چگونه کرونا به چلسی کمک کرد تا در بازار نقل و انتقالات یکه‌تازی کند
هفت‌یک- چیزی حدود 17 سال از زمانی‌که رومن آبراموویچ در سکوت وارد استمفورد بریج شد و فوتبال انگلیس را برای همیشه تغییر داد، می‌گذرد و حالا او بار دیگر بازار نقل و انتقالات را قبضه کرده است. چلسی بیش از 85 میلیون پوند برای خرید حکیم زیاش و تیمو ورنر در قبل و بعد از تعطیلی مسابقات به دلیل شیوع ویروس کرونا هزینه کرد؛ این هفته نیز 50 میلیون یورو برای انتقال بن چیلول از لسترسیتی به لندن پرداخت کرد. تیاگو سیلوا نیز فصل آینده با پیراهن چلسی به میدان خواهد رفت و انتقال رکوردشکن کای هاورتز از بایرلورکوزن به این تیم باعث می‌شود که مجموع هزینه آبی‌پوشان تا اینجا در حدود 200 میلیون پوند باشد؛ این در حالی است که فرانک لمپارد به یک دروازه‌بان جدید نیز نیاز دارد.
برخلاف باور عموم، تعهد مالی آبراموویچ به چلسی هرگز، حتی با وجود تصمیم دولت انگلیس برای محدود کردن حضور او در استمفورد بریج و تماشای بازی تیمش، متزلزل نشد. حسابرسی‌های اخیر باشگاه نشان می‌دهد که او 247 میلیون پوند از دارایی شخصی‌اش برای کمک به تامین هزینه‌های این تیم در آخر سال مالی در تاریخ 30 ژوئن 2019 اختصاص داده است. با این حال دیدن هزینه‌های اخیر بسیار حیرت‌آور است؛ خصوصا در حالی که سایر باشگاه‌ها با مشکلات مالی ناشی از شیوع ویروس کرونا روبرو هستند و تغییرات عمده‌ای در برنامه‌های نقل و انتقالاتی‌شان ایجاد کرده و آماده شروع فصلی سخت شده‌اند.
یکی از مدیر برنامه‌هایی که با این باشگاه در ارتباط است، به اتلتیک می‌گوید:” این چلسی است که قدرتش را به رخ می‌کشد و نشان می‌دهد که چطور می‌تواند خرید کند.” اما آنها چطور می‌توانند هزینه‌هایی در این مقیاس کنند؛ در حالی‌که رقبای‌شان حتی قادر به فکر کردن به آن در این شرایط مالی نیستند؟
***
چلسی ضرر 101.8 میلیون پوندی پیش از پرداخت مالیات در فصل 19- 2018 را اعلام کرد که بزرگ‌ترین مبلغ از سال 2005 بود؛ زمانی‌که آبراموویچ با ریخت و پاش‌هایش، اولین قهرمانی لیگ برتر را برای آنها به ارمغان آورد. قوانین سختگیرانه فرپلی مالی یوفا تصریح می‌کند که باشگاه‌ها تنها اجازه دارند مجموع 30 میلیون یورو (حدود 25.5 میلیون پوند) در طول هر بازه سه ساله اعلام ضرر کنند؛ این یعنی یک ضرر هنگفت دیگر در فصل 20- 2019 ممکن بود کار را برای پایبندی به این قوانین سخت کند.
تیمو ورنر اولین خرید بزرگ آبی‌ها در این تابستان بود؛ مهاجمی که از لایپزیش به جمع آبی‌ها اضافه شد.
چلسی برای تقویت خط دفاعی‌اش، تیاگو سیلوا را به خدمت گرفت. این مدافع باتجربه برزیلی، با تمام شدن قراردادش، به طور آزاد به چلسی پیوست.
اما چند نکته هست که باید به آنها توجه کرد. چلسی در یک گزارش مفصل مدعی شده که مجموع 115.4 میلیون پوند از فروش بازیکنان برای سال مالی آینده ذخیره کرده – بیش‌تر این مبلغ از انتقال ادن هازارد به رئال مادرید و آلوارو موراتا به اتلتیکو مادرید تامین شده است. ارزش این درآمد زمانی بیش‌تر می‌شود که بدانیم آنها در فصل 20 – 2019 تنها برای دائمی کردن قرارداد قرضی متیو کوواچیچ، مبلغ 40 میلیون پوند هزینه کردند و این موضوع تاییدی بر سود دهی سالم آنها در خرید و فروش بازیکنان در حسابرسی‌های اخیر برای یوفاست.
