بحران در فوتبال فرانسه؛ خشونت هواداران چه زمانی به پایان می‌رسد؟
هفت‌یک- شبی سرد و تاریک از ماه دسامبر در جنوب غربی پاریس است و کمتر از دو ساعت دیگر دیدار خانگی پاری‌سن‌ژرمن برابر نیس آغاز می‌شود.
زیر سایه‌بان سفیدی که در تراس پرهیاهوی بیرونی در کافه Aux Trois Obus در نزدیکی پارک دو پرنس قرار دارد، هواداران پی‌اس‌جی با پافرها و کاپشن‌های خزدار و گرم در انتظار گذشتن زمان هستند و ماسک‌های‌شان را به زیر چانه زده‌اند تا جرعه‌ای نوشیدنی بنوشند و سیگار بکشند.
در ورودی ایستگاه مترو پورته دو سن کلو، فروشنده بلیت راهش را به سمت جمعیت بازی می‌کند:” فروش بلیت، چه کسی دنبال بلیت می‌گردد؟” کمی بعد، نگهبان زنی با ژاکت نارنجی با استفاده از بلندگو هواداران را به سمت ورزشگاه هدایت می‌کند. در برابر ون پلیسی که جلوی میدان دکتر پل میشو پارک شده، سه پلیس مرد ایستاده و به عبور موج جمعیت چشم دوخته‌اند.
خیابان منتهی به گوشه جنوب غربی ورزشگاه با ترافیک بسته شده است. از این راه است که 700 هوادار نیس که قرار است در بازی امشب حاضر باشند، به ورزشگاه می‌رسند. دو نگهبان با جلیقه زرد در گوشه این خیابان ایستاده و هر هوادار پی‌اس‌جی که بخواهد از این خیابان برای میان‌بر زدن استفاده کند را دور می‌کنند. هواداران نیس در گروه‌های دو و سه نفره عبور می‌کنند. نیروهای پلیس در نزدیکی هستند اما جو آرام است.
یکی از نگهبانان زن با لبخند می‌گوید:” بازی با نیس است، پس مشکلی نیست.” اگر این دیدار بین پی‌اس‌جی و مارسی، رقیب قدیمی، یا دیدار بزرگی در لیگ قهرمانان بود، می‌شد تنش را به خوبی احساس کرد.
با این که جو بیرونِ ورزشگاه آرام است اما پلیس ریسک نمی‌کند. حدود 350 نیروی پلیس مامور حفظ آرامش این بازی هستند که 240 مامور از نیروهای امنیت جمهوری که پلیس ضد شورش فرانسه هستند در این بین دیده می‌شوند. حدود 1300 نگهبان به حفظ امنیت کمک می‌کنند. هواداران تیم مهمان در طبقه زیرین گوشه ورزشگاه قرار دارند و توسط 81 نگهبان زیر نظر هستند که 11 نفر از آنها از نیس آمده‌اند.
توری بزرگ از سطح زمین تا سقف سیمانی ورزشگاه کشیده شده که زیر نور نورافکن‌ها می‌درخشد و برای حفاظت از هواداران تیم مهمانی از پرتاب هرگونه شیء به سمت آنها از سوی هواداران متعصب در جایگاه ویراژ بولونیه است. ورزشگاه پارک دو پرنس به 300 دوربین امنیتی فوق حساس مجهز است که تصاویر را به تلویزیون دیواری بزرگ 32 نمایشگری در اتاق کنترل امنیت ورزشگاه می‌رساند.
در حال حاضر وقتی بحث امنیت هواداری مطرح می‌شود، همه در فوتبال فرانسه در بالاترین حد هشدار قرار می‌گیرند چرا که چندین اتفاق متوالی باعث شده که فوتبال در این کشور به آشوب و بی‌نظمی کشیده شود. حملاتی به بازیکنان، ورود وحشیانه به زمین، نبردهای خونین بین هواداران و دو مورد نیمه‌کاره رها شدن دیدارهای حساس حاصل این اتفاقات بوده است.
