ریکاردو کالافیوری: مدافعی که ثابت کرد مورینیو اشتباه می‌کند
هفت‌یک- در اتاق شلوغ و مملو از خبرنگار در ورزشگاه آلیانز در تورین، ژوزه مورینیو سعی داشت که شکست رم برابر یوونتوس را شرح دهد.
او مدعی شد که تیم رم به اندازه کافی بازیکن جانشین در اختیار ندارد که بتواند رقابت کند. او گفت:« سه مدافعی که روی نیمکت دارم شامل (برایان) رینولدز، (ماراش) کومبولا و (ریکاردو) کالافیوری هستند.» او سپس برای تاثیرگذاری حرفش مکثی کرد. او سرش را تکان داد، ابروهایش را بالا برد و صدایی شبیه صدای کلیک داد تا اجازه دهد که حرفش به جان مخاطبان بنشیند.
کالافیوری (شماره 61) از جمله بازیکنانی بود که مورینیو علنا بی‌اعتمادی‌اش به او را اعلام کرد.
با نگاهی به گذشته می‌توان گفت او بیشتر از این که اشتباه کرده باشد، حق داشت.
رینولدز، مدافع کناری فعلی تیم ملی آمریکا با ۲۲ سال سن و هفت بازی ملی، در تابستان گذشته به وسترلو در بلژیک واگذار شد. کومبولا هرگز شبیه به بازیکنی که رم به قیمت ۳۰ میلیون یورو در تابستان ۲۰۲۱ از هلاس ورونا به خدمت گرفت نبود. کاملا برعکسش بود. این بازیکن ۲۴ ساله در نهایت فصل گذشته را به صورت قرضی در تیم در آستانه سقوط ساسولو سپری کرد.
کالافیوری شنبه شب در دورتموند در ترکیب اصلی قرار گرفت تا سرود ملی ابتدای بازی از اینو دی ماملی (Inno di Mameli) را بخواند. این بازیکن ۲۲ ساله یکی از بازیکنان اصلی ایتالیا برای رویارویی با آلبانی در دیدار اول این تیم در مرحله گروهی یورو ۲۰۲۴ شود.
او در حالی که گرمکن آدیداس را در هنگام خواندن سرود به تن داشت، با موهای بلندی که با یک هدبند از صورتش کنار زده شده بود، حداقل شایستگی قرار گرفتن در کنار بزرگانی مانند پائولو مالدینی، الساندرو نستا و فابیو کاناوارو را داشت. کاناوارو توانست با ارائه عملکردی درخشان در همین ورزشگاه برنده توپ طلا شود. صدای فابیو کارِسا، گزارشگر اسکای ایتالیا، پس از این که حملات تیم ملی آلمان در نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ یکی پس از دیگری از سوی او دفع می‌شد آرام آرام بالا می‌رفت:« کاناوارو! کاناوارو! کاناوارووو!»
کالافیوری با شماره 5 و مدل مویی شببه به کاناوارو، هواداران آتزوری را به یاد کاپیتان سابق‌شان انداخته است.
مورینیو دو هفته پیش گفت:« ایتالیا در این نسل به اندازه کافی استعداد ندارد.»
اما وقتی لحظه‌شماری برای شروع بازی برابر آلبانی تمام شد و فلیکس زوایر، داور بازی، در سوتش دمید، کالافیوری طوری پیراهن لاجوردی رنگش را به تن کرد که انگار لباس سوپرمن بود.
شاید ایتالیا تنها 23 ثانیه بعد گل خورده باشد، زمانی که فدریکو دی‌مارکو اوتی را به شکلی غیرقابل توضیح به محوطه جریمه تیمش و جلوی پای ندیم بایرامی انداخت که آن را به تور دروازه جانلوییجی دوناروما بدوزد. اما کالافیوری و الساندرو باستونی که زوج او در پست دفاع میانی است و گل مساوی زودهنگام تیمش را با ضربه سر به ثمر رساند، به جز یک اشتباه در وقت تلف شده نیمه دوم توانستند دیدگاه درست و متقاعد کننده از شکل و شمایل خط دفاعی این تیم در دوران پس از لئوناردو بونوچی و جورجو کیه‌لینی ارائه دهند.