تمام بازیکنان خریداری شده در این پنجره نقل و انتقالاتی به صورت رسمی پس از اول جولای قرارداد بستند که یعنی هزینه خرید بازیکنانی چون ورنر، زیاش، چیلول، تیاگو سیلوا، هاورتز و هر گزینه محتمل دیگری در حساب فصل 21- 2020 محاسبه خواهد شد. نکته دیگر نیز این است که یوفا پیش از این مدعی شده که آماده است تا منطبق با قوانین فرپلی مالی فضای کمی به باشگاه‌ها بدهد تا بتوانند با شرایط ناشی از شیوع همگانی ویروس کرونا کنار بیایند و حمایت مالی اضافه از سوی مالکان باشگاه به صورت مورد به مورد بررسی خواهد شد.
ارزش دارایی آبراموویچ در سال 2020 تقریبا به اندازه قبل است- به گزارش فوربس از فهرست میلیاردهای جهان، او با دارایی 9.5 میلیارد پوندی در رده صد و پنجاه و دومین ثروتمندترین افراد دنیا قرار دارد- و حضورش سطحی از امنیت مالی را به چلسی داده که بسیاری دیگر از باشگاه‌های برتر نمی‌توانند چنین حسابی روی مالکان‌شان داشته باشند. هیچ یک از اعضای باشگاه در استمفورد بریج یا کوبهام در طول تعطیلی مسابقات به مرخصی نرفته یا کنار گذاشته نشد و با این‌که مذاکراتی درباره احتمال کاهش دستمزد یا تعویق در پرداخت آن با اعضای تیم اول صورت گرفت اما در نهایت هیچ‌کدام از این اتفاقات نیز رخ نداد.
چلسی همچنین هزینه قابل توجه و سنگینی نیز انجام داد تا نقش معناداری در امر مقابله با بحران سلامت عمومی در انگلیس ایفا کرده باشد؛ هتل میلنیوم و هتل کوپثورن در داخل استمفورد بریج در اختیار اعضای کادر درمان و کارمندانی که نقش کلیدی داشتند، قرار گرفت؛ تیم پزشکی باشگاه نیز این اجازه را پیدا کردند که در صورت تمایل برای تقویت خدمات درمانی به کادر درمان منتقل شوند. آبراموویچ مبلغی برابر با 200 هزار پوندی که از سوی هواداران باشگاه جمع‌آوری شده بود، پرداخت کرد تا به خیریه ملی علیه آزار خانگی (Refuge) اهدا کند؛ خیریه‌ای که برای کاهش حوادث خشونت آمیز در طول دوران قرنطینه تلاش می‌کرد.
این کارها به هزینه انجام شده از سوی چلسی در بازار نقل و انتقالات مربوط است چرا که دیگر اتهام تناقص اخلاقی متوجه آنها نیست. آبراموویچ پیش از این‌که به اعضای جدید تیم اولش پاداش درخوری اهدا کند، دست به اخراج 55 نفر از کارمندان باشگاه نزد؛ اما این کاری بود که آرسنال انجام داد. نیازی به داشتن احساس ممنوعه در بازار نقل و انتقالات با ترس از این‌که به نظر بیاید آنها علایق خودشان را به کسانی که برای‌شان کار می‌کردند ترجیح دادند، نبود.
بعد از شیوع کرونا، آبراموویچ اجازه داد که از هتل‌های ورزشگاه استمفوردبریج به عنوان محل اسکان کادر درمانی استفاده شود.