در میان هشدارها از بالاترین سطوح حکومتی مبنی بر این که فوتبال فرانسه با بحران هویتی روبرو است، کارگروهی خاص متشکل از وزیران و مقامات ارشد ورزشی وظیفه پیدا کردن راهی برای عبور از این باتلاق را برعهده گرفتند.
آتش‌بازی هواداران مارسی پیش از دیدار حساس مقابل پاری‌سن‌ژرمن
جشن دیگری در پارک دو پرنس به راه است. لیونل مسی و جانلوییجی دوناروما پیش از آغاز بازی جایزه توپ طلا و یاشین را که در مراسم شب قبل در مرکز پاریس دریافت کرده‌اند به نمایش می‌گذارند. صدای آتش بازی و موسیقی همه جا را فرا گرفته است. با اضافه شدن مسی به جمع نیمار و کیلیان امباپه در این فصل، نگاه‌ها به ورزشگاه‌های لیگ دسته اول فرانسه بیش از پیش افزایش یافته است. در عوض، هواداران یاغی این کشور توجه‌شان را به سکوها معطوف کرده‌اند.
***
لیستی از شدیدترین حوادث خشونت‌بار تا به امروز نشان‌دهنده میزان جدی بودن مشکلی است که فوتبال فرانسه با آن روبرو است:
8 آگوست: هواداران مون‌پولیه اشیایی به سمت بازیکنان مارسی که در حالی خوشحالی پس از گل پیروزی‌بخش دیرهنگام‌شان بودند، پرتاب کردند و بطری پلاستیک به صورت والنتین رونژیه برخورد کرد. مون‌پولیه موظف شد برای سه ماه دو جایگاه در استادو دو لا موسون را تعطیل کند.
22 آگوست: پس از این که دیمیتری پایه، هافبک مارسی، در واکنش به بطری که به پشتش برخورد کرده بود آن را به سمت جمعیت پرتاب کرد، هواداران نیس به سمت زمین ورزشگاه آلیانز ریویرا هجوم بردند. بازیکنان مارسی حاضر به ادامه بازی که از سوی داور متوقف شده بود، نشدند و خطر بازنده اعلام شدن را پذیرفتند اما کمیته انضباطی لیگ فوتبال حرفه‌ای دستور به برگزاری مجدد این بازی پشت درهای بسته در اواخر اکتبر در تروا داد. دو امتیاز از نیس کم شد که یکی از آنها تعلیقی است و آنها موظف به برگزاری سه بازی پشت درهای بسته شدند. پایه یک بازی و آلوارو گونزالس، دیگر بازیکن مارسی، به دلیل درگیری با هواداران نیس دو بازی از همراهی تیم‌شان محروم شدند. پابلو فرناندز، مربی بدنساز مارسی، به دلیل مشت زدن به یکی از هواداران نیس تا ژوئن 2022 محروم شد. هواداری که به پایه ضربه زده بود نیز به 12 ماه حبس تعلیقی و پنج سال ممنوعیت از ورود به ورزشگاه محکوم شد.
18 سپتامبر: حدود 100 هوادار لانس برای مقابله با هواداران لیل، تیم مهمان، که سعی در ایجاد دسترسی به جایگاه آنها داشتند، وارد زمین شدند. لانس به برگزاری دو بازی پشت درهای بسته محکوم شد و هواداران لیل اجازه حضور در دیدارهای خارج از خانه تا پایان سال جاری میلادی را ندارند. باشگاه لانس نیز ممنوعیت حضور در ورزشگاه را درباره 40 هوادار اعمال کرد.
19 سپتامبر: گوشه‌ای از صندلی پلاستیکی که از سوی هواداران لیون در پارک دو پرنس پرتاب شده بود، به سر هوادار 11 ساله پی‌اس‌جی برخورد کرد.
