آیا جانی اینفانتینو قربانی جاه‌طلبی خود می‌شود؟

اخیرا این روند رایج شده که مدیران جدید در هر حوزه‌ای وسوسه می‌شوند که خیلی زود دیگران را تحت تاثیر سبک‌شان قرار دهند؛ وسوسه‌ای خطرناک. اما اینفانتینو مردی بود که صرفا عجله نداشت بلکه این شتاب با بی‌پروایی نیز همراه بود.

هفت‌یک- بدترین دشمن جانی اینفانتینو به عنوان رئیس دنیای فوتبال، دادگاه سوییس یا اروپایی‌های ناراضی نیستند. این عجله و شتاب خود او است که باعث افتادن نامش بر سر زبان‌ها شده است.

مدیران فیفا از گذشته تسلط‌شان بر این کار را از دست نمی‌دهند. قدرت نفوذ این شغل بسیار بالاست. در طول 116 سال تنها 9 مرد این قدرت را در اختیار داشتند. سه نفر از آنها (دنیل وولفال، آرتور دروری و رودولف سیلدرایرز) در حالی‌که هنوز بر سر مسند قدرت بودند از دنیا رفتند؛ یکی از آنها به این دلیل که کار عادی و روزمره‌اش بیش از حد وقتش را می‌گرفت از این کار استعفا داد (روبرت گوئرین که در سال 1906  روزنامه‌نگار بود)، دو نفر نیز به دلیل کهولت سن و کاهش کارایی بازنشسته شدند (ژول ریمه و ژائو هاولانژ).

سر استنلی راس در سال 1974 تنها کسی بود که به شکلی تراژیک از کار برکنار شد. افراد کمی در حال حاضر در بریتانیا از نقش کلیدی داور برتر سابق و معاون اتحادیه فوتبال در تبدیل فیفا به یک عضو واقعی جهانی و پایه‌ریزی بنای یوفا باخبر هستند.

اینفانتینو در سال 2016 به عنوان یک نامزد درستکار انتخاب شد. او به عنوان دبیرکل یوفا هیچ نقشی در رسوایی معروف مدیران فیفا و هیچ ارتباط مستقیمی نیز با مدیریت فاسد سپ بلاترِ اخراجی نداشت. او وعده داد:” ما تصویر فیفا را بازسازی خواهیم کرد تا با سختکوشی، تعهد و تمرکز، یک بار دیگر احترام تمام دنیا را نسبت به این بازی زیبا جلب کنیم.”

اینفانتینو با حسن نیت بسیار به این شغل رسید. او نیاز داشت که تنها بر سه هدف تمرکز کند: مبرا ماندن در دادگاه‌های آمریکا و سوییس در حین صدور احکام و بررسی رسوایی فیفاگیت، دوری از درگیر شدن در نبردهای غیرضروری و افزایش و توسعه درآمد فدراسیون‌های متوسط و رده پایین. اکثریت مطلق این فدراسیون‌ها باعث می‌شد که او بارها و بارها برای این سمت انتخاب شود.

اینفانتینو به خوبی آگاه بود زمانی‌که سومین دوره کامل چهار ساله خود (احتمالا در 2031 که تنها 61 سال خواهد داشت) را به پایان برساند، ممکن است هواداران خوشحال و راضی، اصلاحیه اساسنامه‌ای را به تصویب رسانده باشند که او بتواند همچنین در این سمت باقی بماند.

 

اینفانتینو خیلی زود تصمیمات بزرگ و جاه‌طلبانه‌ای گرفت و همین باعث شد تا دشمنانی برای خود دست و پا کند.

 

او همچنین می‌دانست که افراد کهنه‌کار در فیفا از این‌که یک عامل نفوذی سابق یوفا، رییس جدیدشان باشد، چندان رضایت ندارند. همه این موارد باعث شد که او نه تنها نتواند برخی از معاونان سابقش را به همراه داشته باشد، بلکه نظارت سختگیرانه‌ای روی عملکرد داخلی این مدیر نیز شکل بگیرد. این شامل بررسی تعداد دفعات استفاده از جت شخصی بود که باعث افشای فساد ژروم والک، دبیر کل سابق، شده بود.

شاید اینفانتینو شرایط و تفکرات بلاتر، مدیر سابق، در مسیر تبدیل شدن از یک دبیر کل به رییس را بررسی کرده باشد. بلاتر سال‌ها پس از ترفیع از سمت دبیر کل فیفا در سال 1998 به نویسنده این مطلب گفت:” من خیلی زود تلاش کردم که کارهای بسیاری را انجام دهم. من باید کمی از زمانم استفاده می‌کردم تا ببینم، گوش کنم و یاد بگیرم.”

اخیرا این روند رایج شده که مدیران جدید در هر حوزه‌ای وسوسه می‌شوند که خیلی زود دیگران را تحت تاثیر سبک‌شان قرار دهند؛ وسوسه‌ای خطرناک. اما اینفانتینو مردی بود که صرفا عجله نداشت بلکه این شتاب با بی‌پروایی نیز همراه بود. او در فاصله چند هفته پس از انتخابات، حمایتش را از استفاده آزمایشی کمک داور ویدیویی اعلام کرد. همچنین او برعکس خط مشی خودش در یوفا عمل کرد، به روسیه و قطر پرواز کرد تا آمادگی دو کشور برای جام جهانی 2018 و 2022 را بررسی کند، سپس یک ماه بعد در فینال لیگ قهرمانان در میلان حاضر شد و پس از آن برای یک دیدار خانوادگی با پاپ فرانسیس به رم رفت.

