معضل مارک کوکوریا یا بازیکنان چگونه کفشهایشان را انتخاب می‌کنند
هفت‌یک- پیروزی ۴-۳ چلسی مقابل تاتنهام، می‌تواند به‌عنوان یک بازگشت شگفت‌انگیز و تعیین‌کننده برای تیم انزو مارسکا در یاد هواداران باقی بماند. اما مارک کوکوریا، مدافع چپ تیم، امیدوار است که اشتباهاتش در دقایق اولیه به همین اندازه در ذهن‌ها ماندگار نشود.
تاتنهام در ۱۱ دقیقه ابتدایی بازی، با دو گل پیش افتاد که عمدتا ناشی از عدم توانایی کوکوریا در حفظ تعادلش بود. در صحنه گل اول، او مالکیت توپ را به برنان جانسون واگذار کرد. در ادامه، جانسون با فرار از سمت راست، توپ را برای دومینیک سولانکه ارسال کرد که به گل تبدیل شد. شش دقیقه بعد، کوکوریا بار دیگر در نزدیکی محوطه جریمه در مبارزه با جاذبه شکست خورد و این بار دژان کولوسفسکی اختلاف را دو برابر کرد.
کوکوریا در نیمه اول دیدار مقابل تاتنهام دو بار لغزید و باعث شد تیم حریف دو بار به گل برسد.
پس از پایان بازی، این مدافع اسپانیایی عکسی از کفش‌های Puma Future 8 که در ۱۱ دقیقه ابتدایی پوشیده بود را در سطل زباله رختکن چلسی، در اینستاگرام منتشر کرد. او در کپشن این تصویر نوشت: «متأسفم، آبی‌ها»، اما اندکی بعد آن را حذف کرد.
بعد از دومین لغزش، کوکوریا به نیمکت چلسی اشاره کرد که می‌خواهد کفش‌هایش را عوض کند و به سرعت مدل قبلی، Future 7 Ultimate، را به پا کرد؛ کفشی که از ژانویه گذشته استفاده می‌کرد و در کمپین قهرمانی اسپانیا در یورو ۲۰۲۴ نیز به پا داشت. او مدل جدید 8 Future را که تنها دو روز پیش از این بازی رونمایی شده بود، کنار گذاشت.
شرکت پوما، که هنوز به درخواست سایت اتلتیک برای اظهار نظر در مورد این اتفاق واکنش نشان نداده، ممکن است از نمایش عمومی نارضایتی کوکوریا چندان خوشحال نباشد.
به‌جای اینکه دوربین‌های اسکای اسپورت شادی گل کولوسفسکی را نشان دهند، توجهشان روی کوکوریا بود که به یکی از اعضای تیم تدارکات چلسی اشاره می‌کرد. در واکنش به این صحنه، جیمی کرگر، مفسر ورزشی، گفت که کوکوریا مسئولیت را گردن این عضو ناشناس انداخته و رفتار این بازیکن ۲۶ ساله را کاملا بچه‌گانه توصیف کرد. در همین حال، جیمز مدیسون، بازیکن تاتنهام، در نیمه دوم با پوشیدن همین مدل8 Future عملکرد بهتری داشت و در دقیقه ششم وقت‌های تلف‌شده، پاس گل سون هیونگ مین را مهیا کرد.
استیو هوپر، مدیر تدارکات تیم سوئیندون تاون از لیگ دو انگلیس، در گفتگو با اتلتیک گفت: «صد درصد تقصیر کوکوریا است. این خود بازیکن است که کفش‌هایش را انتخاب می‌کند. تا جایی که من اطلاع دارم، او کفشش را از یک مدل به مدل دیگر تغییر داده که عجیب است. حتی طول استوک‌ها را هم تغییر نداده؛ چرا که استوک‌های کفش‌های پوما تنها در یک اندازه عرضه می‌شوند. این بازیکن است که برای خودش کفش انتخاب می‌کند، نه شما.»
مانند بسیاری از بازیکنان لیگ برتر، کوکوریا از کفش‌هایی با استوک‌های فلزی استفاده می‌کند که برای زمین‌های چمن طبیعی نرم طراحی شده‌اند. این مدل به‌طور سفارشی توسط شرکت پوما تولید شده است؛ چراکه نسخه قابل خرید مدل 8 Future که در خرده‌فروشی‌ها عرضه می‌شود، تنها دارای استوک‌های پلاستیکی برای زمین‌های سخت است.
جیمز آگار، متخصص کفش‌های فوتبال و گرداننده کانال یوتیوب Boot Wizard، می‌گوید: «حتی بدون امتحان کردن طولانی‌مدت مدل 8 Future، می‌توانم بگویم حس کشش و پایداری هر دو مدل کفش تقریبا مشابه است. بنابراین، با توجه به اینکه کوکوریا در هر دو موقعیت از کفش‌های مخصوص زمین نرم استفاده می‌کرده که معمولا کشش مشابهی ارائه می‌دهند، بعید است که طراحی زیره کفش به اندازه‌ای متفاوت باشد که لغزش‌های او را توجیه کند.
