دربارۀ یک ذهن زیبا؛ توماس فرانک و راه‌های نرفته‌اش
هفت‌یک- گاهی مسیرهایی که انتخاب نمی‌کنیم اهمیت دارند. همین فکر کم‌کم در ذهن توماس فرانک جوان رشد می‌کرد. فرانک در اوایل دهۀ سی زندگی‌اش در حالی که پدر دو کودک بود، در حال تکمیل مدرک کارشناسی ارشد روانشناسی بود و همزمان به عنوان مربی در فدراسیون فوتبال دانمارک کار می‌کرد. علاوه بر این، به صورت نیمه‌وقت به عنوان هماهنگ‌کننده تیم‌های جوانان هوی‌دووره (Hvidovre)، یک باشگاه دسته دومی در حومه کپنهاگ، مشغول به کار بود.
تدی هِبو لارسن، رئیس قدیمی هوی‌دووره و دوست دیرینه فرانک می‌گوید: «در آن زمان هیچ‌کس در دانمارک بیشتر از توماس تلاش نمی‌کرد. او شش سال با ما بود و تیم‌های جوانان و بااستعداد ما را زیر نظر داشت. توماس بازیکن چندان مطرحی نبود، خودش هم این را صادقانه می‌گوید، اما از باشگاه شهر خودش، فردریکس‌وارک، که در آنجا مربیگری کرده بود، بسیار توصیه شده بود و دلیلش هم مشخص بود. او باهوش بود، مربی‌ای درخشان و عاشق بازی فوتبال به شیوه درست. همیشه از فوتبال مالکانۀ، پرس هوشمندانه و مهم‌تر از همه ارتباط قوی حمایت می‌کرد.»
توماس فرانک در حالی اکنون به یکی از پرمشتری‌ترین مربیان اروپا تبدیل شده است که زمانی قصد داشت مربیگری را برای همیشه کنار بگذارد.
شهرت رو به رشد فرانک باعث شد تا پیشنهاد کاری از باشگاه حرفه‌ای B.93 برای شغل تمام‌وقت مدیر توسعه دریافت کند، اما او مجبور شد آن را رد کند. هِبو لارسن به یاد می‌آورد: «توماس داشت به طور کامل از مربیگری فوتبال دست می‌کشید. او و همسرش خانواده‌شان را در اولویت داشتند و همانطور که می‌توان تصور کرد، درآمد زیادی نداشت. حتی در B.93 هم درآمد چندانی نداشت، بنابراین نه گفت. اما می‌شد حس کرد که این فکر «اگر این کار را می‌کردم» ذهنش را مشغول کرده بود.»
با وجود اینکه به همسرش قول داده بود مربیگری را کنار بگذارد، فرانک نظرش را عوض کرد و در سال ۲۰۰۴ به B.93 پیوست. هِبو لارسن می‌گوید: «دیدن رفتن او ناراحت‌کننده بود، اما در دل خوشحال بودم که او در پی رویای خود می‌رود.»
فرانک دو سال در B.93 ماند و سپس به لینگبی رفت، جایی که کار خوبش باعث شد به بخش جوانان فدراسیون فوتبال دانمارک منتقل شود. از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳ عمدتاً تیم‌های زیر ۱۷ و زیر ۱۹ ساله‌های دانمارک را مربیگری کرد و تیم زیر ۱۷ ساله‌ها را به اولین حضور خود در جام جهانی و همچنین اولین حضور در مسابقات قهرمانی اروپا پس از هشت سال رساند. هِبو لارسن توضیح می‌دهد: «او بهترین و بااستعدادترین بازیکنان کشور را در اختیار داشت. وقتی بحث رشد استعدادهای جوان بود، او یکی از بهترین‌ها در دانمارک به شمار می‌رفت.»
