ایتالیا- بایرن، انگلیس-تاتنهام و اسپانیا- برایتون؛ تیم‌های یورو شبیه چه تیم‌های باشگاهی بازی می‌کردند؟

هفت‌یک- نظر شما درباره جام ملت‌های اروپا تا این جای کار چه بوده است؟ به هیچ وجه دلتنگ فوتبال باشگاهی نشده‌اید؟ یا روی مبل خود نشسته، برای سطح پایین این دیدارهای ملی تاسف می‌خورید و در میان بالا و پایین کردن توییتر به خبرنگارهای فوتبالی که درباره سیستم دفاعی آلمان توییت می‌کنند پیام می‌دهید:” چه خبر از ( نام یکی از اهداف جذاب نقل و انتقالات )؟!؟” (توضیح مترجم: این مطلب بعد از پایان مرحله گروهی یورو نوشته شد).

اگر جز این دسته هستید، نگران نباشید. اکثر تورنمنت‌های ملی با فصل فوتبال باشگاهی اروپا تفاوت دارند و به مذاق همه خوش نمی‌آیند. می‌توانید از مائوریتزیو ساری بپرسید که خبرنگاران را در زمان هدایت چلسی در ژانویه 2019 شوکه کرده و گفت که یک دقیقه از جام جهانی تابستان قبل را ندیده چون “چیزی برای یاد گرفتن از آنها وجود ندارد”.

او منظوری از این حرف داشت: بدون شک پیچیدگی تاکتیکی کمتری در تیم‌های ملی دیده می‌شود خصوصا چون مربیان این تیم‌ها زمان زیادی برای کار با بازیکنان خود ندارند. اما اگر با دقت نگاه کنید می‌توانید اثرات بازی باشگاهی را در یورو 2020 ببینید- و این صرفا به دلیل حضور مداوم بازیکنان حاضر در این مسابقات در باشگاه‌ها نیست.

شک دارید؟ پس به اتلتیک اجازه دهید که شما را به میان 16 تیم صعود کرده به مرحله حذفی- در کنار چند مورد افتخاری- ببرد و شباهت‌های آنها به بعضی باشگاه‌های مورد علاقه‌ (یا تنفر) شما را نشان دهد. شروع می‌کنیم…

***

دانمارک… بروسیا دورتموند

اول از همه اجازه دهید تفاوتی بین خصوصیت و شباهت قائل شویم. هیچکس اینجا مدعی نیست که دانمارک به خوبی دورتموند است، صرفا این موضوع مطرح می‌شود که نشانه‌هایی از سبکی آشنا دیده شده است- خصوصا در یکی از ابعاد: دانمارک میانگین 4.7 حمله مستقیم در مرحله گروهی را به ثبت رساند (که تعریف آن آغاز مالکیت توپ در نیمه دفاعی تیم است که منجر به مالکیت توپ یا شوت در محوطه جریمه حریف در عرض 15 ثانیه می‌شود). این شباهت زیادی به سبک حمله دورتموند با تکیه بر بازیکنان چون ارلینگ هالند، جیدون سانچو و مارکو رویس در فصل گذشته دارد. دانمارک از استعدادهای سطح پایین‌تری بهره می‌برد اما این سبک با پنج گل زده در مرحله گروهی برای آنها جواب داده است؛ علیرغم این که از نعمت خلاقیت کریستین اریکسن محروم شدند.

ولز… وستهام

یکی از معدود مقایسه‌های این فهرست که به شکل قابل توجهی شامل هیچ بازیکن مشترکی نیست (حتی جارود بوون که احساس می‌کرد باید اهل ولز باشد). ولز همان هویت تاکتیکی چند پاره‌ای را داشت که به دیوید مویس در احیای وستهام کمک کرد: دفاع عمقی که بین چهار و پنج مدافع بسته به نوع بازی حریف در حال تغییر است و خط حمله‌ای که حول محور شماره 9 عضلانی یا چندین مهاجم سریع و مستقیم شکل می‌گیرد. هر دو می‌توانند از یک بازی به بازی دیگر بسیار متفاوت ظاهر شوند- گاهی بهتر و گاهی نه.