بازی برابر آلبانی تنها سومین دیدار ملی کالافیوری بود.
او تا زمان برگزاری دیدارهای دوستانه پیش از یورو در همین ماه برابر ترکیه و بوسنی و هرزگووین هرگز پیراهن تیم بزرگسالان ایتالیا را به تن نکرده بود و نمی‌دانست که آیا در فهرست نهایی ۲۶ نفره این تیم برای یورو قرار خواهد گرفت یا خیر. اما مصدومیت و عمل جراحی فرانچسکو آچربی در اوایل ژوئن باعث شد که او به عنوان باتجربه‌ترین مدافع ایتالیا توانایی همراهی تیمش در یورو را نداشته باشد و جورجو اسکالوینی که ارزشمندترین مدفاع این تیم بود هم به دلیل پارگی رباط صلیبی در آخرین بازی آتالانتا از فهرست ایتالیا کنار رفت.
ناگهان مسیر حضور کالافیوری در یورو هموار شد. او نیازی نداشت که از لقبی که پدرش به او داده بود (بولدوزر) برای هموار کردن راهش و حضور در این تیم استفاده کند. لوچانو اسپالتی این فرصت را داشت که جانلوکا مانچینی از رم را انتخاب کند، مثل کاری که در مسابقات انتخابی کرد. اما این مربی در طول ۹ ماه حضورش در این تیم نشان داده که بازیکنان چندکاره که می‌توانند به جای یک پست در چند نقش به میدان بروند را ترجیح می‌دهد.
کالافیوری از نظر تاکتیکی کشف بزرگ فصل گذشته رقابت‌های سری A بود- و خریدی درخشان و ارزان چون بولونیا او در تابستان گذشته او را با قراردادی به ارزش چهار میلیون یورو از باشگاه بازل سوئیس خریداری کرد.
الساندرو لوچی، مدیر برنامه کالافیوری، باشگاهی را پیدا کرد که او بتواند خودش را در آن احیا کند. چند باشگاه در سراسر اروپا مایل بودند که این بازیکن را به عنوان مدافع کناری به خدمت بگیرند. به هر حال این پستی بود که او در آکادمی رم و در طول دوران بازی برای تیمهای پایه ایتالیا در آن حضور داشت. اما هایکو ووگل که مدیر ورزشی بازل بود و به عنوان سرمربی موقت این تیم انتخاب شد، چند باری او را در میانه خط دفاعی به کار گرفت.
دیدگاه بولونیا به کالافیوری با ایده لوچی برای این بازیکن یکسان بود، بنابراین آنها او را برای تیاگو موتا خریدند تا در قلب خط دفاعی تیم این مربی پیشرفت کند. پتانسیلی که او از این بازیکن نمایان کرد، باورنکردنی بود.
کالافیوری با ارسال پنج پاس گل به بولونیا کمک کرد تا برای اولین بار سهمیه حضور در بهترین رقابت باشگاهی اروپا را به دست آورد. هیچ مدافع میانی‌ای در سری A بیشتر از او به هم تیمی‌هایش پاس گل نداد. اما کالافیوری مجبور شد تا آخرین بازی فصلش متظر بماند تا بتواند نامش را در فهرست گلزنان ثبت کند.
او در صبح آن روز در ماه می با لورنزو دی سیلوستری، کاپیتان بولونیا، برای صرف قهوه رفت. سیلوستری گفت:« من به او گفتم که امشب قرار است گل بزنی.» او می‌توانست این اتفاق را احساس کند. غریزه‌اش درست به هدف زد.
دو گلی که کالافیوری در تساوی 3-3 بولونیا مقابل یوونتوس به ثمر رساند، نام او را در هفته‌های پایانی فصل بیش از پیش بر سر زبان‌ها انداخت.
