چرا اتفاقات بعد از قهرمانی بایرن به سود توماس توخل است

هفت‌یک- تنها بایرن مونیخ می‌توانست پس از کسب یک قهرمانی دراماتیک در آخرین لحظاتِ روز آخر، چنین تغییرات عظیمی را اعمال کند و در یک لحظه، داستان را از قهرمانی‌های داخل زمین به یک کودتای جدی در اتاق هیئت مدیره تبدیل کند.

‌تنها چند ثانیه پس از سوت پایان بازی و برتری ۲-۱ و قطعی شدن قهرمانی روز شنبه مقابل کلن، اخباری مبنی بر برکناری الیور کان، نایب رئیس و حسن صالح‌حمیدزیچ، مدیر ورزشی، توسط هیئت سرپرستی باشگاه منتشر شد. یان کریستین دریسن، مدیر مالی سابق، جانشین کان خواهد شد.

‌توماس مولر مهاجم باتجربه زمانی که با این خبر مواجه شد در عین ناباوری گفت:”اما ما همین یک دقیقه پیش عنوان قهرمانی را به دست آوردیم!”

‌به توماس توخل سرمربی تیم از قبل در مورد این تغییرات بی‌رحمانه اطلاع داده شده بود، اما مطمئن نبود که آیا قرار است منتظر قهرمانی احتمالی رقیب باشد (بوروسیا دورتموند در صدر جدول بود اما از میهمانش ماینتس شکست خورد) یا از اخراج دو نفری که او را تنها هشت هفته پیش استخدام کردند، متاسف باشد. توخل به راحتی اعتراف کرد که:”این موضوع مدیریتیِ درون باشگاه کمی بر این قهرمانی و قدرت اراده امروز تیم سایه افکنده است.”

از نظر احساسی، این مطمئنا بزرگترین قهرمانی داخلی پس از یک دهه تسلط بایرن بود و بدون شک در فضای رویداد موتورورلد مونیخ در شنبه شب و حتی تا یکشنبه نیز جشن گرفته خواهد شد. بازیکنان زیادی از اخراج کان که همیشه فاصله خود را با آنان حفظ می‌کرد، ناراحت نمی‌شوند.

کان اجازه پیدا نکرد در جشن قهرمانی بایرن حضور پیدا کند

‌صالح‌حمیدزیچ چهره محبوب‌تری بود که در رختکن عده‌ای او را دوست داشتند اما نه بین همه. هافبک سابق بایرن، ملقب به براتزو، از غرور خود پس از کسب ششمین قهرمانی در طول چندین سال کارش صحبت کرد و با مهربانی از رئیس هربرت هاینر و اولی هوینس رئیس افتخاری- که قبلاً بزرگترین حامی‌اش بود- به خاطر اطلاع دادن به او طی یک مکالمه صمیمانه در جمعه در مورد اهداف‌شان تشکر کرد.

‌در وبسایت باشگاه به نقل از او آمده: «بایرن بالاتر هر چیزی است. من یه تصمیم هیئت سرپرستی باشگاه احترام می‌گذارم و برای تیم و هواداران‌مان آرزوی سربلندی و موفقیت دارم.”

به طور واضح، هیچ نقل قولی از کان وجود نداشت، که نشان ‌دهد دروازه‌بان سابق بایرن و آلمان، اخراج خود را به همان اندازه قبول نکرده است. او غایب قابل توجهی در جایگاه VIP استادیوم راین انرژی بود و بعداً در توییتی نوشت که باشگاه از سفر او به کلن «ممانعت» کرده است، و این به صراحت در تضاد با یک جلسه مطبوعاتی مبنی بر این بود که او از آنفولانزا رنج می‌برده است.

‌کمی بعد، او با گفتن اینکه شنبه “بدترین روز زندگی من بود، من اجازه نداشتم با بازیکنان جشن بگیرم” تردیدها را دو برابر کرد. یک مقام بلندپایه باشگاه در گفت‌وگو با اتلتیک اصرار داشت که به کان صرفاً “توصیه” شده است که عقب بماند. در هر صورت، این یک فاجعه ارتباطی دیگر برای بایرن بود، و روشی نسبتاً ناپسند برای دور زدن اسطوره باشگاه.

این پایان کار نیز نخواهد بود. رؤسای مونیخ خود را برای حمله کان در روزهای آینده آماده می‌کنند. او به وضوح آسیب دیده است.

کاملاً مشخص نیست که چرا هیئت سرپرستی تصمیم گرفت از جلسه‌ای که در ابتدا برای سه‌شنبه آینده برنامه‌ریزی شده بود، جلوگیری کند. آیا آنها ایمان خود را نسبت به توانایی تیم‌شان برای یک بازگشت دیرهنگام به لیگ را از دست داده بودند و می‌خواستند پس از اولین فصل بدون هیچ جامی در ۱۱ سال گذشته، عرشه را برای شروعی جدید پاک‌سازی کنند؟ ترس از ناکامی نیز ممکن است نقش داشته باشد. زمانی که هاینر و دریسن صبح یکشنبه به سوالات خبرنگاران پاسخ دهند، بیشتر خواهیم فهمید (توضیح مترجم: این کنفرانس دیروز برگزار شد؛ مشروح آن را از اینجا بخوانید).

