شروع کم‌رمق پراندلی در فیورنتینا؛ وقتی فقط عشق کافی نیست
هفت‌یک- به نظر می‌رسد که چزاره پراندلی هرگز خیلی دور نبوده است. یک دهه از زمانی که او به عنوان سرمربی فیورنتینا این تیم را به دو حضور پیاپی در لیگ قهرمانان در سال‌های 2008 و 2009 رساند، می‌گذرد. اما پراندلی از آن زمان خانه‌ای در فلورانس داشته است.
او رفت تا هدایت تیم ملی ایتالیا را بر عهده بگیرد اما کمپ تمرینی کوورچانو متعلق به این تیم در شهر فلورانس قرار داشت. مقاصد بعدی او دورتر بودند: گالاتاسرای، والنسیا، النصر دوبی و سپس جنووا. اما او در هیچ یک از این تیم‌ها به مدت طولانی نماند تا در آنها ریشه کند. وقتی فیورنتینا از او خواست که به عنوان سرمربی جانشین بپه یاکینی در ماه نوامبر سال جاری شود، تصمیم گیری بسیار آسان بود.
پراندلی در کنفرانس خبری معارفه مجدد خود با لبخند و در حالی که نمی‌توانست خوشحالی‌اش را پنهان کند، گفت:” فکر می‌کنم من تنها سرمربی‌ای هستم که به مدت دو سال بلیت‌های تمام فصل را داشت. فلورانس همیشه به من اهمیت داده و من امیدوارم که بتوانم پاسخ این محبت را بدهم. اگر جنبه رومانتیک را از زندگی دور کنید، خسته‌کننده خواهد شد. من برای احساسات زندگی می‌کنم و عشق عمیقی به این باشگاه دارم.”
اکثر هواداران فیورنتینا نیز از این انتخاب خوشحال بودند. فیورنتینا تنها دو بازی از 7 دیدار ابتدایی‌اش تحت هدایت یاکینی را با پیروزی پشت سر گذاشت؛ مربی‌ای که تعهد خودخواهانه‌اش به سیستم 2-5-3 باعث شده بود که سرمایه‌گذاری سنگین باشگاه روی خوسه کایه‌خون و فرانک ریبری، وینگرهای تیم، بیهوده به نظر برسد. فیورنتینا در رده دوازدهم جدول رده بندی قرار داشت و میلیون‌ها مایل از تلاش برای حضور در لیگ قهرمانان که جو بارون، مدیرکل باشگاه، در ابتدای سال جاری در نظر داشت دور بودند.
حمایت از پراندلی آسان‌تر بود. عشق صادقانه او به باشگاه نقطه آغاز خوبی بود و او از مدت‌ها قبل به عنوان مردی خوب شناخته می‌شد. مردی که بزرگترین دوری‌اش از این حرفه را در سال 2004 در رم تجربه کرد تا بتواند از همسر به شدت بیمارش پرستاری کند و کسی که هدفش به عنوان سرمربی ایتالیا، بازگرداندن غرور به تیم ملی به دلایلی فراتر از دستاوردهای داخل زمین بود.
آتزوری تحت هدایت او به تمرین در زمین‌هایی پرداختند که از مافیا باز پس گرفته شده بود و بازیکنانی دعوت شدند که تلاش برای تبانی در دیدارها را گزارش کرده بودند. پراندلی در زمان آماده شدن برای یورو 2012 تیمش را یک روز از مجموعه تمرینی “کراکو” دور کرد تا به دیدار یادگار هولوکاست در “آشویتس” بروند.
و تیم او فوتبال فوق العاده‌ای بازی می‌کرد. پراندلی موفق شد علاوه بر کسب دو سهمیه حضور در لیگ قهرمانان، این باشگاه را در فصل 07- 2006 علیرغم کسر 15 امتیاز به دلیل مشارکت قبلی در رسوایی کالچوپولی، به رده ششم جدول رده بندی برساند. تیم ایتالیای او نایب قهرمان یورو شد و پراندلی بهترین بازی را از ماریو بالوتلی و آنتونیو کاسانو گرفت؛ کاری که هیچ مربی دیگری در طول دوران حرفه‌ای این بازیکنان موفق به انجامش نشد.
با این حال بازگشت او به فیورنتینا در این فصل نگرانی‌هایی را به همراه داشت. داستان مربیانی که به صحنه بزرگترین موفقیت خود بازگشته و توانستند در مرتبه دوم نیز همان درخشش را تکرار کنند، زیاد نیست؛ و واقعیت تلخ این بود که پراندلی پس از ترک تیم ملی عملکرد چندان خوبی در سایر تیم‌ها نداشت.
پراندلی که به دلیل نتایج خوب در مقطع اول حضورش در فلورانس، از محبوبیت زیادی بین هواداران این باشگاه برخوردار است، چند هفته قبل جانشین یاکینی شد.
او پیش از اخراج از گالاتاسرای تنها 16 بازی روی نیمکت این تیم دوام آورد، 10 بازی در والنسیا و 19 بازی نیز در النصر حضور داشت. او پس از اینکه در دسامبر 2018 در جنووا جانشین ایوان یوریچ شد، تنها در 4 بازی از 24 مسابقه لیگ به پیروزی رسید و به سختی در رده هفدهم قرار گرفت. حتی دوران حضور او در ایتالیا نیز به تلخی به پایان رسید. پراندلی پس از حذف تیمش در مرحله گروهی جام جهانی 2014 استعفا داد.
