آنالیز: چرا استفاده مارسکا از “تله آفساید پلگرینی” به چلسی ضربه زده است
هفت‌یک- انزو مارسکا که پیش از این به عنوان دستیار پپ گواردیولا در منچسترسیتی کار کرده است اغلب به عنوان پیرو سبک این مربی اسپانیایی شناخته می‌شود-مانند میکل آرتتا، رقیب او در جریان تساوی ۱-۱ چلسی برابر آرسنال در بازی روز یکشنبه در ورزشگاه استمفوردبریج که او هم پیش از این عضوی از کادر فنی گواردیولا در سیتی بوده است.
اما مارسکا اغلب به سرمربی‌ای به عنوان الگوی حقیقی مربیگری‌اش اشاره می‌کند که پیش از گواردیولا روی نیمکت سیتی می‌نشست.
سرمربی ایتالیایی چلسی در اواخر دوران فوتبالش در باشگاه لالیگایی مالاگا برای مانوئل پیگیرینی بازی می‌کرد و پس از آن دستیار او در وستهام شد.
مارسکا در سال ۲۰۲۰ به سایت رسمی سیتی گفت:«مانوئل برای من مثل یک پدر است. او هم مربی و هم شخصی بود که من را متقاعد کرد که وقتی فوتبالم تمام شد، برای تبدیل شدن به یک مربی تلاش کنم. او به من گفت: تو باید تلاش کنی تا مربی شوی چون فکر می‌کنم خودن هم فکر می‌کنی که می‌تونی مربی خوبی باشی.
اگر من تردیدی داشتم، او همیشه کمکم می‌کرد- به عنوان بازیکن و در دو سالی که به عنوان مربی در وستهم بودم. رابطه بسیار خوبی با او دارم… به عنوان مربی و به خاطر سبک کارش با بازیکنان و مدیریت شرایط، از نظر من یکی از بهترین تجربه‌ها است.»
از نظر تاکتیکی، یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های سبک بازی پیگرینی-خصوصاً در دوران حضورش در ویارئال، سیتی و وستهام- تاکیدش روی حفظ خط آفساید در آستانه محوطه جریمه توسط خط دفاعی چهار نفره تیمش بود، به جای این که به سمت داخل محوطه عقب بکشند.
این اتفاق بارها باعث قرار گرفتن حریف در آفساید می‌شود. اما در سایر موارد به این معناست که خط دفاعی شما در موقعیتی اشتباه قرار دارد- خیلی جلو است و شکست دادنش آسان است. این دلیل گل خوردن چلسی برابر آرسنال در بازی روز گذشته بود و در سه ماه اول حضور مارسکا روی نیمکت هم دردسرساز شد.
اینجا گلی است که توسط گابریل مارتینلی به ثمر رسید.
مارتین اودگارد، بازیساز اصلی آرسنال، شاید بهترین بازیکن پا به توپ در لیگ برتر است و در این صحنه در فاصله ۲۰ متری در پست محبوبش در سمت راست زمین صاحب توپ است. خط دفاعی چلسی مثل همیشه خطی را در آستانه محوطه جریمه حفظ کرده‌اند.
به عبارت ساده، شما نمی‌توانید ایرادی به سازماندهی آنها بگیرید- پنج بازیکنی تقریبا روی یک خط. اما آنها مشخصا در این موقعیت خیلی جلو هستند. فضای پشت سر آنها وقتی که بازیکن صاحب توپ در آن پست باشد، خیلی زیاد است.
اودگارد کار آسانی برای انداختن توپ به پشت خط دفاعی برای مارتینلی داشت که کسی با او یارگیری نکرده بود و دریایی از فضا را برای دریافت توپ و گلزنی داشت. آفساید او توسط لِوی کولویل پر شده بود. بله، کولویل در عکس بعدی عقب‌تر از سایر هم تیمی‌هایش است و اشتباهش قرار نگرفتن روی خط محوطه جریمه بنا به خواسته مارسکا بود. اما او مطمئناً در این موقعیت از هر بازیکن دیگری که پیراهن آبی به تن داشت در موقعیت درست‌تری بود. اگر همه این بازیکنان چلسی سه متر عقب‌تر بودند، ارسال این پاس برای اودگارد سخت‌تر بود.
اتفاقی مشابه روی گل پیروزی‌بخش کورتیس جونز در دیدار چلسی برابر لیورپول در ماه گذشته رخ داد.