دکتر راب ویلسون، متخصص مالی فوتبال در دانشگاه شفیلد هالام، به اتلتیک می‌گوید:” چیزی که ما در دوران شیوع کرونا دیدیم، اهمیت سرمایه اجتماعی است – رفتار باشگاه زمانی که مردم کارشان را از دست می‌دهند، چگونه است. واکنش شدیدی علیه آرسنال که 55 نفر را اخراج کرده و سپس ویلیان را با هزینه‌ای گزاف جذب می‌کند، پدید می‌آید؛ و این روند در حال حاضر در سراسر فوتبال شایع شده است. مردم انتظار دارند که باشگاه‌های‌شان مسئولانه‌تر رفتار کنند که فکر می‌کنم این موضوع در ذهن برخی از باشگاه‌های بزرگ در لیگ برتر نیز به وجود آمده است.
من هرگز نمی‌گویم که چلسی کارهای اجتماعی انجام داد تا اجازه هزینه کردن در بازار نقل و انتقالات را داشته باشد اما یکی از منفعت‌های غیرمستقیم رفتار مسئولانه در اجتماع این است که آنها آزادی عمل بیش‌تری برای انجام خواسته‌های‌شان دارند. هواداران نیز دوست دارند همین را ببینند.”
***
چلسی آزادی عمل بیش‌تری نسبت به سایر رقبایش برای حمله به این پنجره نقل و انتقالاتی داشت – پنجره‌ای که از مدت‌ها قبل به عنوان یک فرصت کلیدی برای بازسازی و بالاتر بردن سطح تیم در نظر داشتند و این پنجره به شرایطی خوب برای خریداری با جیب پر پول تبدیل شد چرا که باشگاه‌های سراسر اروپا سعی در جبران مشکلات مالی به دلیل برگزاری دیدارها پشت درهای بسته یا کاهش چشمگیر تماشاگران برای آینده‌ای نامعلوم دارند.
آن مدیر برنامه اضافه کرد:” حالا آنها پنجره‌ای دارند که می‌توانند برای تازه کردن قوای تیم از آن استفاده کنند و بازار موجود بازاری برای یک خریدار واقعی است. باشگاه‌ها شاید همیشه به صورت علنی این موضوع را تایید نکنند اما بسیاری از آنها شرایط سختی را در دوران کرونا و قرنطینه و بازی پشت درهای بسته سپری کردند. بسیاری از آنها نمی‌توانند زیاد در برابر چک‌های سفید امضای چلسی مقاومت کنند. در آخر باید واقع گرا باشند.”
چلسی توانست بن چیلول را با مبلغی بسیار پایین‌تر از آنچه لسترسیتی تقاضا کرد، به خدمت بگیرد.
علی‌رغم اصرار اولیه لسترسیتی برای فروش چیلول با رقمی در حدود 80 میلیون پوند که منچستریونایتد برای خرید هری مگوایر پرداخت کرد، این بازیکن در نهایت با رقم 50 میلوین پوند به جمع بازیکنان ارزشمند چلسی اضافه شد. باشگاه لایپزیش به ورنر اعلام کرد که موافقت باشگاه به پرداخت حق فسخ 54 میلیون پوندی او بستگی دارد و وقتی لیورپول مشخصا از تلاش برای خرید این بازیکن انصراف داد، توجه او به سمت انتقال به استمفورد بریج جلب شده بود.
آبراموویچ هزینه بیش‌تری در این پنجره نقل و انتقالات انجام داد چون متوجه شد که می‌تواند با این پول در این پنجره بازیکنان بهتری را نسبت به حالت عادی جذب کند. هاورتز در شرایط عادی مشتریان بزرگ زیادی در سراسر اروپا داشت و لورکوزن می‌توانست نبردی برای بالا بردن قیمت به راه بیندازد. در عوض راه چلسی برای جذب یکی از جذاب‌ترین استعدادهای هجومی اروپا خیلی سریع باز شد- شاید این اولین بار پس از جذب ادن هازارد از لیل در تابستان 2012 باشد که چنین اتفاقی برای آنها رخ می‌دهد.
مارینا گرانوفسکایا تقریبا همه بازیکنان مدنظر لمپارد را در این تابستان به خدمت گرفت.
