دارد که می‌گوید بازیکنان در سطح پایین به اندازه کافی برای اجرای این سبک خوب نیستند. بعضی افراد می‌ترسند وقتی شما از بازیکنان می‌خواهید که در بازی با توپ شجاع‌تر باشند. اما وقتی با بازیکنان صحبت می‌کنید، متوجه می‌شوید که آنها واقعا از این کار لذت می‌برند. آنها از این واقعیت که برای ارائه برندی از فوتبال که شاید بخشی از آن بودن برای‌شان جذاب‌تر است به آنها اعتماد شده، لذت می‌برند.”

برچنال، مربی 39 ساله که پیش از این در آکادمی لیدز مربیگری می‌کرد، در دومین فصل حضورش در ناتس‌کانتی است و به نظر می‌رسد که قصد دارد بعضی از عقاید قدیمی که در این بخش از فوتبال وجود دارد را از میان بردارد. او از تیمش می‌خواهد که از توپ مراقبت کنند. او مدافعانی می‌خواهد که مشکلی با مالکیت توپ نداشته باشند. او از بازیکنانش می‌خواهد تماشاگران را با کار با توپ‌شان هیجان‌زده کنند. و هرچند دقیقا از این عبارت استفاده نمی‌کند اما این را چالشی می‌بیند که تعداد تیم‌هایی که از سبک بازی مستقیم‌تری استفاده می‌کنند از آنها بیشتر است.

برچنال در این مسیر به یکی از درخشان‌ترین سرمربیان نوظهور در فوتبال معروف شده و در آن سوی رودخانه ترنت کار می‌کند؛ جایی که برایان کلاف این شعار را تکرار می‌کرد که اگر قرار بود فوتبال در هوا بازی شود، خدا چمن را در آسمان قرار می‌داد.

برچنال می‌گوید:” ما سعی کرده‌ایم هویت مشخصی بسازیم. شما باید سبک خودتان برای انجام کارها را پیدا کرده و سعی کنید در انجام آن استثنایی باشید. و این سبک ما است.

همه آن را دوست ندارند اما در همین حال ما 81 گل در این فصل لیگ به ثمر رساندیم. ما برای اولین بار از سال 1977 توانستیم در تمامی دیدارهای خانگی گلزنی کنیم. میانگین گل‌های زده ما در هر بازی خانگی بیشتر از دو گل بود. تعداد تماشاگران و فروش بلیت‌های فصل بسیار بالا رفته و باورنکردنی است که چه تعداد استعدادیاب این فصل برای تماشای بازی‌های ما آمدند. ما همچنین متوجه شدیم که بازیکنان دیگر به خاطر سبکی که بازی می‌کنیم، مشتاق پیوستن به جمع ما هستند.”

در مورد برچنال، تاثیرگذاری او به دوران حضورش در کشورهای اسکاندیناوی به عنوان مربی برمی‌گردد، شامل دورانی که به عنوان جانشین گراهام پاتر، دوست و همکارش و سرمربی فعلی برایتون، در اوسترشوندز داشت. اما این همان فلسفه بازی بر اساس مالکیت توپی است که علاقمندان گواردیولا آن را تایید می‌کنند.

برچنال در طول دوران حضورش در اوسترشوندز در سال 2020

سوئیندون تاون تحت هدایت بن گارنر کار مشابهی انجام می‌دهد. راب ادواردز پس از صعود با فارست گرین‌راورز با همین سبک به واتفورد منتقل شد. هیچکس نباید تعجب کند که لیام مانینگ، سرمربی ام‌کی دانز، در آستانه قبول هدایت تیم‌هایی در دسته‌‎‌های بالاتر قرار گرفته است. این موضوع درباره بسیاری دیگر از مربیان هم صادق است، در دورانی که بسیاری از مربیان امروزی شیفته تکنیک‌های گواردیولا شده و از او به عنوان پیشکسوت صنعت‌شان یاد می‌کنند.

این اتفاقی است که در تیم ملی انگلیس هم رخ داده است، اگر در نظر بگیرید که گرت ساوت‌گیت سعی کرده بیشتر از هر کدام از مربیان سابق این تیم با تکیه بر بازی‌سازی از دفاع بازی کند و کریس اسمالینگ را از برنامه‌هایش کنار گذاشت چون اعتقاد نداشت که این مدافع میانی وقت منچستریونایتد توانایی حفظ و بازی با توپ خوبی داشته باشد.

