آنالیز: چگونه ناگلزمان بایرن را به تیمی بهتر تبدیل کرد
هفت‌یک- چطور می‌توان باعث پیشرفت تیمی شد که تمامی افتخارات ممکن را به دست آورده و 9 بار متوالی قهرمان بوندس‌لیگا شده است؟
این از آن دست سوالاتی است که وقتی یولیان ناگلزمان هدایت بایرن مونیخ را در جولای سال گذشته برعهده گرفت، به ذهنش خطور کرد. شش ماه گذشته و تیم بایرن او با شش امتیاز اختلاف در صدر جدول است و با شش پیروزی از شش بازی مرحله گروهی به مرحله بعدی لیگ قهرمانان صعود کرده است.
دیگر سوالات زیادی از این دست وجود ندارد. بایرن نه تنها تحت هدایت ناگلزمان در سطح تیمی پیشرفت کرده، بلکه ساختار دینامیک‌تر آنها به بازیکنان این تیم کمک کرده که در سطح انفرادی نیز پیشرفت کنند.
با سبک بازی‌سازی آنها شروع می‌کنیم. ناگلزنان از یک 1-3-2-4 نامتقارن استفاده می‌کند و مدافع چپ را به مناطق هجومی‌تری از زمین می‌فرستد. با این حال، سایر بازیکنان خط دفاعی خودشان را در ساختاری که شبیه به دفاع سه نفره به نظر می‌رسد جای می‌دهند و مدافع میانی سمت چپ در هاف-اسپیس (توضیح مترجم: half space کانال بین کانال کناری و میانی است) جای گرفته، مدافع میانی سمت راست در کانال میانی و دفاع راست در هاف اسپیس سمت راست قرار می‌گیرد. بسته به سبک پرسینگ حریف، این مدافع راست یا در همان ردیف هر دو مدافع میانی جای می‌گیرد یا حتی جلوتر رفته و به سمت هافبک‌های دفاعی حرکت می‌کند.
جزییات کوچکی مانند فضای مدافع کناری سمت راست به ناگلزمان اجازه می‌دهد که بازی‌سازی تیمش را از ساختار دفاعی 2+3 به 3+2 تغییر می‌دهد، در حالی که مدافع کناری سمت راست به هافبک‌های دفاعی می‌پیوندد تا آنها سه نفر شوند. این می‌تواند در هنگام تلاش حریف برای پرس کردن بایرن برای آنها دردسرساز شود.
علاوه بر فضای تسخیر شده توسط چهار بازیکن خط دفاعی بایرن، بازیکنان متفاوتی نقش و جاگیری‌شان را تغییر می‌دهند تا با سیستم ناگلزمان سازگار شوند. با جلو کشیدن مدافع چپ، وینگر سمت چپ می‌تواند به داخل کشیده و هاف اسپیس را از آن خود کند تا به سمت عمق و فضای پشت خط دفاعی حمله‌ور شده یا در پیش بردن توپ به بایرن کمک کند.
بسته به نقش و جاگیری مدافع کناری سمت راست بایرن، هافبک‌های دفاعی یا در ساختار 2+3 در مرکز هستند یا همانطور که در زیر نشان داده می‌شود، در ساختار 3+2 به سمت چپ می‌روند.
در مثال بالا، هافبک دفاعی سمت چپ بایرن (شماره 8) هاف اسپیس مقابل مدافع میانی حریف را در اختیار گرفته و هافبک دفاعی سمت راست بایرن (شماره 6) به کانال میانی رفته تا به مدافع راست اجازه دهند پیشروی کند. این اقدام زوایای پاسکاری بسیاری برای مدافع میانی صاحب توپ بایرن ایجاد می‌کند که اجازه پیشروی و چرخش توپ را به خوبی می‌دهد. مدافعان میانی بایرن گزینه‌های ارسال پاس مورب به مناطق کناری را دارند و این تیم برابر ضدحملات به خوبی مورد محافظت قرار می‌گیرد.
با ایجاد این الگوهای چرخشی، ناگلزمان به تیمش اجازه می‌دهد که بسیاری از بازیکنان هجومی را به یک سوم دفاعی حریف و خصوصا محوطه جریمه آنها ببرد که در واقع شانس خلق موقعیت و در نتیجه گلزنی را افزایش می‌دهد. بایرن این فصل تحت هدایت ناگلزمان 65 گل در 20 بازی بوندس‌لیگا زده که 13 گل بیشتر از دورتموند، نزدیکترین رقیب آنها، به حساب می‌آید.