اسکار زباله‌گرد
دقیقا همین شهرت بود که باعث شد فرانک در ژوئن ۲۰۱۳ فرصت بزرگی پیدا کند، زمانی که بروندبی، باشگاهی که 10 بار قهرمان دانمارک شده است، به او پیشنهاد همکاری داد. غول‌های کپنهاگ در آن زمان در وضعیت نابسامانی به سر می‌بردند؛ آنها تنها در چند بازی پایانی فصل 13-2012 از سقوط به دستۀ پایین‌تر نجات پیدا کرده بودند و به لطف مداخلۀ لحظۀ آخری مالکان جدید که تنها یک ماه قبل از آمدن فرانک صورت گرفته بود، از ورشکستگی نجات یافتند.
پِر رود که همان تابستان به عنوان مدیر ورزشی به بروندبی پیوست، می‌گوید: «کل باشگاه به یک بازسازی نیاز داشت و توماس به عنوان مرد مناسب برای رهبری این بازسازی دیده می‌شد. ما قدرت مالی لازم برای بازگشت به دوران اوج‌مان را نداشتیم، بنابراین تصمیم گرفتیم روی پرورش استعدادهای جوان تمرکز کنیم. توماس با بسیاری از این بازیکنان از دوران حضورش در فدراسیون فوتبال دانمارک کار کرده بود. او در زمینۀ مربیگری تجربه زیادی نداشت اما ما آن را به عنوان یک گزینۀ مناسب بلندمدت می‌دیدیم.»
رود نظارت بر تأسیس «آکادمی تخصصی بروندبی» را بر عهده داشت، آکادمی جدید و جاه‌طلبانه‌ای که قرار بود به پرورش نسل آیندۀ باشگاه کمک کند. وظیفه فرانک تبدیل این بازیکنان به یک تیم قهرمان بود. مدیر بروندبی اطمینان داد که زمان در اختیار او خواهد بود. «هیچ تغییری در کادر مربیگری نخواهیم داشت فقط به این دلیل که استراتژی ما طبق برنامه پیش نمی‌رود»؛ این جمله‌ای بود که آلدوی پیترسن، رئیس جدید باشگاه، تایید کرد. «توسعه هدف ما است و همان چیزی است که ما بر آن تمرکز داریم.»
تیم فرانک در ابتدا صبر باشگاه را به چالش کشید، با هفت بازی بدون پیروزی در آغاز فصل 14-2013 سوپرلیگا، در حالی که از رقابت‌های جام حذفی توسط باشگاه سابقش، هوی‌دووره، حذف شد. با این حال، فرانک به آرامی ایده‌های خود را به تیم جوانی که شامل کریستین نورگارد نوجوان بود، منتقل کرد؛ بازیکنی که بعدها دوباره برای او بازی کرد. بروندبی در پایان فصل چهارم شد و برای اولین بار در سه سال گذشته به مسابقات اروپایی صعود کرد.
مارتین اُرنسکوف، هافبک سابق بروندبی، یادآوری می‌کند: «بازیکنان بلافاصله توماس را دوست داشتند چون او عالی ارتباط برقرار می‌کرد، انرژی زیادی داشت و چیزی که من آن را «فوتبال رومانتیک » می‌نامم. او اصرار داشت که فوتبال را به روش صحیح بازی کنیم، در مالکیت توپ مثبت باشیم و با فشار بالا برای بازپس‌گیری توپ تلاش کنیم. ما شروعی سخت داشتیم، اما او شرایط را تغییر داد. یک روند در کار بود و ما می‌توانستیم آن را ببینیم.»
تووماس فرانک با نتایجی که در بروندبی کسب کرد توانست نام خود را بر سر زبان‌ها بیندازد.
اما این روند خیلی زود کنار زده شد، زمانی که در آوریل همان فصل، سهامدار اقلیتی به نام یان بِش اندرسن، سهام اکثریت بروندبی را خرید و رئیس جدید باشگاه شد. بِش اندرسن طرفدار استراتژی «اول جوانان» نبود و در نظر داشت در فصل دوم فرانک، این تیم به دنبال قهرمانی باشد.
رود که اغلب با بِش اندرسن دچار اختلاف می‌شد، می‌گوید: «ناگهان، این پروژه‌ای که داشتیم روی آن کار می‌کردیم، کنار گذاشته شد و تعداد زیادی بازیکن جدید وارد تیم شدند. پول زیادی به تیم اول تزریق می‌شد و بازیکنان بزرگی به تیم آمدند.»