آنها بدون شک این فصل نسبتاً ضعیف را دلیل اصلی کنار گذاشتن کان و صالح‌حمیدزیچ می‌دانند، اما همانطور که زمان جدایی این دو نشان داد، پایان فصل بیشتر یک لحظه مناسب بود تا دلیل واقعی ایجاد تغییرات. ویژگی‌های رهبری و سبک مدیریت کان مدتی بود که زیر سوال رفته بود.

گفته می‌شود اخراج صالح‌حمیدزیچ در میانه‌های جشن قهرمانی به او اطلاع داده شد

اما اگر او و صالح‌حمیدزیچ می‌توانستند هوینس را در باشگاه نگه دارند، ممکن بود هر دو هنوز سرکارشان باقی مانده بودند. این مرد ۷۱ ساله هنوز هم در ویلای خود در دریاچه تگرنسی در جنوب مونیخ در بایرن است و از این واقعیت خوشش نمی‌آید که تصمیماتی- مانند فروش روبرت لواندوفسکی مهاجم تیم به بارسلونا در تابستان گذشته- بدون کمک و مشورت با او در طول دوران حضور سه ساله‌ی کوتاهِ کان گرفته شده است.

‌همچنین صحبت‌هایی که در مورد بازگشت کارل هاینس رومنیگه، مدیر اجرایی قبلی، می‌شد، این بار به عنوان عضوی از هیئت نظارت وجود دارد- نهادی که باید برای هرگونه نقل و انتقالات بالای ۲۵ میلیون یورو (۲۱.۷ میلیون پوند؛ ۲۶.۸ میلیون دلار) مجوز بدهد. همه اینها منجر به تصاحب قدرت مطلق توسط افراد قدیمی می‌شود.

توخل آنقدر باهوش است که این را پیش‌بینی کرده و به طور واضح از هوینس برای آوردن او پس از انتصابش در اواخر مارس تشکر کرده بود. در میان این همه جنون، فراموش نمی‌شود که توخل نقش کلیدی در این قهرمانی داشت.

دیروز زمانی که بایرن پس از گل تساوی دژان لیوبیچیچ در دقیقه ۸۱، نیاز به گلزنی داشت، او هیچ ابایی از تعویض لئون گورتزکا، ملی‌پوش آلمانی که تنها ۱۴ دقیقه قبل به میدان رفته بود، نداشت. توخل توضیح داد:«این یک تصمیم وحشتناک بود، من از او عذرخواهی کردم. اما ما به گل نیاز داشتیم و در آن لحظه، من نمی‌توانستم هیچ چیز دیگری را در نظر بگیرم.”

‌یکی از بازیکنانی که به جای گورتزکا و نصیر مزراوی در دقیقه ۸۵ به بازی رفت، جمال موسیالا بود و گلی به ثمر رساند که قهرمانی را قطعی کرد؛ حتی اگر عملکرد کلی بایرن در آن روز، شایسته نبوده باشد.

توخل در پاسخ به این سوال که آیا او برای یک تعطیلات طولانی پس از چنین فصل پر تنشی آماده است یا خیر، سرش را تکان داد و گفت:”زمان رفتن نیست. زمان ماندن و مسئولیت‌پذیری است خصوصا در حال حاضر پس از تصمیم‌گیری در رابطه با کان و براتزو، باید گفت‌وگو کنیم.”

نداشتن مدیرورزشی باعث می‌شود که توخل حداقل در این تابستان نقش پررنگ‌تری در نقل و انتقالات باشگاه داشته باشد.

در واقع، صحبت‌های زیادی در مورد آن وجود خواهد داشت، زیرا باشگاه تلاش خواهد کرد تا این فصل تکرار نشود که فصل بعد هم با تکیه بر جادوی موسیالا در دقیقه ۸۸ هفته‌ی سی و چهارم قهرمانی را جشن بگیرند. و توخل در قلب این مذاکرات استراتژیک خواهد بود. در غیاب یک مدیر ورزشی جدید که در زمان مقرر استخدام خواهد شد، سرمربی سابق دورتموند، پاری‌سن‌ژرمن و چلسی تابستان امسال جایگاه خود را به شدت تقویت کرد.

هیئت مدیره جدید نسبت به بی‌ثباتی بیشتر محتاط خواهد بود و بنابراین به توخل نفوذ و قدرت بیشتری در بازار نقل و انتقالات نسبت به هر یک مربیان سابق می‌دهد. بنابراین، شانس خوبی وجود دارد که حداقل در زمین، همه چیز منسجم‌تر به نظر برسد.

دورتموند قطعا چنین احساسی دارد. یکی از دلایلی که آنها از ناکامی‌شان در استفاده از ضعف بایرن در این فصل بسیار ناراحت بودند، انتظار منطقی آنها- اگر نگوییم ترس- است که با یک پیش فصل مناسب و یا جذب دو بازیکن کلیدی، توخل بایرن را به هیولایی بسیار متفاوت برای فصل 24-2023 تبدیل کند.