چالش بزرگ‌تر مارینا گرانوفسکایا، مدیر باشگاه چلسی، پیدا کردن تیم برای بازیکنانی که لمپارد به آنها نیازی ندارد و عده‌ای از آنها بازیکنان قرضی هستند که مهلت قراردادشان به پایان رسیده است. چالش دیگر سر و سامان دادن به صورتحساب پرداخت دستمزدی است که در فصل 19- 2018 به 285.6 میلیون پوند رسید که 63.9 درصد از گردش مالی باشگاه بود. حتی اگر او موفق شود، بعید است که بتواند پولی که چلسی برای خرید اولویت‌هایش در این پنجره هزینه کرد، با فروش بازیکنان به دست بیاورد.
وقتی مهلت نقل و انتقالات در تاریخ 5 اکتبر به پایان برسد، هزینه نهایی پرداخت شده از سوی چلسی احتمالا بسیار قابل توجه است- اما مهم است به یاد داشته باشیم که هزینه پرداخت شده به سبکی نیست که باشگاه‌ها خودشان برای فعالیت‌های نقل و انتقالاتی حساب کنند.
هزینه‌ای که برای خرید هر بازیکن جدید پرداخت شده به طول مدت قرارداد بازیکن با باشگاه تقسیم می‌شود – این روندی استاندارد در حسابداری است که به استهلاک یا دارایی ناملموس مشهور است – و رقم به دست آمده به درآمد سالیانه آنها اضافه می‌شود تا ارزش بازیکن مشخص شود. برای مثال هزینه خرید ورنر در حسابرسی فصل 21 – 2020 رقم 54 میلیون پوند نخواهد بود؛ رقم انتقال او به 5 سال که مدت قراردادش با باشگاه است، تقسیم می‌شود، بنابراین 10.8 میلیون پوند به دستمزد سالیانه 8.84 میلیون پوند اضافه می‌شود که ارزش او را به 19.64 میلیون پوند برای سال اول تبدیل می‌کند.
باشگاه‌ها با حسابرسی خریدهای جدید به این شیوه، شرایط را برای خرج کردن در بازار نقل و انتقالات بدون متحمل شدن ضرر سنگین در حساب‌های‌شان که منجر به نقض قوانین فرپلی مالی شود، آسان می‌کنند. فروش بازیکنان با محاسبات متفاوتی حساب می‌شود و این یعنی نیازی نیست که هزینه‌های انجام شده لزوما به اندازه مبالغ دریافتی باشد تا خرید و فروش بازیکن به عنوان یک کار سودده در حساب‌های سالیانه باشگاه محاسبه شود.
ویلسون اظهار داشت:” این راه درست انجام این کار است اما یک حقه تر و تمیز کوچک حسابرسی است تا بتوان همه چیز را بهتر مدیریت کرد. باشگاه رقم انتقال را به تعداد سال‌های قرارداد تقسیم می‌کند و همیشه می‌بینید که بعد از دو یا سه سال قرارداد را تمدید می‌کنند چون به آنها اجازه می‌دهد که رقم پرداختی را به مدت زمان بیش‌تری تقسیم کنند. این باعث می‌شود که قابلیت خرید بازیکنان از نظر حسابرسی بیش‌تر شود.”
آن مدیر برنامه اضافه کرد:” این ارقام بزرگ مبالغ انتقال ما را دیوانه می‌کند اما باشگاه‌ها این مبالغ را به طول مدت قرارداد تقسیم می‌کنند. این هزینه‌ها همیشه به دراماتیکی که در ابتدا دیده می‌شود، نیست و می‌تواند بر اساس برنامه‌های تجاری بلند مدت‌تر باشد. به جز تیاگو سیلوا، چلسی سایر بازیکنان را برای مدتی طولانی جذب کرده است. آنها در واقع ارزش فروش زیادی دارند. به کاری که با هازارد کردند نگاه کنید: با 30 میلیون پوند او را خریدند و سه برابر این رقم به فروش رساندند. آنها رفتار زیرکانه‌ای با خریدهای بزرگ‌شان دارند. بله، کِپا آریسابالاگا می‌تواند استثنای این موضوع باشد اما حتی او نیز هنوز بسیار جوان است. آنها استعدادشناس خوبی هستند.”
