چرا وولوز برای اوج‌گیری دوباره به سراغ ژرژ مندس رفت
هفت‌یک- حالا بیش از دو سال از آخرین باری که ولورهمپتون به‌سراغ آژانس نقل و انتقالاتی ژستیفوت رفت و ژرژ مندس را فراخواند تا مشکلات تیم را حل کند، می‌گذرد. چند ماه پس از اینکه مندس کمک کرد تا خولن لوپتگی به مولینیو بیاید و تیم را یک فصل دیگر در لیگ برتر باقی نگه دارد، مالکان باشگاه (کمپانی فوسان) تصمیم گرفتند تا به اتکای خود به این آژانس نقل و انتقالاتی پایان دهند؛ آژانسی که از زمان تملک باشگاه توسط فوسان در سال 2016 همواره پیوند کاری نزدیکی با این کمپانی داشته است.
اما این هفته، پس از اینکه تیم یک بار دیگر به نقطه‌ی بحرانی رسید و تمام تلاش‌ها برای نجات نیز بی‌نتیجه ماندند، مدیران باشگاه دوباره به‌سراغ ژرژ مندس رفتند. نام ویتور پریرا به‌عنوان گزینه‌ی هدایت تیم در طی هفته‌های اخیر مطرح بوده است و حالا به‌نظر می‌رسد که برای مدیران باشگاه مسجل شده که روزهای گری اونیل در مولینیو به‌سر رسیده است. پریرا یکی از گزینه‌هایی بود که مندس بلافاصله پس از تملک باشگاه توسط فوسان برای هدایت تیم پیشنهاد کرده بود. اما مدیران چینی این شغل را به لوپتگی پیشنهاد دادند و پس از اینکه او به توافق شفاهی پشت کرد تا سرمربی تیم ملی اسپانیا شود، در نهایت والتر زنگا را به‌عنوان سرمربی انتخاب کردند. پریرا مدت‌هاست که به‌دنبال فرصتی برای مربیگری در لیگ برتر است و در سال 2022 نیز نزدیک بود که مربی اورتون شود، شغلی که در نهایت به فرانک لمپارد رسید. ولورهمپتون -از طرق مندس- از دسترس‌پذیر بودن پریرا مطلع بود؛ علیرغم شاغل بودن او در باشگاه الشباب در لیگ عربستان سعودی.
اما پریرا از دیدگاه مدیران باشگاه گزینه‌ی ایده‌آلی برای جانشینی گری اونیل نبود؛ که اگر اینطور بود اونیل خیلی زودتر از اینها اخراج شده بود. مدیران باشگاه همچنان بر اجرای مدلی که از زمان جدایی نونو اسپریتو سانتو در سه سال و نیم پیش در تلاش برای پیاده‌سازی‌اش بوده‌اند، اصرار دارند و به‌دنبال مربی‌ای هستند که با ساختار فوتبالی باشگاه منطبق باشد؛ ساختاری که توسط مدیر ورزشی آنها یعنی مت هابز هدایت می‌شود.
ویتور پریرا در دو بازی ابتدایی‌اش روی نیمکت وولوز موفق شد مقابل لسترسیتی و منچستریونایتد به پیروزی برسد.
مربیانی که اخیرا کارنامۀ موفقی در باشگاه‌های لیگ برتری یا سایر لیگ‌های مطرح اروپایی داشته‌اند، می‌توانستند گزینه‌ای ایده‌آل برای تصدی هدایت تیم باشند، به‌طور خاص سرمربی سابق برایتون و چلسی یعنی گراهام پاتر. اما هیچکدام از این مربیان سطح اول مجاب نمی‌شدند که مربی ولورهمپتون شوند. هابز و مدیر اجرایی باشگاه یعنی جف شی (نماینده‌ی فوسان در انگلیس) مجبور بودند بین ریسک حمایت از گری اونیل و ریسک استخدام یک مربی خارج از لیست گزینه‌های ایده‌آل خود یکی را انتخاب کنند. بازی ضعیف تیم در شکست ناامیدکننده‌ی 1-2 مقابل ایپسویچ در روز شنبه هابز و شی را متقاعد ساخت که ادامه‌ی حمایت از اونیل دیگر توجیه‌پذیر نیست. جمع‌بندی آنها این بود که پریرا بهترین گزینه‌ی موجود است و سپس به‌سراغ مندس رفتند. مذاکرات در عصر روز شنبه آغاز شد و مدیران ولورهمپتون نشان دادند که حاضرند بند آزادسازی قرارداد پریرا با الشباب را فعال کنند. در بعد از ظهر روز یکشنبه اعلام شد که مذاکرات به‌سرعت در حال پیشرفت است.