ایتالیا… بایرن مونیخ

متعادل، دقیق و کارآمد، ایتالیا درخشان‌ترین تیم یورو 2020 تا به اینجای کار بوده است. موفقیت آنها بر اساس خط دفاعی جلو کشیده، خط میانی با استعداد تکنیکی که توپ را از آن خود می‌کند و پرس هدفمند که روی اخلال در روند بازی‌سازی حریف که مدتها پیش از رسیدن به دروازه جانلوییجی دوناروما تمرکز دارد، ساخته شده است. آنها رتبه چهارم بین تمامی تیم‌های حاضر در یورو 2020 برای پرس در 90 دقیقه در یک سوم هجومی (40.7) را از آن خود کرده‌اند، در حالی که برای پرس مجموع در 90 دقیقه (135.7) از بین 24 تیم در رده هجدهم قرار دارند. بایرن که برای پرس در 90 دقیقه در یک سوم هجومی (44.9) فصل گذشته رتبه دوم در بین پنج لیگ معتبر اروپایی را به دست آورد، عملکرد کلی مشابه و تسلط مشابهی هم بر توپ و میدان داشت.

اتریش… لایپزیش (یا ردبول سالزبورگ)

این مورد به خوبی گویاست، اینطور نیست؟ سیستم توسعه ردبول چند عضو کلیدی در تیم فرانکو فودا دارد. مارتین اینتراگر و والنتینو لازارو فوتبال حرفه‌ای را در ردبول سالزبورگ آغاز کردند؛ در حالی که مارسل سابیتزر و کونراد لایمر، زوج خط میانی، هر دو پیراهن لایپزیش را بر تن دارند. نکته مهم دیگر این است که به نظر می‌رسد این تیم‌ها تاثیر زیادی روی هویت تاکتیکی تیم ملی دارند. هلند و لهستان تنها دو تیمی هستند که میانگین پرس بیشتری در یک سوم هجومی در 90 دقیقه نسبت به اتریش (43.7) تا به اینجا را به ثبت رسانده‌اند؛ در حالی که خط دفاعی آنها معمولا به شکل عجیبی در جلوی زمین قرار دارد. این ترکیب گاهی منجر به دیدارهای دیوانه‌وار و از نظر فیزیکی پرفشار می‌شود و شاید از آن دست سبک‌هایی است که بازیکنان می‌توانند با کمک نوشیدنی‌های انرژی‌زا به کار بگیرند.

هلند… آتالانتا

این مورد از نظر زیبایی‌شناسی منطقی به نظر می‌رسد؛ هلند بیشترین گل زده در مرحله گروهی را داشت؛ در حالی که آتالانتا تحت هدایت جان‌پیرو گاسپرینی رابطه خوبی با گلزنی پیدا کرده است. هر دو تیم بخش زیادی از پویایی هجومی خود را با استفاده از وینگ- بک‌های پر انرژی به دست می‌آورند- دنزل دامفریز در این تورنمنت اساسا از نظر گلزنی و خلق موقعیت شبیه به رابین گوسنس بوده است؛ البته در صورت حضور در سمت چپ به جای سمت راست. سپس به جورجینیو واینالدوم می‌رسیم که مانند روسلان مالینوفسکی در بین خط میانی و خط حمله قرار می‌گیرد و علاوه بر ایجاد موقعیت برای دیگران، معمولا وارد محوطه جریمه می‌شود تا خودش گلزنی کند. سوال بزرگ این است که آیا خط دفاعی آنها در برابر آزمونی جدی دوام خواهد آورد یا خیر. سوال دیگر این است که آیا دونیل مالن می‌تواند پاسخ درست فرانک دی‌بوئر مانند لوئیس موریل به عنوان تعویض طلایی باشد که 22 گل و 9 پاس گل را در فصل گذشته سری A به ثبت رساند؟