در میان آنها دانیل اگر بود که با قیمت ۳ میلیون پوند از لیورپول خریده شد، و مهاجم سابق بولتون، یوهان الماندر که پس از هشت سال غیبت به تیم برگشت.
رود ادامه می‌دهد: «دیگران ممکن بود از چنین تغییرات بزرگی ناراحت شوند، اما توماس فقط گفت، «خب، حالا باید تلاش کنیم لیگ را ببریم.» او خیلی سخت‌کوش بود- او و من همیشه با هم شوخی می‌کردیم که کدام‌مان زودتر به زمین تمرین می‌رسیم و کدام‌مان دیرتر می‌رویم. اگر او قبل از من می‌رسید، من می‌گفتم: «خدای من، توماس، آیا نخوابیدی؟ مثل زباله به نظر می‌رسی!» او می‌خندید و جواب می‌داد: «قبل از اینکه از دیگران انتقاد کنی، به آینه نگاه کن، پِر!» توماس حس شوخ‌طبعی فوق‌العاده‌ای داشت.»
اما سرمایه‌گذاری سنگین به یک مانع تبدیل شد زیرا بروندبی از دور رقابت‌های پلی‌آف لیگ اروپا حذف شد و در مجموع با نتیجه ۵-۰ به کلاب بروژ باخت. نتایج در لیگ نیز تنها کمی بهتر بود زیرا تیمی که به شدت به مالکیت توپ وابسته بود، در شکستن دفاع حریفان مشکل داشت. تا تعطیلات زمستانی، هواداران افراطی باشگاه شروع به نشان دادن نارضایتی خود کردند.
شکست تحقیرآمیز ۷-۰ در یک دیدار دوستانه زمستانی مقابل تیم آلمانی هوفنهایم هم کمکی نکرد. ارنسکوف که در آن روز بد تمام ۹۰ دقیقه را بازی کرده بود، می‌گوید: «آن نتیجه باعث شد که بسیاری از هواداران، رسانه‌ها و حتی برخی از بازیکنان شروع به سوال کردن از توماس کنند.»
اَگِر بعدها اعتراف کرد که با فرانک مواجه شده و از این مربی سهل‌گیر خواسته بود تا درس عبرتی برای شاگردان بسازد و آنها را مجبور کند که روز بعد تمرین کنند. ارنسکوف توضیح می‌دهد: «صبح روز بعد از برگشت به دانمارک، ما به یک دویدن خسته‌کننده در جنگل در هوای سرد فرستاده شدیم.
هیچ‌کسی شکایت نکرد. ما می‌دانستیم که این ایده دانیل بود و او هم خود به آن عمل کرد. برای دانیل، این به معنای ایجاد استانداردهایی بود که او در لیورپول تجربه کرده بود. توماس مربی خوبی بود، اما هنوز آن طرف بد و سخت‌گیرانه مدیریت را یاد نگرفته بود. آن شکست یک نقطۀ عطف بود.»
آن تنبیه تأثیر دلخواه خود را گذاشت و بروندبی در نهایت به رتبه سوم رسید و دوباره به رقابت‌های لیگ اروپا صعود کرد. با این حال، بِش اندرسن قبل از شروع فصل سوم فرانک به وضوح اعلام کرد که اگر تیم برای قهرمانی‌ها رقابت نکند، عواقب آن را خواهد دید.
فصل با نتایج ضعیفی آغاز شد- تیم فرانک سه بازی ابتدایی خود را در لیگ باخت و دوباره از رقابت‌های پلی‌آف لیگ اروپا کنار رفت، این بار با نتیجه ۶-۱ در مجموع مقابل تیم یونانی پائوک. ارنسکوف به یاد می‌آورد: «ما همیشه تحت هدایت توماس فوتبال زیبا بازی می‌کردیم، اما شروع کردیم به این فکر کردن که آیا او توانایی مقابله با فشار را دارد؟» بهبود کمی در فاصله تعطیلات کریسمس باعث شد تیم فرانک به پنجمی در نیم‌فصل برسد و با چشم‌انداز فصل بدون جام وارد تعطیلات زمستانی شود. و اینجاست که یکی از جنجالی‌ترین حوادث در تاریخ اخیر بروندبی رخ می‌دهد.
