در ستایش تونی کروس: شکوهی فراتر از آمارها

هفت‌یک- تونی کروس یک بار گفت که بیش از حد به آمارهای مربوط به عملکرد بازیکنان پرداخته می‌شود. حق با او است.

حتی زمانی که او شب گذشته (توضیح مترجم: این مطلب یک روز بعد از پیروزی آلمان مقابل اسکاتلند نوشته شد) در حال بیرون رفتن از زمین در ورزشگاه آلیانز آرنا بود و جمعیت ایستادند تا بازیکنی را تشویق کنند که در حضور قبلی‌اش در مونیخ که شش هفته قبل بود بی‌رحمانه او را هو کرده بودند، تحسین‌ها فراتر از اعداد حیرت‎‌انگیزی بود که روی صفحه نمایش بزرگ نقش بسته بود.

ناگلزمان می‌دانست که برای موفقیت در یورو به حضور و درخشش کروس نیاز دارد.

این فقط بازیکنی نبود که در جریان پیروزی ۱-۵ تیم ملی آلمان در بازی افتتاحیه یورو ۲۰۲۴ توانست ۱۰۰ پاس از مجموع ۱۰۱ پاسش را به مقصد برساند. این بازیکنی ۳۴ ساله و یکی از بزرگترین بازیکنان فوتبال مدرن بود که شاهکاری را در آخرین هفته‌های عمر فوتبالی‌اش به نمایش می‌گذاشت و مصمم بود که از تک تک ثانیه‌های این تورنمنت پیش از بازنشستگی- همان طور که خودش امیدوار است- در اوج لذت ببرد.

با تماشای ارسال پاس‌های او به اطراف زمین با این خونسردی نایاب، هوش و دقت بالا نمی‌توان به این موضوع فکر نکرد که او خیلی زود در حال ترک این صحنه است. مطمئنا او می‌توانست سال‌ها به این کار ادامه دهد.

اما او تصمیمش را گرفته است. کروس پیش از این با پیروزی دو هفته پیش برابر دورتموند در فینال رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا در ومبلی به دوران حضورش در فوتبال باشگاهی در رئال مادرید پایان داد. تنها چالش باقی‌مانده کنار رفتن با قهرمانی در یورو ۲۰۲۴ با تیم ملی آلمان است.

او در زمان اعلام تصمیمش در ماه گذشته گفت:« مردم می‌گویند من می‌توانستم به آسانی تا چند سال دیگر بازی کنم- و شاید واقعیت همین باشد. اما من دوست ندارم به نقطه‌ای برسم که مردم بگویند اااه، چرا او هنوز بازی می‌کند؟ بنابراین بهترین لحظه را انتخاب کردم. و بهترین لحظه الان است.»

این ویژگی کروس است. او همیشه لحظه درست و پاس درست را انتخاب می‌کند و کاملا درست سبک و سنگین می‌کند.

او بازیکنی بازی‌ساز است. معروف است که خوان رومن ریکلمه، ملی‌پوش سابق آرژانتینی، او را به راجر فدرر تشبیه کرد و گفت او به حدی در زمین درخشان است که «عرق نمی‌کند، کثیف نمی‌شود، می‌تواند بیرون برود، بازی کند، و دوباره به خانه برگردد و حتی نیازی به دوش گرفتن ندارد.» سانتی کاسورلا، هافبک سابق تیم ملی اسپانیا، او را بازیکنی توصیف می‌کند که به حدی در بازی‌خوانی جلو است که «نیازی به دویدن ندارد».

پاس‌های مورب تونی کروس همیشه هم مورد توجه تماشاگران نبوده اما او با همین پاس‌های کمک‌های زیادی به تیم‌هایش کرده است.

در نشست خبری پنجشنبه شب پیش از بازی، از ایلکای گوندوگان به عنوان کاپیتان آلمان درباره تمایل بعضی از هواداران به بی‌اعتبار کردن هم تیمی‌اش با استفاده از لقب «Querpass Toni» که تقریبا معادل با «تونی یک‌وری» است، پرسیده شد.

گوندوگان خندید. او گفت:« از نظر من این حرف بدی نیست. هرچند البته که متوجه هستم مردم از گفتنش منظور خوبی ندارند. می‌دانم که این پاس‌های عرضی می‌تواند چقدر مهم باشد، در حالی که ساده به نظر می‌رسد. من شیفته چیزهایی هستم که ساده به نظر می‌رسند اما موثر هستند. صادقانه بازی منم همین است.»

پاس کروس که آب دهان مردم را در جریان دیدار برابر اسکاتلند راه انداخت در دقیقه دهم ارسال شد، توپی اریب از نزدیکی خط میانی زمین که به یوشوا کیمیش رسید و پس از آن در اختیار فلورین ویرتز قرار گرفت تا گل اول بازی را به ثمر برساند و فضا را برای شبی آماده کند که همه چیز برای تیم ملی آلمان در جای درستش قرار گرفت.

اما این شاید اغراق‌آمیز نباشد اگر بگوییم که در طول دوران فوتبالش ۱۰۰۰ پاس شبیه به این ارسال کرده است، شامل دو پاس دیگر در شب گذشته. کمال‌گرایی مانند کروس شاید به این نکته اشاره کند که در هنگام ارسال این پاس خاص سُر خورده و در نتیجه کسری از ثانیه بیشتر طول کشیده که توپ به کیمیش برسد. این پاس با توجه به استانداردهای او هیچ چیز نیست.

نکته خاص این بود که کروس تا چه حد این بازی را تا دقیقه ۸۰ و زمانی که فرصت استراحت که شایسته‌اش بود به او داده شد کنترل کرد. این آرامش، خونسردی، دید و سبکی است که او به وسیله آن همه چیز را در ریسمانی کنار هم قرار می‌دهد. شما می‌توانید به آسانی پاسی که در دقیقه ۱۹ برای گوندوگان ارسال کرد مشاهده کنید، او را در خط میانی شلوغ پیش از بازیسازی برای گل جمال موسیالا دنبال کنید یا هر تعداد پاس- بعضی بلند و بعضی کوتاه- را ببینید که باعث می‌شود این احساس را داشته باشید که او کنترل بازیکنان حریف را با نخی در دست گرفته بود.

اسکات مک‌تامینِی و جان مک‌گین در خط میانی اسکاتلند نمی‌توانستند به او نزدیک شوند و تیم استیو کلارک در واقع شب فاجعه‌باری را سپری کرد. اما این صرفا کاری است که کروس انجام می‌دهد. با بررسی دوباره آمارها می‌بینیم که او ۹۵ پاس درست برای رئال مادرید در دیدار فینال دو هفته قبل لیگ قهرمانان اروپا برابر دورتموند، ۹۵ پاس برابر بایرن مونیخ در دیدار برگشت مرحله نیمه نهایی (با وجود تعویض شدن در اواسط نیمه دوم) و ۹۸ پاس در آخرین دربی‌اش برابر اتلتیکو مادرید ارسال کرده است.

در دیدار رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان در تاریخ ۳۰ آوریل در این ورزشگاه شاهد شاهکاری متفاوت از کروس بودیم. او در آن بازی عضوی از تیم رئال بود که برای مقاومت برابر بایرن به مشکل خورده بودند اما باز هم مغرور و سربلند بود. پاس گل او برای گل اول وینیسیوس جونیور در آن بازی- با نشان دادن فضا به هم تیمی‌اش و سپس ایجاد شکاف در خط دفاعی بایرن با ارسال پاسی با دقت خط‌کش- حقیقتا صحنه‌ای است که باید آن را دید.

شماتیک پاس‌های کروس در دیدار مقابل اسکاتلند

اما بار دیگر باید اشاره کرد که مسئله این پاس یا در واقع تعداد پاس‌ها نیست. مسئله مربوط به ریتم بازی است. این شب سختی برای رئال بود و می‌توانست برای کروس برابر باشگاه سابقش در حالی که از سوی حریفان جوان تحت فشار بود و هواداران بایرن که جدایی ۱۰ سال قبلش را فراموش نکرده بودند و او را هو می‌کردند، خیلی سخت‌تر باشد اما او با آرامش و خونسردی همیشگی بر این مشکلات غلبه کرد.

جو شب گذشته بسیار متفاوت بود. حالا در هفته‌های پایانی دوران حرفه‌ای درخشان او، کروس پیراهن تیم ملی کشورش را در تورنمنتی در خاک این کشور به تن دارد و از همان شروع بازی مورد تشویق قرار گرفت. هر بار که ضربه آزادی در اختیار آلمان قرار گرفت، فریاد «تونی، تونی، تونی،» به گوش می‌رسید. مردم آلمان- و مطمئنا افراد حاضر در مونیخ- در حال استفاده از تور وداع کروس هستند.

کروس پس از آخرین جام ملت‌های اروپا از فوتبال ملی خداحافظی کرد چون به خاطر انتقادها از عملکردش در جریان شکست مرحله یک هشتم برابر انگلیس ناراحت بود اما گفت که تصمیمش به خاطر تمایل به سپری کردن وقت بیشتر با خانواده‌اش و اختصاص دادن باقی عمر فوتبالی‌اش به رئال مادرید است.

بازگشت او در ماه فوریه با اعلام این که یولیان ناگلزمان توانسته است برای بازگشت به این تیم متقاعدش کند غیرمنتظره بود. ناگلزمان روز پنجشنبه گفت که متقاعد کردن کروس سه ماه طول کشیده تا بالاخره این بازیکن به او بگوید:« بله، من عضوی از این تیم خواهم بود. بیا بترکونیم.»

بیا بترکونیم؟ به جای توصیف معروف یورگن کلوپ از «فوتبال هوی متال»، کروس شاید به موسیقدان یا در واقع رهبر ارکستری کلاسیک شبیه باشد. او آماده است تا بهترین نمایش را در این تور وداع ارائه کند و این صحنه را در بالاترین نقطه و بار دیگر به عنوان یک قهرمان با جمعیتی که اشتیاق بسیاری برای تماشای بیشتر فوتبال او دارند ترک کند. این آخرین قسمت است. تا جایی که می‌توانید از آن لذت ببرید.