جمهوری چک… وولفسبورگ

وقتی به بوندس‌لیگا فکر می‌کنید، چه چیزی به ذهن‌تان خطور می‌کند؟ نفوذ سریع، پرسینگ از جلوی زمین، از دست رفتن‎‌های مکرر توپ و موقعیت تغییر فاز هجومی به دفاعی و برعکس. وولفسبورگ فصل گذشته تمامی این ویژگی‌ها را داشت و بیشترین دوندگی و نفوذهای با شدت بالا را بیشتر از هر تیم دیگری در لیگ دسته اول آلمان به ثبت رساند. جمهوری چک شاید این مقدار از زمین را پوشش نداده باشد اما دیدارهای آنها در یورو 2020 کاملا مشابه بوده است: آنها میانگین 97.3 درصد مالکیت توپ (تعداد دفعات دست به دست شدن توپ بین تیم‌ها) در هر بازی را داشته‌اند که رتبه دوم در بین 24 تیم حاضر در تورنمنت را به خود اختصاص داد. هر دو تیم باعث می‌شود بخواهید پس از تماشای بازی آنها دراز بکشید.

بلژیک… منچسترسیتی

شاید بعضی از شما مدعی شوید که بلژیک اساسا چلسی حدود سال 2013 است ( سلام به ادن هازارد، کوین دی‌بروین، روملو لوکاکو و تیبو کورتوا). اما سبک بازی تیم روبرتو مارتینز بیشتر یادآور دوران حضور پپ گواردیولا در منچسترسیتی است: تسلط تقریبا کامل بر مالکیت توپ و سرشار از قدرت ویران‌کننده ستاره‌ها. کارهای ترکیبی آنها در پاسکاری خصوصا برابر تیم‌هایی که از عمق دفاع می‌کنند گاهی کمی مکانیکی به نظر می‌رسد اما وقتی همه چیز در جای خودش قرار می‌گیرد، تماشای نتیجه آن بسیار لذت‌بخش است. بازی تک‌ضرب جمعی بیرون محوطه جریمه دانمارک که منجر به گل پیروزی‌بخش درخشان دی‌بروین در مرحله گروهی شد، کار همیشگی سیتی است؛ حتی اگر بازی مالکانه لوکاکو از میانه میدان که منجر به ثبت این گل شد، چیزی باشد که کمتر از بازیکن نوک گواردیولا می‌بینیم. بلژیک نیز مانند سیتی در روزهای نه چندان خوبش، نشانه‌های کافی از آسیب پذیری در هنگام عدم مالکیت توپ نشان داده است- خصوصا که ونسان کمپانی دیگر در این تیم حضور ندارد که ثبات را به آنها برگرداند.

پرتغال… منچستریونایتد

تیم‌هایی که از مدافعان تنومند و بازیکنان ماهر و سرعتی در تغییر فاز بهره می‌برند؟ درست است. تیم‌هایی که با توجه به کیفیت خط میانی و خط حمله خود، با احتیاطی بیشتر از حد لازم در دیدارهای بزرگ حاضر می‌شوند؟ درست است. تیم‌هایی که تعداد ناراحت کننده‌ای (و درست) پنالتی به سود آنها اعلام می‌شود؟ درست است. احتمالا تنها نقطه تمایز این است که یونایتد حاضر است برای داشتن مهاجمی به بی‌رحمی کریستیانو رونالدو در 36 سالگی هرکاری انجام دهد و این که برونو فرناندز شبیه به سایه‌ای از بازیکنی بود که با حضور قدرتمندانه‌اش چشم لیگ برتر را خیره کرده بود.

کرواسی… بارسلونا

به طور دقیق‌تر بارسلونای حدود یک سال پیش، زمانی که لیونل مسی علنا خواهان جدایی بود و پیش از آن که امثال پدری، رونالدو آرائوخو، سرجینیو دست و فرانسیسکو ترینکائو چهره جوان‌تری به تیم رونالد کومان ببخشند. هسته اصلی کرواسی در کنار هم بزرگ شدند و با خداحافظی ماریو مانژوکیچ و ایوان راکیتیچ پس از صعود به فینال جام جهانی 2018 از هم گسستند. آنها هنوز در خط میانی قدرتمند و متعهد به فوتبال مالکانه هستند و بیش از پیش به شخصیت پا به سن گذاشته بزرگترین بازیکن تاریخ خود تکیه دارند. لوکا مودریچ در پستی دفاعی‌تر از لیونل مسی بازی می‌کند اما جایگاه او به عنوان قهرمان بی چون و چرای تیمش بیش از پیش شبیه به ستاره آرژانتینی می‌شود.