در طول تعطیلات زمستانی، یک حساب کاربری جدید در انجمن طرفداران بروندبی به نام «SydSiden Online» ایجاد شد. این حساب به شدت از فرانک و مدیر ورزشی، رود، انتقاد کرد. سوالاتی از جمله ناتوانی فرانک در ادغام بازیکنان جدید و کمبود اقتدار او مطرح شده بود. این حساب که نامش «اسکار» بود، خواستار تغییر مربی شد.
البته این وضعیت برای یک انجمن طرفداری کاملاً عادی بود، تا زمانی که مشخص شد این نظرات توسط خود رئیس باشگاه، یان بش اندرسن، تحت یک نام مستعار نوشته شده بود. افشای این موضوع باعث ایجاد یک جنجال رسانه‌ای بزرگ شد.
ارنسکوف می‌گوید: «برای بازیکنان، به‌ویژه برای توماس، این واقعاً شوکه‌کننده بود. از پشت خنجر خوردن از سوی رئیس باشگاه خود واقعاً غیرقابل باور است. ما واقعاً برای توماس ناراحت شدیم چون او مربی خوبی بود و آدمی بسیار خوب. او در مربیگری بی‌تجربه بود، اما همیشه بهترین تلاش خود را برای باشگاه می‌کرد.»
برای فرانک، این خیانت یک قدم بیش از حد بود. فرانک در کنفرانس خبری مارس ۲۰۱۶ گفت: «پس از روزهای پر از توجه رسانه‌ای، یان و من صحبت کردیم. بر اساس آن صحبت‌ها، من تصمیم گرفتم همکاری‌مان را به پایان برسانم.» بش اندرسن نیز از سمت خود استعفا داد، اگرچه بعدها دوباره آن را بازپس گرفت و همچنان در هیئت مدیره باشگاه باقی مانده است.
ما سیستم را امتحان کردیم
پس از ترک بروندبی، فرانک نیاز به زمانی برای دوری از فوتبال داشت. مدیر ورزشی، رود، که او هم در همان فصل از بروندبی رفت، فاش کرد: «با وجود آن ماجرا، او هنوز در دانمارک مشتریان زیادی داشت. تعدادی از باشگاه‌های سوپرلیگا از من درباره در دسترس بودن توماس پرسیدند و من مطمئن بودم که او در مقطعی بازخواهد گشت و به یک مربی برجسته در دانمارک تبدیل خواهد شد. من نمی‌توانستم مسیر نهایی که او در نهایت انتخاب کرد را پیش‌بینی کنم.»
در اواخر سال ۲۰۱۶، پس از 9 ماه دوری از فوتبال، فرانک تلفنی دریافت کرد که توجه او را جلب کرد- اما نه از هیچ باشگاهی در کشور خود.
باشگاه برنتفورد با مالکیت متیو بنهام، طرفدار قدیمی باشگاه که ثروتش را از طریق شرکتی که تحلیل‌های آماری به شرط‌بندان ارائه می‌داد ساخته بود، در آن زمان از لیگ یک صعود کرده و جایگاهی در لیگ چمپیونشیپ پیدا کرده بود. مانند شرط‌بندان «اسمارت‌اودز» بنهام، این باشگاه شهرت خود را بر اساس استفاده از داده‌های آماری دقیق برای پیدا کردن بازیکنان بااستعداد و ارزان‌قیمت که در دیگر باشگاه‌ها نادیده گرفته شده بودند، بنا کرده بود.
پس از خرید این باشگاه غرب لندنی در سال ۲۰۱۲، بنهام همچنین سهام اکثریت در باشگاه اف‌سی میتیلند دانمارک را خرید و این امر به افزایش نفوذ دانمارکی‌ها در باشگاه چمپیونشیپ برنتفورد منجر شد. راسموس آنکرسن، رئیس سابق این باشگاه بزرگ دانمارکی، اکنون به عنوان مدیر مشترک فوتبال برنتفورد فعالیت می‌کرد و او فرانک را می‌خواست اما نه به عنوان سرمربی. فرانک بعدها به فورفورتو گفت: «وقتی راسموس پیشنهاد داد که به عنوان کمک مربی باشم، مطمئن نبودم. من می‌خواستم سرمربی باشم، اما درباره برنتفورد شنیده بودم و این باشگاه برای من مناسب بود. شاید ما می‌توانستیم از دیگر باشگاه‌های بزرگ‌تر باهوش‌تر عمل کنیم.»