نقشه زمین بازی زیر نشانگر میانگین جاگیری تیمی بایرن در جریان پیروزی برابر کلن در اوایل این فصل است که با استفاده از داده‌های AWS تهیه شده است. می‌توانید ببینید که آلفونسو دیویس، مدافع چپ (شماره 19)، تا چه حد در سمت چپ جلو بازی می‌کند و به سرژ گنابری (شماره 7) اجازه می‌دهد که به فضای داخلی برود. در بال مخالف، تانگوی نیانزو، مدافع راست (شماره 23)، به داخل می‌کشد و لروی سانه (شماره 10) مسئولیت حضور در کناره‌های آن سمت را برعهده دارد.
مشخص است که کدام بازیکنان از این سیستم ناگلزمان بهره برده‌اند. بازیکنانی که به نظر معمولی می‌آمدند و رشدشان متوقف شده بود و حالا به سطح کلاس جهانی بهبود پیدا کرده‌اند.
ناگلزمان موفق شده با آزاد کردن کناره زمین فقط برای دیویس، بهترین استفاده را از تهدید هجومی این بازیکن ببرد. او با سرعت و چابکی‌اش نه تنها قدرت این تیم در کناره‌ها را بالا برده، بلکه حالا از عمق هم حمله کرده و با ارسال سانتر، نفود از بال و خلق موقعیت هم به این تیم کمک می‌کند. او از نظر تکنیکی مثل یک وینگ-بک عمل می‌کند اما برخلاف استفاده اونیون برلین از آنها، او گزینه گلزنی نیست. این ملی‌پوش کانادایی همچنان به عنوان یک مدافع کناری در خط دفاعی چهار نفره دفاع می‌کند.
بنجامین پاوارد از نظر نقش‌اش در این تیم در نقطه مقابل دیویس قرار دارد. او مدافع کناری معکوس (شماره 5 در بالا) در ساختار 2+3 یا ساختار 3+2 است که قبل‌تر به آن اشاره شد(توضیح مترجم: inverted full-back منظور مدافع کناری راست پا که در سمت چپ بازی می‌کند یا مدافع کناری چپ‌پا که در سمت راست بازی می‌کند). پاوارد که دوران فوتبالش را به عنوان یک مدافع میانی شروع کرد این مهارت را دارد که با پیش بردن و به گردش در آوردن توپ سازگاری بیشتری دارد تا این که با طی کردن طول زمین در سمت راست سازگار باشد. او از نظر تکنیکی به اندازه کافی با استعداد هست که به عنوان عضوی از خط دفاعی سه نفره بازی کرده یا به فضای مقابل دفاع بکشد و همین باعث شده که نقش مدافع کناری معکوس تحت هدایت ناگلزمان برای او عالی باشد.
هافبک‌های دفاعی دو عملکرد متفاوت دارند: اول نقش جاشوا کیمیش است که بازی‌سازی است که در مناطق دفاعی‌تر قرار می‌گیرد و بازی‌سازی از آن پست را سازماندهی می‌کند. نقش دوم که توسط لئون گورتسکا یا کورنتین تولیسو ایفا می‌شود اساسا هجومی‌تر دارد و این بازیکن به صورت انتخابی با حضور در محوطه جریمه برای زدن ضربات سر یا استفاده از توپ‌های دوم به خط حمله بایرن کمک می‌کند.
پست آخر که به شکل قابل توجهی توسط ناگلزمان بهبود پیدا کرده بال چپ است که حالا تحت سلطه لروی سانه قرار دارد. سانه به اشتباه از سوی هانسی فلیک، سرمربی قبلی، در سمت راست به کار گرفته می‌شد اما حالا به واسطه سیستم‌های چرخشی بایرن، او می‌تواند در هاف اسپیس چپ بازی کند و این به او اجازه می‌دهد که پاس‌هایی را در فضای بین خطوط دریافت کرده یا به فضای پشت خط دفاعی حریف حمله کند.
این اتفاق تغییری قابل توجه در بازی سانه بوده، او را به سایر اعضای تیم متصل کرده و زوایای در اختیارش برای خلق موقعیت با پای چپش را بهبود بخشیده است. این بازیکن 26 ساله همین حالا به اندازه فصل گذشته گل زده (شش) و هفت پاس گل هم ارسال کرده است. او در مرحله گروهی لیگ قهرمانان پنج گل زد و چهار پاس گل ارسال کرد.
وقتی ناگلزمان شش ماه قبل به بایرن پیوست، به نظر می‌رسید که تغییر ساختار این تیم برای او وظیفه‌ای غیرممکن باشد اما در عین درگیری با مصدومیت‌ها و شیوع دوباره ویروس کرونا، این تیم تکامل یافته و به تیمی بسیار منعطف‌تر تبدیل شده است.
آنها در حال نزدیک شدن به دهمین قهرمانی متوالی در بوندس‌لیگا هستند و پیشرفت بایرن تحت هدایت ناگلزمان هشداری قاطع به رقبای این تیم در لیگ قهرمانان است.