***
جذب بازیکن چلسی در این پنجره نقل و انتقالاتی بسیار درخشان و البته استراتژیک بود. زیاش، ورنر، هاورتز و چیلول همگی اهداف قدیمی باشگاه بودند که از سوی لمپارد تایید شدند. آنها امیدوار هستند که تاثیر جمعی آنها به آبی‌پوشان برای از میان برداشتن فاصله با لیورپول و منچسترسیتی کمک کند اما حداقل تاثیر آنها افزایش تلاش باشگاه برای جدا کردن خود از رقبای لیگ برتری است که نتوانستند چنین هزینه‌ای را متقبل شوند و شانس‌شان برای موفقیت در لیگ قهرمانان را افزایش دهند.
شکست‌های سنگین چلسی مقابل بایرن در لیگ قهرمانان، نشان داد که این تیم چه راه درازی برای بازگشت به جمع بزرگان اروپا دارد.
این ریسک است اما در دوره عمل آبراموویچ منطقی به نظر می‌رسد. ویلسون می‌گوید:” اشتباه است که بگویم باشگاه‌های لیگ برتر نمی‌توانند چنین سرمایه‌گذاری‌هایی در بازار نقل و انتقالات داشته باشند چون واقعا می‌توانند. کاری که آنها تصمیم به انجامش گرفتند این است که مراقب مدل‌های مالی آینده برای تشکیلات‌شان باشند و به همین دلیل الگوهای هزینه کردن پایین‌تری را شاهد بودیم. چلسی برخلاف جریان آب حرکت کرد.
آنها به نوعی ریسک کردند و به نظر می‌رسد تفکرشان این بود که اگر مبلغ قابل توجهی را در حال حاضر هزینه کنیم این بازیکنان برای سه یا چهار سال آینده در کنار ما خواهند بود و می‌توانیم تیم‌مان را بسازیم. آنها فوق‌ستاره‌های هجومی‌‌شان را زود خریدند و احتمالا باید انتظار هزینه کم‌تری در سال‌های پیش رو برای جبران هزینه‌های امسال‌شان داشته باشیم. این فقط یک استراتژی متفاوت است.
رقابت بین 6 تیم بالای جدول بسیار نزدیک است؛ بنابراین هرکس که در حال حاضر هزینه کند از رقبایش پیشی خواهد گرفت. بیش‌تر هزینه چلسی پس از کسب سهمیه لیگ قهرمانان انجام شد و اگر آنها بتوانند به مراحل پایانی این رقابت‌ها راه پیدا کنند، درآمد اضافه از حق پخش تلویزیونی و قراردادهای تجاری می‌تواند تا 100 میلیون پوند برسد. این 100 میلیون پوند بیش‌تر از رقمی است که تیم‌های خارج از جمع 4 تیم صدر جدول به دست می‌آورند. اگر تیم‌های خارج از جمع 4 تیم صدر جدول هزینه بیش‌تری نکنند، ممکن است جای تیم‌های فعلی حاضر در لیگ قهرمانان بسیار محکم شود و شش تیم بزرگ به چهار تیم بزرگ تبدیل شوند.”
لمپارد در اولین فصل حضور در استمفوردبریج، آبی‌ها را به لیگ قهرمانان رساند اما با خریدهایی که در این تابستان انجام دادند، آنها در فصل جدید به دنبال اهداف بزرگ‌تری خواهند بود.
فشار بازگشت حداکثری این سرمایه‌گذاری در زمین روی شانه‌های لمپارد است اما آبراموویچ پاسخی محکم به کسانی داد که مدعی بودند او علاقه‌اش به پشتیبانی از ساختن یک تیم چلسی بزرگ دیگر را از دست داده است. آن مدیر برنامه می‌گوید:” تنها راه از میان برداشتن فاصله با لیورپول و سیتی، خرج کردن است. گزینه دیگر، ریسک تبدیل شدن به بازنده‌ای با اختلاف زیاد است؛ باشگاهی که در بهترین حالت برای مدتی نامعلوم تنها به دنبال کسب سهمیه حضور در لیگ اروپاست.
بایرن به چلسی نشان داد که چقدر از دور حضور در جمع مدعیان لیگ قهرمانان پرت افتاده است. همه این موارد در اصل به اشتیاق آبراموویچ بستگی دارد و تمام چیزهایی که تا به حال دیده‌ایم، گواه بر این است که او مثل همیشه به باشگاه متعهد است.”