فرانک در ابتدا به عنوان کمک دین اسمیت به برنتفورد پیوست.
فرانک پیشنهاد کمک مربی شدن زیر نظر دین اسمیت، سرمربی انگلیسی، را پذیرفت. وظیفۀ او نظارت بر انتقال بازیکنان از تیم دوم به تیم اصلی و همچنین ارائه تحلیل و آموزش به تیم اول بود. او بلافاصله تأثیر گذاشت.
آلن جاج، وینگر سابق برنتفورد، به یاد می‌آورد: «همه بلافاصله او را دوست داشتند، چون او فردی صریح و بی‌پرده بود و به وضوح ذهن فوتبالی تیز و برتری داشت. دین سرمربی بود، در حالی که توماس بیشتر با ما در زمین تمرین کار می‌کرد. او در تحلیل فوتبال انتقالی و پرس متقابل عالی بود. او جذاب بود و ارتباط خوبی برقرار می‌کرد. همه تحت تأثیر قرار گرفته بودند.»
ورود فرانک به گریفین پارک با جهشی در فرم تیم همزمان شد ، چرا که برنتفورد از ردۀ هجدهم جدول اندک اندک صعود کرد و در پایان نیم‌فصل اولِ حضور او در کادر فنی، در جایگاه دهم ایستاد. آنها در فصل ۱۸-۲۰۱۷ نهم شدند و سپس اسمیت در اکتبر ۲۰۱۸ از تیم جدا شود تا هدایت استون ویلا را بر عهده بگیرد. زنبورها به‌جای آن‌که به‌دنبال جایگزینی بیرون از باشگاه بگردند، تصمیم گرفتند فرانک ۴۵ ساله را منصوب کنند. جاج می‌گوید. «این انتخابی محبوب در بین بازیکنان بود. انتقال برای توماس آسان بود و رفتار او هیچ تغییری نکرد؛ فقط چند اصلاح در نحوۀ انجام کارها به‌وجود آمد.
من مثالی عالی برایتان دارم که نشان می‌دهد چرا او تا این اندازه محبوب بود. معمولاً بازیکنانی که در ترکیب بازی روز شنبه نیستند، در طول هفته به‌شکل متفاوتی تمرین می‌کنند تا به آماده‌سازی سایرین کمک کنند. آنها همچنین روز بعد از بازی به زمین می‌آیند تا فقط کمی بدوند و پاهایشان را گرم نگه دارند. اما با توماس این‌طور نبود. او هر جلسۀ تمرینی را طوری برنامه‌ریزی می‌کرد که همه در طول هفته احساس مشارکت کنند و آن‌هایی که مجبور بودند روز یکشنبه بیایند، یک جلسۀ درست و حسابی و هدفمند داشتند. این باعث می‌شد همه خود را بخشی از تصویر بزرگ‌تر احساس کنند.»
با این‌حال، تیم فرانک در برنتفورد شروعی وحشتناک داشت و به‌سرعت از رده‌ی هفتم، جایی که اسمیت تیم را ترک کرده بود، در عرض تنها دو ماه تا رتبۀ نوزدهم سقوط کرد. فرانک بعدها با شوخی به مجله فورفورتو گفت: «ما فقط سیستم را امتحان کردیم، تا ببینیم می‌خواهند از من حمایت کنند یا نه، با باختن در هشت بازی از ده بازی اول!»
جاج به یاد می‌آورد: «او مربی بسیار سازگاری بود. او متوجه شد که سیستم 3-3-4 جواب نمی‌دهد، بنابراین به سیستم سه دفاعه تغییر آرایش دادیم؛ چیزی که ما به آن عادت نداشتیم. اما ما یک تغییر مثبت داشتیم و از آن به بعد هیچ وقت به عقب برنگشتیم.» این تغییرات در تیم باعث شد که برنتفورد در هفت بازی متوالی شکست نخورد و در نهایت فصل را در رتبه یازدهم تمام کند.
