آنالیز: چگونه منچستریونایتد با “پرسینگ و ساختن مثلث”، آرسنال را شکست داد

هفت‌یک- مایکل کریک با پیروزی 3-2 مقابل آرسنال از هدایت منچستریونایتد به عنوان مربی موقت کناره‌گیری کرد تا رالف رانگنیک در شرایط بهتری هدایت این تیم را برعهده بگیرد. پس از اینکه گل برونو فرناندز در آخرین دقایق نیمه اول، گل امیل اسمیت- رو برای آرسنال را جبران کرد، کریس رونالدو با زدن هشتصدمین گل دوران حرفه‌ای‌اش، منچستریونایتد را پیش انداخت.  پس از اینکه مارتین اودگارد کار را برای منچستریونایتد به تساوی کشید، رونالدو بار دیگر برای منچستریونایتد گل زد تا این تیم سه امتیاز باارزش بازی را از آن خود کند.

کریک در پایان بازی گفت:” به بازیکنان گفتم که با احساس بازی کنند و مسئولیت‌شان را انجام بدهند. این دیدار مانند یک دیدار کلاسیک بود و امیدوارم که بچه‌ها در آینده از شب‌های بیشتری مانند این دیدار لذت ببرند.”

میکل آرتتا، سرمربی آرسنال، هم گفت:” ما بازی را خیلی خوب شروع کردیم اما پس از آن ابتکار عمل را به آنها داریم. ما توپ‌های راحتی را از دست دادیم. ما نمی‌توانستیم از پرس آنها خارج شویم زیرا از عقب‌تر دفاع می‌کردیم. در نیمه دوم، ما برتری و تسلط کاملی داشتیم اما یک اشتباه کردیم که به قیمت از دست رفتن نتیجه بود.

مالکیت توپ: منچستریونایتد

استفاده از مثلث‌ها

منچستریونایتد با آرایش 1-3-2-4، از طریق رفتن برونو فرناندز یا کریس رونالدو با مناطق عقب‌تر و کناری برای حمایت مدافعان کناری و وینگر‌ها، مثلث‌هایی تشکیل می‌دادند (عکس زیر). آنها از این مثلث‌ها برای بازی‌سازی در اطراف دو مهاجم آرسنال در آرایش 2-4-4 این تیم که در زمان از دست دادن توپ اتخاذ می‌شد، استفاده می‌کردند. وقتی رونالدو به سمت راست مایل می‌شد، توپ را برای راشفورد که از پشت مدافعان حریف فرار کرده بود، می‌فرستاد یا سعی می‌کرد بازی را از طریق دو هافبک محوری یعنی اسکات مک‌تامنی یا فرد به جریان بیندازد. در سمت چپ، او با جیدون سانچو بازی ترکیبی انجام می‌داد و به دنبال این بودند که با سرعت بالا به طور مستقیم نفوذ کنند.

همکاری هجومی

وقتی آنها به یک سوم هجومی نفوذ می‌کردند، مدافعان کناری و وینگر‌های منچستریونایتد در اطراف ساختار دفاعی آرسنال با یکدیگر همکاری می‌کردند. سانچو در بیشتر موقعیت‌های به سمت داخل متمایل می‌شد و الکس تلس از پشت او نفوذ می‌کرد. در سمت راست، راشفورد در کناره‌های خط عرضی می‌ماند و تلاش می‌کرد تا ارسال‌های کوتاه انجام بدهد یا از کنار خط عرضی، پاس رو به عقب بدهد.

رونالدو و برونو فرناندز بین خطوط جاگیری می‌کردند (عکس زیر) و فرد و مک‌تامنی هم توپ‌های سرگردان مرکز زمین را جمع می‌کردند. به این ترتیب، آنها فشار روی آرسنال که مجبور برای دقایق زیادی دفاعی کند را حفظ می‌کردند. همچنین موقعیت‌هایی بود که برونو فرناندز به سمت راست متمایل می‌شد و سانچو به جای او در کنار رونالدو قرار می‌گرفت تا از نظر عددی در مناطق مرکزی دچار مشکل نشوند.

تغییر بازی

هری مگوایر با تغییر بازی از سمت چپ به راست، راشفورد (عکس زیر) و دیه‌گو دالو را در نیمه دوم پیدا می‌کرد و منچستریونایتد نشان داد که در پیدا کردن هر بازیکنی پست شر نونو تاوارس موثر کار می‌کرد. با حضور فرد و مک‌تامنی در مرکز زمین برای جنگیدن بر سر توپ‌های دوم و قطع کردن ضدحملات احتمالی، فرد همچنین آماده بود تا در حملات به برونو فرناندز و رونالدو اضافه شود. این اتفاق وقتی منچستریونایتد گل اول خود را به ثمر رساند، رقم خورد و فرد روی گل سوم هم که از روی نقطه پنالتی زده شد، توانست از بازیکن حریف خطا بگیرد.

بازی ترکیبی در کناره‌ها

همان بازی ترکیبی جالب توجه در کناره‌های زمین که در نیمه اول انجام شده بود، در نیمه دوم تکرار شد؛ جایی که فاصله بیشتری بین هافبک‌های آرسنال وجود داشت و بازیکنان یونایتد آن را هدف قرار دادند؛ از جمله با حرکت در کانال‌های داخلی. هر دو مدافع کناری به حرکات رو به جلو ادامه دادند تا از وینگرهای مقابل‌شان حمایت کنند (عکس زیر) و رونالدو و برونو فرناندز هم در دسترس بودند تا دور از هافبک‌های کناری آرسنال صاحب توپ شوند. به این ترتیب از وینگرهای منچستریونایتد کاملا حمایت می‌شد و فرد هم همچنان از میانه زمین نفوذ‌های هجومی‌اش را انجام می‌داد.

مالکیت توپ: آرسنال

استفاده از چهارضلعی خط میانی

در آرایش 1-3-2-4 آرسنال، یک چهارضلعی در خط میانی توسط امیل اسمیت-رو که از چپ به سمت داخل می‌رفت، مارتین اودگارد که از وسط به سمت راست می‌رفت و محمد الننی و توماس پارتی که از پشت سر آنها را حمایت می‌کردند، تشکیل می‌شد (عکس زیر). آنها مقابل خط میانی سه نفره منچستریونایتد برتری عددی ایجاد و برای نفوذ نونو تاوارس از پست مدافع چپ فضا ایجاد می‌کردند. گابریل مارتینلی پستش در سمت راست زمین را حفظ و پی‌یر امریک اوبامیانگ شانه به شانه مدافعان میانی منچستریونایتد حرکت می‌کرد. اسمیت-رو اودگارد در کانال‌های داخلی اطراف فرد و مک‌تامنی صاحب توپ می‌شدند و تلاش می‌کردند تا با مارتنلی و تاوارس بازی کنند.

تغییر به 3-3-4

همچنین لحظاتی بود که آرسنال با آرایش 3-3-4 حمله می‌کرد؛ زمانی که تاوارس جلو می‌رفت و الننی در فضای پشت سر او قرار می گرفت (عکس زیر). اسمیت-رو همچنان به سمت مرکز زمین می‌رفت و اودگارد در کانال داخلی سمت راست قرار می‌گرفت و مارتینلی برای اینکه عرض بازی آرسنال حفظ شود و ضدحملات را پوشش بدهد، در سمت راست لب خط بازی می‌کرد اما این باعث می شد تا برتری نفری آنها در مرکز زمین کم شود و در نتیجه پتانسیل هجومی‌شان کاهش پیدا کند.

پرس هجومی منچستریونایتد

از نشانه‌های بالقوه اینکه چه اتفاقاتی تحت هدایت رالف رانگنیک در انتظار تیم است، منچستریونایتد دائما از جلوی زمین پرس می‌کرد (عکس زیر) که شامل مجبور کردن بازیکنان حریف به فرستادن توپ به کناره‌های زمین بود. با یارگیری شدید دو هافبک محوری آرسنال توسط یکی از بازیکنان هجومی منچستریونایتد، یکی از وینگرها هم به سمت داخل زمین حرکت می‌کرد و این باعث می شد تا آرسنال مجبور شود در زمین خودش بازی را به کناره‌ها ببرد. دو هافبک محوری منچستریونایتد به سمت توپ حرکت می‌کردند و این باعث می‌شد که تلاش آرسنال برای رساندن توپ به اودگارد و اسمیت- رو ناکام بماند و در نتیجه آنها برای پیش بردن توپ، از توپ‌های مستقیم استفاده کنند که در بیشتری اوقات به بازیکنان یونایتد می‌رسید.

پتانسیل سمت راست

وقتی مارتینلی لب خط می‌ماند، تاکه‌هیرو تومیاسیو از کانال داخلی پیش می‌رفت (عکس زیر) اسمیت-رو همچنان از چپ به سمت داخل زمین منحرف می‌شد و چهارضلعی خط میانی آرسنال را شکل می‌داد تا از مرکز زمین از اوبامیانگ حمایت کنند (عکس زیر). آرسنال وقتی از سمت راست حرکت می‌کرد، خطرناک‌تر ظاهر می‌شد؛ بنابراین منچستریونایتد با استفاده از هر دو وینگر و برونو فرناندز در کارهای دفاعی شرکت می‌کرد و بلاک دفاعی فشرده را تشکیل می‌داد. چهارضلعی میانی آرسنال تشکیل می‌شد اما در پیشروی مشکل داشت و به همین دلیل بازی ترکیبی این تیم در سمت راست، موثرترین حرکات هجومی‌شان بود.