اینجا، محمد صلاح تقریباً در همان پستی است که اودگارد روی گل بالا قرار داشت، هرچند به خط کنار زمین نزدیک‌تر است. لیورپول سه بازیکن دارد که در حال نفوذ و آماده برای رفتن به پشت دفاع هستند: دومینیک سوبوسلای نزدیک به توپ، کودی خاکپو در سمت دورتر و داروین نونیز در وسط.
به محض این که صلاح به سمت میانه زمین حرکت می‌کند، رومئو لاویا- که نفوذ سوبوسلای به سمت کانال سمت راست را زیر نظر دارد- با رسیدن به آستانه محوطه جریمه متوقف می‌شود. کولویل، نزدیک‌ترین مدافع میانی، هم همینطور. سوبوسلای و نونیز هر دو در موقعیت آفساید پیش می‌روند.
مشکل روی تیر دورتر است، جایی که ریس جیمز- در حال انجام اولین بازی رسمی تحت هدایت مارسکا پس از مصدومیت در پیش فصل و ناآشنایی با تاکتیک آفساید- دو متر عقب‌تر از هم تیمی‌هایش قرار گرفته است.
بار دیگر، در حالی که جیمز روی دنبال کردن نقشه اشتباه می‌کند، جایگیری او درست‌تر از سایر هم تیمی‌هایش است و وقتی توپ در فاصله 20 متری از دروازه است، او در فاصله 5/16 متری قرار دارد. ریس جیمز (نقطه زرد در عکس) دستش را به نشانه آفساید بالا می‌برد و احتمالا نگاهش به نونیز و سوبوسلای است. خاکپو که با رنگ قرمز مستقیما پشت سرش نشان داده شده هم در آفساید است.
اما چلسی متوجه نفوذ کورتیس جونز نبود که دقیقا می‌دانست خط دفاعی حریف کجا جایگیری کرده است و زمان‌بندی پیشروی‌اش برای رسیدن به پشت آنها و زدن ضربه پایانی بی‌نقص بود.
این معضل به صورت مداوم برای آنها دردسرساز بوده است.
اینجا گلی است که برابر نیوکاسل یک هفته پس از بازی با لیورپول دریافت کردند. آنتونی گوردون توپ را در اختیار دارد، لوئیس هال در حال اورلپ است و الکساندر ایساک تهدید اصلی گلزنی در نوک است.
مدافعان چلسی با ایساک رو به عقب می‌روند و به محض این که به آستانۀ محوطه جریمه می‌رسند، کولویل سر جایش می‌ایستد- در زیر به او نگاه کنید که پاهایش را تقریبا روی پاهایش انداخته است تا حرکتش را متوقف کند. او با موفقیت ایساک را در موقعیت آفساید قرار می‌دهد اما توپ به سمت این بازیکن سوئدی نمی‌رود- توپ به هال می‌رسد که بیرون از آفساید است.
و وقتی هال توپ را سانتر می‌کند، توقف صدم ثانیه‌ای کولویل در آستانۀ ورود به محوطه جریمه به این معناست که نمی‌تواند با ایساک پیش برود که حالا پشت توپ است و کار را تمام می‌کند.
اینجا هم گل بسیار مشابهی در جریان پیروزی چلسی برابر پاناتینایکوس در لیگ کنفرانس اروپا و در دیداری که بین دو بازی لیورپول و نیوکاسل برگزار شد، به ثمر رسیده است. توپ در اختیار وینگر است، یک مدافع کناری از روی دستش فرار می‌کند و مدافعان میانی چلسی به محض رسیدن به آستانۀ محوطه جریمه متوقف می‌شوند.
مارک کوکوریا، مدافع کناری، به سمت محوطه جریمه عقب می‌کشد چون مستقیماً با بازیکنی دریبل‌زن روبرو شده است اما مدافعان میانی برای لحظه‌ای از حرکت می‌ایستند…
… و این یعنی آنها نمیتوانند فضای به وجود آمده برای بازگشت را پوشش دهند و سانتری که برای مهاجم ارسال شده را قطع کنند. در نهایت، این پاس توسط وینگر در سمت دورتر به گل تبدیل شد.