استفن کنی، سرمربی جمهوری ایرلند، نیز سعی کرده تاکتیک‌ها را در کشوری که جک چارلتون با سبک “بکش زیر توپ” معروفش تا همیشه یکی از اسطوره‌های فوتبال آن باقی خواهد ماند به روز کند. کنی سعی دارد از این کلیشه فوتبال ایرلندی که تحت هدایت میک مک‌کارتی و مارتین اونیل ادامه پیدا کرده، رها شود. سرمربی فعلی ایرلند داشتن بازیکنی درخشان در خط حمله را الزامی نمی‌داند. او معتقد است که همه چیز مربوط به رساندن توپ به دروازه حریف در سریع‌ترین زمان ممکن نیست.

داریل هورگان، مهاجم ایرلند، می‌گوید:” این بازی بر پایه مالکیت توپ با هدف رسیدن به موقعیت‌های هجومی خوب و کنترل خوب توپ توسط بازیکنان در جلوی زمین است. هر تیمی که او (کنی) تا به حال داشته از سبک بازی باز استفاده کرده- مدافعان کناری هجومی، مهاجمی که گلزنی می‌کند و بازیکنانی که به دنبال تصاحب توپ هستند. این چیزی است که او می‌خواهد، این که بازیکنان شجاع باشند و ایجاد دردسر و هیاهو کنند.”

کنی و هورگان در جریان تمرینات تیم ملی ایرلند در سال گذشته

البته که این همیشه جواب نمی‌دهد و هنوز بسیاری از افراد در این ورزش هستند که درک این موضوع برای‌شان سخت است که چرا تیمی باید قبول ریسک در اطراف محوطه جریمه‌اش را بپذیرد.

مایک ویلیامسون، مدافع سابق نیوکاسل که به تازگی با گیتزهد به لیگ ملی صعود کرده، می‌گوید:” انتقاداتی درباره تعداد پنالتی‌هایی که ما به حریفان می‌دادیم و عملکرد نه چندان خوبی که در خط دفاعی داشتیم از من شده بود. مطمئنا چالش‌هایی وجود دارد. برای مثال، وقتی ما در فارسلی بازی کردیم، زمین بسیار بد بود اما ما انسجام خودمان را نشان دادیم و ثابت کردیم که می‌توانیم به این سبک بازی کنیم.”

گیتزهد آن روز در آن زمینی که قابل بازی کردن نبود در آستانه شکست با نتیجه 1-3 بود اما با سه گل در نیمه دوم که شامل گل پیروزی‌بخش دقیقه 91 بود، توانست با نتیجه 3-4 پیروز شود. و خوشایندترین جنبه برای ویلیامسون این بود که آنها توانستند از اصول پاسکاری‌شان پیروی کنند.

او می‌گوید:” من از تیمم می‌خواهم که توپ را پیش برده و فوتبال خوبی ارائه دهد. شما در نهایت می‌خواهید فوتبال منجر به پیروزی را بازی کنید اما این باید به سبکی ارائه شود که از آن لذت ببرید. من خواهان سبک جذابی از فوتبال هستم، برندی که بازیکنان از انجام آن و هواداران از تماشای آن لذت ببرند. من باور دارم که ما می‌توانیم این را با فوتبال منجر به پیروزی تلفیق کنیم. این فلسفه من است.”

اوات مدافع میانی سابق دیگری است (البته او بازی را به عنوان هافبک شروع کرد و می‌توانست پاس‌های مورب بسیار خوبی ارسال کند) و بیشتر دوران فوتبالش را در بلکپول و چسترفیلد سپری کرده است. اما از شکستن بعضی از این کلیشه‌ها درباره ویژگی‌های لیگ‌های پایین‌تر خوشحال است.