کالافیوری موفق شد دو گل به ثمر برساند تا تیمش با نتیجه ۰-۳ از یوونتوس پیش بیفتد (بازی ۳-۳ تمام شد). در مصاحبه پس از ای بازی به یاد ماندنی که بندتا، نامزدش، هم در آن حضور داشت، این بازیکن به سوالاتی درباره بازی مثل جان استونز جواب می‌داد که ریکاردو اورسولینی، دیگر هم تیمی مهارنشدنی و همیشه سرخوش او فریاد زد:« او مثل مالدینی بود!»
و با این وجود، استونز بازیکنی است که کالافیوری بیشتر از هر کسی در فصل گذشته با او مقایسه شد: طرح بازیسازی طراحی شده توسط موتا شامل حضور او در خط میانی بود. کالافیوری گفت:« استونز منبع الهام من است. این طور نیست که من بدون آمادگی و نقشه قبلی در خط میانی حضور پیدا کنم. این کار بر اساس راهنمایی مربی انجام می‌شود. او من را در این پست قبول دارد. من چیزهای بسیاری را از او یاد گرفتم. استاد (مربی) انقلابی، باهوش و پر توقع است و هر چیزی که می‌خواهد را به وضوح مطرح می‌کند.»
اسپالتی از نزدیک شاهد آن دیدار برابر یوونتوس بود. اما او باید تصمیمش برای بردن کالافیوری به آلمان را پیش از آن گرفته باشد. دعوت به اردوی تیم ملی پاداشی برای یک عملکرد نیست، بلکه برای تمام فصل است. این بازیکن یکی از حاضران در ترکیب برتر سال سری A به انتخاب اتلتیک بود.
برای کسی که کلمه گل در نامش قرار دارد (کلمه فیوری به زبان ایتالیایی)، او هنوز نیمه شکوفا هم نشده است.
کالافیوری به عنوان یک بچه در آکادمی رم حضور داشت و همیشه دانیله ده‌روسی او را به تمرینات می‌رساند، کسی که حالا هدایت این تیم را برعهده دارد و اخیرا حسرتش از فروش این بازیکن به بازل در تابستان ۲۰۲۲ را ابراز کرد (این واقعیت که بند خرید مجدد یا دریافت سود از فروش در قراردادش ذکر نشده بود، همه چیز را بدتر می‌کند).
اما کالافیوری در اکتبر ۲۰۱۸ در جریان بازی در لیگ جوانان برابر ویکتوریا پلژن با مصدومیت از ناحیه زانو روبرو شد. این از آن مصدومیت‌هایی بود که باعث نگرانی هم تیمی‌هایش شد و همه دست‌هایشان را روی سرشان گذاشتند. او در این باره گفته است:« قدرت من از این واقعیت سرچشمه گرفت که خیلی جوان بودم و زیاد به این موضوع فکر نمی‌کردم و متوجه وخامت اوضاع نبودم. هرگز به تسلیم شدن و پایان کار فکر نکردم. بی‌صبرانه منتظر بازگشت به زمین بودم.»
مینو رایولای فقید، مدیر برنامه وقت کالیافیوری، اطمینان حاصل کرد که او بهترین درمان ممکن را دریافت کند و این بازیکن را نزد همان متخصصی در آمریکا فرستاد که پیش از این زلاتان ابراهیموویچ را فرستاده بود. او قوی‌تر برگشت اما فرصت‌ها در رم به ندرت در اختیارش قرار می‌گرفت. الکساندر کولاروف هنوز بازنشسته نشده بود. لئوناردو اسپیناتزونا هم در اوج و در شرایطی به این تیم پیوست که به ستاره درخشان تیم ملی ایتالیا در مسابقات یورو 2020 تبدیل شده بود، مسابقاتی که در نهیات با پارگی تاندون آشیل این بازیکن در دیدار مرحله یک چهارم نهایی برابر بلژیک همراه بود. و کالافیوری همچنان مدافع کناری به حساب می‌آمد.