فرانک با چند خرید خوب از جمله داوید رایا توانست نتایج بسیار خوبی با برنتفورد بگیرد.
فصل بعدی شاهد پیشرفت چشمگیری بود، به لطف تعدادی از خریدهای تابستانی که تبدیل به اعضای حیاتی تیم برنتفوردِ فرانک شدند، از جمله کریستین نورگارد، هافبک سابق بروندبی، برایان امبوامو، مهاجم و داوید رایا، دروازه‌بان. برنتفورد فصل را در جایگاه سوم تمام کرد، اما در فینال پلی‌آف مقابل همسایه‌شان فولام شکست خورد.
فرانک به فورفورتو گفت: «این شکست در ومبلی خیلی دردناک بود اما همچنین محرکی بود برای فصل شگفت‌انگیزی که بعد از آن داشتیم.»
به لطف ۳۱ گل ایوان تونی که در تابستان به تیم پیوسته بود، برنتفورد دوباره در جایگاه سوم قرار گرفت و این بار از طریق پلی‌آف به لیگ برتر صعود کرد، پس از ۷۴ سال دوری از سطح اول فوتبال انگلیس. بیلی گرانت، طرفدار دائمی و مجری پادکست Beesotted می‌گوید: «این یک دستاورد فوق‌العاده بود، به‌ویژه پس آن اتفاق و شکست در سال قبل.
در طول همان فصل صعود، از توماس خواستیم که برای یک گفت‌وگو به پادکست ما بپیوندد. او به ما گفت که حاضراست، اما فقط اگر در میخانۀ محلی و با یک لیوان آبجو این گفتگو را انجام بدهیم. ما درباره فوتبال صحبت کردیم، اما همچنین درباره آبجو، منطقه محلی، زادگاهش، و مردم برنتفورد هم حرف زدیم. مربیان زیادی نیستند که چنین کاری انجام بدهند!
با یکی از کمترین بودجه‌ها در لیگ برتر، به طور گسترده‌ای پیش‌بینی می‌شد که برنتفورد در فصل 22-2021 دوباره سقوط کند، اما آنها خلاف انتظارها عمل کردند و در نهایت جایگاه سیزدهم را به دست آوردند. آنها ثابت کردند که تنها یک شگفتی‌ساز نیستند و در فصل بعدی، جایگاه نهم را کسب کردند- فقط دو امتیاز تا کسب سهمیه لیگ اروپا فاصله داشتند- در فصلی که آنها همچنین موفق شدند منچسترسیتی، قهرمان نهایی آن فصل را دوبار شکست بدهند.
رفتار دوستانه و ارتباط متفاوت فرانک با هواداران باعث شد تا او به چهره‌ای در برنتفورد تبدیل شود.
جاج، بازیکنی که در پنجره نقل و انتقالات ژانویه ۲۰۱۹ باشگاه را ترک کرد، توضیح می‌دهد: «چیز شگفت‌انگیزی که درباره توماس وجود دارد این است که همیشه تیمش را طوری تنظیم می‌کند که برای پیروزی بازی کند، مهم نیست که مقابل چه تیمی قرار دارند. تیم‌های دیگر ممکن است برابر تیم‌های بزرگ‌تر دفاعی بازی کنند اما توماس همیشه سعی می‌کند که برنده شود. این به این معنا نیست که از بازیکنانش نخواهد خواست که دفاع کنند، اما در آن بازی‌ها، مثلاً برابر سیتی، او تونی را جلو نگه می‌داشت و وقتی توپ را پس می‌گرفتند، بازیکنان دیگر را به کمک او می‌فرستاد. او همیشه به دنبال فوتبال مثبت است و طرفداران این ویژگی را دوست دارند.»