او می‌گوید:” بازی به این سبک دشوار و چالش‌برانگیز و به شجاعت واقعی نیاز دارد. من همیشه می‌گویم تا زمانی که خودتان واقعا به این سبک باور نداشته باشید، چطور می‌خواهید کاری کنید که افراد دیگری آن را باور کنند؟ هواداران، اعضای هیئت مدیره، بازیکنان. شما باید این آگاهی را به افراد بدهید. شما باید به آن پایبند باشید و اگر شروع به نتیجه‌گیری کنید، توجه و موافقت همه را جلب خواهید کرد.”

شاید تفاوت در این است که این سبک به واسطه بازی با سبکی خاص در بارسلونا، از نوجوانی با گواردیولا عجین شده بود.

اوات مجبور بوده خودش را آموزش دهد:” من در حالی بزرگ شدم که همیشه با تماشای لیگ قهرمانان یا رقابت‌های بین‌المللی از این ناامید می‌شدم که ما بهترین بازیکنان دنیا را داریم و همیشه توپ را از دست می‌دهیم.

همه درباره اسپانیا، پرتغال، برزیل و تمامی این بازیکنانی که توانایی در اختیار داشتن مالکیت توپ و میدان را داشتند صحبت می‌کردند. اما ما که بهترین لیگ دنیا را داشتیم، پس چرا نمی‌توانستیم به این سبک بازی کنیم؟ چرا بازیکنان آکادمی را به این شکل پرورش نمی‌دادیم؟ چرا نمی‌توانستیم مالکیت توپ را در اختیار بگیریم؟

این همیشه سوالی آزاردهنده در ذهن من بود. اما چیزی که حالا می‌بینیم تغییر و عزیمت به این سبک است. به عنوان یک کشور و در تمامی ارکان هرم فوتبالی ما، این سبک حالا رایج‌تر شده است.”

اثر گواردیولا؟ اوات می‌گوید:” من تماشای بازی تیم‌های او را دوست دارم. من کاری که آنها می‌کنند را دوست دارم. فلسفه من همیشه همین خواهد ماند. اما من در حال یادگیری هم هستم و وقتی بازی لیورپول در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برابر ویارئال را تماشا کردم از بازی بدون توپ آنها شگفت‌زده شدم.

این مرحله بعدی از رشد من و ما به عنوان یک باشگاه است. ما این سبک مالکیت توپ را می‌خواهیم اما چطور باید از سیستم پرس بلافاصله پس از لو رفتن توپ متعلق به کلوپ استفاده کنیم؟ اگر بتوانیم این دو را با هم تبریک کنیم فوق العاده می‌شود.”

***

آمارهای اوپتا کاهشی تدریجی را در تعداد توپ‌های بلند ارسال شده در بین چهار دسته اول نشان می‌دهد. داده مشابهی در ارکان پایین‌تر هرم فوتبالی در اختیار نیست اما می‌توان حدس زد که شرایط در آنجا هم به همین شکل است.

افت قابل توجه در استفاده از توپ‌های بلند در فوتبال انگلیس

وایت در واکنش به صعود قابل توجه دورکینگ می‌گوید:” ما تیم‌های بسیاری را شکست دادیم چون آنها نتوانستند با سبک بازی ما سازگار شوند. ما مدتی است که از این سبک استفاده می‌کنیم و دوست داریم فکر کنیم که کمی برتر هستیم. اما متوجه شده‌ایم که تیم‌های بیشتر و بیشتری در حال بازی به این سبک هستند. ما تغییری در گاردی که وجود داشت، می‌بینیم. بسیاری از موفقیت‌های ما برابر تیم‌هایی بوده که از تاکتیک‌های قدیمی استفاده کرده و به اندازه کافی برای تغییر این گارد موفق نبوده‌اند اما تیم‌ها در حال درک این شرایط و به روز شدن هستند.”

دورکینگ کارش را از لیگ کراولی و دیستریکت که حالا از بین رفته شروع کرد و در طول 23 سال طول عمرش چنان موفق بوده که به ندرت هواداری سبک آنها را زیر سوال برده است. این موضوع نیز به آنها کمک کرده که دورکینگ یکی از معدود باشگاه‌های در این سطح است که به جای بازی روی چمن‌هایی که بیشتر برای چرای گله مناسب است، از زمینی با چمن مصنوعی استفاده می‌کند. وایت می‌گوید:” خوشبختانه ما تنها 10 بار در سال روی چمن بازی می‌کنیم. اگر روی زمینی واقعا بد بازی کنید، تا حدی درک می‌کنید که چرا بعضی از مربیان هنوز به بازیکنان‌شان می‌گوید که فقط از شر توپ خلاص شوید، آن را به نیمه زمین آنها انداخته و حریف را وادار به اشتباه کنید.”