22 سپتامبر: سه بازی لیگ فرانسه در یک شب به آشوب کشیده شدند. هواداران در جریان پیروزی 1-2 پی‌اس‌جی در متس به سوی یکدیگر اشیایی پرت کردند. شانزده نفر در درگیری بین هواداران در جریان تساوی 3-3 مون‌پولیه و بوردو آسیب دیدند و اتوبوس تیم بوردو با سنگ هدف حمله قرار گرفت. پس از تساوی 0-0 بین آنژه و مارسی، هواداران اشیایی به سوی هم پرتاب کردند و سپس در زمین با هم درگیر شدند. آنژه موظف شد بخشی از ورزشگاهش را ببندد. یک امتیاز از مارسی کم شد و هواداران آنها اجازه حضور در دیدارهای خارج از خانه تا پایان سال جاری میلادی را ندارند.
هواداران نیس با پرتاب بطری به زمین بازی، باعث مصدومیت دیمیتری پایه، ستاره المپیک مارسی، شدند.
22 اکتبر: دیدار خانگی سنت‌اتین و آنژه به دلیل تظاهرات هواداران علیه مالکان باشگاه و پرتاب مواد آتش‌زا به داخل زمین به تاخیر افتاد.
وقتی دیدار اخیر بین لیون و مارسی نیمه کاره رها شد، ژان میشل اولا، رییس باشگاه لیون، در پخش زنده آمازون پرایم با عصبانیت از این تصمیم انتقاد کرد و مدعی شد که شرایط برای ادامه بازی امن بود. تصویری از تیری آنری، مفسر آمازون، که به نقطه دیگری خیره شده بود و در همین حال اولا در کنار او سعی می‌کرد ثابت کند حق با او است، در شبکه‌های اجتماعی فرانسه دست به دست می‌شد.
در حال حاضر درگیری و آشوب در تمامی ورزشگاه‌های سراسر فرانسه به چشم می‌خورد. چه زمانی بطری آب بعدی پرتاب می‌شود؟ بازی بعدی که به آشوب کشیده خواهد شد، کدام دیدار است؟ پایه اعتراف کرده که دیگر در هنگام ارسال کرنر در دیدارهای خارج از خانه احساس امنیت ندارد. اتحادیه ملی فوتبالیست‌های حرفه‌ای فرانسه افزایش تماس‌های تلفنی از بازیکنان نگران و عصبی را گزارش کرده است.
دو روز پس از نیمه کاره ماندن بازی لیون و مارسی، جلسه‌ای در پاریس برگزار شد که مقامات دولتی شامل ژرالد دارمانی، وزیر کشور، به همراه روکسانا ماراسینه‌آنو، وزیر ورزش، و مقامات ارشد در آن حضور داشته و سعی کردند برنامه عملی برای خشکاندن ریشه خشونت در ورزشگاه‌های لیگ فرانسه پیدا کنند. این کارگروهِ ویژه روی چهار محدوده اصلی تمرکز خواهند داشت: دستورات محرومیت از حضور در ورزشگاه، امنیت داخل ورزشگاه (با استفاده از دوربین‌های مداربسته)، استفاده از نیروهای امنیتی خصوصی در نقاط ورودی ورزشگاه و به طور خاص، نیاز به تسریع تصمیم‌گیری با توجه به نیمه کاره رها شدن دیدارها. قرار است پیشنهادات این کارگروه در اواسط ماه دسامبر اعلام شود.
در همین حال، فوتبال در انتظار است. ونسان لبرون، رییس لیگ فوتبال حرفه‌ای، در مصاحبه اخیرش به اکیپ گفت:” ما باید به هر قیمتی موفق شویم. مسئله بقای ورزش ما مطرح است.”