هابز و شی به‌شدت در این فرآیند درگیر بودند و باید گفت که نقش هابز در تقویت ترکیب تیم در ژانویه نیز بسیار حیاتی خواهد بود. اما این مشارکت مندس بود که باعث شد حصول توافق به این سرعت ممکن شود. مندس علیرغم تلاش‌های باشگاه برای محدودسازی نقش او، جایگاهش را به‌عنوان رازدار مورد اعتماد شی پس گرفته است. موفقیت او در قرار دادن یکی دیگر از مشتریانش در کادر مربیگری مولینیو ناگزیر این نقش را دست‌کم در کوتاه‌مدت پررنگ‌تر خواهد کرد.
برای بازگو کردن این ماجرا، اتلتیک با چندین تن از افراد مطلع گفتگوهایی را ترتیب داده است و بسیاری از آنها برای حفظ روابط خود درخواست کردند که ناشناس باقی بمانند.
***
در صبح روز یکشنبه، گری اونیل که پس از شکست مقابل ایپسویچ به‌نزد خانواده‌اش برگشته بود، تماسی از جانب هابز دریافت کرد و تصمیم باشگاه به او اطلاع داده شد. البته خبر چندان شوکه‌کننده‌ای هم نبود و جدایی او از باشگاه به‌طرز فزاینده‌ای اجتناب‌ناپذیر به‌نظر می‌رسید. حتی در اوج موفقیت او در تیم هم کنایه‌ها به‌گوش می‌رسیدند. در ماه فوریه‌ی 2024 تیم اونیل دو پیروزی قابل توجه مقابل چلسی و تاتنهام کسب کرد و توانست مقابل هر دوی این تیم‌های “بیگ‌سیکس” دبل کند. در همان ماه آنها یک بازی نزدیک با منچستریونایتد را پشت سر گذاشتند و با گل‌های وقت‌های اضافه 3-4 مغلوب حریف شدند. سپس با پیروزی برابر برایتون توانستند به یک‌چهارم نهایی جام حذفی صعود کنند. درحالیکه بهار از راه می‌رسید عده‌ای از هواداران رویای کسب سهمیه‌هایی اروپایی را در سر می‌پروراندند.
از مدت‌ها قبل مشخص بود که اونیل آینده‌ای روی نیمکت وولوز نخواهد داشت.
اینطور به‌نظر می‌رسید که بازیکنان، مربیان، مدیران و هواداران برای نخستین بار پس از جدایی نونو اسپریتو سانتو دوباره به یک هارمونی رسیده‌اند. با این حال بذر فروپاشی تا همان موقع کاشته شده بود.
شکست در پنجره‌ی نقل و انتقالاتی ژانویه گام اول بود. اونیل که مطمئن بود در ژانویه یک مهاجم به ترکیبش اضافه خواهد کرد، در روزهای پایانی پنجره زمستانی فهمید که خبری از خرید جدید نخواهد بود. اما نه او و نه مدیران باشگاه سطح بحران مصدومیت‌هایی که در ادامه گریبانگیر تیم شد را پیش‌بینی نمی‌کردند. انتخاب‌های اول اونیل برای خط حمله تقریبا در تمام یک‌سوم پایانی فصل در اختیار او نبودند و پدرو نتو، هوانگ هی چان و ماتئوس کونیا برای چندین هفته مصدوم بودند.
اونیل احساس می‌کرد که هشدارهایش درباره اینکه عدم جذب بازیکنان جدید آیندۀ تیم را به خطر می‌اندازد، با بی‌اعتنایی مدیران باشگاه روبرو شده بود. نتیجه‌اش شکست مقابل کاونتری در یک‌چهارم نهایی جام حذفی بود، در دیداری که یک نوجوان بی‌تجربه یعنی ناتان فریزر در نوک خط حمله‌ی ولورهمپتون قرار گرفت. در ادامه آنها از کورس کسب سهمیه تا نیمه‌ی پایین جدول نزول کردند و از دوازده بازی انتهایی فصل تنها دو پیروزی به دست آوردند. در طنین نگران‌کننده‌ای که از بی‌اعتمادی میان مدیران باشگاه و مربی قبلی یعنی لوپتگی به‌جا مانده بود، اعتماد اونیل نیز به توانایی مدیران و تمایل آنها به حمایت از او هرگز بازیابی نشد. افراد نزدیک به باشگاه می‌گویند که اونیل در بیشتر ایام پنجره نقل و انتقالاتی عصبانی بود چرا که با بدقولی مدیران در خصوص جذب یک مدافع میانی و یک وینگر روبرو شده بود که می‌بایست جای دو بازیکن جدا شده از تیم یعنی ماکسیمیلیان کیلمن و پدرو نتو را پر می‌کردند. با این حال مهاجم جدید تیم یعنی یورگن استراند لارسن تنها خرید تابستانی آنها بود که به ترکیب اصلی راه یافت، درحالیکه چندین خرید نسبتاً پرهزینه‌ی دیگر بازیکنان جوانی بودند که قرار بود آینده‌ی ولورهمپتون را بسازند.
گفته می‌شود که پس از بسته شدن پنجره عصبانیت اونیل نیز فروکش کرد و او تصمیم گرفت با همین بازیکنانی که دارد بهترین تیم ممکن را بسازد. اما ترکیب شدن بازی‌های دشوار ابتدایی (دشوارترین بازی‌های شروع فصل در بین تمام تیم‌های لیگ) و کمبودهایی که در ترکیب تیم وجود داشت جریان را از کنترل آنها خارج کرد. اونیل تصمیم گرفت سبک بازی خود (که مبتنی بر خریدهای جدیدی که هرگز انجام نشدند، بود) را تغییر دهد اما این تغییرات نیز کمکی به آنها نکرد.
در نهایت او با حسن تفاهم باشگاه را ترک کرد. رابطه‌ی او با هابز تا انتها محکم باقی ماند. بازیکنان نیز تا انتها حامی اونیل بودند. اما از بین رفتن انضباط و دیسیپلین آنها در طی هفته‌های اخیر نشان می‌داد که گرچه اونیل هنوز مورد حمایت است اما اقتدار خود را از دست داده است. حملۀ ژوزه سا به جایگاه تماشاگران در جریان باخت مقابل بورنموث، از کوره در رفتن ماریو لمینا مقابل وستهام و صحنه‌های زشتی که بین ماتئوس کونیا و رایان آیت نوری در بازی این هفته مقابل ایپسویچ رخ داد، نمونه‌هایی از بی‌انضباطی بازیکنان ولورهمپتون در طی مدت اخیر بودند.
درگیری ماتئوس کونیا با یکی از اعضای کادر فنی ایپسویچ، یکی از موارد انضباطی‌ای بود که نشان می‌داد اوضاع وولوز زیر نظر اونیل بهم ریخته است.
همۀ اینها با ادامه‌ی روند نتایج فاجعه‌بار همراه شد که چاره‌ای جز تغییر را برای ولورهمپتون باقی نگذاشت. بسیاری از چهره‌های شاخص باشگاه معتقدند که اونیل تا حد زیادی قربانی شرایط شد. کاری که او فصل گذشته انجام داد، به‌دست گرفتن سکان هدایت تیم آشفته‌ی پس از جدایی لوپتگی و قرار دادن تیم در میانۀ جدول با فاصلۀ زیادی از منطقۀ سقوط و کسب پیروزی‌های به یاد ماندنی و ارائۀ نمایش‌های درخشان مقابل تیم‌های بزرگ برای او احترام زیادی را در مولینیو به‌همراه آورد. و تصمیم‌گیرندگان باشگاه به‌طرز دردآوری آگاه بودند که آن مصدومیت‌های کلیدی اواخر فصل گذشته در ترکیب با زنجیره‌ی دشوار بازی‌های شروع فصل دست به دست هم دادند تا کار را برای اونیل خراب کنند. با این حال نقصان‌ها و اشتباهاتی هم رقم خورد که متوجه سرمربی جوان و بی‌تجربۀ آنها بود.
اونیل نقش مهمی را در استخدام جک ویلسون به‌عنوان مربی ضربات آزاد در تابستان داشت. اما سه ماه بعد تصمیمش را عوض کرد و به همکاری با ویلسون پایان داد. افراد نزدیک به باشگاه می‌گویند دلیل این تصمیم اونیل تطبیق‌ناپذیری ویلسون با کادر فنی تیم بود. اما چه با ویلسون و چه بدون او، ناتوانی ولورهمپتون در دفاع روی موقعیت‌های ضربات آزاد یکی از مشکلات دائمی آنها بود.
ماجرای ویلسون تردیدها درباره‌ی درستی تصمیمات اونیل را افزایش داد. مورد دیگر تغییر کاپیتان تیم و گرفتن بازوبند از لمینا بود که همین چند روز قبل و پس از بی‌انضباطی لمینا در جریان بازی با وستهام رخ داد. اونیل لمینا را در تابستان به‌عنوان کاپیتان تیم انتخاب کرده بود تا جانشین کاپیتان قبلی یعنی کیلمن شود.
لمینای 31 ساله پس از شکست 1-2 مقابل وستهام با بازیکن وستهام یعنی جارد بوون دست به گریبان شده بود. سپس با دو هم‌تیمی خود یعنی نلسون سمدو و توتی درگیر شد و مربی تیم یعنی شاون دِری را نیز هل داد.
تغییر تاکتیک و آرایش تیم، از جمله تغییر سیستم دفاعی به دفاع خطی چهار نفره در شروع فصل یکی دیگر از ریسک‌هایی بود که اونیل مجبور نبود متحمل شود و موجب برانگیختن انتقاداتی به او شد. سیستم قبلی یعنی دفاع سه نفره و بکارگیری سبک مبتنی بر ضدحمله در فصل گذشته خوب جواب داده بود تا زمانی که مصدومیت‌ها از راه رسیدند.
در بین همه تیم‌های این فصل لیگ برتر، وولوز بیشترین درصد گل‌های دریافتی روی ضربات آزاد را داشته است.
درحالیکه اونیل به‌شکلی فزاینده ناتوان از حل مشکلات دفاعی تیم به‌نظر می‌رسید و در مدیریت بازیکنانش نیز به مشکل خورده بود، مدیران باشگاه به این نتیجه رسیدند که نیاز به یک مربی باتجربه‌تر و باجذبه‌تر دارند. اینکه رو کردن دوباره به مندس چه نتیجه‌ای در بر خواهد داشت، هنوز مشخص نیست. دو سال پیش وقتی لوپتگی با کمک این ایجنت به ولورهمپتون پیوست، ورود او به باشگاه همراه بود با ریخت و پاش در پنجره نقل و انتقالاتی ژانویه که ایجنت پرتغالی نیز در آن مشارکت داشت. باشگاه حدود صد میلیون پوند را صرف خرید بازیکنانی نظیر کونیا، لمینا، کرگ داوسون، ژوائو گومز و پابلو سارابیا کرد.