وایت به دو عامل کلیدی در سبک بازی دورکینگ اشاره می‌کند:” اولین چیزی که به آن نیاز دارید جلب توجه و موافقت همه است. اگر حتی یک نفر از این ایده استقبال نکند جواب نمی‌دهد. دوما باید در این زمینه کاملا سختگیر باشید.”

آیا این ویژگی پپ است؟ نه همیشه اما مشخصا تا حدی بله و این اثر گواردیولا قطعا رونی را هم تحت تاثیر قرار داده است. سرمربی دربی می‌گوید:” گفتن این موضوع (به عنوان بازیکن سابق منچستریونایتد) خوب نیست اما اگر نتوانستید از این سبک بازی لذت ببرید، نمی‌توانید از فوتبال لذت ببرید. تماشای این حرکات، اعتماد به نفس در حین حمل توپ، دروازه‌بان… گاهی می‌توان این را فوتبالی بی‌نقص دانست.”

کورتیس که آخرین کتابش به نام سیتی در اروپا چند ماه دیگر منتشر می‌شود تایید می‌کند که هنوز گاهی وقتی ادرسون پاسی را در داخل محوطه جریمه برای هم تیمی‌اش ارسال می‌کند، مضطرب می‌شود. هرچند او تا حد زیادی به بازیکنان گواردیولا در این زمینه که به سایر اعضای فوتبال انگلیس نشان دهند که این سبک چطور باید به کار گرفته شود، اطمینان دارد.

” تاثیرگذاری گواردیولا بسیار گسترده شده است. این نشانگر نیاز به درخشش تکنیکی و اعتماد 100 درصد به توانایی شما برای دریافت و حرکت دادن توپ در یک چشم به هم زدن است که روند رو به رشد قابل توجهی نسبت به آنچه قبلا در جریان بود را ثابت می‌کند. من به تیمی بیرون از تیم‌های درجه یک مانند برایتون نگاه می‌کنم و آنها به زیبایی این سبک را اجرا می‌کنند. با یک لمس توپ، دقیق، سریع، موثر.”

شاید راز این برای افرادی که مربیان را به سرعت استخدام و اخراج می‌کنند، این است که صبور بوده و به خاطر داشته باشند که حتی گواردیولا هم در اولین فصل حضورش در سیتی با دشواری‌هایی روبرو شد.

هر سرمربی‌ای که سعی در ایجاد تغییر دارد همین را می‌گوید: زمان می‌برد. و با در نظر گرفتن این موضوع، آیا جای تعجب است که فرانک دی‌بوئر- که با آژاکس به تنها مربی تاریخ تبدیل شد که چهار قهرمانی متوالی در اردیویسیه به دست آورده – گزینه عجیبی در کریستال پالاس بود، در حالی که فهرست سرمربیان پیش از او به ترتیب شامل تونی پالیس، نیل وارناک، آلن پاردو و آلاردایس بودند؟ دی‌بوئر پنج بازی و 77 روز روی نیمکت این تیم دوام آورد.

اوات می‌گوید او هم ممکن بود در طول فصل 21-2020 اخراج شود، زمانی که هفت ماه از حضورش در بولتون گذشته بود و این تیم در رده بیستم لیگ دو و در آستانه ثبت بدترین جایگاه در تاریخ این باشگاه قرار داشت. او می‌گوید تنها این واقعیت که هیچ صدای مخالفی در زمین وجود نداشت باعث شد که شرایط بدتر نشود (بولتون پس از آن در روندی باورنکردنی موفق به صعود شد).

همچنین کاملا مشخص است که بعضی از تیم‌هایی که خودشان را وقف این سبک از فوتبال کرده‌اند، متوجه شده‌اند که این روندی بی‌دردسر نیست.