اینجا گلی است که در جریان شکست ۰-۲ خانگی برابر منچسترسیتی در هفته اول این فصل به ثمر رسید. جرمی دوکو در کانال داخلی سمت چپ صاحب توپ است و برناردو سیلوا و ارلینگ هالند هر دو در آستانه محوطه جریمه قرار دارند. چلسی تا جای ممکن خط همیشگی را حفظ می‌کند.
سپس دوکو پاسی را برای برناردو ارسال می‌کند.
کولویل تا لحظه آخر صبر می‌کند، سپس به محض ارسال پاس توسط دوکو دو متر عقب می‌کشد. این یعنی وقتی برناردو توپ را به هالند می‌رساند، او در حال حرکت در مسیری اشتباه است و نمی‌تواند آن را قطع کند.
هالند به پشت نفوذ می‌کند و توپ را وارد دروازه می‌کند تا بازی ۰-۱ به سود سیتی شود.
این موقعیت متفاوتی است- فاز دوم ضربه شروع مجدد در جریان پیروزی برابر خنت در اوایل اکتبر در لیگ کنفرانس اروپا. اما دوباره به بازیکنان چلسی نگاه کنید که برای ماندن روی خط محوطه جریمه تلاش می‌کنند-طوری که انگار مواد مذاب روی کف محوطه جریمه است- در حالی که بازیکنان حریف برای حرکت به سمت تیر دورتر صف کشیده‌اند.
بخشی از مشکل استفاده از این سبک بازی این است که چنین سبکی به این معناست که مدافعان ساکن می‌مانند چون تمرکز زیادی روی ایستادن سر جایشان دارند. توسین آدارابیویو، تنها بازیکنی که در حال دفاع روی پست دور برابر پنج بازیکن است، بی‌حرکت ایستاده است و نمی‌تواند به اندازه کافی سریع حرکت کند تا بتواند دردسری برای آنها ایجاد کند…
و چلسی گل می‌خورد.
غیرمنصفانه است اگر به این موضوع اشاره نکنیم که تله آفساید پیگرینی محاسن خاص خودش را دارد. اول از همه، ماندن روی خط صاف در زمان تلاش برای آفسایدگیری برای خط دفاعی آسان است.
گل مردود شده محمد کودوس در جریان پیروزی برابر وستهام در ماه سپتامبر مثال خوبی بود، حتی با این که انزو فرناندز خیلی عقب کشیده بود. پنج بازیکن دیگر چلسی روی خط مناسبی سازماندهی شده بودند.
اما مدافعان چلسی مطمئنا توانایی آفسایدگیری عامدانه بیشتری دارند: آنها در روز بازی برابر لیورپول این کار را انجام دادند و خط را خیلی خوب حفظ کردند تا صلاح روی گل مردود شده خاکپو در موقعیت آفساید قرار داشته باشد.
و بخش طعنه‌برانگیز گل مردود شده کای هاورتز در آخر هفته این بود که با وجود این که بازیکنان چلسی سازماندهی نداشتند و روی یک ضربه آزاد سریع غافلگیر شدند اما کار خوب این بود که مدافع آخر روی خط محوطه جریمه حضور نداشت- او یک متر جلوتر بود و این یعنی هاورتز در شرایط آفساید قرار داشت.
در واقع این شانس وجود داشت که هاورتز بتواند خودش را در شرایط بسیار خوبی قرار دهد چون انتظار داشت که بازیکنان چلسی در جای خودشان باشند، همانطور که همیشه هستند و در آستانه محوطه جریمه صف بکشند.
بار دیگر، سبک بازی پیگرینی محاسنی هم دارد- و این باعث شد که تیم سیتی تحت هدایت او به قهرمانی لیگ برتر در فصل ۱۴-۲۰۱۳ برسد- اما حریفان درجه یک اغلب می‌توانند از قابل پیش‌بینی بودن خط دفاعی او با ارسال توپ ساده و نفوذهای به موقع از پشت استفاده کنند و به نظر می‌رسد که این اتفاقی است که در این فصل برای چلسی تحت هدایت مارسکا در حال رخ دادن است.
مدافعان در بهترین سطح باید بتوانند خط آفساید خودشان را شکل دهند، به جای این‌که بر اساس شکل هندسی و خطوط محوطه جریمه این کار را انجام دهند.
اگر مارسکا به استفاده کردن از این سبک ادامه دهد، چلسی هم همچنان گل‌های ساده‌ای دریافت خواهد کرد.