***
پس چه اتفاقی در جریان است؟ آیا هواداران فرانسوی که برای تماشای بازی‌ها به ورزشگاه می‌روند به صورت دسته‌جمعی عقل‌شان را از دست داده‌اند؟ و آیا هیچ پایانی بر این شرایط وجود دارد؟
شیوع جهانی ویروس کرونا حد زیادی به عنوان یکی از علل تاثیرگذار شناخته می‌شود. هوادارانی که بیشترین زمان 18 ماه گذشته را دور از اجتماع در خانه سپری کردند، نتوانستند قدم در ورزشگاه بگذارند، از این که بازگشته‌اند خوشحال هستند و این خوشحالی و آسوگی خاطر را ابراز می‌کنند؛ شاید بعضی از آنها بیش از حد احساساتی شده‌اند. برای هواداران سرسخت و لجوج- هواداران متعصب که می‌توانند در هر ورزشگاهی از لیگ فرانسه پیدا شوند- انگیزه‌های خبیثانه‌تری وجود دارد.
این حرکات برای آنها نوعی قدرت‌نمایی، مشخص کردن قلمرو و نشان دادن برتری است.
پاتریک مینیون، جامعه‌شناس و نویسنده‌ای که رییس سابق آزمایشگاه روانشناسی در سازمان ملی ورزش، مهارت و عملکرد فرانسه بود، می‌گوید:” برای افرادی که کمی تنها و از اجتماع دور مانده هستند، ورزشگاه مکانی است که هر شنبه یا یکشنبه همه با هم دیدار می‌کنند. چنین اتفاقی برای بیشتر از یک سال ممکن نبود. ما هم می‌دانیم که قرنطینه تاثیرات بسیار منفی از نظر جدا کردن افراد از اجتماع داشت. مردم ماه‌ها دور از همه باید با ناراحتی در انتظار پایان این شرایط می‌ماندند، بنابراین حالا از کنترل خارج شده‌اند.”
در همین حال به نظر می‌رسد که باشگاه‌ها خارج از گود هستند. فصل 20-2019 در مارس 2020 متوقف شد و اکثر دیدارهای فصل گذشته پشت درهای بسته برگزار شد تا باشگاه‌های لیگ فرانسه حدود یک سال و نیم بدون حضور بیشتر هواداران به میدان بروند و از هفته اول این فصل بار دیگر دیدارهای‌شان را با ظرفیت صددرصدی برگزار کنند. پس از مدت طولانی عدم فعالیت در زمینه مدیریت جمعیت، نشانه‌هایی که معمولا زنگ خطر را به صدا در می‌آورد- مانند عدم موفقیت در نصب تورهای محافظتی پشت دروازه‌ها برای دیدارهای با ریسک بالا یا نشاندن هوادران رقیب در فاصله نزدیک- نادیده گرفته شد.
رونان اوان، مدیر اجرایی هواداران فوتبال اروپا، به اتلتیک می‌گوید:” مشکلات سازماندهی قابل توجهی خصوصا در دو دیدار نیس مقابل مارسی و لانس مقابل لیل وجود داشته که به این دلیل رخ داده که مقامات عمومی و باشگاه‌ها 18 ماه را بدون سازماندهی بازی‌ها (با تمام ظرفیت) سپری کرده و کار از دست‌شان در رفته است. من فکر می‌کنم برنامه‌ریزها، لیگ‌ها و مقامات عمومی پس از بازگشت هواداران بیش از حد روی پروتکل‌های کرونا تمرکز کردند و تمرکز آنها روی بعد امنیتی/ سازماندهی قضیه کافی نبود.”
کمبود محافظان در سراسر کشور مسائل را پیچیده‌تر کرد. اکثر محافظان در فرانسه نیمه‌وقت هستند و وقتی شیوع جهانی ویروس کرونا باعث تعطیل شدن مسابقات فوتبال، کنسرت‌های موسیقی و نمایشگاه‌ها شد که باعث می‌شد آنها نیاز به پول بیشتری داشته باشند، این افراد مجبور شدند به دنبال منبع کسب درآمد دیگری بگردند.
