هفت‌یک- اروپا خود را برای بازی ایتالیا و آلبانی در روز شنبه آماده کرده بود که ناگهان کل بازی در همان ابتدا دگرگون شد. فقط بیست و سه ثانیه گذشته بود که فدریکو دی‌مارکو روی یک پرتاب اوت به محوطه جریمه ایتالیا اشتباه فاحشی مرتکب شد. او قصد داشت توپ را به الساندرو باستونی برساند اما پرتاب او بسیار کوتاه و بی‌دقت بود. باستونی مات و مبهوت خشکش زده بود که ناگهان بازیکنی با پیراهن قرمز آلبانی مقابل او ظاهر شد، توپ را قطع کرد و با یک شوت سهمگین دروازه ایتالیا را فروریخت.

جانلوئیجی دوناروما با بهت و ناباوری به صحنه نگاه می‌کرد، انگار که درِ تاکسی را برای کسی باز کرده اما ناگهان فرد دیگری به سرعت سوار شده و فرار کرده باشد. این اصلا اتفاقی نبود که انتظارش می‌رفت.

شاید ایتالیایی‌ها باید این مسئله را پیش‌بینی می‌کردند. به هر حال، بازیکنی که سریع‌ترین گل تاریخ مسابقات قهرمانی اروپا را به ثمر رساند، در ایتالیا بازی می‌کند. اما از میان تمام ستارگان سری A که در آلمان حضور دارند، کسی انتظار نداشت ندیم بایرامی رکوردشکنی کند.

بایرامی بعد از بازی گفت: «از کودکی آرزو داشتم در مسابقات قهرمانی اروپا برای آلبانی گل بزنم. من برای رسیدن به این هدف به سختی تلاش کرده‌ام.»

او شوخی نمی‌کند. بایرامی یکی از ۱۹ بازیکن تیم ملی آلبانی در یورو ۲۰۲۴ است که خارج از این کشور به دنیا آمده‌اند اما تعداد کمی از آن‌ها برای به دست آوردن جایگاه خود چنین فرآیند طاقت فرسایی را پشت سر گذاشته‌اند. در واقع، او برای اینکه اجازه بازی برای کشورش را داشته باشد، مجبور شد به دادگاه مراجعه کند.

گل تماشایی بایرامی در ثانیه 23 مقابل ایتالیا به سریع‌ترین گل تاریخ یورو تبدیل شد.

بایرامی از والدینی آلبانی‌تبار در زوریخ سوئیس به دنیا آمد و بزرگ شد. او در کودکی به تیم گراس‌هاپرز پیوست و با گذراندن رده‌های سنی، در سال ۲۰۱۷ اولین بازی خود را برای تیم بزرگسالان انجام داد. او همچنین به تیم‌های ملی پایه سوئیس دعوت شد و در تمام رده‌های سنی از زیر ۱۵ سال تا زیر ۲۱ ساله‌ها برای این تیم‌ها بازی کرد. او حتی چند بار کاپیتان تیم ملی زیر ۱۹ ساله‌های سوئیس بود، از جمله در یک مسابقه ملی زیر ۱۹ ساله‌ها مقابل تیم آلمان که در آن، کای هاورتز، بازیکن کنونی آرسنال حضور داشت.

اما با وجود اینکه این مسیر به طور معمول او را به سمت بازی برای تیم ملی بزرگسالان سوئیس هدایت می‌کرد، همیشه چیزی بود که بایرامی را به سمت دیگری می‌کشاند.

همه چیز از زمانی شروع شد که ادی رجا، مربی ایتالیایی که از ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ سرمربی تیم ملی آلبانی بود، در سال ۲۰۲۱ با بایرامی در مورد تغییر تابعیت صحبت کرد. به این ترتیب، او برای شرکت در مسابقات قهرمانی زیر ۲۱ ساله‌های اروپا در همان سال، دعوت تیم ملی سوئیس را رد کرد.

مائورو لوسترینلی، سرمربی وقت تیم زیر ۲۱ ساله‌های سوئیس در آن زمان گفت: «ما سعی کردیم بایرامی را متقاعد کنیم که به بازی برای سوئیس ادامه دهد. اما او به ما گفت که قلبش برای آلبانی می‌تپد. برای ما در تیم ملی، احساس تعلق یکی از ارزش‌های اصلی است، بنابراین چاره‌ای جز رها کردن او نداشتیم.»

در واقع مشکل این بود که در آن زمان، بایرامی تابعیت آلبانی را نداشت. اما علاوه بر ثروت، شهرت و تحسین، یکی از مزایای فوتبالیست بودن این است که وقتی یک فرآیند اداری درباره‌ی یک نفع ملی باشد، شما می‌توانید مستقیماً به بالاترین مقام مراجعه کنید.