فیورنتینا امیدوار بود که او بتواند یک بار دیگر خودش را به عنوان “جادوگر شهر اوز” ثابت کند- نمایشی در شهر محل تولدش، اورتزینوآوی- و خصوصا از جادویی استفاده کند که باعث شده بود به لوکا تونی، آدریان موتو و آلبرتو جیلاردینو کمک کند تا بهترین فصول دوران بازی‌شان را به نمایش بگذارند. باشگاه درکنار کایه‌خون و ریبری باتجربه، گروهی از مهاجمان جوان و مشتاق را قرار داده- پاتریک کوترونه، دوشان ولاهوویچ، گائتانو کاستروویلی و کریستین کوامه- که استعدادشان هنوز به طول کامل شناخته نشده بود.
او تا به حال این آرزوها را برآورده نکرده است. پراندلی دو دیدار ابتدایی پس از بازگشتش به فیورنتینا را با شکست پشت سر گذاشت؛ باخت 0-1 در خانه برابر بنوونتوی تازه صعود کرده و سپس باخت 0-2 برابر میلان. تیم او سپس با گل دقیقه 98 توانست بازی برابر جنووا را به تساوی 1-1 بکشاند. پراندلی به دنبال تمرکز روی نقاط مثبت بود و می‌گفت که گل دقیقه آخر نیکولا میلینکوویچ می‌توانست “جهت باد را تغییر دهد” و این نتیجه بیشتر حس یک پیروزی را می‌دهد. او امیدوار بود که بازیکنانش بتوانند روز یکشنبه در دیدار خارج از خانه برابر آتلانتا پویایی بیشتری در میدان داشته باشند چرا که این تیم نیز از اواخر ماه اکتبر تا به حال موفق به کسب پیروزی در لیگ نشده بود. اما فیورنتیا با نتیجه 0- 3 شکست خورد.
این نمایشی ناخوشایند بود. به نظر می‌رسید که تیم پراندلی درست از سوت آغاز بازی در لاک دفاعی فرو رفته و هیچ واکنشی پس از دریافت گل از سوی رابین گوسنس در لحظاتی پایان نیمه اول، نشان نداد. راسلان مالینکوفسکی و رافائل تولوی در حدود یک ساعت پس از آغاز بازی کار را تمام کردند و آتالانتا توانست از حریف بی‌خطرش برای بازگردان کمی شادی به اردوی تیم استفاده کند.
آیا پراندلی ترکیب اشتباهی را انتخاب کرده بود؟ اولین حرکت او پس از جانشینی یاکینی این بود که دفاع چهار نفره را به تیم برگرداند اما شکل سایر بخش‌های تیم بازی به بازی تغییر کرده است. سیستم ابتدایی در این بازی به نظر 1- 5- 4 می‌رسید و جاکومو بوناونتورا باید به خط حمله می‌رفت تا از ولاهوویچ به عنوان تک مهاجم حمایت کند اما در عمل به همراه سایر اعضای تیم در مقابل محوطه جریمه خودی می‌ماند.
ریبری و کایه‌خون که پس از ابتلا به ویروس کرونا به آرامی در حال بازگشت به اوج آمادگی هستند تا وقتی که تیم با دو گل عقب نیفتاد، وارد میدان نشدند. کوامه وقتی نتیجه 0- 3 بود، جانشین ولاهوویچ شد. شاید آنها در یک بازی نابرابر قادر به ایجاد تغییر نبودند اما قطعا پیش از این لذت هجومی بیشتری از تیم‌های بهتر پراندلی در همین زمین برده بودیم.
نتایج فیورنتینا از زمان حضور پراندلی در این تیم چندان امیدوارکننده نبود و آنها در حال حاضر در رتبه هفدهم جدول سری A قرار دارند.
بعد از تنها 4 بازی به سختی می‌توان سرمربی را برای تمام شکست‌های تیمش مقصر دانست. جذب بازیکن فیورنتینا در تابستان گذشته فاجعه بود، خرید تعداد زیاد مهاجمانی که پیش از این به آنها اشاره شد، بدون در نظر گرفتن ساختار تیم انجام شده است. این تیم به شدت به هافبکی با توانایی بازی با توپ نیاز دارد تا همه چیز را به هم پیوند دهد و تازه مشخص شده که ظرفیت فدریکو کیه‌زا- که در تابستان به یوونتوس فروخته شد- تا چه حد در فصل گذشته تمامی شکاف‌ها را برطرف می‌کرد تا شرایط درست پیش برود.
با این حال بدون توجه به این که چه کسی مقصر تمامی این تصمیمات است، این پراندلی است که حالا مسولیت تلاش برای تغییر شرایط را بر دوش دارد. یک امتیاز و یک گل در چهار بازی نشان دهنده آغازی ناخوشایند در دومین دوره حضور او است. فیورنتینا تا رده هفدهم جدول رده بندی سقوط کرده و تنها به دلیل عملکرد بد تیم‌های پایین‌تر در منطقه سقوط قرار ندارد.
پراندلی پس از پایان بازی مقابل آتالانتا گفت:” به شکل عجیبی پس از این که با سه گل عقب افتادیم، خودمان را از ترس رها کردیم و توانستیم به حریف حمله کنیم.” توانایی او در دیدن همیشگی نیمه پر لیوان بارها در طول دوران حرفه‌ای‌اش یک دارایی ارزشمند بوده و باعث شده که علاقمند شدن به او کار آسانی باشد. با این حال چیزهایی بیش از تفکر مثبت مورد نیاز است تا بتوان تیمی که او بیشترین عشق را به آن می‌ورزد، نجات داد.