اسپانیا… برایتون

آمار اسپانیا با وجود پیروزی قاطع 0- 5 برابر اسلواکی و عملکرد ضعیف مارتین دوبراوکا، در زمینه گلزنی به نسبت گل‌های مورد انتظار در این تورنمنت بسیار پایین بوده است؛ آنها میانگین 1.33 گل در هر 90 دقیقه در یورو 2020 را به ثبت رسانده‌اند، در حالی که گل‌های مورد انتظار آنها 2.43 در هر 90 دقیقه بوده است. آنها حفظ توپ می‌کنند، حریف را به یک سوم دفاعی عقب رانده و خلق موقعیت می‌کنند اما به اندازه‌ای که باید گل نمی‌زنند (نگاه ما خیره به توست، آلوارو!). آنها در این زمینه شباهت بسیاری به برایتون دارند که فصل گذشته در رده یازدهم گل‌های مورد انتظار لیگ برتر قرار داشت (51.6) اما از نظر گل‌های به ثمر رسیده پانزدهم شد (40).

فرانسه… رئال مادرید

این تشابه ارتباط زیادی به بازیکنان، تاکتیک‌ها یا آمار ندارد و بیشتر به حسی مربوط می‌شود که با تماشای آنها به شما دست می‌دهد. فرانسه در جام‌جهانی گذشته چندین بازی هیجان‌انگیز را به نمایش گذاشت اما اکثر هیجان جاری در تیم دشان از ابتکار عمل یکی از بازیکنان بسیار با استعداد آنها سرچشمه می‎‌گیرد. این سیستم به خودی خود کاربردی و اساس عملگراست و به جای گلزنی، برای عدم دریافت گل طراحی شده است. در عین حال حسی مداوم در زمینه خودبرتربینی وجود دارد که هرگز مورد تنبیه قرار نگرفته است- حسی که تعیین‌کننده سه قهرمانی متوالی رئال مادرید در لیگ قهرمانان بود. هردوی این تیم‌ها دقیقا به همان اندازه که فکر می‌کنن،د خوب هستند و شما آرزو می‌کنید که آنها بیشتر این موضوع را نشان دهند.

سوییس… ساوتهمپتون

اگر بلیت نخرید، نمی‌توانید در مسابقه بخت‌آزمایی برنده شوید. این اصطلاح در فوتبال عموما به معنای شوتزنی از راه دور در هر موقعیتِ ایجاد شده است و سوییس از این امر غافل نمی‌شود. دو گل از سه گل آنها در جریان پیروزی 1-3 برابر ترکیه در مرحله گروهی- پیشروی هریس سفروویچ در زاویه بسته و شوت کات‌دار درخشان ژردان شکیری- از بیرون محوطه جریمه به ثمر رسید و 47 درصد از مجموع شوت‌های آنها در یورو 2020 تا به اینجا هم از بیرون محوطه جریمه رقبا زده شده است. ساوتهمپتون عملکرد مشابهی در لیگ برتر فصل گذشته داشت و 41 درصد از مجموع شوت‌های آنها از بیرون محوطه جریمه بود. احتمالا آنها در زوریخ می‌گویند:” چه کسی به شانس‌های با درصد بالا نیاز دارد وقتی می‌توان لحظات درخشان ایجاد کرد؟”

انگلیس… تاتنهام ِ ژوزه مورینیو

این مورد به آن اندازه که به نظر می‌رسد، ناراحت کننده نیست. نیم فصل اول لیگ برتر را به خاطر بیاورید، زمانی که تاتنهام خود را به عنوان مدعی اصلی قهرمانی معرفی کرده و این کار را به لطف خط دفاعی عمقی، خط میانی ماهر و خط حمله حول محور هری کین شکل داده بود که در هر دو پست شماره 9 و شماره 10 می‌درخشید و پاس‌هایی را ارسال می‌کرد که هدف‌شان رسیدن به نفوذکننده‌های سریع رها شده از خط میانی بود. تماشای شباهت‌ها در دیدگاه گرت ساوت‌گیت با حضور رحیم استرلینگ در نقش سون هیونگ مین چندان دشوار نیست. تنها مشکل این است که کین از نظر فیزیکی با بازیکنی که چشم‌های لیگ برتر را با گل‌ها و پاس گل‌هایش خیره کرده بود، فاصله زیادی دارد.

آلمان… چلسی ِ آنتونیو کونته

این مقایسه بر پیروزی 2- 4 آلمان برابر پرتغال بنا نها شده؛ زمانی که گوسنس با ضربه سر از روی تیر دورتر تصویر مارکوس آلونسو را به نمایش گذاشت و فرناندو سانتوس نتوانست راهی برای مقابله با پیشروی وینگ- بک‌های یواخیم لوو به خط حمله پیدا کند. تساوی 2- 2 آنها برابر مجارستان شبیه به فصل دوم ناخوشایند کونته در چلسی بود که بازیکنان از او رو برگردانده بودند و تیم در آستانه فروپاشی ناگهانی و غیر قابل درک قرار داشت. هرچند وقتی سیستم جواب دهد، متوقف کردن آن وینگ- بک‌ها دشوار به نظر می‌رسد.

سوئد… برنلی

یکی از کلیشه‌های همیشگی تورنمنت‌های بین المللی بزرگ این است که سوئد تیمی منسجم و سرسخت دارد و حریفان با استعدادتر برای شکست دادن آنها به دردسر می‌خورند. آنها همچنین رده دوم بیشترین نسبت پاس مجموع در طول تورنمنت را از آن خود کردند و همچنین رده دوم مشترک شوت‎‌های زده شده از روی ضربات شروع مجدد را هم به دست آورند. شان دایش به آنها افتخار خواهد کرد.

اوکراین… دیناموکیف

خب این خلاقانه‌ترین مقایسه نیست اما از نظر درستی نزدیکترین آنها است. آندری شوچنکو، اسطوره دیناموکیف، در فهرست خود برای یورو از 10 بازیکن فعلی این باشگاه بهره می‌برد و این در حالی است که آندری یارمولنکو، کاپیتان تیم، بیش از 200 بازی در لیگ برای دیناموکیف انجام داده و سپس در سال 2017 به دورتموند و سال بعد به وستهام پیوسته است. همچنین هفت بازیکن از شاختار دونتسک در این تیم حضور دارند اما ما به راحتی این موضوع را نادیده می‌گیریم…

حالا اجازه دهید به تیم‌های افتخاری بپردازیم…

فنلاند… نیوکاسل یونایتد

طفره رفتن برابر رقبا و اجازه دادن به آنها برای خلق موقعیت‌های متوالی استراتژی‌ای غیرعادی است اما به نظر می‌رسد که شیوه استیو بروس و مارکو کانروا همین باشد. فنلاند به طور میانگین اجازه ارسال 19.1 پاس به ازای هر اقدام دفاعی (PPDA) را به حریف می‌داد، در رده چهارم پایین‌ترین میزان جدیت پرسینگ در بین تمامی تیم‌های حاضر در یورو 2020 قرار گرفته و در عین حال سومین میانگین برتر برای شوت‌های دریافتی را نیز از آن خود کرد. نیوکاسل فصل گذشته کمترین میزان شدت پرسینگ در لیگ برتر (18.3 PPDA) را داشت و از نظر بیشترین میزان شوت دریافتی در هر بازی نیز (15.1) در رده دوم قرار گرفت.

اسکاتلند…. شفیلد یونایتد

مدافعان میانی دونده و با قابلیت نفوذ، گل‌های ناکافی و پایان ناخوشایند. چیز دیگری برای اضافه کردن وجود ندارد.