ایلیر متا، رئیس جمهور وقت آلبانی، در مارس ۲۰۲۱، تابعیت بایرامی (به همراه آدریان پاجازتی، بازیکن جوان وقت فولام) را به عنوان آلبانیایی تأیید کرد که به نظر مسیر او را برای رسیدن به تیم ملی این کشور هموار می‌کرد.

اما حتی حکم ریاست جمهوری هم برای متقاعد کردن فیفا کافی نبود. با وجود اینکه فیفا قوانین مربوط به بازیکنانی که می‌خواستند تابعیت ملی خود را تغییر دهند، تسهیل کرده، اما نکته حساس در مورد بایرامی این بود که در حالی که او به طور واضح با آلبانی ارتباط خانوادگی داشت، اما در زمان بازی برای تیم‌های رده‌ پایه سوئیس تابعیت رسمی دوگانه نداشت. از نظر فنی، حداقل به اعتقاد فیفا، او برای اینکه واجد شرایط باشد، باید از سن کم پاسپورت آلبانیایی می‌داشت.

آن‌ها درخواست او برای تغییر تابعیت را رد کردند، سپس درخواست تجدید نظر او را نیز رد کردند، تا حدی به این دلیل که او پس از ۲۱ سالگی چهار بار برای تیم زیر ۲۱ ساله‌های سوئیس بازی کرده بود. بنابراین بازیکن پرونده خود را به دادگاه عالی ورزش برده و ادعا کرد که فیفا در نحوه‌ی اعمال قوانینش، بیشتر از حد نیاز نظر خود را تحمیل می‌کند.

بایرامی و فدراسیون فوتبال آلبانی به «ماده نهم مقررات مربوط به اجرای اساسنامه فیفا» استناد کردند، که اساساً می‌گوید یک بازیکن می‌تواند یک بار برای تغییر تابعیت درخواست دهد، به شرطی که تابعیت کشور جدید را داشته و در یک بازی رسمی برای تیم بزرگسالان کشور قبلی‌اش بازی نکرده باشد. ادعای آن‌ها این بود که احکام فیفا در مورد بایرامی تفسیری بیش از حد سختگیرانه از آن ماده بوده است.

دادگاه داوری ورزش نیز با این موضوع موافقت کرد: آن‌ها در ۳۰ آگوست ۲۰۲۱ به نفع بایرامی و آلبانی رأی دادند و تصمیم خود را بر اساس این واقعیت بنا نهادند که او فقط در سطح جوانان برای سوئیس بازی کرده بود. رجا وقت را برای فراخواندن بازیکن جدیدش تلف نکرد و بایرامی یک هفته بعد در یک بازی مقدماتی جام جهانی مقابل مجارستان برای اولین بار برای آلبانی به میدان رفت.

علی‌رغم بازی در همه رده‌های پایه سوئیس، بایرامی در نهایت تصمیم گرفت برای تیم بزرگسالان سوئیس به میدان برود.

بایرامی پس از صدور حکم گفت:«بعد از گوش دادن به ندای قلبم تصمیم گرفتم برای آلبانی بازی کنم.»

اینکه بایرامی چنین گل مهم و در واقع تاریخی‌ای را به ثمر رسانده شاید چندان جای تعجب نداشته باشد. حتی سرسخت‌ترین حامیان او نیز نمی‌توانند بگویند که او یک بازیکن با ثبات است، اما او بازیکنی برای موقعیت‌های بزرگ است. او در مرحله مقدماتی مقابل جمهوری چک یک گل دیدنی به ثمر رساند، از فاصله ۳۰ متری دروازه چرخید و توپ را به گوشه بالای دروازه فرستاد. آن گل، گل تساوی آلبانی در دیداری بود که ۱-۱ به پایان رسید و به آن‌ها کمک کرد تا صدرنشینی گروه خود را در مرحله مقدماتی تثبیت کنند.

او همچنین در سطح باشگاهی به خاطر گلزنی در بازی‌های مهم شهرت پیدا کرده است. بایرامی در سال ۲۰۱۹ به ایتالیا منتقل شد، ابتدا با امپولی قرارداد امضا کرد و سپس در سال ۲۰۲۳ به باشگاه فعلی‌اش، ساسولو پیوست.

او تنها ۱۰ گل در سری A به ثمر رسانده است، اما پنج گل از آن‌ها مقابل میلان، اینتر، لاتزیو و رم بوده است. او فصل گذشته به ساسولو کمک کرد تا دو پیروزی مقابل اینتر کسب کرده و همچنین یوونتوس را شکست دهد، اما این برای جلوگیری از سقوط‌شان به سری B کافی نبود.

با این حال، مهم نیست که او برای تیم‌های باشگاهی‌اش چند گل مهم بزند؛ در نهایت، تعداد کمی از آن‌ها می‌توانند ضربه‌ی ثانیه‌ ۲۳ او در دورتموند را شکست دهند و لحظات کمی وجود خواهد داشت که یک بازیکن برای رسیدن به آن، سخت‌تر از این مبارزه کرده باشد.