فرانک باید همیشه مثبت باقی می‌ماند، چرا که باشگاه‌های بزرگ‌تر به طور مکرر بهترین بازیکنانش را می‌بردند. تونی، رایا، کریستین اریکسن و دیگران همگی رفتند، اما برنتفورد با شناسایی هوشمندانه و سازگاری مربی‌اش به بقا ادامه داد. پس از کسب یک رتبه در نیمۀ بالایی جدول در فصل گذشته، دوباره باشگاه‌های سنتی بزرگ به سراغشان آمدند. این بار اما خود فرانک بود که پیشنهاداتی دریافت کرد زیرا تاتنهام که فاتح لیگ اروپا شده بود، به این مربی ۵۱ ساله پیشنهادی برای همکاری داد که او نتوانست آن را رد کند.
هبو لارسن، دوست و رئیس هیئت مدیره هوی‌دووره می‌گوید: «در سال ۲۰۱۹ با توماس نشستم و درباره یک برنامه پنج ساله صحبت کردیم. او به من گفت که هدفش این است که برنتفورد را به لیگ برتر ببرد، به آنها کمک کند تا در سطح اول فوتبال تثبیت شوند و سپس هدایت باشگاهی که در لیگ قهرمانان حضور دارد را بر عهده بگیرد. در نهایت این کار شش سال طول کشید.»
فرانک می‌داند که کار سختی در تاتنهام خواهد داشت، زیرا آنها فصل گذشته را تنها یک پله بالاتر از منطقۀ سقوط به پایان رساندند. او در اولین کنفرانس خبری خود در شمال لندن به خبرنگاران گفت: «یک چیز را به شما قول می‌دهم. ما در این فصل بازی‌هایی را خواهیم باخت. من هیچ تیمی را ندیده‌ام که هیچ وقت باخت نداشته باشد. البته آرسنال [و آن تیم بی‌نقص 04-2003] را داریم که نمی‌توانیم آنها را ذکر کنیم، پس در اینجا اولین اشتباه خودم را مرتکب شدم! سپس پرستون نورث اند [در فصل 89-1888] بود؛ این دو تیم تنها تیم‌هایی هستند که چنین رکوردی دارند.
هیچ‌کس انتظار ندارد که تیم فرانک تبدیل به سومین تیم بدون باخت شود، اما رقابت در بخش بالای جدول لیگ برتر برای او الزامی خواهد بود، صرف‌نظر از عملکردش در جام‌ها. کسانی که او را بهتر می‌شناسند، معتقدند که او تمام توانایی‌های لازم را دارد.
جاج می‌گوید: «فکر می‌کنم در آنجا خیلی خوب عمل خواهد کرد. او وارد تیمی می‌شود که هیچ سوپراستار یا بازیکن دردسرسازی ندارد، و توماس در جذب همۀ اعضا به سوی یک هدف مهارت فوق‌العاده‌ای دارد. طرفداران تاتنهام می‌خواهند فوتبال هجومی ببینند و او در این زمینه عالی است.»
بعد از فصل فاجعه‌بار تاتنهام در لیگ برتر که با رتبه هفدهم به پایان رسید، فرانک شروع خوبی در رقابت‌های این فصل با این تیم لندنی داشت.
ارنسکوف نیز برای او آرزوی موفقیت دارد. او با نگاهی به گذشته می‌گوید: «صادقانه بگویم، با توجه به زمانی که با هم گذراندیم، هیچ‌وقت انتظار چنین چیزی را نداشتم. توماس ذهن تاکتیکی درخشانی داشت، اما من شک داشتم که آیا از نظر ذهنی برای چنین کاری آماده است یا نه. بدون شک او در این مسیر این توانایی را پیدا کرده است. من اعتقاد دارم که او موفقیت بزرگی خواهد داشت.»
برای دوست قدیمی‌اش، هبو لارسن، این شغل پاداش نهایی یک ریسک است که بیش از ۲۰ سال پیش انجام شده بود. او با لبخند می‌گوید: «او خیلی به ترک فوتبال نزدیک شده بود، و حالا به او نگاه کنید. شاید باید با او نشسته و یک برنامه پنج ساله جدید بسازم.»
با توماس فرانک، هیچ‌وقت نمی‌دانی که مسیر بعدی به کجا خواهد رفت.