شبهات پیرامون این موضوع که چه کسی هزینه حداقل دو پرواز این سفرها را پرداخت کرد، نقطه تاریکی است که از میان نخواهد رفت. کمیته اخلاق به نگرانی‌های داخلی دامن زد و تصمیم به تحقیق درباره رییس جدید گرفت که ممکن بود انتخاب چندان شایسته‌ای نباشد.

ایفانتینو با اخراج دومنیکو اسکالا، رئیس کمیته حسابرسی، و برگزاری مذاکرات مخفیفانه با سرمایه‌گذاران خارجی برای حمایت مالی از گسترش جام جهانی باشگاه‌ها، ناراحت کردن مدیران فوتبال آفریقا با انتصاب فاطما سامورا، نماینده شخصی خودش، به عنوان مدیرکل برای هدایت کنفدراسیون فوتبال آشفته این قاره به مدت 6 ماه و همکاری شانه به شانه با دادگاه‌های ترینیداد در زمینه عادی سازی شرایط فدراسیون فوتبال ترینیداد و توباگو به این موج دامن زد.

با این حال هیچ چیز به اندازه ماجرای میشاییل لائوبر برای اینفانتینو دردسرساز نشد. فوتبال لیکس در اواخر سال 2019 فاش کرد که لائوبر، دادستان کل سوییس، جلسات مخفیانه‎‌ای در جولای 2015 و سپس مارس و آوریل 2016 با اینفانتینو برگزار کرده است. پس از آن مشخص شد که یک دیدار مخفیانه دیگر نیز بین لائوبر  و اینفانتینو خارج از دفتر هر دو نفر و در هتل شوایتزرهوف در برن صورت گرفته است.  دشمنان اینفانتینو و رسانه‌ها از این افشاگری استفاده کردند. لائوبر از سال 2015 بیش از 20 پرونده فیفا را بررسی کرده بود. چرا باید با ملاقات با اینفانتینو این روند را به خطر می‌انداخت؟ چرا جلسات مخفیانه بودند؟ چه چیزی پنهان شده بود؟

 

دیدارهای مخفیانه با میشائیل لائوبر، دادستان کل سوئیس، می‌تواند تبعاتی بیش از آنچه انتظار می‌رفت برای اینفانتینو داشته باشد.

 

بدتر از همه این که لائوبر مدعی شد که نمی‌تواند جلساتی که در دفتر رسمی او نوشته نشده‌اند را به خاطر بیاورد. او و اینفانتینو هیچ‌کدام نمی‌توانستند جزییات این مباحث را به یاد بیاورند. اینفانتینو تحت فشار تاکید کرد که دیدار با لائوبر برای بحث درباره پرونده‌هایی بوده که فیفا خودش را در آنها قربانی یک عمل فاسد می‌دانسته بنابراین بسیار منطقی بوده و هیاهوی به راه افتاده “مضحک” است.

اما فشارها آغاز شده بود. شکایت رسمی علیه لائوبر و اینفانتینو به شکل ناشناس در دادگستری برن ثبت و تحقیقات آغاز شد. استفان کلر، دادستان ویژه، در همین زمینه تحقیقاتی را پیرامون عملکرد اینفانتینو آغاز کرد و اتفاق مشابهی برای لائوبر رخ داد.

در گذشته پاسخ فیفا به مشکلات قانونی تکذیب هر اقدام اشتباه، خودداری از اظهارنظر و دور شدن از هیاهو بود. اما این بار اینطور نشد. پاسخی پرخاشگرانه از سوی آلاسدایر بیل، معاون اسکاتلندی دبیرکل، صادر شد. با انتشار مواردی در رسانه‌های محلی برای ترور شخصیت کلر سعی کردند صلاحیت و تجربه او را زیر سوال ببرند.

این داستانی نامشخص و جنایی با پیچیدگی غیرمعمول بود: کسی که این کار را انجام داده مشخص بود اما این‌که چه کاری انجام داده، مشخص نشد. این معمایی بود که کلر باید پاسخش را پیدا می‌کرد؛ گمانه‌زنی کافی نبود. اگر لائوبر و اینفانتینو روند فراموشی خود را ادامه بدهند و هیچ تشریفات اداری و برگه‌ای از آن دیدارها مشخص نشود، رییس فیفا به کارش ادامه خواهد داد. اما یک اتهام رسمی می‌تواند او را پایین بکشد. او دیگر جرات ندارد با دم شیر بازی کند.

شاید هنوز خیلی دیر نباشد؛ هرچند او شاید از این منبع برای توجه کردن به توصیه بلاتر عصبانی شود؛ این‌که گوش کن و یاد بگیر… نه فقط از اشتباهات خودش. نقل قولی که به اشتباه به ویلیام کانگِرِو منتسب شده، می‌گوید: با شتاب مدیریت کن و سر فرصت اشتباهاتت را تصحیح کن.

 

 

عنوان اصلی مقاله: Infantino: a victim of his own ambition نویسنده: Keir Radnedge نشریه / وبسایت: World Soccer زمان انتشار: دسامبر 2020
کلمات کلیدی:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *