آنالیز: پست بازی کوین دی‌بروین در این فصل چگونه تغییر کرد

هفت‌یک- در سال‌های اخیر بارها اینطور احساس شده که کوین دی بروین پستش را ابداع و تعریف کرده و بر آن تسلط پیدا کرده است.

دی بروین خودش را “شماره هشت آزاد” در سیستم 3- 3- 4 منچسترسیتی ِ پپ گواردیولا می‌داند و در منطقه بسیار مشخصی از کانال داخلی سمت راست میدان حرکت می‎‌کرد. او نه یک هافبک میانی است و نه هافبک کناری و حتی یک هافبک یا مهاجم هم به حساب نمی‌آید.

با سلطه بر آن فضای میانی – آن کانال و راهرویی که حریفان قادر به حفظ مالکیت آن نیستند- دی‌بروین به قدرتمندترین هافبک خلاقی که لیگ‌برتر تا به حال به خود دیده، تبدیل شد. او فصل گذشته با رکورد تیری آنری در ارسال 20 پاس گل در یک فصل برابری کرد.

دی‌بروین پاس گل‌های بسیاری را از این پست ارسال کرد چون معمولا چندین هدف در محوطه جریمه داشت. سرخیو آگوئرو یا گابریل ژسوس معمولا در نقش مهاجم نوک، بازی و رحیم استرلینگ یا لروی سانه (در فصل‌های قبلی) معمولا از تیر دورتر نفوذ می‌کردند.

اما هیچ یک از این‌ بازیکنان در پیروزی 1- 2 شب گذشته سیتی برابر دورتموند حضور نداشتند (توضیح مترجم: این مطلب بعد از دیدار برگشت سیتی مقابل دورتموند در یک چهارم نهایی چمپیونزلیگ نوشته شده است). آگوئرو به دلیل مصدومیت غایب بود، ژسوس و استرلینگ روی نیمکت قرار داشتند و سانه حالا بازیکن بایرن مونیخ است. سیتی نه تنها بدون مهاجم صرف بلکه بدون دو بازیکن کناری‌ بازی می‌کند؛ بازیکنانی که وقتی گواردیولا دو قهرمانی اولش در لیگ برتر را به دست آورد، بارها با نفوذ از تیر دورتر موفق به گلزنی برای این تیم شدند.

و بنابراین نقش دی بروین تغییر قابل توجهی کرده است. او دیگر نمی‌تواند روی تمام‌کنندگانِ قابل اعتماد برای زدن ضربه آخر روی پاس‌هایش حساب کند. او دیگر فراهم‌کننده موقعیت در درجه اول نیست. دی‌بروین شب گذشته بازی را در نوک خط حمله آغاز کرد. او پیش از این نیز چند بار در این موقعیت قرار گرفته بود، خصوصا به عنوان بخشی از بازیکنان چرخشی در نوک حمله، اما این بار مشخصا پیشروترین بازیکن سیتی در دورتموند به حساب می‌آمد.

البته که او در کناره‌ها هم حضور پیدا می‌کرد. اما دی بروین به ندرت در پست قدیمی و آشنای خود در کانال داخلی سمت راست میدان حاضر شد. او منحصرا به سمت چپ حرکت می‌کرد و در واقع به عنوان بازیکن حاضر در سمت چپ منطقه میانی و هجومی میدان در سیستم بدون مهاجم 4- 2- 4 بازی کرد. از آن منطقه دی‌بروین- نزدیک‌ترین بازیکن به مهاجم در این سیستم سیتی- تهدید گلزنی بسیار بزرگتری است و می‌تواند در عرض حرکت کرده و شوتزنی کند.

با وجود تمامی صحبت‌ها درباره فرم گلزنی باورنکردنی ایلکای گوندوگان در اواسط فصل (11 گل در 15 بازی)، این هافبک آلمانی در هفته‌های اخیر افت کرده است. رکورد او حالا به سه گل در 11 بازی گذشته رسیده و شب گذشته به جای همکاری در حملات انفجاری، در پستی دفاعی و عمقی در کنار رودری حضور داشت.

با کاهش قدرت و توان گلزنی گوندوگان، دی‌بروین مسئولیت این کار را بر عهده گرفت که موقعیتی کاملا متفاوت با دو سوم ابتدایی فصل جاری است. دی بروین تا اواسط ماه مارس تنها یک گل در پیروزی 1- 3 برابر چلسی در جریان بازی برای سیتی زده و دو گل نیز از روی نقطه پنالتی به ثمر رسانده بود. اما او در حالی قدم به دیدار برگشت یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان گذاشت که در شش بازی اخیر 5 گل زده و یکی از آنها در جریان نمایش درخشان سیتی در 10 دقیقه پایانی دیدار برابر اورتون در جام حذفی به ثمر رسیده بود. هیچ یک از آنها نیز از روی نقطه پنالتی وارد دروازه حریف نشده بودند.

دی‌بروین شب گذشته گلزنی نکرد اما تهدید اصلی سیتی برابر دروازه حریف بود.

او در نیمه اول در کانال داخلی سمت چپ توپ را دریافت کرد، تلاشی نافرجام برای ارسال توپ داشت، سپس بلافاصله پس از لو رفتن توپ اقدام به پرسینگ کرد، مالکیت را بار دیگر پس گرفت و شوتی زد که به تیرک دروازه برخورد کرد.

او در نیمه دوم نفوذی طوفانی به خط دفاع دورتموند داشت، در عرض حرکت کرد و شوتی خوبی به گوشه دروازه زد که راهی کرنر شد. این کرنر منجر به درخشش فیل فودن و به ثمر رسیدن گل دوم سیتی در آن شب شد که در واقع تضمینی بر صعود آنها به نیمه‌نهایی بود.

این موارد، اتفاقات معدود نیستند- دی‌بروین بیشتر مدت زمان حضورش در میدان را در سمت چپ سپری کرد.

هرچند این اولین بار نیست که او در این مناطق از میدان حاضر شده اما نکته قابل توجه این است که ما تقریبا در حال پذیرفتن آن بدون هیچ شک و شبهه‌ای هستیم- فوق‌العاده‌ترین بازیکن دو فصل اخیر لیگ برتر کاملا از آنچه ما بهترین پست ممکن برای او می‌دانستیم، فاصله گرفته است.

“هیت مپ” عملکرد دی‌بروین در دیدار شب گذشته نشان دهنده زمان و انرژی‌ای است که او در سمت چپ میدان صرف کرده است…

… خصوصا وقتی آن را با گرافیک مشابهی از پیروزی 1- 2 سیتی برابر رئال‌مادرید در مرحله یک هشتم لیگ قهرمانان فصل گذشته مقایسه می‌کنیم.

هرچند با وجود تسلط دی‌بروین در این منطقه، هشدارهایی هم وجود دارد.

اول، این خطر وجود دارد که دی‌بروین در پستی که بیشتر از موقعیت‌سازی بر پایه شوتزنی است، بیش از حد فردگرا شود و تمرکز زیادی را روی به ثمر رساندن گل توسط خودش قرار دهد.

جا دارد افت عجیب و غریب وسلی اشنایدر در یک دهه پیش را یادآوری کنیم که بهترین فصل دوران حرفه‌ای خود را به عنوان بازیکنِ سازنده صرف برای اینتر در فصل 10- 2009 سپری کرد، در مسابقات جام جهانی 2010 در نقش گلزن در ترکیب هلند به میدان رفت و دیگر هرگز نتوانست آمادگی قبلی‌اش را تکرار کند چون هدف جدیدش این بود که شوت‌هایی بیهوده از موقعیت‌های نه‌چندان مناسب به سوی دروازه بزند. شاید فکر کنید دی بروین از خودگذشته‌تر از این است که به سرنوشت مشابهی دچار شود اما می‌توانستید این حرف را درباره اشنایدر هم بزنید.

دوم، جاگیری دی‌بروین در سمت چپ از نظر تاکتیکی جذابیت نقش او در سمت راست را ندارد.

هرچند سمت راست مشخصا زمانی منطقه سنتی برای بازیکنان خلاق راست پا بود اما این موضوع پذیرفته شده که بهترین بازیکنان جهان حالا در مناطقی به میدان می‌روند که پیش از این سمت “اشتباه” به حساب می‌آمد؛ زیرا آنها می‌توانند در عرض حرکت کرده و شوتزنی کنند. بازیکنان راست پا مانند کریستیانو رونالدو، کیلیان امباپه و نیمار حضور در کانال داخلی سمت چپ را ترجیح می‌دهد. بازیکنان چپ پا مانند لیونل مسی و محمد صلاح نیز حضور در کانال میانی سمت راست را ترجیح می‌دهند. پیدا کردن استثنا در میان بازیکنان سرآمد هجومی جهان کار دشواری است. موردهای مشابه با دی بروین به ندرت پیدا می‌شود و به همین دلیل است که تماشای او در کانال میانی سمت راست بسیار جذاب است.

باید دید که دی بروین که به تازگی قرارداد جدیدی به امضا رسانده در طول فصل‌های آینده در چه پست‌هایی در سیتی به کار گرفته خواهد شد.

آنها احتمالا مهاجم نوک جدیدی را به خدمت خواهند گرفت- گزینه اصلی شب گذشته در میدان حضور داشت- و دی بروین شاید بار دیگر به پستش در سمت راست زمین برگردد. اما از ترکیب هافبک‌ها و مهاجمان در دیدار شب گذشته، به نظر می‌رسد برنامه اصلی گواردیولا نشان چندانی از تغییر سیستم‌های دراماتیک و انتخاب‌های غافلگیرکننده‌ای که باعث حذف آنها از لیگ قهرمانان در فصل‌های گذشته شده بود، نداشت.

اما با این حال دور کردن دی بروین از پستی که پیش از این بهترین پست این بازیکن به حساب می‌‎آمد دقیقا از همان دست کارهایی است که در صورت شکست به “فکر کردن بیش از اندازه” تعبیر می‌شود اما پس از کسب پیروزی چندان به چشم نمی‌آید.