اما او تا چه حد پیشرفت کرد. تماشای او در حال حاضر مانند تماشای آینده بازی در پست دفاع میانی است.
بولونیا نمی‌خواهد او را از دست بدهد- حداقل نه با قیمتی ارزان چون بازل بند سود ۴۰ تا ۵۰ درصدی از فروش او را در اختیار دارد. موتا می‌خواهد کالافیوری را با خودش به یوونتوس به عنوان باشگاه جدیدش ببرد. باشگاه‌هایی مانند بایرن مونیخ هم مذاکرات اولیه را آغاز کرده‌اند. منچسترسیتی هم مشتاق است.
اسپالتی گفت:« ریکاردو به ما نشان داد که می‌توان به او اعتماد کرد و کیفیت لازم برای این که بازیکنی ملی‌پوش باشد را دارد. وقتی توپ را در اختیار دارید، او مدافع است. وقتی توپ در اختیار خودش باشد باید دنبالش کنید چون می‌خواهد برود و گل بزند.»
نفوذهای بولدوزری کالافیوری یکی از ویژگی‌های عملکرد مسلط او برابر آلبانی بود.
ترکیب کالافیوری و باستونی در قلب خط دفاعی ایتالیا باعث شده تا کم‌کم زوج کیه‌لینی- بونوچی به فراموشی سپرده شوند.
بیشتر بازیکنان حاضر در این تیم ملی از اینتر، قهرمان جدید ایتالیا، هستند. و ردپای این تیم در جریان پیروزی ۱-۲ برابر آلبانی در سراسر زمین دیده می‌شد. دی‌مارکو باعث گل خوردن شد، باستونی بازی را ۱-۱ کرد و نیکولو بارلا گل پیروزی را به ثمر رساند. اما در واقع این تیم ملی‌ای است که با لهجه رمی صحبت می‌کند.
کالافیوری، داویده فراتسی، جانلوکا اسکاماکا و لورنزو پلگرینی همگی لهجه شهر جاودانه را دارند. آخرین باری که چهار بازیکن اهل پایتخت ایتالیا در ترکیب اصلی این کشورشان قرار داشتند، بازی افتتاحیه جام جهانی ۲۰۰۲ برابر اکوادور بود. این یکی از اتفاقاتی است که باعث شد اولین بازی کالافیوری کمی آسان‌تر باشد.
او پس از بازی روز شنبه گفت:« کلامی پیدا نمی‌کنم. حتی نمی‌دانستم که قرار است در فهرست نهایی باشم، چه برسد به ترکیب اصلی. تنها احساسی که داشتم خوشحالی بود چون انگار رویایی به واقعیت تبدیل شده است.»
مورینیو در طول دوران حضورش در فوتبال حرفه‌ای درباره بسیاری از مسائل حق داشته است. اما درباره کوین دی بروینه و محمد صلاح در چلسی اشتباه کرد. مشخص شد که او در قضاوتش درباره کالافیوری هم عجولانه رفتار کرده است.
در دیدارحساس شب گذشته بین تیمهای ملی ایتالیا و اسپانیا در یورو۲۰۲۴ تیم ایتالیا با گل بخودی ریکاردو کالافیوری وبا نتیجه یک بر صفر، مغلوب تیم اسپانیا شد.
تاکنون شش گل بخودی در این دوره از رقابتها زده شده که در نوع خود آمار جالبی است.
اما برای ستارگان جوانی همچون کالافیوری، چنین مواردی قبل از هرچیز ناشی از عدم تجربه کافی و فقدان تمرکز لازم برای حضور در رقابت‌هایی مانند جام ملتهای اروپا میباشد.
البته با وضعیتی که دیشب برای کالا فیوری بوجود آمد،چه بسا ژوزه مورینیو بگوید:
حالا متوجه شدید که من چه می گویم؟؟؟!! دیدید که حق با من بود!!!!