با این حال، باید در نظر داشت که ممکن است هر دو کفش سفارشی بوده باشند. عناصر دیگری، مانند پایداری جانبی قسمت بالایی کفش، ممکن است تأثیر داشته باشند. و البته، موضوع ساده این است که این کفش‌ها جدید بوده و او هنوز به آن‌ها عادت نکرده است.»
پوما خیلی زود با ماجرای لغزش کوکوریا تبلیغات جدیدی برای کفش‌های جدیدش راه‌اندازی کرد.
استوک‌های زمین نرم یکی از سه نوع اصلی زیره کفش فوتبال هستند؛ دو نوع دیگر شامل استوک‌های پلاستیکی برای زمین‌های سخت و استوک‌های کوتاه‌تر و توخالی مخصوص زمین‌های مصنوعی هستند.
آگار توضیح می‌دهد: «استوک‌های زمین سخت معمولا پلاستیکی هستند. گزینه‌های متنوعی برای آن‌ها وجود دارد و برای زمین‌های چمن طبیعی سفت طراحی شده‌اند. در لیگ برتر انگلیس کمتر از آن‌ها استفاده می‌شود، زیرا زمین‌ها در این کشور تقریبا در تمام سال نرم هستند و بازیکنان به کشش بیشتری نیاز دارند. به‌عنوان مثال، زمانی که کریستیانو رونالدو برای منچستریونایتد بازی می‌کرد، تقریبا همیشه از استوک‌های زمین نرم استفاده می‌کرد. اما در یوونتوس (ایتالیا) که زمین‌ها سخت‌تر است، عمدتا استوک‌های مخصوص زمین سخت را انتخاب می‌کرد.
بسیاری از بازیکنان در انگلیس کفش‌های زمین نرم می‌پوشند تا کشش بیشتری روی زمین داشته باشند. این کفش‌ها دارای استوک‌های فلزی بلندتر هستند که به بازیکن چسبندگی بیشتری می‌دهند و معمولا از لغزش جلوگیری می‌کنند.»
به‌طور کلی، کفش‌های زمین نرم دارای چهار استوک ۱۱ میلی‌متری در جلوی کفش و دو استوک ۱۳ میلی‌متری در ناحیه پاشنه هستند.
در سال ۲۰۰۶، وین رونی، مهاجم منچستریونایتد، برای اولین بار کفش Nike Air Zoom Total 90 Supremacy را در باخت ۳-۰ مقابل چلسی پوشید، اما به‌جای استوک‌های فلزی استاندارد، از استوک‌های بلندتر ۱۵ میلی‌متری استفاده کرد. در نیمه اول، رونی این استوک‌ها را در مچ پای جان تری، مدافع چلسی، فرو کرد که باعث ایجاد زخمی شد که نیاز به ۱۰ بخیه داشت. دو سال پیش، رونی که در آن زمان بازنشسته شده بود، در گفت‌وگویی با اسکای اسپورتس اعتراف کرد که در آن بازی عمدا از استوک‌های بلند استفاده کرده بود تا به کسی آسیب برساند. اتحادیه فوتبال انگلیس به‌دلیل این اظهارات به او هشدار داد. استوک‌های زمین سخت معمولا به‌طور قابل توجهی کوتاه‌تر هستند.
در یک بازی دوستانه ملی در ورزشگاه آنفیلد، پیش از جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، نیمار استوک‌های کفش‌های Mercurial Vapor خود را به نوعی نه‌چندان رایج تغییر داد و به تیم برزیل کمک کرد تا تیم نایب‌قهرمان آن مسابقات، یعنی کرواسی، را ۲-۰ شکست دهد. با این حال، حرفه‌ای‌ها به ندرت از این کفش‌ها در انگلیس استفاده می‌کنند؛ زیرا برای زمین‌های چمن طراحی نشده‌اند.
ویژگی‌های دقیق کفش‌ها و ترجیحات بازیکنان پیش از ارسال به مدیر تدارکات باشگاه برای آماده‌سازی در روز مسابقه، دقیقاً مشخص می‌شوند.
مسی سال‌هاست که از مدل‌های اختصاصی آدیداس استفاده می‌کند.
برای مثال، لیونل مسی نسخه‌ای از کفش Addidas F50 را می‌پوشد که دارای قسمت جلویی و پاشنه سخت‌تری نسبت به نسخه عمومی این مدل است. همچنین، استوک کفش مسی با استوک استاندارد مدل فعلی‌اش به نام Gambetrax متفاوت است. دکلان رایس، بازیکن آرسنال، نیز یکی از چندین بازیکن شناخته‌شده است که کفش‌هایش توسط شرکت آلمانی آدیداس به‌صورت سفارشی طراحی و تولید می‌شوند.