تحقیقی انجام شده از سوی سایت سوییسی CIES Football Observatory به این نتیجه رسیده که رایان آلسوپ، دروازه‌بان دربی، به طور میانگین تعداد پاس بیشتری در هر بازی- 50- از تمامی همتایانش در 36 لیگ اروپایی که داده‌های آن تحلیل شده، ارسال می‌کند. این موضوع بسیار جذاب به نظر می‌رسد تا این که آمارهای مکمل را در نظر می‌گیرید که در دو  فصل اخیر، تنها یک تیم در فوتبال انگلیس کمتر از دربی گل زده- اسکانثورپ یونایتد، تیمی که به تازگی در رده نود و دوم جدول لیگ فوتبال قرار گرفته است.

در همین حال، سوانسی سیتی تحت هدایت راسل مارتین آمارهای مالکیت توپ بهتری (63.9 درصد) از هر تیم دیگری در چمپیونشیپ داشته است. مارتین که پیش از این در ام‌کی دانز بوده، تنها سیتی و بارسلونا میانگین مالکیت توپ بالاتری از تیم او در اروپا داشتند. زک ژولز، یکی از مدافعان ام‌کی دانز، اظهار داشت:” ما با سبک بازی خودمان روحیه تیم‌ها را از بین می‌بردیم. ما به حدی توپ را حفظ می‌کردیم که وقتی تیم‌ها شانس حفظ مالکیت توپ را به دست می‌آوردند، بسیار خسته بودند و ما بلافاصله توپ را پس می‌گرفتیم و آنها بار دیگر برای مدتی فرصتی برای تصاحب توپ نداشتند.”

آمارها و جایگاه سوانسی در رده‌بندی معیارهای مختلف در فصل 22-2021

اما سوانسی این فصل در نیمه پایانی جدول لیگش قرار گرفت، درست مانند اتفاقی که فصل گذشته در لیگ یک برای ام‌کی دانز رخ داد. سوانسی شاید در زمینه حفظ توپ ماهر باشد اما آنها در زمینه تعداد شوت در هر بازی از  بین بیست و چهار تیم، هفدهم شدند و فصل را با تفاضل گل منفی 10 به پایان بردند.

بنابراین چطور باید از تبدیل شدن به تیمی که تعداد پاس‌هایش از حریفان بیشتر است اما نمی‌تواند گل‌های بیشتری از آنها به ثمر رساند، جلوگیری کنید؟

به گفته اوات، پاسخ این است که باید پشتکار داشته باشید. بولتون به تازگی در رده نهم لیگ یک قرار گرفته و سرمربی بلندپرواز آنها تایید می‌کند که بازی به این سبک در نهایت آنها را به لیگ برتر برخواهد گرداند.

اوات می‌گوید:” کاری که ما در تلاش برای انجام آن هستیم این است که موقعیتی برای موفقیت‌های متوالی و همیشگی فراهم کنیم. من باور دارم که این سبک نه تنها ما را به موفقیت در این لیگ، بلکه به موفقیت در لیگ بعدی هم می‌رساند. به تمامی تیم‌هایی که از چمپیونشیپ صعود کردند، نگاه کنید. همگی ‌تیم‌هایی با بازی بر پایه مالکیت توپ هستند.”

می‌توانید تصور کنید که گواردیولا پس از شش سال حضور در منچستر، کسب 11 جام و تمامی این افتخارات با همکاری گروهی از قهرمانان سریالی که وقتی همه چیز درست پیش برود، این احساس را به شما می‌دهند که رابطه بسیار نزدیکی با توپ دارند، این موضوع را تایید می‌کند.

آیا گواردیولا بیشتر از این در سیتی خواهد ماند تا قهرمانی‌های بیشتری به دست آورد؟ با توجه به این که قرارداد او وارد سال پایانی‌اش شده، این سوال بعدی است.

موفق‌ترین سرمربی در تاریخ سیتی باعث شده که همه در تردید باشند، حتی با این که اکثر افراد حدس می‌زنند که او در این تیم می‌ماند. تمام چیزی که واقعا می‌توان گفت این است که او هر تصمیمی بگیرد، به سختی می‌توان مربیان زیادی را پیدا کرد که چنین تاثیرگذاری گسترده‌ای داشته باشند- و این که اثر گواردیولا روی فوتبال انگلیس تا مدت‌ها پس از جدایی او باقی خواهد ماند.