دلایل زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه چرا ولورهمپتون مایل به تکرار دوبارۀ این ریخت و پاش نیست. آن مخارج هنگفت بی‌برنامه نقش برجسته‌ای را در ایجاد مشکلات پیرامون قوانین مالی برای باشگاه ایجاد کرد و آنها مجبور شدند شش ماه بعد چندین بازیکن مستعد را به فروش برسانند تا جلوی جریمه‌های احتمالی از سوی لیگ برتر را بگیرند. ولورهمپتون زمان و تلاش زیادی را هزینه کرده تا به یک مدل سنتی‌تر جذب بازیکن برسد. این سیاست توسط هابز هدایت می‌شود و هدف این است که خریدهای ارزان‌قیمت در آینده با فروش به قیمت‌های بالاتر سود مالی نصیب باشگاه کنند. هدف کمپانی فوسان نیز این است که عملیات فوتبالی ولورهمپتون را به یک پروژه‌ی خودکفا و بدون نیاز به تزریق بیرونی منابع مالی بدل کند.
گل‌های مورد انتظار برای و علیه وولوز در چند فصل اخیر زیر نظر مربیان مختلف
با این حال این حقیقت نیز وجود دارد که ترکیب تیم در پنجره‌ی تابستانی 2024 تقویت نشد و این تقویت باید در ماه ژانویه صورت گیرد تا پریرا قادر به بازسازی تیم باشد. به‌لطف فروش‌های اخیر، باشگاه دیگر مشکلی در خصوص نقض قوانین مالی نخواهد داشت، اما بودجه‌ی لازم می‌بایست توسط مالکان تامین شود. درحالیکه ولورهمپتون به‌دنبال خریدهای جدید خصوصا در قلب خط دفاعی خواهد بود و اولویت آنها در ژانویه خرید یک مدافع وسط است، به احتمال زیاد مندس نیز در این خریدها نقش ایفا خواهد کرد.
علیرغم کارنامه‌ی موفق او در آوردن بازیکنان خوب به ولورهمپتون (از جمله روبن نوس، رائول خیمنز، ژوائو موتینیو و روی پاتریسیو) روابط مندس با باشگاه در طی مدت اخیر از جنبه‌های مختلف با چالش‌هایی روبرو بوده است. خرید ماتئوس نونس و گونچالو گوئدس در تابستان 2022 به‌عنوان دو ترانسفر گرانقیمت ناموفق ارزیابی می‌شوند، هرچند ولورهمپتون توانست نونس را سال بعد با قیمتی بالاتر به منچسترسیتی بفروشد. یک دلخوری دیگر نیز دو سال پیش به وجود آمد و آن‌هم این بود که گویا مندس از ژوائو گومز خواسته بود بجای ولورهمپتون به لیون بپیوندد. لیون یکی دیگر از باشگاه‌هایی است که ایجنت پرتغالی رابطه‌ی نزدیکی با آن دارد.
با آمدن ویتور پریرا، بار دیگر ژرژ مندس در دیدارهای بیشتری روی سکوهای مولینیو دیده خواهد شد.
رابطه‌ی مندس با لوپتگی نیز در دوران حضور مربی اسپانیایی در ولورهمپتون تضعیف شد. این‌دو گویا در خصوص بازیکنانی که مندس برای خرید به ولورهمپتون پیشنهاد می‌کرد، اختلاف نظر داشتند.
انتخاب اونیل برای جانشینی لوپتگی نخستین انتخاب باشگاه در دوران فوسان بود که مندس مطلقا هیچ نقشی در آن نداشت. با این حال روابط او با شی و گروه مالکان باشگاه، علیرغم نقش برجسته و قدرت فزاینده‌ی هابز در طی سال‌های اخیر، هرگز قطع نشد. خرید غیرمنتظره‌ی آندره (یک هافبک برزیلی که ایجنتش رابطه‌ی نزدیکی با مندس دارد) نشان داد که تاثیر مندس در ولورهمپتون همچنان به قوت خود باقی است. خصوصاً اینکه تقویت خط هافبک جزو اولویت‌های اونیل به‌شمار نمی‌رفت.
و حالا و در هنگام نیاز، ولورهمپتون یک بار دیگر به‌سراغ پرماجراترین رابط فوتبالی شی رفته است. درحالیکه چند ماه حیاتی پیش روی باشگاه است، مندس بار دیگر خود را در مقام یکی از چهره‌های شاخص در مولینیو یافته است.