پس از ارسال کفش‌ها به زمین تمرین توسط تولیدکنندگان، کارکنان تدارکات ممکن است آن‌ها را برای تمرین یا مسابقه آماده کنند. این آمادگی شامل نرم کردن قسمت بالایی کفش (که از مواد مصنوعی یا چرم ساخته شده) با دستگاه گرم‌کننده کفش، محکم کردن یا تعویض استوک‌ها در صورت لزوم، گشاد کردن کفش‌ها با ابزار مخصوص، یا علامت‌گذاری آن‌ها با حروف T و M برای تمایز بین کفش‌های تمرین و مسابقه می‌شود.
پت فراست، مسئول تدارکات تیم ملی بزرگسالان انگلیس، در گفتگو با اتلتیک می‌گوید: «زمانی که در وست برومویچ آلبیون کار می‌کردم، معمولا برای هر بازیکن یک جفت کفش با استوک‌های پلاستیکی (mould) و یک جفت کفش با استوک‌های قابل تعویض فلزی (stud) به مسابقه می‌بردم. اگر بازیکنان می‌خواستند کفشهایشان را عوض کنند، این کار را در زمان گرم کردن انجام می‌دادند.
در سطح ملی، بازیکنان با کفش‌های خودشان به اردو می‌آیند. من هیچ ریسکی نمی‌کنم؛ اگر پنج جفت کفش به من بدهند، همان پنج جفت را می‌برم. این کار را جهت اطمینان انجام می‌دهم. همیشه این‌ها را همراهشان دارند؛ چرا که نمی‌دانند چه زمانی نیاز به تغییر کفش خواهند داشت.»
برای جان تری از چلسی، که برای گرم کردن، نیمه اول و نیمه دوم از کفش‌های متفاوتی استفاده می‌کرد و سپس آن‌ها را پس از بازی کنار می‌گذاشت، نیروهای تدارکات مسئول نگهداری از مدل‌های اختصاصی برند Umbro او بودند. در مقابل، جک گریلیش، بازیکن کنونی منچسترسیتی، در نیمه دوم فصل صعود استون ویلا به لیگ برتر در سال ۲۰۱۹، تنها از یک جفت کفش 2Nike Hypervenom استفاده می‌کرد. لایه بیرونی مصنوعی کفش چپش تا زمان بازی تعیین‌کننده تیمش در ورزشگاه ومبلی در اواخر ماه مه، تقریبا به‌طور کامل از بین رفته بود.
کفش‌های گریلیش در فصل 19-2018 به یکی از سوژه‌های بازی‌های آرسنال تبدیل شد.
بیشتر بازیکنان حرفه‌ای معمولا یک جفت کفش را برای چند بازی متوالی استفاده می‌کنند، به شرطی که قرارداد کفش‌شان آن‌ها را مجبور به تغییر مدل یا رنگ نکند. این تغییرات معمولا چهار بار در هر فصل انجام می‌شود. در سطوح پایین‌تر فوتبال، قراردادهای کفش کمتر رایج هستند و بازیکنان معمولاً آزادند که از هر برند یا مدلی استفاده کنند.
یوناه آیزاکس از سوئیندون تاون، که همراه با استیو هوپر پادکستی به نام Life of a Kitman را تهیه می‌کند، می‌گوید: «هر بازیکن با دیگری متفاوت است. ما بازیکنی داریم که هم کفش‌های Nike Tiempo، هم Adidas Predator و هم یک جفت Mizuno دارد. اینکه چه کفشی بپوشد، بستگی به وضعیت زمین، حس خودش و نحوه تمرینش دارد. حتی ممکن است هر بازی یکی از این کفش‌ها را بپوشند.»
تصمیم برای استفاده از کفش‌های مخصوص زمین نرم یا سخت به خود بازیکن بستگی دارد. برخی بازیکنان ترجیح می‌دهند با توجه به شرایط آب‌و‌هوایی، و زمین، استوک کفش خود را تغییر دهند، در حالی که برخی دیگر تنها از مدل مناسب خودشان استفاده می‌کنند.
براساس تجربه آیزاکس، مدافعان معمولا استوک‌های مخصوص زمین نرم را ترجیح می‌دهند، در حالی که مهاجمان اغلب از استوک‌های پلاستیکی مخصوص زمین سخت استفاده می‌کنند، حتی اگر زمین نرم باشد؛ چراکه این مدل‌ها معمولا کمی سبک‌تر هستند. با این حال، بازیکنانی مانند ویلفرد زاها، وینگر سابق کریستال پالاس، ترجیح می‌دادند در لیگ برتر از استوک‌های فلزی استفاده کنند.
در نهایت، این خود بازیکن است که تصمیم می‌گیرد در روز مسابقه چه کفشی بپوشد. مانند اتفاقی که روز یکشنبه برای کوکوریا رخ داد و مسئول تدارکات در این شرایط حضور دارد تا در صورت نیاز، گزینه‌های دیگری را برای بازیکن فراهم کند.