استفان بودون، رییس اتحادیه Securite-CTFE، می‌گوید:” وقتی کرونا از راه رسید، تمامی افرادی که نیاز به افزایش درآمدشان داشتند، دیگر کاری نداشتند چون هیچ هوادارای در ورزشگاه نبود. بنابراین آنها مجبور شدند فعالیت‌های حرفه‌ای دیگری پیدا کنند شاید کاری جذاب‌تر از کار به عنوان نگهبان و محافظ پیدا کرده باشند، بنابراین به این حرفه برنگشتند.”
با جدایی نگهبانان بسیار از این حرفه، شرکت‌هایی که آنها را استخدام می‌کنند مجبور شده‌اند از جانشین‌هایی با تجربه کمتر بهره ببرند. نیاز به حضور تمامی اعضا در ورزشگاه‌ها برای کنترل گواهی ویروس کرونا (شرط ورود به بسیاری از اماکن عمومی در فرانسه) باعث ایجاد موانع اجرایی بیشتری شده است. کار نگهبانی زمان‌بندی نامشخص و دستمزد کمی دارد (نگهبانان معمولا کمترین میزان دستمزد فرانسه را دریافت می‌کنند که 10.48 یورو در ساعت پیش از کسر مالیات است و گاهی پاداش‌هایی نیز می‌گیرند) و از نظر فیزیکی بسیار دشوار است.
بودون می‌گوید:” هوا چه بارانی باشد و چه طوفانی و گرم و سرد، شما باید همان بیرون کار کنید. این موقعیت کاری ایده‌آلی نیست.” علاوه بر این، هیچ برنامه تمرینی رسمی برای نگهبانانی که در فوتبال کار می‌کنند، وجود ندارد.
بنابراین وقتی مشکل ایجاد می‌شود، کسانی که در خط مقدم هستند همیشه اطلاعات لازم- یا انگیزه- برای دخالت را ندارند.
اوان می‌گوید:” وقتی حوادث رخ می‌دهد، شما نمی‌توانید از کسانی که چنین دستمزد کمی می‌گیرند و شرایط اقتصادی بدی دارند بخواهید که برای حفظ امنیت زمین خودشان را به خطر بیاندازند. این همان مشکلی است که ما در فینال جام ملت‌های اروپا در ومبلی شاهد آن بودیم (زمانی که هزاران هوادار بدون بلیت به سمت درهای ورودی هجوم بردند) و دقیقا همین عواقب را رقم زدند.”
***
ساشا اولی که با دوستانش در باری در پویتیه در غرب فرانسه بازی را تماشا می‌کند، دلایلی بیشتر از اکثریت افراد برای عصبانی شدن از ناتمام ماندن بازی لیون مقابل مارسی در 21 نووامبر دارد.
اولی، هوادار مارسی و وکیل، در عین حال ستاره در حال ظهور پارلمان فرانسه و یکی از نویسندگان مقاله‌ای تحسین شده در سال 2020 درباره چگونگی بهبود تجربه هواداران فوتبال در فرانسه است.
هواداران لانس بعد از درگیری زا طرفداران لیل وارد زمین بازی شدند تا این دیدار نیمه کاره بماند.
این سیاستمدار 33 ساله درباره واکنشش به اتفاقی که در ورزشگاه گوپاما رخ داد، به اتلتیک می‌گوید:” ناراحت و عصبانی شدم. ناراحتی هواداری که آمده تا بازی تیمش را ببیند و فورا می‌فهمد که این اتفاق رخ نخواهد داد. و عصبانیت به دلیل این حوادث که مدام در ورزشگاه‌های فرانسه رخ می‌دهند و فقط باعث بد جلوه داده شدن هواداران است.”
بخش کنایه‌آمیز و ناخوشایند شرایط فعلی این است که پیش از حوادث ماه‌های اخیر، فرانسه از شرایط مدیریت هوادار سنتی و سرکوبگرانه‌اش عبور کرده و مدل تعاملی‌تری که ریشه در صحبت کردن و برنامه‌ریزی کنشگرایانه دارد و از سبک فوتبال انگلیس و آلمان الهام گرفته را انتخاب کرد.
در سال 2016، قانون ارائه شده برای سرکوب هولیگان‌ها که توسط گیلوم لاویه، نماینده پارلمان از حزب میانه‌روی متمایل به راست جمهوری‌خواه، مطرح شده بود از سوی تیری برایلار، دبیر وقت وزارت ورزش در دولت سوسیالیست فرانسوا اولاند، رد شده و طرح جدید و پیشرفتهای ارائه شد که به دنبال قرار دادن هواداران فوتبال در مرکز تمامی مذاکرات آینده درباره سازماندهی بازی‌ها بود.
لوا لاریو که نامش در می 2016 انتخاب شد، اقدام به ساخت مرجع ملی هواداران کرد که به عنوان انجمنی برای گفتگو بین نمایندگان هواداران تیم‌های ورزشی و مقامات نیروهای پلیس، وزارت کشور، وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال فرانسه و لیگ فوتبال حرفه‌ای عمل می‌کرد. این باعث شد که باشگاه‌های حرفه‌ای موظف باشند “هواداری مشخص” (مامور ارتباط هواداری) را به عنوان نقطه ارتباطی برای هواداران مشخص کنند.
اولیه که متحد امانوئل ماکرون، رییس جمهور فرانسه، است، می‌گوید:” این اقدامات آغازگر مکالمه بود و این امکان را به ما داد که افرادی که دیگر هیچ صحبتی با هم نداشتند را در کنار هم قرار دهیم.”
دیگر قدم‌های نوآورانه‌ای که برای دوستی با هواداران در سال‌های اخیر برداشته شد، شامل نرخ ثابت بلیت برای هواداران تیم مهمان (10 یورو در لیگ دسته اول و پنج یورو در لیگ دسته دو)، آزمایش سکوهای امن و تعداد محدودی از رویدادهای آزمایشی که هواداران در آن اجازه روشن کردن مواد آتش‌زا در جریان بازی‌ها را داشتند.
مقاله اولیه که با ماری ژرژ بوفی، وزیر سابق ورزش، نوشته شده اقدامات دیگری شامل آزمایش‌های بیشتر از سکوهای امن و نمایش آتش‌بازی‌های قانونی است تا پایانی بر الگوی رایج محرومیت هواداران تیم مهمان از حضور در دیدارهای با ریسک بالا و محدودیت استفاده از حکم محرومیت از حضور در ورزشگاه باشد.
پیش از این وقتی مقامات فرانسوی به دنبال حل کردن مشکل هولیگان‌ها بودند، واکنش اولیه درآوردن باتوم‌ها و سپس مطرح کردن سوالات بود.
مینیون، جامعه‌شناس، به “بحران اخلاقی” در اوایل دهه 1990 میلادی اشاره می‌کند که منجر به تصویب چندین قانون سرکوبگرانه شد. او می‌گوید:” مقامات رده‌بالای سیاسی و اجتماعی فرانسه واقعا علاقه‌ای به فوتبال ندارند. آنها فوتبال را افیون توده‌ها می‌دانند. واکنش مقامات فوتبالی و دولتی این بود که تنها دلیل چنین آشوب‌هایی شرارت و تمایل به بی‌قانونی است. بنابراین ما در این موارد چه کاری انجام می‌دهیم؟ تنبیه می‌کنیم، پلیس ضد شورش را برای مهار خشونت می‌فرستیم و قوانین تنبیهی تصویب می‌کنیم.”
کسانی که در سال‌های اخیر به دنبال روشی به روز برای مدیریت هواداران بوده‌اند، به این خوش‌بین هستند که وقتی کارگروه ویژه هولیگانسیم طرح‌هایش را در اواخر این ماه اعلام کند، پیشرفتهای آنها از بین نخواهد رفت. اوان به این موضوع اشاره می‌کند که فرانسه در هر حال بیشترین میزان اقدامات تنبیهی و امنیتی در اروپا را در زمینه تنبیه هواداران یاغی به کار گرفته است.
اولیه می‌گوید:” کار امروز ما این است که بگوییم که مطمئنا مشکلاتی وجود دارد اما ما نمی‌توانیم پیشرفت قابل توجهی که داشته‌ایم را کنار بگذاریم. هدف ما محافظت از این پیشرفت‌ها و ادامه دادن به این مسیر است.”
این امید وجود دارد که مقامات دست از تنبیهات جمعی مانند برگزاری بازی‌ها پشت درهای بسته برداشته و به سوی تنبیهات فردی هدفمند بروند.
بسیاری از ورزشگاه‌های لیگ فرانسه در حال حاضر به تکنولوژی دوربین مداربسته پیچیده مجهز است که به شناخت سریع دردسرسازان کمک می‌کند. (برای مثال، هوادار لیون که بطری آب را به سوی پایه پرتاب کرد در عرض چند دقیقه دستگیر شده و در فاصله 48 ساعت محاکمه شد.)
گروه‌های هواداری نیز دوست دارند شاهد پایانی بر استفاده بدون تبعیض از محرومیت هواداران در دیدارهای خارج از خانه باشند که می‌تواند به طور ناگهانی و در فاصله چند روز پیش از برگزاری بازی از سوی مقامات محلی باشگاه میزبان اعلام شود.
اوان می‌گوید:” محرومیت هواداران مهمان تاییدی بر شکست مقامات دولتی است. پیام چنین کاری این است که ما قادر به تامین امنیت 500 هوادار نیستیم. این استثنایی فرانسوی است و تعداد کمی کشور در اروپا چنین روشی را به اندازه فرانسه به کار می‌گیرند. در کشورهای دموکراتیک مثل فرانسه نباید مردم را از سفر در داخل کشور خودمان محروم کنیم.”
پرتاب اشیا مختلف توسط هواداران، کرنر زدن را به یک چالش برای بازیکنان تیم‌های لیگ 1 تبدیل کرده است.
نمایی از واکنش جدید، تعاملی و بر پایه تکنولوژی به مدیریت هواداران در فرانسه وجود دارد که شامل تمرینات- و پرداخت دستمزد- بهتر به نگهبانان است. در حالی که بحران فعلی به افزایش نگرانی‌ها دامن زده اما بحثی که به راه انداخته می‌تواند منجر به نقطه عطفی در رابطه پر تنش بین فوتبال فرانسه و هوادارانش شود.
***
این شبی آرام و بدون اتفاق در درون و بیرون زمین در پارک دو پرنس بوده است. پی‌اس‌جی و نیس به تساوی بدون گل رسیدند و هیچ گزارشی از ناآرامی نیست. زمانی که هواداران تیم مهمان حدود ساعت 11:15 دقیقه شب به وقت محلی اجازه خروج از ورزشگاه را پیدا کردند، آخرین بازیکنان نیمکت‌نشین پی‌اس‌جی پس از سرد کردن در حال خروج از زمین بوده و ورزشگاه عملا خالی است.
پانزده دقیقه بعد، وقتی هواداران نیس در خیابان کاماندان گیلبو ظاهر شدند با ماموران ضد شورش مواجه شدند که بعضی از آنها سپرهایی را حمل می‌کردند. این هوداران به آرامی بیرون آمده و چانه‌های‌شان را به سمت سینه گرفته بودند تا از سرما فرار کنند. یکی از پلیس‌های مرد کلاه‌دار از پشت نقاب حفاظتی از آنها خواست سریعا به سمت پایین خیابان بروند و کسانی که فراموش کرده بودند سربند و وسایلی که نشان می‌داد طرفدار نیس هستند را درون جیب‌شان بگذارند راهنمایی کرد تا از خطر رویارویی با افراد محلی که رفتار چندان دوستانه‌ای ندارند در امان بمانند.
این هواداران به خیابان دو لا پورته دو سنت کلو رسیدند، به چپ پیچیدند و در تاریکی شب محو شدند.
حالا امشب همه چیز در آرامش است. اما آشوب در این فصل فوتبال فرانسه به ندرت دور مانده است.